Aangezien Djarra niet liep, zoals hij kan lopen heb ik ook bij hem de fysio gehad. Een zinvolle aktie, want hij kon wel wat hulp gebruiken. Na twee daagjes rust heb ik hem gister weer aan de longe genomen en dat zag er veel belovend uit. Ik moest hem wel even overtuigen dat de blokkades weg waren en hiermee ook de mogelijke pijn, maar dat pakt hij goed op en hij ging echt lekker lopen.
Deze week gaan we dan weer rustig rondrijden en met grondwerk en fysio-oefeningen hem verder helpen. Meer aandacht voor zijn lendenen en het kantelen van zijn bekken. Voor alle zekerheid heb ik de wedstrijd van aan komende zondag maar afgezegd, dit zou 55 km zijn over zeer wisselende bodem. In plaats daarvan wil ik wat extra trainingen inplannen de komende weken.
De wond aan zijn voorknie is echt heel mooi aan het genezen. Langzaam groeit het van de randen uit dicht. Er komen geen dikke korsten meer op die dan een gat slaan als ze los komen. Maar dunne korstjes, waar de wond als het ware mee aan het vervellen is naar nieuwe huid. Gelukkig is tijdens dit hele proces nooit sprake geweest van kreupelheid of functionele beperkingen.
Ik zie dat ik hier niets over geroepen had nog ... hij was 8 maart in stap vol op zijn knieen gevallen, geen idee hoe of wat. Het resultaat was echter een heel groot diep gat, echt doodeng. Meteen 24/7 buiten gezet een week lang, waarbij de knie alleen rond de wond dik en warm was tijdens het genezingsproces. Veel afspuiten en smeren en Arnica inwendig geven. Verder was het gewricht onbeschadigd gebleven en kon het weekendje Drenthe gewoon doorgang hebben.
dinsdag 31 maart 2009
donderdag 19 maart 2009
Fysio voor mezelf
Ik had de laatste tijd weer wat meer last van mijn schouders, die zitten dan redelijk vast = monikskapspier is meer een kabel dan een spier. Soms op mijn werk voelt het als of er een dolk ingestoken wordt. Soms sluimerd er een hoofdpijn. En na een dubbele training in KWB op 1 maart verslechterd het. Na 4 dagen met vriendinnen en paarden in Drenthe op vacantie en het verbeterd. Maar het blijft eigenlijk altijd.
Dus dacht ik laat ik nou eens dezelfde zorg aan mezelf besteden, zoals ik die ook aan mijn paard besteed als die niet helemaal ok loopt zonder kreupel te zijn. Dan haal ik daar als nodig een therapeut bij. Dus vandaag ben ik zelf naar de fysio geweest en ik wist echt niet of het nou wel of niet heel erg serieus was. Ik ben er aan gewend.
Nicole heeft mijn verhaal aangehoord. Mijn bewegingsmogelijkheden in kaart gebracht. Mijn wervels een voor een nagelopen. Conclusie vanaf de eerste borstwervel omlaag tot mijn onderrug zit het redelijk vast, ook mijn ribben zijn niet zo bewegelijk als zou kunnen. Ze gaat beginnen met de spieren los te maken en daarna kijken of de bewegelijkheid van de gewrichten voldoende is verbeterd of dat daar ook nog zaken vast zitten op tussen wervelschijf gebied. Als ik wat losser ben krijg ik ook oefeningen om in de sportschool te doen. Al met al een goede zaak dat ik ben gegaan.
Zo zie je maar weer hoe je aan een lang aanhoudende situatie kan wennen, ook een ongezonde situatie dus.
Poeh, wat zullen Djarra en ik straks soepeltjes rond banjeren op de wedstrijden.
Dus dacht ik laat ik nou eens dezelfde zorg aan mezelf besteden, zoals ik die ook aan mijn paard besteed als die niet helemaal ok loopt zonder kreupel te zijn. Dan haal ik daar als nodig een therapeut bij. Dus vandaag ben ik zelf naar de fysio geweest en ik wist echt niet of het nou wel of niet heel erg serieus was. Ik ben er aan gewend.
Nicole heeft mijn verhaal aangehoord. Mijn bewegingsmogelijkheden in kaart gebracht. Mijn wervels een voor een nagelopen. Conclusie vanaf de eerste borstwervel omlaag tot mijn onderrug zit het redelijk vast, ook mijn ribben zijn niet zo bewegelijk als zou kunnen. Ze gaat beginnen met de spieren los te maken en daarna kijken of de bewegelijkheid van de gewrichten voldoende is verbeterd of dat daar ook nog zaken vast zitten op tussen wervelschijf gebied. Als ik wat losser ben krijg ik ook oefeningen om in de sportschool te doen. Al met al een goede zaak dat ik ben gegaan.
Zo zie je maar weer hoe je aan een lang aanhoudende situatie kan wennen, ook een ongezonde situatie dus.
Poeh, wat zullen Djarra en ik straks soepeltjes rond banjeren op de wedstrijden.
woensdag 18 maart 2009
Zadel uitproberen
Het is even stil geweest. De domoor was op straat keihard op zijn knieen gevallen wat een flink groot en vooral diep gat op zijn voor knie opleverde. Dit is een week lang dik en warm en aktief geweest, daarna is het rustig geworden en geneest nu langzaam.
Hierdoor heb ik een week niet gereden en daarna, afgelopen lange weekend, 4 dagen, zalig weg geweest samen met Djarra en nog 3 vriendinnen en paarden in Drenthe. Hier heerlijke tochten gemaakt. Maar Djarra heeft erg veel problemen met het andere zadel. Hij kan hier super onder lopen. Krachtig en met een soepele verende beweging over zijn rug komt hij echt super van de grond. Ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven. Maar ik voel nu voor het eerst hoe hij kan lopen als hij zijn achterhand echt goed gebruikt.
Maar ook had hij momenten dat hij echt niet wist hoe hij moest lopen en dan zet hij zijn lijf en benen vast. Mogelijk is zijn verleden hier debet aan. Wat voor een ander paard een stimulans is om beter te gaan lopen is voor hem een te grote prikkel waar hij geen raad mee weet.
Ik heb al over 2 1/2 week mijn eerste wedstrijd van dit seizoen met hem gepland. Hierdoor heb ik besloten even met de GM te stoppen om hem weer lekker en vooral stabiel aan het lopen te krijgen voor de wedstrijd. De impact is nu te groot en daarmee is het in het wedstrijd seizoen niet slim dus om een ander zadel te proberen. Heel jammer, maar ja het beestje moet er wel blij van worden tenslotte doe ik het ten eerste voor hem ;-)
Hierdoor heb ik een week niet gereden en daarna, afgelopen lange weekend, 4 dagen, zalig weg geweest samen met Djarra en nog 3 vriendinnen en paarden in Drenthe. Hier heerlijke tochten gemaakt. Maar Djarra heeft erg veel problemen met het andere zadel. Hij kan hier super onder lopen. Krachtig en met een soepele verende beweging over zijn rug komt hij echt super van de grond. Ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven. Maar ik voel nu voor het eerst hoe hij kan lopen als hij zijn achterhand echt goed gebruikt.
Maar ook had hij momenten dat hij echt niet wist hoe hij moest lopen en dan zet hij zijn lijf en benen vast. Mogelijk is zijn verleden hier debet aan. Wat voor een ander paard een stimulans is om beter te gaan lopen is voor hem een te grote prikkel waar hij geen raad mee weet.
Ik heb al over 2 1/2 week mijn eerste wedstrijd van dit seizoen met hem gepland. Hierdoor heb ik besloten even met de GM te stoppen om hem weer lekker en vooral stabiel aan het lopen te krijgen voor de wedstrijd. De impact is nu te groot en daarmee is het in het wedstrijd seizoen niet slim dus om een ander zadel te proberen. Heel jammer, maar ja het beestje moet er wel blij van worden tenslotte doe ik het ten eerste voor hem ;-)
vrijdag 6 maart 2009
Nieuw zadel op komst
Ze zijn prachtig. Ze rijden heerlijk. Het endurance zadel: de Gaston Mercier.
En ik ga er een bestellen! Op dit moment heb ik er een om even samen met Djarra hier wat mee rond te rijden. Ik heb met dit zadel al mijn kilometers in gemaakt, zalig. Maar voor Djarra is het nieuw.
Ten eerste is dit de eerste keer dat ik op Djarra een ander zadel leg. Met zijn historie op zich al spannend, maar hij is super cool. De enige die roet in het eten gooit is de best wel heftige wind, stormachtig en dat is bijna te veel voor Djarra. Dus meer als er even op te hebben gezeten is het niet geweest. Zodra hij zijn hoofd ontspannen omlaag brengt bij de zadels die we passen is het voor mij al genoeg, het zadel boeit hem niet en stoort hem dus niet.
De volgende dag, zonder wind, even in de bak gereden. Nou hij liep kreupel .... fijn ... dus er maar weer afgestapt. Maar ik weet de reden wel, de singel heeft aan een kant elastiek. Dus aan een kant geeft het in stap mee en aan de andere kant niet = links-rechts loop je dan ongelijk. Even wat aan de hand gedraafd en daarna in stap en een klein beetje in draf nog wat gereden.
De dag daarop eerder goed aangesingeld, elastiek is voor mij ook wennen. Als ik er op zit begint hij weer in stap onglijkmatig te lopen. Even mezelf toegesproken. Niet mee denken met hem in de ongelijkheid! Maar vanuit beide heupen en vooral handen recht naar voren en stevig doorstappen! Dat werkt. Na verloop van tijd kunnen we lekker rond stappen en draven met een ontspannen paard! Heerlijk.
Morgen gaan we naar buiten samen met een voor hem vreemd paard, kijken hoe het dan gaat.
En ik ga er een bestellen! Op dit moment heb ik er een om even samen met Djarra hier wat mee rond te rijden. Ik heb met dit zadel al mijn kilometers in gemaakt, zalig. Maar voor Djarra is het nieuw.
Ten eerste is dit de eerste keer dat ik op Djarra een ander zadel leg. Met zijn historie op zich al spannend, maar hij is super cool. De enige die roet in het eten gooit is de best wel heftige wind, stormachtig en dat is bijna te veel voor Djarra. Dus meer als er even op te hebben gezeten is het niet geweest. Zodra hij zijn hoofd ontspannen omlaag brengt bij de zadels die we passen is het voor mij al genoeg, het zadel boeit hem niet en stoort hem dus niet.
De volgende dag, zonder wind, even in de bak gereden. Nou hij liep kreupel .... fijn ... dus er maar weer afgestapt. Maar ik weet de reden wel, de singel heeft aan een kant elastiek. Dus aan een kant geeft het in stap mee en aan de andere kant niet = links-rechts loop je dan ongelijk. Even wat aan de hand gedraafd en daarna in stap en een klein beetje in draf nog wat gereden.
De dag daarop eerder goed aangesingeld, elastiek is voor mij ook wennen. Als ik er op zit begint hij weer in stap onglijkmatig te lopen. Even mezelf toegesproken. Niet mee denken met hem in de ongelijkheid! Maar vanuit beide heupen en vooral handen recht naar voren en stevig doorstappen! Dat werkt. Na verloop van tijd kunnen we lekker rond stappen en draven met een ontspannen paard! Heerlijk.
Morgen gaan we naar buiten samen met een voor hem vreemd paard, kijken hoe het dan gaat.
Dubbele training op 1 maart 2009
Training 's ochtends:
Vanuit het endurance forum organiseren we 's winters altijd trainings ritten. Deze gaan richting voorjaar over van puur gezelligheid naar gerichtere training voor de eerste wedstrijden.
Zo ook afgelopen zondag. We zouden met z'n zessen de klasse I route (35 km) gaan rijden en mijn verwachting was dat het in een wat hoger tempo zou gaan. Het alleen met Djarra in een trailer op stap gaan wordt steeds makkelijker dus kwamen we 's morgen lekker optijd en relaxed in Kootwijkerbroek aan. Aangezien ik zaterdag 7 uur had staan lesgeven in Makkinga wou ik vandaag eigenlijk alleen met Djarra bezig zijn. Dus ik ben niet gaan koffie drinken maar heb Djarra uit de trailer gehaald hem hem nog een beetje gepoetst voor ik hem opzadelde.
De rit begon moeizaam. Tempo lag in draf hoog (hoger dan ik normaal rij) en Djarra is een diesel die minimaal 30 minuten nodig heeft om op stoom te komen. Hij hing er dus een beetje achteraan met een kop van moet dit nou, moet ik dit leuk vinden ofzo. Waardoor ik denk: waar ben ik aan begonnen, zo gaat hij het nooit leuk vinden.
Maar goed als hij warm gelopen is schuift hij ongemerkt en relaxed steeds meer naar voren. Loopt hij makkelijk mee in draf en galop. Met zijn bezwete wintervacht, waar hij dagelijks mee in de modder rolt, ziet hij er na afloop niet uit. Als we terug zijn drinkt hij wel maar is niet super dorstig. Hij eet de meusli en vindt dat dat te weinig is. Het hooi boeit hem niet echt, dus honger heeft hij niet. Verder is hij kwaad, omdat de rest in de bak mag rollen en los rond lopen, en hij niet. Ik heb hem afgesponst en met een deken tegen de gure wind aan de wagen staan.
Training 's middags:
Want .... ik heb nog een ritje in de planning. We kwamen Jannet van Wijk tegen en die zou 's middags nog een galop training doen. En aangezien Djarra niet moe is heb ik besloten nog een keer met hem op pad te gaan. Vanwege de gure wind en het feit dat hij toch niet hooi eet heb ik hem maar opgezadeld en ben wat gaan rond wandelen. Dat vond hij prima.
Toen kwam Jannet met nog twee anderen er aan en ben ik aangehaakt. Djarra vondt het dus prachtig! Kijk hij was al warm gedraaid dus hij kon meteen genieten. Ik heb hem nog nooit zo enthousiast gehad en daar heb ik dus al die tijd op zitten wachten. Na een rustige opbouw kwam de galop, heel lang, leuke paden, kronkelend met wat hoogte verschilletjes. En Djarra genoot. Ik ben met hem nog niet serieus galop aan het oefenen dus in mijn ogen was het heftig voor hem. Af en toe voelde hij zijn spieren, dan kwam zijn hoofd omhoog en drukte hij zijn rug weg, maar met een lichte been hulp had ik hem weer lekker rond over zijn rug. Met een ontspannen teugel, lekker in balans en met een gemak zo heerlijk. En hij bleef het leuk vinden. Hij bleef zich ook druk maken, daar mag hij relaxter in worden.
Het laatste stuk, zo'n 5 km ofzo, ben ik alleen terug gegaan. Dit deed hij zonder aarzelen. Wel was hij schrikkerig, een teken dat hij toch een beetje moe was. Maar hij bleef lekker lopen en zakte niet in. Bij de trailer aangekomen was het onder tussen best wel laat, dus ik heb hem snel afgezadeld en met dekentje zo de trailer in gezet. Dorst had hij nog steeds niet.
Thuis lekker verzorgt, stalletje op orde gebracht en hem met een deken op de nacht in gestuurd.
The day after:
Maandag was ik zelf best wel stijf en was heel bezorgt hoe hij er aan toe zou zijn. Nou 2x 25 km, 1x in hoog draf tempo en 1x met lange galopades: piece of cake! Niet stijf, niet moe, geen opgelopen benen, draaft zo lichtvoetig aan naast me.
Hij heeft dus een kleine klasse II op tempo gelopen en daar draait hij zijn hoef duidelijk niet meer voor om!
Komt goed uit, ik heb dit jaar zijn eerst klasse III (> 80 km) in de planning staan.
Ik ben alweer zo trots op mijn paardje.
Vanuit het endurance forum organiseren we 's winters altijd trainings ritten. Deze gaan richting voorjaar over van puur gezelligheid naar gerichtere training voor de eerste wedstrijden.
Zo ook afgelopen zondag. We zouden met z'n zessen de klasse I route (35 km) gaan rijden en mijn verwachting was dat het in een wat hoger tempo zou gaan. Het alleen met Djarra in een trailer op stap gaan wordt steeds makkelijker dus kwamen we 's morgen lekker optijd en relaxed in Kootwijkerbroek aan. Aangezien ik zaterdag 7 uur had staan lesgeven in Makkinga wou ik vandaag eigenlijk alleen met Djarra bezig zijn. Dus ik ben niet gaan koffie drinken maar heb Djarra uit de trailer gehaald hem hem nog een beetje gepoetst voor ik hem opzadelde.
De rit begon moeizaam. Tempo lag in draf hoog (hoger dan ik normaal rij) en Djarra is een diesel die minimaal 30 minuten nodig heeft om op stoom te komen. Hij hing er dus een beetje achteraan met een kop van moet dit nou, moet ik dit leuk vinden ofzo. Waardoor ik denk: waar ben ik aan begonnen, zo gaat hij het nooit leuk vinden.
Maar goed als hij warm gelopen is schuift hij ongemerkt en relaxed steeds meer naar voren. Loopt hij makkelijk mee in draf en galop. Met zijn bezwete wintervacht, waar hij dagelijks mee in de modder rolt, ziet hij er na afloop niet uit. Als we terug zijn drinkt hij wel maar is niet super dorstig. Hij eet de meusli en vindt dat dat te weinig is. Het hooi boeit hem niet echt, dus honger heeft hij niet. Verder is hij kwaad, omdat de rest in de bak mag rollen en los rond lopen, en hij niet. Ik heb hem afgesponst en met een deken tegen de gure wind aan de wagen staan.
Training 's middags:
Want .... ik heb nog een ritje in de planning. We kwamen Jannet van Wijk tegen en die zou 's middags nog een galop training doen. En aangezien Djarra niet moe is heb ik besloten nog een keer met hem op pad te gaan. Vanwege de gure wind en het feit dat hij toch niet hooi eet heb ik hem maar opgezadeld en ben wat gaan rond wandelen. Dat vond hij prima.
Toen kwam Jannet met nog twee anderen er aan en ben ik aangehaakt. Djarra vondt het dus prachtig! Kijk hij was al warm gedraaid dus hij kon meteen genieten. Ik heb hem nog nooit zo enthousiast gehad en daar heb ik dus al die tijd op zitten wachten. Na een rustige opbouw kwam de galop, heel lang, leuke paden, kronkelend met wat hoogte verschilletjes. En Djarra genoot. Ik ben met hem nog niet serieus galop aan het oefenen dus in mijn ogen was het heftig voor hem. Af en toe voelde hij zijn spieren, dan kwam zijn hoofd omhoog en drukte hij zijn rug weg, maar met een lichte been hulp had ik hem weer lekker rond over zijn rug. Met een ontspannen teugel, lekker in balans en met een gemak zo heerlijk. En hij bleef het leuk vinden. Hij bleef zich ook druk maken, daar mag hij relaxter in worden.
Het laatste stuk, zo'n 5 km ofzo, ben ik alleen terug gegaan. Dit deed hij zonder aarzelen. Wel was hij schrikkerig, een teken dat hij toch een beetje moe was. Maar hij bleef lekker lopen en zakte niet in. Bij de trailer aangekomen was het onder tussen best wel laat, dus ik heb hem snel afgezadeld en met dekentje zo de trailer in gezet. Dorst had hij nog steeds niet.
Thuis lekker verzorgt, stalletje op orde gebracht en hem met een deken op de nacht in gestuurd.
The day after:
Maandag was ik zelf best wel stijf en was heel bezorgt hoe hij er aan toe zou zijn. Nou 2x 25 km, 1x in hoog draf tempo en 1x met lange galopades: piece of cake! Niet stijf, niet moe, geen opgelopen benen, draaft zo lichtvoetig aan naast me.
Hij heeft dus een kleine klasse II op tempo gelopen en daar draait hij zijn hoef duidelijk niet meer voor om!
Komt goed uit, ik heb dit jaar zijn eerst klasse III (> 80 km) in de planning staan.
Ik ben alweer zo trots op mijn paardje.
Abonneren op:
Posts (Atom)