De uitwerking van nieuwe mogelijkheden

Vandaag bij ons op stal heerlijk les gehad in de binnenbak (buiten regent het non-stop en staat alles blank).
Ik had al geschreven over dat hij beter is gaan bewegen en vandaag kon Manitta bevestigen dat hij zijn linker achterbeen niet meer buitenom zwaait, maar recht naar voren brengt in draf! Major doorbraak.

We hebben gewerkt aan een constante houding. Hij kan nu mooi los laten en zakken, maar is daar dan enorm zoekende. Hierdoor komt hij dan ook weer met zijn hoofd hoger. Zelf was ik voor heen zo blij als hij losliet dat ik dat beloonde met ook loslaten. Toen heeft dat super gewerkt, nu niet meer.

Ik moet als hij lekker los aan de teugel komt hem daarin begeleiden en ondersteunen. Hem met mijn binnenbeen vragen daar te blijven. Niet meer met mijn handen zaken als aanleuning voor elkaar willen krijgen, maar met een stille hand aangeven waar ik hem graag heb. Vooral ook als hij heel diep wil gaan zelf rechtop blijven en niet mee naar voren bewegen.

In stap hebben we prachtige stukken gehad waar hij fijn door zijn lijf ging lopen. Zijn rug omhoog komt en mij gaat dragen. Zijn balans blijft dan ook horizontaal en hij krijgt ook een andere stap, krachtiger, bewuster. En daar bleef hij dan ook stabiel in rondstappen zo gaaf om te voelen.

De draf is soms lastiger, maar soms ook weer super fijn. Ook hier hetzelfde verhaal. Ik moet stiller worden en als hij diep nageeft, zelf rechtop aktief blijven zitten. Als hij dan zijn balans daarin vindt loopt hij heerlijk, maar ik ben hem ook zo weer kwijt. Geeft allemaal niet. Hij doet enorm zijn best, blijft aan het werk en accepteert het als ik streng moet zijn