Djarra is er klaar voor ...

Vandaag was de grote dag .... Voor het eerst er weer op en een buiten ritje om te voelen / kijken hoe Djarra er voor staat. Gister aan de longe was hij in mijn ogen nog niet, zoals hij zou moeten zijn.

Voor het rijden in de wei wat rek en strek oefeningen gedaan met Djarra; passief bewegen.
Wandelend naar het bos een actieve krachtige stap gevraagd.
Draf super actief en verzameld gevraagd.
Galop met kleine stukjes geïntroduceerd, beginnend met (zijn makkelijke kant) rechts.
Bij de eerste galop-jes kwam veel spanning los en daarna gaat hij direct lekkerder lopen.
Alles in een verzameld tempo blijven rijden.

Resultaat: Een steeds zelfverzekerder paard, dat krachtig en super fanatiek wordt! Heerlijk. Op de terug weg heerlijk laag en rond kunnen rijden. Links en recht lekker los. Djarra is klaar voor de wedstrijd.

Spannend ...

Na 2 jaar gaan we het eerste weekend van augustus weer op wedstrijd. We reden onze laatste in Uddel in 2009 en daar heeft Djarra zijn eerste klasse III goed uitgelopen: 2 dagen 56 km.
Dit jaar dus weer naar Uddel voor een klasse III, deze keer wordt het 1x 81 km.

Best wel spannend om er zo'n tijd uitgeweest te zijn en dan weer voor het eerst te starten. Ik had voor de laatste twee weken rustig werk gepland, hij is er namelijk helemaal klaar voor. En dan krijgt hij een trap na een heerlijke rit door even niet opletten ... Flinke wond aan de voor-binnenkant van zijn linker voor been, maar niet kreupel hierop. Dus het was een spannende week: Maandag is het rond de wond super dik, dinsdag is dit naar zijn voorknie gezakt en woensdag naar de binnenkant van zijn pijpbeen. Mooie wondgenezing, maar ja wel spannend. Vandaag rustig gelongeerd en dat zag er goed uit.

Los hiervan had hij gister een check up van Karianne Ruth en hij heeft het groene licht gekregen voor de wedstrijd. Zondag een klein ritje met veel kleine rond gereden galopjes om te zien of alles nog werkt ... ;-) En dan wordt het aftellen.

De motor zit achter ...

Om te begrijpen waar ik met Djarra aan werk vergelijk ik hem soms met een auto. Zo heb ik een paar jaar nodig gehad om de carrosserie recht en sterk te maken. Verder draaide hij nog altijd voornamelijk op een hulp motor die in de voorhand zat. Beide motoren zijn altijd heel economisch en zuinig geweest. Dus conditioneel was het altijd wel goed voor elkaar en zo hebben we in 2009 ook onze eerst endurance wedstrijd van 112 km (in 2 dagen) goed kunnen volbrengen.

Ook ben ik al een paar jaar bezig het vermogen van zijn motor achter op te voeren. Dat is ook heel goed gelukt. Probleem was alleen nog de overbrenging .... Hij wist gewoon niet hoe hij deze kracht moest gebruiken en in her verleden kon hij zelfs in paniek raken als de motor echt aansloeg en hij die kracht door zijn lijf voelde.

Dit voorjaar in de 3 daagse dressuur clinic viel het kwartje eindelijk. De motor op vermogen laten draaien en daar soepeltjes mee rond rijden ;-) Voor mij ook een leermoment hoe ik hem dit kon uitleggen op een voor  hem begrijpelijke manier. Na deze clinic hebben we hier samen mee gestoeid. Daarna nam ik hem mee de bergen in en ook hier hebben we die motor even op vol vermogen kunnen laten draaien en dat vond Djarra echt zo gaaf!

Vanavond liet ik hem los in de grote paddock achter. Kan ik even rustig zijn stal uit mesten en hij scharrelt daar een beetje rond. Toen ik klaar was ben ik ook de paddock ingegaan om te zien of hij zin had zijn benen te strekken. Nou, dat had hij! Voor het eerst dat ik hem heb (6 jaar) is hij uit zich zelf in volle galop plat door de paddock gaan racen! En hard dat hij ging. En handig dat hij was, in de galop om graaf kuilen een duiken enzo. Als ik het vroeg wou hij ook best wel van hand veranderen .... in volle galop en meteen weer gas erop. Ik heb zo staan genieten en kan niet wachten om morgen, zaterdag en zondag met hem op stap te zijn.

Upgrading huisvesting

Djarra stond met "zijn" groep paarden/pony's in één van de oudste stalgebouwen. Maar we gaan upgraden ;-) naar een minder oude stal die inwendig verbouwd gaat worden om aan alle veiligheidseisen te voldoen, zoals twee uitgangen.

Hiervoor zijn ze voor de zomer verhuisd naar een tijdelijk onderkomen in de half open kapschuur. De stallen zijn groter, lichter en luchtiger en de wei waar ze samen in staan ligt hier pal naast en is droger dan het hun vorige zeer natte wei aan de andere kant van het stallen complex.


Dus hier staat hij nu:

En de sloop van de oude stal is in volle gang:

Mijn prachtige bergpaard ...

Deze week ben ik met Djarra naar de Eifel geweest om samen met Jannet van Wijk daar twee dagen te trainen. Dit is een blessure veilige wijze om een flinke trainings prikkel te geven.

Ik was, op Limburg na,  nog nooit met Djarra in de bergen geweest. Wel is Djarra opgegroeid in de bergen, namelijk in Oostenrijk! Dus we waren heel benieuwd hoe hij het zou vinden.

Dinsdag vertrok ik om 07.30 met Djarra naar Kootwijkerbroek. Hier mocht bij Zaira Star instappen om samen met haar de 4 uur durende reis naar de Eifel te maken. Onze pleisterplaats is bij Lisette van Druenen  die een B&B voor ruiter en paard heeft en zelf ook endurance rijdt. Met de paarden in de gras paddocks en een lekkere lunch konden we er met z'n vieren weer tegen aan en zijn met kaart op pad gegaan. Een kleine 4 uur zijn we onderweg geweest. Zowel Djarra als ik moesten er flink tegenaan. Zaira was super in vorm en dan is haar stap tempo behoorlijk hoog dus dat was voor ons behoorlijk aanpoten om haar bij te houden. Ook hebben we een steile helling beklommen .... zo steil dat stilstaan eigenlijk geen optie is .... Djarra vond dit super moeilijk, beetje eng en ik moest hem flink aanmoedigen om Jannet en Zaira te volgen omhoog en omhoog en omhoog. Boven mochten ze even wat gras eten, uit een plas drinken en rustig stappend bij komen van de immense inspanning. Om even later weer onderaan die helling te staan voor een tweede keer. Deze keer Djarra voorop en die had het nu door. Klimmen, kleine stappen en gaan en hij had er zin in. Na deze flinke uitdaging zijn we weer terug geslingerd en kwam met een laag staande zon en zo'n 25 km in de benen weer thuis. Bij Lisette terug konden de paarden nog even lekker buiten chillen, terwijl wij aanschoven bij een BBQ met vers gevangen forel en een wijntje! "True to character" eet, drinkt en slaapt Djarra prima in een vreemde stal.

Mijn verwachting voor woensdag .... rustig beginnen met een paard dat flinke spierpijn heeft en misschien wel moe van die lange en zware dag gister!
Niets was minder waar ....


's Morgens stapt Djarra vrolijk en soepel aan de teugel mee naar het bos. Hij heeft er zin in. Stapt het liefst voorop met zijn oren er op, maar halverwege vindt Zaira dat hij niet meer alleen voorop mag en gaan ze met z'n tweeën een partij buffelen. Wederom 4 uur gereden en 4 uur lang een paard dat alleen maar voorwaards was en continu met power vertrok bij de minste geringste aanwijzing. Ook had hij het tussen door gras eten tot een kunst verheven en met een mond vol ronddraven en gewoon verder kauwen om alles naar binnen te krijgen was geen probleem. Als je zo lang onderweg bent is onderweg eten een must, omdat een paardenmaag eigenlijk altijd gevuld moet zijn. Weer terug konden ze even uitrusten voor de lange thuis reis.

Wat hebben we genoten en eindelijk heb ik de Djarra gezien waarvan ik wist dat hij er was: Actief, nieuwsgierig, geïnteresseerd en met volle teugen genieten van een rit(je).