Het is zondag ochtend en best lekker weer. Ik wou niet rijden, maar Djarra wel even wat beweging geven. Hem met de fiets mee nemen had ik al een tijdje niet meer gedaan.
Ik heb een fiets met handremmen, wat zo wie zo met een paard aan de hand niet optimaal is. Djarra wil nog wel eens op de rem gaan voor iets wat hij niet vertrouwd of opzij duiken voor iets engs. Opzij als naar mij toe, maar mijn fiets kan nog steeds niet zijwaarts dus dat is niet handig.
Als Djarra enthousiast wordt kan hij best heel hard en krachtig draven waarbij alle hiervoor genoemde acties nog steeds mogelijk zijn.
Met het bovenstaande in mijn hoofd hem met hoofdstel en lange lijn opgetoomd en een zweep erbij. Die zweep is voor als hij slecht te remmen is de laatste optie. De lange lijn zodat als ik abrupt moet remmen ik de lijn ook kan vieren om niet vol aan hem te hangen.
Dus zo samen op weg, eerst in stap om rustig op te starten. Alleen is fietsen naast een stappend paard best lastig, want het gaat te langzaam. Er blijkt een wandel dag te zijn wat hele colonnes wandelaars oplevert ook op het fiets pad. Na de stoplichten en nog wat drukt mocht hij draven. Tempo heel rustig maar gestaag. Aan de overkant is een colonne wandelaars die daar moet ik op de terug weg niet langs. Bij de volgende stoplichten rustig om wat wandelaars die uit het bos komen laveren. Wachten als ik op heet knopje van de verkeerslichten gedrukt hebt kent Djarra dus hij staat netjes naast me. Als het groen wordt draven we weer verder. Het fijne van deze N-weg is dat aan beide kanten een breed fietspad is waar in beide richtingen gefietst kan worden. Hij komt wat beter in het ritme, maar vraagt zich ook af waar we heen gaan. Dus hij draaft lekker, maar niet overmatig enthousiast.
Na een tijdje gaan we even stappen en steken de straat over om terug te gaan. Nog even gewacht op een "langlaufer op wieltjes", maar Djarra kijkt er niet naar. Dus weer in draf op weg terug. Nou dat vindt Djarra een super goed plan dus hij maakt tempo. Super krachtig draaft hij naast me. Kop erop en gaan. Hij luistert wel goed, want hij mag niet voluit en ik hoef niet aan het touw te zitten om hem dat te vertellen. Nergens naar kijken ook, gewoon gaan als een speer. Wat een power house loopt er nu naast me, machtig mooi!
Voor de stoplichten moet ik wel even duidelijk zijn om tempo terug te vragen en naar stap te komen. Maar er komt geen discussie. Weer netjes wachten bij de stoplichten en bij groen weer verder. Tempo even heel rustig om weer tussen de wandelaars door te manoeuvreren en dan mag hij weer gaan. Het ritme en de kracht van zijn hoeven op het asfalt is prachtig. Even stappen als het spannend kan worden is geen punt en weer verder als het mag. Pas als we de Jachthuislaan op draaien vindt hij het wel genoeg. Lekker naar huis stappen en hem zo de wei in geschoven. Hij blij, ik blij.
