Puzzelen in de diepte

Langdurige en terugkerende buikklachten en hoge wormbelasting waren de aanleiding om Eveline Hekkenberg bij Djarra te halen.
Tijdens mijn opleiding tot veterinair natuurgeneeskundige gaf zij de lessen homeopathie en ik heb ook een zeer bijzondere stage bij haar kunnen lopen die diepe indruk op me gemaakt heeft. Homeopathie onderzoekt de klachten, gaat op zoek naar het karakter van het paard en afwijkende gedragspatronen. Eveline heeft een berg aan ervaring en weet alle verzamelde informatie goed samen te brengen. Gedurende het consult stemt ze haar bevindingen telkens met mij en Djarra af.

De rode draad in de afgelopen jaren is het wisselende energie niveau - zo gaat Djarra weken helemaal top en zo moet ik weer een stap op de plaats maken en een paar weken watertrappelen, omdat hij niet meer zo top gaat. Ook zo'n gegeven wordt mee genomen als aanwijzing voor het juiste homeopatische middel.

De eerste bevindingen van Eveline waren geluk dat hij een mooi stabiel paard is, die heel authentiek in het leven staat. Dat is, met zijn verleden, heel fijn om te horen. Ook had ik met opnieuw ontwormen en daarna zijn darmflora ondersteunen al veel voorwerk gedaan. Het zoeken nu was naar wat op dieper niveau uit balans is waardoor hij zo in de problemen is gekomen. Hierdoor worden ook andere zaken meegenomen. Met dit zoeken en ook meteen behandelen is ze uiteindelijk 2 uur bezig geweest. Een vervolg afspraak over 6 weken is gemaakt om te evalueren hoe hij er dan voor staat.

Bij langdurige klachten is het traject naar herstel ook langer. Dit speelde ondertussen al maanden dus dat er weken voor nodig zijn om de boel weer in balans te brengen is normaal. De behandeling en middelen geven zijn zelf genezend vermogen een boost om het weer zelf op te lossen.

** Na 1 week al een heerlijk buitenritje gemaakt met mooie makkelijke handgalopjes die daarvoor heel moeizaam waren.

Het was weer even puzzelen

Afgelopen maanden ging Djarra als een speer in zijn ontwikkeling. Gelijk tijdig had hij de hele zomer afwisselend last van zijn buik. Meestal komt dit als ze weer naar een vol stuk wei zijn verhuisd dat is altijd een paar dagen lastig voor hem. Ook bleek hij veel wormen te hebben en daar heb ik hem afgelopen zomer voor ontwormt.

Laatste weken bleven de klachten. Buikpijn, mest niet in orde - te zacht. Hij liep hierdoor niet lekker, bleef verkrampt en ik was alleen maar bezig hem rustig naar ontspanning te rijden, meer zat er niet in. Dit sluipt er dan gedurende weken in en het chronische aspect valt dan niet zo op.

Gelijktijdig had ik de "werkdruk" opgevoerd, wat hij super goed oppakte. Tot de laatste keer toen strok hij een streep - tot hier en niet verder. Dat is ok. Gewoon de opgebouwde spanning weer laten afvloeien, beetje lucht geven en dan kunnen we rustiger verder werken. Dat was mijn idee. Toen bleek dat het niet in 2 weken op gelost was. Er was duidelijk meer aan de hand.

Afspraak gemaakt met Eveline Hekkenberg voor een volledige APK, was ook al weer ruim een jaar geleden. Helaas was ze ziek, maar heeft wel een eerste meting gedaan, gekoppeld aan mijn verhaal. Daar kwam een sterk verstoorde darmflora uit. Dus daar druppels voor en een nieuwe spraak zit in de pijplijn.
Na 2 weken heb ik weer een ontspannen blij paard. Hij komt weer dansend de wei uit. Ook zijn hoofd is weer tot rust gekomen en dat merk je vooral in het verkeer, hij reageerde alleen nog een beetje bij een brommer die hard langs kwam.

Wel had ik een buitenrit met een vertrouwde vriendin nodig om hem weer helemaal lekker in zijn vel te krijgen. Wel geteld 1,5 uur in draf pruttelen voor hij weer totaal losgelaten door zijn lijf liep, dus daar heb ik het laatste 0,5 uurtje van genoten.
Week later vertrekt hij dus meteen helemaal los en krachtig als ik een rondje bos doe.

Nu even kijken hoe we verder gaan. Hij zal waarschijnlijk nog een keer ontwormt moeten worden en in januari geent worden. Beide zijn een aanslag op de darmflora en de weerstand. Ondersteunen doe ik meestal al met Bokashi.

Verschuiving van mentaal werk naar fysiek werk

Tot nu toe was het "werk" met Djarra in de bak voornamelijk "mentaal" werk. Hem overtuigen dat hij vanuit ontspanning kan stappen, draven en galopperen in een bak. Dat je verschillende oefeningen kan doen en daar als paard niet dood van gaat.
De daadwerkelijke fysieke training deed ik in het bos, waar ik wel ontspanning had en dus van daaruit hem "fysiek" aan het werk kon zetten met de oefeningen die we in de bak voorbereid hadden.

Dat is nu veranderd ...

Afgelopen woensdag kon ik hem vanuit ontspanning steeds verder uitdagen om echt fysiek aan het werk te gaan. Hij kon het aan, raakte niet in paniek of de weg kwijt. Hij deed gretig zijn best. We ging zo serieus verder dat hij dus voor het eerst in zijn leven fysiek moe was na het rijden in de bak! Hij had ook de dag erna spierpijn dus ik heb hem in alle rust, zachtjes mee genomen tot hij weer lekker los was. En toen een wat verbaasde Djarra, dat we nu al klaar waren, naar stal gebracht voor een lekkere warme slobber maaltijd.

Morgen lekker stappen in het bos en dan zien we daar wel waar hij zin in heeft.

De fimpjes zijn aan het einde van de les gemaakt toen hij eigenlijk al een beetje moe begon te worden. De bravour was er een beetje uit, maar wel braaf zijn best blijven doen.

Djarra => FANATIEK in de bak ..

Lang verwacht, stil gezwegen, nooit gedacht, maar toch gekregen ...

Vanavond is Djarra voor het eerst van zijn leven FANATIEK geworden in de bak.

We waren heel lekker aan het rijden. Ik moest hem uitdagen om hem echt goed aan het werk te krijgen, maar hij vindt dat dus heel leuk. Hij gaat swingend door de bak en loopt krachtig rond. Wat geoefend met aangalopperen zonder door te gaan.

Juist dat, daar wordt Djarra dus heel blij van. Hij wil meer en spant zich dan om zijn zin door te drijven. Ik neem hem dan rustig terug naar ontspanning, maar blijf wel actie vragen. Dat is het moment dat de magie gebeurt....
Hij wordt fanatiek, knaagt wat op het bit als hij niet zijn zin krijgt, maar gaat dan een partij gaaf lopen!

Hier heb ik altijd naar toe gewerkt, alle puzzel stukje klaar gelegd, maar gewacht op hem tot hij eraan toe was. Hij is er nu aan toe.

Doorwerken met de galop

Djarra is de laatste tijd echt super fijn in de bak te rijden. Ik kan hem serieus aan het werk zetten en streng zijn als hij er niet vol voor gaat. Hij accepteert dat en wordt zelf  steeds blijer met dit werk. Mijn wens dat hij ook in de bak echt er voor gaat is uitgekomen.

Het streven is naar meer verzameling door het zakken van de achterhand en dan voor te groeien in zijn schoft. Hiervoor heb je onder andere een actief achterbeen nodig. Maar Djarra moet ook leren hoe dat voelt en hoe hij zijn bekken moet kantelen om te kunnen zakken achter. Hiervoor  is verzameld galopwerk heel nuttig.

Alleen is galop in de bak nog moeizaam, ontspanning is vaak ver te zoeken. Ook gaat hij door spanning snel achter van galop wisselen en komt dan op den duur letterlijk met zijn benen in de knoop.

Dus we zijn in het bos gaan werken. Mijn standaard oplossing bij Djarra om hem moeilijke dressuurstukken aan te leren. Hier heeft hij meer impuls en vrijheid en de wisselende ondergrond zorgen voor uitdagingen en alertheid.

Vandaag weer zo heerlijk getraind dus in het bos. Doelstelling was ten eerste om ontspannen hand galopjes te krijgen. Vrij snel op de heenweg hier mee begonnen en na een paar keer kreeg ik een heel steady rustig braaf galopje. Ik doe zo min mogelijk om hem zelf op eigen benen dit te laten uitzoeken. Een boomstammetje over het pad werd zonder enige verandering gesprongen alsof we dat altijd zo doen.

Tussen door wat draf en stap om van het prachtige rustige herfst weer te genieten. Wat is het toch heerlijk om zo'n prachtig uit rijgebied te hebben.

Zodra we op de terug weg zijn veranderd Djarra in een zeer gemotiveerd paard dat best voluit dat lange pad wil af galopperen. Dat hebben we dus maar niet gedaan, want een strijd over het tempo zorgt  niet voor een ontspannen galop. Dus in draf vol aan het werk gezet en wat pakt hij dat prachtig op. Zo veel power, maar toch licht aan de hulpen. Al vindt hij dat hoger instellen best wel moeilijk. Zodra ik merkte dat hij niet meer aan galop dacht zijn we dus gaan galopperen - rustig - rond en door verzameld. Zowel links als rechts super gelopen.

Al met al zo heerlijk gereden. 

Spelen met aan de lange teugel werk

Laatst weer eens Djarra aan de lange teugel gewerkt! Hij kan nu zelfstandig rustig draven, terwijl ik probeer het met één hand al lopend probeer te filmen ...

The power is on!

Djarra en ik zijn aan een nieuw hoofdstuk begonnen; at het rijden in de bak betreft hebben we een bladzijde omgeslagen.

De laatste tijd liep hij al heel ontspannen en vond het rijden in een bak prima. Maar het bleef bij braaf rond lopen in een energie zuinige stand.

Daar is nu verandering in gekomen. Bij mij was er ruimte gekomen en ik had behoefte aan een andere aanpak met rijden. Strakker en meer inzet van zijn kant. Onder begeleiding van Peet hebben we een enorme stap kunnen zetten.
Voor mij betekend dit oude patronen loslaten: Djarra kan het nu zelf, dus niet meer helpen, ondersteunen en achter zijn vodden aanzitten. Hij is zo super sensibel dat nu elke fysieke inwerking verstorend werkt. Dus ik moet heel stil worden en hem optimaal gaan volgen in zijn beweging, waardoor hij optimaal kan bewegen. Focus en energie om hem te rijden is genoeg.
Daarnaast moet ik wel 150 % inzet verlangen van Djarra en daar heel duidelijk in zijn.

Djarra, hij kan het nu echt allemaal zelf. De power is er. De souplesse is. Wat hij nu ontdekt is hoe hij dat allemaal zelf kan gebruiken. Het ontsluit een enthousiasme van zijn kant die ik nog niet eerder in een rijbak heb mogen voelen. Dat zelf doen vraagt wel om coördinatie van al die kracht en die lange benen van hem, dat is een moeilijk stukje.

Maar om op hem te mogen rijden, met hem mee te mogen gaan als hij vol enthousiasme vertrekt langs de lange zijde - puur genieten.

Spelen in de wei (video's)

Spelen in de wei, hier kan ik uren naar kijken:

Hoe zegt Djarra NEE ...

Djarra kan heel duidelijk zijn en doet dat dan zonder overtollige emotie, maar wel zo dat ik het echt wel moet begrijpen.

Bij een endurance wedstrijd is goed drinken voor een paard super belangrijk. Maar in wedstrijd modus vergeten ze dat soms of vinden het gewoon nog niet nodig. Als Djarra erg met andere paarden bezig was bij een groompunt dan hou ik een emmer water voor zijn neus. Als hij links en rechts om zich heen blijft kijken hou ik zijn hoofd vast boven de emmer om de "dorstprikkel" een kans te geven. Als Djarra mij duidelijk wil maken dat hij echt niet gaat drinken doet hij dat als volgt: Hij steek zijn neus in de emmer = raakt het water aan ( => kijk Linda ik heb het water gezien en geroken) en draait vervolgens zijn hoofd weer weg (=> maar ik heb echt geen interesse in water). Heerlijk zo'n duidelijk paard.

Dit weekend heeft hij het op een andere manier gedaan. Ik was al twee dagen heel progressief aan het rijden en hem gevraagd achter goed onder te treden, maar zonder meteen harder te gaan. De tweede dag in het eerste stuk draf vroeg ik hem weer meteen zijn kracht in te zetten. Hij deed een tijdje halfslachtig wat ik vroeg en was het toen kennelijk zat, dus hij legde me even uit hoe hij er over dacht: Op mijn been hulp zette hij krachtig aan ( => kijk Linda ik heb je hulp begrepen en kan die uitvoeren) om bij de tweede pas beide voorbenen gestrekt voor zich in de grond te planten wat een zeer adequate noodstop opleverde ( => maar ik vindt het een beetje te veel nu ). Verder totaal relaxed en dus heb ik even wat rustiger voorwaarts neerwaarts gereden als inleiding voor ontspannen galopjes.

Ik vindt dit zo prachtig hoe hij mij zaken kan uitleggen.

Doorbraak: galopbalkjes!

Yes, Djarra kan in galop over galopbalkjes galopperen!

Normale coördinatie in stap, draf en galop is bij Djarra nooit vanzelf sprekend geweest. Toen ik hem kocht zat er ook nog lichte ataxie bij. Bij controle verlies raakte Djarra in paniek wat meestal de boel niet helpt. Door de (trainings) jaren heen is hij stap voor stap verbeterd.

Wat hij al wel kon was afzetten en hard gaan, zoals bij galop trainingen op een renbaan. Dat vindt hij heel leuk en dat probeert hij dan ook andere momenten ook in te zetten.
Een hindernis springen, mits ik het goed opbouw, vindt hij super leuk. Dan gaat hij er zelf vol op af.

Maar met galop balken raakte hij altijd helemaal in de knoop met zijn benen en om hem heel te houden dus nooit mee verder gegaan.

Mijn sessie van vandaag weer heel gestructureerd opgebouwd:

Grote losgooibak voor de ruimte en 3 cavaletti's en 2 balkjes. Djarra met hoofdstel en aan de longe om hem te ondersteunen en begeleiden.
Start met op de longeer cirkel (A) 3 balkjes, na een kwart cirkel (B) 1 balk en na een (C) 1 kwart cirkel weer 1 balk dus 1/2 cirkel zonder balk. Hier mocht hij rustig overheen draven en opwarmen. Op C cavalleti omhoog gezet, maar nog steeds in draf tot dat lekker gaat. Djarra vindt dit werk al leuk dus hij is lekker vlot en vrolijk.

Volgende fase is balk bij B weg om hem voor en na de galop balken te ruimte te geven te herstellen. De drie balken (A) op galop afstand en de middelste cavaletti omhoog gezet. Bij de eerste paar keer moet Djarra even zoeken en moet ik de balken flink verder uit elkaar leggen. Dan ligt de boel op de juiste afstand en kan hij er in galop overheen. Wat steeds makkelijker gaat en hij ook echt groot springt als dat nodig is. Dus hier zijn we lekker mee bezig geweest. Zo mooi, zo trefzeker als hij er overheen ging top!

Als toetjes de 3 galopbalken vervangen door een stijlsprong van twee cavaletti's op elkaar. Dat heeft hij twee keer bekeken en toen ging hij ervoor. Hier hoef ik dan weinig voor te doen, hij onderzoekt en gaat dan vol overgave. Bij aarzelen is een kleine aanmoediging voldoende.

Ik ben zo vreselijk trots op hem.

Leuke foto van november 2015, los springen:

En een filmpje van afgelopen november toen hij los mocht springen:

Grenzen op zoeken in de galop

Sinds een maandje dus weer lekker in mijn vel en goed mobiel. Dat is ook te merken met het paardrijden we zijn weer echt aan het werk.

Waar ik vorig najaar in Hulshorst was begonnen met serieus dressuurwerk in het bos heb ik dat nu weer opgepakt. Een nieuw ontdekt pad inspireerde me tot dit werk. Hiermee kan ik kleine rondjes aan mekaar borduren en hem door trainen.

Vanavond voornamelijk in galop gewerkt. Of beter gezegd veel aan gegaloppeerd, stukje lekker doorlopen en weer terug schakelen naar draf en dat steeds weer op nieuw. Op de terugweg hem kleine stukken zeer zware modder in galop laten oplossen zonder te versnellen, daar wordt hij heel vrolijk van. Dus voor hij zelf progressief werk ging verzinnen even terug naar draf. Daarna weer de galop opgepakt. Hij heeft super goed gewerkt en we kwamen samen heel tevreden uit het bos.

Heerlijk weer zo connected met hem in het bos te trainen. Grenzen op zoeken en langzaam verleggen.

Het belang van goed in je lijf zitten bij paardrijden.

Zelf liep ik ruim een half jaar met uitstralende zenuwpijn in mijn linkerbeen. Oorzaak waren zwaar verkrampte spieren in rug, bil en linkerbeen. Resultaat was pijn bij lopen, staan en paardrijden. Ik had eerst 10 minuten stappen nodig hebt om aan de pijn te wennen en enigszins te kunnen ontspannen en tijdens het rijden had ik stekende pijn bij licht rijden en ik kon eigenlijk geen zijsprong of verstapping hebben. Dit alles zorgde ervoor dat ik heel voorzichtig ging rijden buiten ook bang was om in een hoger tempo te rijden.

Gister eindelijk weer een rit gehad zoals het moet kunnen. Samen met een vriendin met twee blije fanatieke paarden 28 km gereden. Djarra heb ik zelfverzekerd en progressief voorwaarts laten galopperen. Waar hij wat paniekerig werd van de wind op de open hei konden we dat samen opvangen en meteen voorwaarts door galopperen. Zo’n drie uur heerlijk gereden en nergens last van!

Nu was Djarra na mijn meer dan half jaar heel behoudend op zijn rug te hebben gehad ook geremd en wat onzeker geworden. Om hem ook in een positieve flow te krijgen had ik vorig weekend hem mee naar een Enjoy the ride. Zo’n uit gezette route helpt mij om progressief en met meer focus te rijden. Zo hebben we daar voor het eerst zware modder paden in galop gedaan. Het resultaat merkte ik gister al omdat hij zelf al veel zelfverzekerder en daarmee stabieler was in de galop. Dit heb ik dus nog wat verder uitgewerkt.

==> Na ruim een half jaar aan modderen en de lol in paardrijden echt wel kwijt raken, nu met een gezond lijf, weer super genoten.

Les van Karina - juni 2016

Wat is het toch een cadeutje om op zo'n prachtige lokatie te kunnen lessen bij Karina Schermer. Op de foto's zie ik dat Djarra eigenlijk contant één oor op mij en één oor vooruit heeft. Werkwillig en met opperste concentratie. Steeds makkelijker kan hij schakelen al vindt hij dat wel moeilijk. Hij doet altijd enrom zijn best. Hier wat foto's die een mooie impressie geven van wederom een fijne les.

Groeien, een mooi proces

Vandaag had ik 's avonds tijd voor een klein buiten ritje met Djarra. Het was warm stil weer met buien die net wel of niet overkwamen. Djarra kwam erg bol de wei uit gewaggeld en toen ik op weg ging was hij wat gespannen.

Geen punt, want ik had een rustig dressuur ritje in gedachten. Dus naar het bos gewandeld en daar opgestapt. Hier begint het pad met wat heuveltjes en daar heb ik hem in stap al vast een beetje aan het werk gezet. Hij is zo lekker los en al gauw was hij lekker aan het werk.

Daarna rustig gaan draven en ook  nu weer liep hij lekker ontspannen en los door zijn lijf, maar was nog wat gespannen en kijkerig. Tempo laag gehouden, maar hem wel aan het werk gezet en al snel ging hij zekerder rondlopen en zich met het tempo bemoeien  ;-) dat vond hij te laag. Zijn groeiende energie in het lage tempo aan  het werk gezet. Iets strenger geworden met links inbuigen om hem ook zijn linker achterbeen goed te laten gebruiken.

Richting huis komen we op een lekker zandpad en ik ga schakelen in nog langzamer, maar met oprichting en weer wat actiever voorwaards - niet echt harder, maar ruimer. Heerlijk schakel werk, waar hij het weer voorwaards ruimte nemen moeilijk vindt. Maar hij werkt super braaf!

Al met al een uurtje weg geweest en heerlijk gereden.

Op stal hoor ik dat de paarden op de wei overdag door het draad naar een volle wei waren ontsnapt. Dat verklaard zijn bolle buik en ook dat hij meer gespannen was. Altijd fijn om oorzaak en gevolg in beeld te hebben.

Traning voor betere zelfhouding

De afgelopen dagen voelde ik al dat Djarra heel lekker in zijn vel zat. Hij liep makkelijk en los in lijf en leden. Had er zin. Met eindelijk weer mooi weer naar de les bij Karina Schermer in Nieuw Milligen. Ondanks dat de paarden sinds een paar dagen nu ook eindelijk het gras op zijn in de wei liep Djarra enthousiast de trailer in, terwijl zijn vrienden de wei op gingen.

Tijdens de les zijn we bezig geweest om hem meer "veerkracht" te laten krijgen vanuit zijn achterhand. Begonnen in stap naar ubertreden op de cirkel. Als daar mooi stukken ontstaan dit ook in draf gaan doen. Het is samen zoeken naar de juiste impuls en balans, maar als die er is wordt Djarra super lichtvoetig.

Dit hebben we samen gevoegd tot overgangen tijdens deze oefening. Djarra wil graag aandraven door vooruit te gaan, maar nu hem uitgenodigd om puur in het hier en nu - van achteruit - omhoog - aan te draven. De kunst voor mij is hem wel goed op achter balanceren, maar toch voor vrij geven. Hem niet los laten, maar "mee nemen" omhoog.

Mijn doel is altijd het paard nog beter zijn eigen lijf te laten gebruiken. Dus niet een houding die hij aanneemt als ik hem daarin plaats, maar een houding waar hij in vrijheid zelf graag wil en kan lopen.

Deze vrije foto geeft aardig weer waar we naar toe werken:

Zo trots op mijn kanjer die, als je op de terug weg met warm weer in een file van 30 minuten rond kruipen terecht komt, gewoon lekker door blijft eten. Geen voet verzet en een leeg hooinet bij thuiskomst.

Rollen omgedraaid

Meestal ben ik degene die met andere paarden of mensen werkt om beter in contact te komen met zich zelf. Om bewuster te worden van hoe je beweegt en door het leven gaat. Iemand helpen met ademhalings technieken tijdens het rijden waar ook de hyperventilatie door verminderde. Een paard bewuster laten worden van zijn eigen lijf, beter te gronden en daardoor rustiger en stabieler te worden.

Deze keer heb ik mezelf "gecoached". Reden: Al maanden heb ik problemen met mijn linker been. Geirriteerde zenuw door overmatige spierspanning. Doorbloeding niet helemaal ok. Met zeer professionelen hulp al bezig mijn lijf fysiek weer op orde te krijgen.

Setting: Met Djarra naar het bos voor een ritje.

1. Vlot lopen is pijnlijk en veroorzaakt verkeerde bewegings patronen om "om de pijn heen te lopen. Djarra"wil eigenlijk grazen en vertrekt dus heel rustig kuierend. Dit geeft mij de kans om heel rustig en bewust te gaan lopen. Mijn licht tintelende voet goed afwikkelen, mijn bekken recht en goed symetrisch bewegen. Ik gebruik ademhalings technieken om meer te gronden en te ontspannen in mijn billen en benen. Samen wandelen we zo in 20 minuten heel relaxed naar het bos.

2. Djarra is ondertussen ook enthousiast geworden over ons ritje en wil amper stil staan voor aansingelen en opstappen. Als ik van een hogere rand wil opstappen staat hij net te ver weg en dat gaat het niet worden. Dus heel dicht naast hem staan en na 3x ademhalen kan ik paard vriendelijk opstappen.

3. Djarra vertrekt gelijk met ontspannen lange passen en zijn oortjes erop, dus ik kan volledig op mezelf focussen. Ik ga nog even staan in de beugels om echt met goed te gaan zitten (bekken in neutraal stand). Dan is er nog heel veel spanning overal. Dus met rustig diep ademhalen en de beweging van Djarra onder me laat ik me ontspannen en dieper in het zadel zakken. Vooral erop lettend dat ik op beide zitbeenbotjes zit, waardoor ik gevoelsmatig "meer" met mijn linker zitbeen moet zakken. Zo lukt het om zonder pijn van Djarra en het zonnetje te genieten. Er zijn kleine heuveltjes, wat nieuwe oefeningen in ontspannen en loslaten opleveren.

4. Als we gaan draven moet ik weer heel bewust mijn ademhaling gebruiken om te ontspannen. Nu voel ik ook heel duidelijk het verschil in "stevigheid" van beide benen. Mijn rechterbeen ligt ontspannen en stevig, mijn linkerbeen voelt minder in contact. Met een paard dat af en toe best krachtig kan reageren (handrem al of niet met naar links of recht duiken) geeft dat een minder veilig gevoel.

Halverwege is Djarra flink enthousiast en zit ik lekkerder en steviger. Dus als hij op de  terug weg af en toe een schijnbeweging maakt is dat geen probleem en zit ik als een huis. Ritje kort gehouden en er heel fijn uit gekomen.

Soepel en relaxed

Wat kan ik toch genieten van hoe lichtvoetig, soepel, krachtig en relaxed Djarra kan bewegen:

Lekker zoder deken rollen

Heerlijk rustig voorjaars weer met voorspellingen van meer dan 15 graden .. dus voor het eerst lekker zonder deken de wei op.

Maart roert zijn staart

Op zaterdag was het het mooiste weer van de wereld dus voor een lange ontspanne rit het bos ingedoken met Djarra. Rustig en zonnig hebben we aardig wat kilometers gemaakt naar het wasmeertje achter Hollandsche Rading en terug.

Tweede paasdag zou het stormen. Aangezien Djarra hier best wel paniekerig van kan worden hem niet buiten gezet. Er is geen gras in de winterwei en hij zou er bekaf vanaf komen. 's Morgens even wat gelongeerd met een sprongetje en 's middag met prachtige zonnig weer toch de storm getrotseerd om even wat te grazen.

Op stal nog verwend met een warme slobber. Heel tevreden paard achtergelaten.

Groeiproces

Zo mooi om te zien hoe het groeiproces zich ontwikkeld. Hoe bij een stap terug de stappen vooruit steeds sneller volgen.

De afgelopen tijd gaat Djarra super fijn, hij wordt sterker en stoerder. Belangrijk is dat ook bij het rijden in een bak hij steeds vrijer gaat bewegen.
Aktie van 10 januari waar hij in paniek in zijn eentje door het bos had gegaloppeerd had alleen een deukje in zijn zelfvertrouwen opgeleverd. Weekje rustig aan en hij kon de wereld weer aan.

Grotere impact heeft de koliek van een paar dagen gehad. Bij dit soort "interne" processen slaat Djarra fysiek op slot. Toen de koliek over was en Djarra zonder zadel weer vrij kon bewegen bleef hij echter met zadel in deze "verkrampte" stand en kon niet meer draven als ik op hem zat. Dit is een heel herkenbare situatie waar we jaren over gedaan hebben om hier verandering in te brengen.
Week na koliek heb ik hem mee het bos in genomen, omdat hij daar eerder "los laat". Maar wat had hij het moeilijk. Zaterdags voornamelijk stap waar hij kort bleef lopen en kleine drafjes. Hij werd er wel blij van en kwam lossser, maar was er duidelijk nog niet.
Zondag weer het bos in en weer heel rustig aan gedaan met veel stap, maar een uitdagend nieuw rondje. Nog steeds veel werk om hem los en vrij en blij te krijgen, maar samen heerlijk gereden. Djarra ging echt heel fijn lopen.

Dan vandaag met fris, maar prachtig weer zijn we 's middag op pad gegaan. Voor de zekerheid wel weer het bos in om nu de bevestiging te krijgen dat hij weer helemaal o.k. is. Nou Djarra was weer helemaal o.k. hoor. Dus mijn planning een bepaald pad te gaan gelopperen pakte hij ruim van te voren op en rolde in een super gaaf hand galopje. Alleen vond hij dat hij ook best steeds harder kon en dat ik daar anders overdacht is wel een discussie puntje geworden. Lastig maar super gaaf dat hij nu zo expressief is en zo sterk een eigen mening heeft. Dus eigenlijk ben ik heel blij, maar heb het rondje wel wat in gekort om voor *mijn gevoel* veilig thuis te kunnen komen. Super mooie stukken rustig draf en een heel blij en totaal tevreden paard thuis gebracht.

Volgende keer gaan we dus in de bak rijden en dan weet ik zeker dat hij kan draven en kan ik positief uitnodigen dit ook te doen. We zijn benieuwd  ;-)

Van gehoorzaam naar initiatief nemen

Afgelopen weekend heb ik samen met Marjolein en Noka een "dressuur" ritje gemaakt bij Kootwijk. Dit betekend dat we niet gaan voor de kilometers of de uren in het zadel, maar om de "fine-tuning" samen met ons paard.

Om ook gebruik te maken van de mooie zandpaden binnen de hekken van Kootwijk moesten we dus door een hek. Altijd een leuk klusje als je paard het niet zo gewend is. Waar we nu dus alle tijd voor namen om het als gehoorzaamheids- oefening te doen op basis van vertrouwen.

Vergeleken met een paar jaar geleden hebben we enorme vooruit gang geboekt. Toen ging hij bij het idee al vlak langs een hek te moeten staan in zijn achteruit. Was met zijwaards gaan onhandig en draaide zo weg dat je het hek moest los laten.

Dit weekend merkte ik hoe hij gegroeid is. Hij is zelf verzekerd geworden en wil best als ik dat nou echt nodig vindt vlak naast het hek gaan staan, maar ging het wel goed afsnuffelen. Nog een stapje verder de hoek in kan ook. Telkens ging hij mee kijken wat ik deed. Zo duwde ik zachtjes het hek weg met mijn voet en dan ging hij met zijn neus daar achter aan. Stapje voor stapje zijwaards en zo het hek mee nemen ging super gecontroleerd en in alle rust.

We hebben 4 hekken gehad om mee te oefenen en telkens was hij super geïnteresseerd in wat de bedoeling was. Gevolg was dat hij me, bij het laatste hek, bijna bij verrassing nam door toen ik het hek wat verder openende - een opening waar hij normaal niet door zou gaan - hij al pontificaal er door heen ging. Even snel schakelen: hek, terwijl ik(Djarra) er door ging verder open en voorwaarts denken en rijden. Zo gaaf!

Van netjes doen wat ik vraag naar eigen initiatief ontplooien zodra hij door heeft wat de bedoeling is. En dan stappen zetten die voorheen geen optie waren. Dit is precies waar ik al mijn training op richt: een gezond, blij paard dat de hele wereld aan kan, liefst samen met mij  ;-).
Zelf verzeker, sterk, gezond, relaxed, enthousiast ...

Afspraaken in beeld gebracht

Ik heb met Djarra de afspraak dat hij naar het verste hek komt van de wei met de minste modder als ik hem eruit kom halen. Sinds een paar maanden hoef ik hem niet meer op te halen als hij blij naar me kijkt maar geen stap verzet. Dus ik ben super blij met deze nieuwe afspraak die hij dus geinitieerd heeft!

Soms komt hij vlot  ...

Soms heel relaxed ...

Hoe lief is dat:

Djarra in paniek

Helaas zijn we gister in het bos elkaar verloren. Djarra kan soms nog wel een paniek momentjes hebben, maar die kunnen we altijd wel samen oplossen.
Gister tijdens zo'n paniek moment waarin hij in een flits omdraaide knapte mijn teugel... en toen ik eraf gleed knapte ook de andere teugel ....

Dus ik stond daar met een teugel en een zweep.
Djarra knalde in volle galop weg, terwijl hij nog wel om keek. Het pad richting huis heeft leuke heuveltjes die elke kans dat hij langzamer zou gaan te niet deden. Het stuk zware modder is door onze training ook niet echt een remmende factor.
Aan de sporen kon ik zien dat hij wel even een "verkeerd" pad is in geschoten, maar na 10 meter ook weer omgedraaid. Dus niet blind in paniek dat is fijn om te weten.
Vlak voor de provinciale weg heeft een automobilist hem de pas kunnen afsnijden. Hoewel  hij nog wel stijgerde hebben ze hem kunnen pakken en naar een veilige plek weten te brengen.

Bellend met de politie bleek dat hij dus gevonden was en daar heb ik hem opgehaald. Om samen van de schrik bij te komen zijn we met alleen een halster naar huis gewandeld.

Fysiek heeft hij niks, maar zo in paniek door het bos is hem niet in zijn koude kleren gaan zitten.
Vandaag opgezadeld wat geen punt was. In de binnen bak gaan wandelen, waar hij nu het klapperend zeil heel eng vond, dus daar uit de buurt gebleven. Beetje aan de hand gewerkt en dan wou hij best wel ontspannen en oogde heel ok.
Alleen als ik vraag om te draven lukt dat niet, hij verstijft van angst. Ik ben alles bij elkaar zon 20 minuten rustig bezig geweest en toen kon hij links en rechts om een rustig draf je doen.

Hierna alles eraf gehaald en aan het halster nog even gelongeerd naar totaal actieve ontspanning. Dit deed hem erg goed.

Djarra moet dus weer vertrouwen terug laten krijgen om met zadel vrij te bewegen. Zo sneu dat dit gebeurt is, maar ik heb er alle vertrouwen in dat hij snel weer vol in zijn kracht staat.

UPDATE maandag: Voor 80% gaat het super met Djarra, maar aan kleine dingen merk ik dat zijn zelfvetrouwen een deukje heeft opgelopen. Gelukkig merk ik dat we het samen weer snel kunnen oppakken. Voorbeeldje: voor me uit door het hekje van de longeerton (met afstap) in gaan - hij deinst op het laatst terug en heeft aanmoediging nodig om erin te gaan.

UPDATE: dinsdag: Ruim een week geleden was Djarra per ongeluk door de draadjes van de wei gesprongen toen hij alleen achter bleef: resultaat is dat hij nu weer hernieuwd respect voor stroomdraad heeft. Toen ik hem los in de bak liet lopen was hij nog steeds wat introvert en timide, de schrik zit nog in zijn lijf. Na afloop heb ik Djarra maar een massage en behandeling gegeven.

UPDATE: woensdag en les bij Karina met slecht weer en regen. Djarra is heerlijk relaxed tijdens het opzadelen naast de trailer met een drukke weg achter zich. We wandelen altijd eerst even in het bos en ik hou gewoon onze normale routine aan. Bijna direct kan ik ook opstappen en ook een drafje doen. Tijdens de les is hij super braaf, maar wel nog terug houdend. Ik push hem niet met hou het luchtig met veel afwisselend lateraal werk om hem zo mee naar losgelatenheid te rijden. We hebben ook gedraafd, maar hij is nog niet voor waards. Afgesloten met een oefening met een balk: er over stappen, stoppen, achterwaards of zijwaards. Dit omdat de paniek ontstond toen Djarra half over een grote tak zicht bedacht en achterwaards stapte en de tak mee trok. Met het balkje heeft hij geen probleem en heeft alles onder controle. Voor mij was dat wel een grote opluchting.
==> zeer tevreden met hoe Djarra de boel weer oppakt.

UPDATE: Vandaag een week later in een prachtig winters wit landschap weer een fijn buitenritje gemaakt. Ik vond het het spannends van ons twee, maar was gezellig samen met Karin voor mijn gemoedsrust.

Kalipso - van spanning naar ontspanning

Van drukke stres naar rustige concentratie!

Kalipso had 2 weken “stalrust” gehad op een postzegel paddock naast zijn vrienden. Een flinke wond op de kroonrand van zijn achtervoet die in eerste instantie met verband in een hoef zak moest. Daarna dagelijks verzorgen en niets te doen. De tweede week ging zijn wond mooi dicht en had Mariska al met hem gewandeld.

Op zondag kwam ik om met hem te werken. Al met het opzadelen was te merken dat zijn stress niveau hoog was en hij super druk was. Een beetje een puber die hyper is. Met het wandelen naar de bak was hij continu bezig met te proberen de longeerlijn te pakken of aan mij te zitten. Ook zijn stap was druk. Het was duidelijk dat als ik nu zou willen longeren hij als een ongecontroleerd projectiel zou rond gaan rennen of recht voor me stil zou staan zonder iets daar tussen. Het zou eerder meer stress creëren dan dat ik dat zou kunnen laten afvloeien in het werk.

Dus begin ik met rustig de bak rond te wandelen om te kijken of ik zo contact met Kalipso kan krijgen, maar ook nu blijft hij druk en elke rustige vraag van mij is aanleiding voor meer hyper gedrag. Dit ga ik nu uiteraard niet adresseren of corrigeren, want dat zou zinloos zijn.

Nu moet ik op zoek naar een manier om tot Kalipso te kunnen door dringen. Hem rustige duidelijke structuur geven. Hem houvast geven en hem helpen landen in het hier en nu. Ik heb hem zijn halster laten om houden waar ik nu het bakstuk van vasthoud. Terwijl ik heel zacht blijf in mijn actie positioneer ik wel zijn hoofd voor zijn boeg in plaats overal om zich heen kijkend en naar de longeerlijn happend. Tevens nodig ik hem uit zijn hoofd omlaag te brengen. Verder beweeg ik wel soepel mee dus ik fixeer hem niet. Dat zou averechts werken. Op deze manier wandel ik afwisselend op een volte of weer rechtuit.

Op deze manier werk ik zo’n 10 minuten met hem. Dit brengt zeker al een stuk rust en de hectiek is uit zijn mind en body. Hij is nu zover tot rust gekomen dat ik voorzichtig de longeerlijn laat vieren om richting longeren te gaan. Hij explodeert niet en ik kan hem eindelijk lekker laten lopen. Bijzonder snel komen we nu tot een mooie arbeids draf die ik voorzichtig kan laten verruimen.

 * Hij laat zijn lijf los en het is nu een genot om hem te zien lopen.

Aangezien hij vandaag vanuit heel veel spanning en stress naar deze mooie ontspanning is gekomen laten we het hierbij. De toegift is dat hij weer terug zijn kudde in mag.