Hoe beweegt een paard ..

Uitgangspunt in de theorie: De bouw bepaald voor een gedeelte hoe een paard beweegt. Training heeft ook invloed op hoe een paard beweegt. Mede door training kan je ook werken aan de bewustwording van een paard hoe hij zou kunnen bewegen. Uiteindelijk als een mooi vrij bewegend paard wil hebben moet hij het zelf gaan doen zonder door de ruiter in een houding getrokken - gewerkt te worden.

Vandaag een prachtig kado gekregen: Djarra die uit zich zelf zijn bewegingspatroon heeft veranderd.

Oefening: Linker galop is nog moeilijk en loopt hij het liefst scheef met zijn hoofd naar rechts lekker op zijn linker voorbeen vallend.
Mijn hulpen: linkerhand van de hals af om zijn hoofd uit te nodigen recht voor zijn lijf te komen. Drijvende hulp met mijn linkerbeen om hem te laten inbuigen - loslaten aan de rechtkant.
- normale reactie was dan dat hij losliet en hoofd en hals naar links liet inbuigen: waardoor hij rechter ging lopen.
- vandaag liet hij los door zijn bekken te kantelen en zijn linker achterbeen verder onder de massa te plaatsen: zijn hoofd en hals bleven recht, maar waren ontspannen. Hij liep recht gericht en in een mooie balans.

Zo bijzonder om bij dezelfde hulpen opeens een andere - veel betere - reactie te krijgen!

Ik was lekker aan het buiten rijden dus dit hebben we een paar keer herhaald. Heel bijzonder hoe hij ontdekt heeft hoe hij zijn lichaam beter en makkelijker kan gebruiken. Eerst had ik al gemerkt dat hij bij het aandraven ook al beter over zijn rug loopt, hij draagt me echt vanaf de eerste pas. En nu dus deze reactie ook weer van achter uit. Er is echt een kwartje gevallen.

Voor zo ver ik het kan beoordelen allemaal gevolgen van onze wedstrijd laatst: 50 km in een voor hem hoog tempo, maar nog veel belangrijker door hele lange stukken gegallopeerd te hebben. En alle training die daar aan vooraf ging om zijn galop te verbeteren.

Zo los in zijn lijf is hij nog nooit geweest ...

Ik focus mijn training al een jaar op galopwerk. Ik rij een wedstrijd over 50 km met heel veel galop om te zien hoe het uitpakt. Geef hem even een ruime week vakantie en ga er dan weer eens op zitten om weer rustig aan de slag te gaan.

Gister een stap met klein drafje ritje in het bos.
Vandaag in de bak rustig gymnastiek werk.


Djarra is nog nooit zo los in zijn lijf geweest! We moeten beide hier echt wel even aan wennen. Had bijna moeite om niet meer te gaan vragen dan rustig gymnastiek werk. Maar morgen weer een dag.

Echt zo fijn, zo zacht, zo soepel heb ik hem nog nooit gehad.

Endurance GH: feiten en plaatjes

Het eerste rondje van 30 km  met een gemiddelde van 16 km/uur gereden. Bij binnenkomst 4 minuten naar zijn hartslag gezocht en toen maar aangeboden: Met een hf van 48 is hij dan al aardig uitgerust. Na de rust gaan we hier op weg voor het tweede rondje van 20 km. Twee tevreden gezichten!

Dit tweede rondje heeft hij met 13,6 km/uur gelopen, hier hebben we nog een motivatie probleem. Tot 1 km voor de finish gegalopeerd, daarna draf tot het 300 meter verplichte stapstuk. Met 2 minuten kunnen aanbieden met een hf van 52. Bij de nakeuring op 30 minuten had hij al weer dezelfde rust hartstalg als voor de rit namelijk 36!

Overal kwamen we op een gemiddelde van 15 km/uur, waar ik heel erg tevreden mee!
Fysiek kan hij het makkelijk aan, mentaal moeten we verder aan werken deze winter.

Endurance: 50 km op snelheid ...

Gister was het dan zover, een endurance wedstrijd om te kijken wat meer galop zou doen voor ons.

Voorheen reed ik veel in draf afgewisseld met een galopje en ook wel een keer stappen. En Djarra vond dat niet leuk en heeft ook altijd motivatie problemen.
Daarnaast is Djarra een overflexibel paard, waarbij lang in hoog tempo draven schadelijk is voor zijn gewrichten.

Met deze twee overwegingen in het achterhoofd ben ik aan de galop gaan werken. Wat betekende dat ik hem eerst moest leren galopperen. Djarra kan met zijn lange benen makkelijk in de knoop raken en voorheen leverde dat paniek op. Nu niet meer. Coördinatie is ondertussen enorm verbeterd. En we hebben gewerkt aan kracht en uithoudingsvermogen in galop.

Om te testen hoe we er voor staan had ik me ingeschreven voor de endurance wedstrijd Ginkelse hei, de afstand van 50 km. Aangezien hij al met goed resultaat 80 km gelopen heeft is hier de afstand dus niet de uitdaging. Planning was veel te galopperen en zo hard mogelijk te gaan, maar binnen de grenzen van zijn kunnen. We kunnen stellen dat de doelstelling behaald is. Waar ik normaal rond de 13 km/uur rond reed hebben we gister met een gemiddelde van 15km/uur gereden!

VERSLAGJE VAN DE WEDSTRIJD:

Belangrijkste om grenzen te verleggen in de endurance is een top groomteam en dat had ik, zonder hen had ik deze prestatie niet kunnen neerzetten!
Het begin is altijd moeilijk, opzadelen en opstappen blijft bij Djarra iets om rustig en met beleid te doen, maar dat ging zonder problemen. Dan komt de omslag zodra we met een groep van bijna 19 starts het startsein krijgen. Ik was een beetje vooraan gaan staan om voorin te kunnen starten. Per direct een bloedfanatiek paard onder me, zo gaaf! Een enkele ruiter gaat meteen voluit in galop er vandoor en daar wil ik niet mee mee, dat gaat te hard. Wel in galop kan ik ze laten gaan en onder zware discussie met Djarra kan ik het tempo iets matigen, maar dat is nog steeds wel galop. Aangezien het eerste stuk bos behoorlijk modderig is hier zeer gecontroleerd blijven rijden een must, galop terug nemen tot verzameld voor een bocht deze rustig nemen dan weer door. Na het bos komt de hei met de brede tankbanen die door de regen er super bijliggen, je zakt slechts een halve hoef weg dus helemaal perfect. Hier laat ik hem dus nog steeds behoorlijk vlot door galopperen en kom op het eerste groompunt aan. We krijgen te horen dat het tempo hoog ligt, zeker 20 km/uur en de grooms waren er maar net op tijd. Even in stap om te koelen en dan weer door in draf om even een rust moment in te bouwen.

Het terrein is door de vele regen best verraderlijk en ook steeds een licht hoogte verschil is iets om rekening mee te houden. Alles wat bosachtig is of smalle greppel paden of helling af doe ik draf om de kans op blessures te vermeiden. Bijna alle brede zandpaden galopperen. Dit is de basis van mijn rit.
Op deze wedstrijd waren de laatste 300  meter voor de vet-gate en de finish verplicht stappen. Aangezien Djarra geen kampioen stapper is moet ik dat dus in het veld compenseren. Daarnaast heeft hij een super snel herstel, waardoor ik weet dat met dit staptraject  we altijd met een hartslag onder de 60 binnen kunnen komen. Dus na de eerste lus van 30 km die we best hard hebben rond gereden gedraafd tot het begin van dit traject. In de vet-gate toch zelf even de hartslag gezocht, maar die was zo laag dat ik hem amper herkende. We hebben een tim-in binnen 2 minuten met een hf van 46!

Djarra pakt altijd zijn rust in de vet-gate en staat alleen maar te eten! We zijn allemaal zo relaxed dat ik de tijd niet in de gaten heb en hierdoor vertrekken we 5 minuten later ;-)

De tweede en laatste lus is 20 km. Ik vertrek alleen en dat vindt Djarra niet zo leuk, maar hij wil best wel relaxed ronddraven. Ik laat hem maar even pruttelen en even later komt de schimmel waar we de eerste lus ook wel mee opreden ons achter op. Djarra laat hem in eerste instantie gewoon weg lopen, maar als ik op een zandpad ga galopperen wordt hij "eindelijk" wakker. De rest van de rit loopt hij heerlijk, elke keer als hij in draf het niet meer zo leuk lijkt te vinden gaan we gewoon weer galoperen. Meteen gaan dan de oren erop en wordt hij helemaal blij. Hem kennende heb ik dus tot op 1 km voor de finish door gegaloppeerd en ben daarna rustig gaan draven tot het verplichte stap traject. Bij de finish heeft Djarra een hf van 52!

Bij de nakeuring een half uur later heeft hij dezelfde lage hartslag van 36 waar hij de rit ook mee begonnen was. Daarnaast zijn zijn spieren allemaal nog lekker zacht. Gezien de regen en wind best een uitdaging om in de vet-gate en na de finish je paard goed te verzorgen. We gebruikte drie dekens: een dunnen zweetdeken over zijn hele lijf, een dikke wolle deken over zijn achterhand afhangend tot zijn hakken en als het regende een dunne regendeken daar weer overheen.
Na afloop kon hij in de paddock uitrusten en bij eten na deze super snelle wedstrijd.