De afgelopen dagen voelde ik al dat Djarra heel lekker in zijn vel zat. Hij liep makkelijk en los in lijf en leden. Had er zin. Met eindelijk weer mooi weer naar de les bij Karina Schermer in Nieuw Milligen. Ondanks dat de paarden sinds een paar dagen nu ook eindelijk het gras op zijn in de wei liep Djarra enthousiast de trailer in, terwijl zijn vrienden de wei op gingen.
Tijdens de les zijn we bezig geweest om hem meer "veerkracht" te laten krijgen vanuit zijn achterhand. Begonnen in stap naar ubertreden op de cirkel. Als daar mooi stukken ontstaan dit ook in draf gaan doen. Het is samen zoeken naar de juiste impuls en balans, maar als die er is wordt Djarra super lichtvoetig.
Dit hebben we samen gevoegd tot overgangen tijdens deze oefening. Djarra wil graag aandraven door vooruit te gaan, maar nu hem uitgenodigd om puur in het hier en nu - van achteruit - omhoog - aan te draven. De kunst voor mij is hem wel goed op achter balanceren, maar toch voor vrij geven. Hem niet los laten, maar "mee nemen" omhoog.
Mijn doel is altijd het paard nog beter zijn eigen lijf te laten gebruiken. Dus niet een houding die hij aanneemt als ik hem daarin plaats, maar een houding waar hij in vrijheid zelf graag wil en kan lopen.
Deze vrije foto geeft aardig weer waar we naar toe werken:
Zo trots op mijn kanjer die, als je op de terug weg met warm weer in een file van 30 minuten rond kruipen terecht komt, gewoon lekker door blijft eten. Geen voet verzet en een leeg hooinet bij thuiskomst.
