Kalipso - lichaamswerk

Vanmorgen weer met Kalipso gewerkt en wat ging hij goed. Bij het opzadelen was hij nog wat hyper, mogelijk door de stromachtige wind. Al tijdens het wandelen naar de rijbak ontspande hij en liep lekker mee.

Vanaf het beging liep hij super fijn. Niet rennerig, niet moeizaam, niet zoekend. Gewoon fijn regelmatig en krachtig. Het rechtrichten heeft zijn vruchten afgeworpen. Mooi halt houden, mooi weg stappen, mooi onder tredend achterbeen. Ook liet Kalipso een fijn ontspannen beeld zien en bewoog makkelijk. Ook de galop gaat tegenwoordig heel soepel. Op een kleine vraag gaat Kalipso vloeiend over in galop en galoppeert dan rustig rond. Hier moet ik nog wel positief ondersteunen om hem langer door te laten galopperen.

Alleen is Kalipso nog steeds heel bijterig, waar ik al eerder over geschreven heb. Het is een innerlijke drang, waar ik tijdens het werk zo neutraal mogelijk mee omga.

Deze keer heb ik na afloop extra aandacht aan besteed. Door middel van lichaamswerk kan je emoties helpen verwerken. Bij Kalipso uit hij innerlijke spanning door te bijten, daarom ben ik met "mondwerk" aan de gang gegaan: Ik heb mijn ontspannen vlakke hand op zijn mondhoek en neus gelegd,terwijl ik met de andere hand het halster vast hield. Ik heb naar hem geluisterd en zachtjes stevig mijn hand bewogen. Meer dan 10 minuten ben ik niet bezig geweest. Zijn reactie was enorm gaan geeuwen en met zijn tong gaan werken, alle spanning kwam er zo uit. Toen hij aangaf dat het genoeg was heb ik afgesloten door zijn manenkam stevig te schudden wat wederom veel gapen tot gevolg had. Na afloop kwam er een diepe zucht. Heerlijk om dan een totaal ontspannen paard weer terug in de kudde te zetten.

Lekker aan het werk

Ondertussen eindelijk weer een keer les gehad. Djarra pakte het op alsof er geen weken zonder les en zonder trainen tussen zaten. Hij deed super zijn best. We hebben een begin gemaakt met de travers onder de man in stap en draf. Zo heerlijk gewerkt!

Ik ben ook weer voldoende hersteld om Djarra in het bos aan het werk te zetten. Daar moest hij even aan wennen en sputterde een beetje tegen. Ik was in Hulshorst al bezig met hem in het bos meer door te verzamelen en verzameld galop werk. Dat hebben we nu weer op gepakt.

Het bos is super nat en de paden vaak modderig. Dus de opdracht aan Djarra was zo verzameld en gebalanceerd te galopperen dat we per galop sprong kunnen bepalen wat we doen. Dus wel gewoon door de modder en de plassen galopperen, maar zodra hij land en het is te diep of glad moeten we direct kunnen schakelen. Ook als er spannende dingen langs of op het pad opdoemen, mag hij kijken en er over nadenken, maar wel in galop blijven.

Om dit voor elkaar te krijgen moet ik hem flink actief houden, de boog moet gespannen blijven, om zo te kunnen schakelen. Tevens moet hij dus super over zijn rug galopperen. Dit bouwt spanning op en dat moet ik ook weer af laten vloeien - mijn handen geven zo vaak als het kan mee om hem uit te nodigen laag te ontspannen. Met die opgebouwde spanning wil hij best laag ontspannen, maar dan graag ook in een hoger tempo - wat dus niet de bedoeling is. Dit vang ik voornamelijk met mijn houding op, terwijl mijn handen blijven geven.

Kunst is te blijven voelen of hij het goed op pakt of dat het te veel wordt. Dit kan ik herkennen doordat hij bijvoorbeeld achter herhaaldelijk gaat changeren, dan moet ik terug schakelen. Ook als hij bij een schrik actie gaat struikelen is hij duidelijk moe aan het worden, al vindt hij dat dan zelf vaak van niet. Terug naar draf en daar nog lichtjes door werken om het mooi af te ronden. Alle spieren weer los te werken en afval stoffen te laten af voeren.

Als je dit leest snap je dat dit galop werk een constant spel is tussen Djarra en mij. Wat heb ik daar weer van genoten en wat gaat hij dan super krachtig lopen, wat nu steeds meer gedragen wordt ipv alleen maar harden. Hij komt echt van de grond en dat is een machtig gevoel.

Djarra zorgt goed voor me

Na jaren lang voor Djarra gezorgt te hebben zorgt hij nu voor mij. Na weken van niet in het bos gereden te hebben, omdat ik door mijn rug gegaan was, wou ik zo graag het prachtige herfst bos weer in.

Zondags stapritje:

Dus een week na de verhuizing terug naar Soest zondags met hem naar het bos gewandeld. Grootste probleem was er in het bos zonder opstapje op te klimmen. Djarra vertrok geen spier toen ik hangend aan het zadel mezelf op trok. Hier scoorde hij al punten mee.

Vervolgens in stap verder. Zondag kon ik nog niet draven en een verstapping aan de kant van Djarra zou ik ook niet zo soepeltjes kunnen opvangen.

Zondag ochtend in het bos bij Baarn is het dus loei druk, voor namelijk met mountain bikers. Hun spoor kruist wel 6x het ruiterpad. Het is uitdagend terrein vanwegen de vele heuvels. Djarra stapt rustig voort en schrikt gaan moment van opduikende mountainbikers. Ook hier scoort hij weer punten. Als hij merkt dat we op de terug weg zijn wordt hij wel wat sterker, maar blijft rustig stappen. Vooraf was ik voor de terug weg een beetje bang, als hij lekker los gestapt is en met groten passen naar huis zou willen vertrekken. Djarra groeit en zou best wel meer willen, maar ook het laatste stuk door zwaar zand met heuveltjes blijft hij braaf stappen. Nog meer punten scoort hij hiermee.

Bij het drukke kruispunt in de bewoonde wereld stap ik af om te voet over te steken en naar stal te wandelen. Hier heb ik even mijn handen vol. Standaard teken we in een drafje over, maar dat kan wel even door getrokken worden vindt hij. Na het bereiken van de Jachthuislaan is hij weer ok en kunnen we vlot maar ontspannen naar huis wandelen.

Wat ben ik super trots!

Zaterdags drafritje:

Deze week door de juiste therapie enorm verbeterd en van de pijnstiller af. Dus dan wil ik eigenlijk ook wel een drafritje maken in het bos. Het weer is perfert dus we wandelen weer naar het bos.

Dan ben ik zo blij dat Djarra altijd als een diesel moet opwarmen. Dus met een heel rustig drafje waarin hij opnieuw het van 5 jaar geleden bos verkend gaan we van start. Licht zeurende pijn rond mijn heupen - dus even puur Centered Riding technieken toe gepast om niet te verkrampen. Doorademen, blijven bewegen in alle gewrichten en ondertussen Djarra de ruimte blijven geven.

Dan even stappen om bij te komen. Daarna hebben Djarra en ik zo vreselijk kunnen genieten van door het oude vertrouwde bos draven. De verleiding weerstaan om een extra lusje erbij te pakken. Heel verstandig want als de diesel opgewarmt is en we richting huis gaan heb ik wel heel veel paard onder me. Ook nu weer Centered Riding technieten toegepast en niet op spierkracht aan de teugels gaan hangen. Gecentered trekt Djarra eigenlijk aan zichzelf en ik kan hem in een rustig tempo aan het werk zetten.

Wat is Djarra toch vreselijk gegroeid en wijs geworden. Na zoveel weken zo braaf mij meenemen door het bos. Goud waard zo'n paard!

Kennis maken in de nieuwe groep

De tweede dag als ik hem de wei in doe even twee filmpjes gemaakt:

Djarra op rondreis

Afgelopen dagen heeft Djarra een aardige rondreis gemaakt. Zondag hebben we de groene weides in Hulshorst achter ons gelaten. 's Avonds zijn we op stal 't Lage Veld in Lunteren geland. Hier heeft hij 4 dagen in een grote stal met uitloop mogen bivakkeren tijdens mijn Centered Rinding update. Vanmorgen Djarra weer ingeladen om hem mee naar zijn nieuwe - oude stal in Soest te nemen. Jaren geleden stond we hier ook en zijn oude stal was zelfs vrij.

Toen ik hem uit de trailer haalde keek hij om zich heen en wist duidelijk meteen waar hij was. Normaal kijkt hij op een vreemde omgeven rustig de kat uit de boom en kan zo 10 minuten de boel in zich op nemen en rustig alles in zich opnemend met me mee lopen. Nou dat was nu niet nodig. Zeker niet toen ik direct richting de wei vertrok. Bijna dansend naast me gingen we langs de weg.

In de grote wei komt hij in een groep van zo'n 12 paarden, waarvan hij enkele al kent van jaren terug. Alles staat al in de wei, maar hebben meteen door dat er een nieuwe bij komt.  Dus er komt een stel pols hoogte nemen in volle galop op Djarra af. Even neuzen even draaien wat rennen en met 5 minuten was dat wel over. In galop echt even volluit gaan gewoon omdat het kan, heerlijk om te zien. Daarna de neus omlaag en grazen.

Als ik een uurtje later ga kijken is mijn prachtige witte schimmel pik zwart van een uitgebreide rol partij. Hij staat in een rustig hoekje vrolijk om zich heen te kijken. Aan het eind van de dag heb ik hem voor de drukte uit de wei gehaald en de opgedroogde modder eraf gebikt terwijl hij tevreden hooi staat te eten. Hij liep trouwens over het terrein voor me uit zo naar zijn eigen stal van jaren geleden, helemaal ok.
Nu mag hij de komen dagen lekker weer in de kudde in de wei even paard zijn. Misschien een wandelingetje om nog van de mooie herfst kleuren te genieten.

4 dagen luxe logies:

Na 5 minuten in de nieuwe kudde:

Als ik een uurtje later langs kom ziet hij er zo uit: