Genieten

We hebben al een week lang veel sneeuw gehad dat zeker in het bos hier nog goed blijft liggen. Samen met Djarra weer heerlijk gereden. Onze weg moeten banen om enorme takken die de paden soms volledig blokkeren. Open zand is nog hard onder de sneeuw. Modder is goed begaanbaar, want daar zit geen ijs laag onder. Rustig begonnen met veel stappen, maar langzaam aan meer gaan draven. Na zelfs wat galopjes wordt Djarra heel fanatiek. Een brok gecontroleerde energie.

 

Synchroniciteit en spiegelen

Synchroniciteit en spiegelen is leuk speelgoed samen met je paard.

Met Djarra deed ik wel er naast lopend samen draven. Djarra wil dan wel rustig beginnen, maar 20 meter werden altijd zijn passen ruimer en dan ging hij echt lopen. Met een hand op zijn schouder ging ik met zijn grote passen mee, heerlijk zo samen. Alleen na 300 meter met ruim 13 km/uur kon je mij aanvegen.

Nu ben ik de hele zomer met hardlooptrainingen bezig geweest en het belangrijkste voor mij was lage snelheid en vooral kleine passen met hoge frequentie.

Vandaag ligt er nog overal een pak sneeuw, maar de wegen en fietspaden zijn schoon. Om Djarra toch wat "draf" beweging te geven ging ik naast hem lopend op weg. Eenmaal op de schone weg ga ik rustig joggen - moeiteloos draaft Djarra in verzameld tempo naast me mee. Even wil hij ruimer vertrekken, maar ik ga niet mee. Waar ik voorheen hem volgde, volgt hij nu mij. We hebben hele stukken zo langs de weg samen gedraafd. Bij de stoplichten even chillen, bij groen heel behoedzaam in draf door de prut naar de overkant en daar weer rustig verder. Wel de kop erop, want hij had erg veel zin in even de benen strekken!

Op de terug weg wel mijn zweep iets voor hem omhoog gehouden, maar aan een los touwtje samen naar huis.


Paard blij - ik blij - life is good.

Onbeteugeld - stap voor stap

De laatste dag van onze jaartraining bij Roos Bijleveld van Via Equestra: Wat wil je graag doen was de vraag. Mijn droom om zonder zadel en hoofdstel/halster te rijden dus.

Wat vooraf ging:
* Voor Djarra zit er een groot verschil in wel of niet iets om zijn hoofd. Zo kon hij vroeger voor een groot open hek blijven staan en niet op uitnodiging er zelf door heen stappen. Als ik het halster om deed liep hij zonder enige aarzeling echter gewoon mee.
* Toen ik Djarra kocht was hij niet op te zadelen en jaren is een singel of zadel een beperkende factor geweest.
* In mijn hart wist ik dat we nu samen zonder tuig zouden kunnen rijden, mijn hoofd had daar nog wat bedenkingen bij.
* Aangezien het koud en mistig was vond ik dat Djarra zijn wollen deken beter op kon hebben. De dekensingel is geen belemmering meer en het zit meteen ook wat "steviger". Verder kreeg hij een halsring om en een hoofdstel om even mee op te starten. Dat hoofdstel was voor mijn hoofd, die zijn bedenkingen had ;-)

Het uur U:
Als ik dan vanaf het op stapblok op zijn rug spring is dat toch wel spannend. Best al weer lang gelden dan ik op zijn blote rug gezeten heb. Djarra laat al snel weten dat dat geen punt is. Teugels laat ik los hangen, ik heb alleen de gesp in mijn hand. De andere hand heeft de hals ring losjes vast.

Pre-flightcheck: We hebben nog een pas verzet. Zachtjes vraag ik achterwaarts, 80% houding 20 % halsring signaal. Djarra reageert meteen en zonder aarzelen.

Dus we stappen weg. Roos ziet dat ik heel afwachtend erop zit en geeft aan dat ik best actiever mijn route mag bepalen. Niet zo zeer door hulpen te gaan geven, maar wel een door een duidelijke focus. Dus na een eerste rondje veel al om modder en plassen heen -  is dat het eerste wat ik oppak. Voor een uitwijk actie geef ik al een kuit signaal om rechtdoor te blijven lopen. Dat gaat goed, maar kan beter. Dus als Djarra mijn kuit negeert en zijn eigen plan trekt, stop ik zijn voorwaarts en vraag een zijwaarts terug naar mijn lijn. Dat gaat heel goed.

Dit voelt allemaal zo goed dat we het nutteloze hoofdstel er maar afgehaald hebben.
Al gauw stappen we voltes, slingeren om pionnen en kunnen haaks afwenden.

Vervolgens weer een paar keer met halve en hele ophoudingen gewerkt en vandaar uit aan gedraafd! YES. Djarra is totaal op mijn afstemt en draagt me in een voorzichtige draf.

Het was een magische dag en wat heb ik genoten en nog veel belangrijker wat heeft Djarra daar van genoten. Je zag hem groeien en zijn verantwoordelijkheid nemen.

Onbeteugeld, samen op weg ...

Bekroning van een jaar van transitie. Onder hoofdstel of halster en zonder zadel samen rijden. Alle puzzel stukjes vallen op zijn plaats.

The next step

Om dit fantastische progressieve jaar af te sluiten ben ik samen met Djarra een week op bootcamp gegaan bij Liesbeth Jorna van Sport & Horsmanship United. Hiervoor zijn we naar naar Oosterstreek afgereisd.

Dit jaar is hij zo gegroeid dat hij heel stoer geworden is en niet meer in paniek raakt. Hij vindt (los) springen leuk en ook galop trainingen op de baan vindt hij prachtig. Tijd om deze factoren in te zetten om ook in een rijbak enthousiast te worden.
Minstens net zo belangrijk is dat ik dat wel weet, maar mijn lijf en hart dat nog niet vertrouwen. Dus deze week is zeker ook bedoelt om mijzelf te overtuigen dat hij het kan. Om dit proces te kunnen begeleiden is wel een instructeur nodig met vakmanschap en overtuigingskracht, want ik ben behoorlijk "eigenwijs".

Dag 1 stond in het teken van kennismaken en kijken waar we staan. Basis voor de hele week is een actief voorwaarts paard dat met 100% inzet rond draaft en galoppeert. Dus dat was ook de focus van deze dag en was voor Djarra wel even schakelen en voor mij ook wel.

Dag 2 was weer lekker voorwaarts en dat gecombineerd met goede lijnen rijden. De eerste balken zijn in beeld gekomen met als afsluiting een klein kruisje. Dat was even een puntje, hier moest ik even was "oude" patronen en verwachtingen te lijf.

Dag 3 begon met de eerste vaardig heden even checken: actief met 100 % inzet draven en galopperen in elke gewenste richting. Balkjes als op warming en daarna verschillende kleine kruisjes. Bij alles was behoud van "Flow" en activiteit het belangrijkste. Ik zorg voor tempo en richting, Djarra  zorgt voor het springen als er een hindernis staat. Samen gaan we best wel lekker.
Nu nog moet Djarra bij een nieuwe hindernis deze eerst even van dichtbij bekijken voor hij er overheen wil springen.

Dag 4 hebben we eerst gespeeld met draven en galopperen in verlichte zit. Dat is voor mij een eitje, maar samen met Djarra even wennen om gewoon lekker door te lopen. Hierna wat combinaties introduceert. Djarra wordt steeds stoerder!

Dag 5 kwam alles samen en is er een dubbel sprong en zelfs een drie sprong introduceert. Zeker die laatste was tot nu toe nooit een optie geweest. Maar met het groeiende zelfvertrouwen en vaardigheid vindt Djarra nu leuk om te doen. De week is afgesloten met een paar maal een heus parcours te springen!

De hele week was een groot succes en ik ben super trots op Djarra en mij zelf. Beide hebben we oude patronen los gelaten en genoten van wat er allemaal kan: 

TRANSFORMATIE

Daar wordt je dus stil van ..... daarom werden hier even nog maar weinig berichten geplaatst.

Jarenlang naar toegewerkt, steeds stappen gezet, maar net niet helemaal. Heel voorzichtig ben ik er deze zomer echt in gaan geloven - of beter gezegd echt in hem gaan geloven. De spanning of we nu echt tot op de kern en daar voorbij zijn doorgedrongen.

De eerste signalen zijn dat hij nu niet meer verkeers-mak is, omdat we samen alles aan kunnen wat op ons af komt! Hij is nu verkeers-mak, omdat het er niet meer toe doet - dat er toeval verkeer langs komt.

Hij ziet nog wel absoluut alles, maar het komt niet meer tot op zijn ziel binnen. Hier moest hij duidelijk zelf ook aan wennen. Hij heeft een paar weken wat verbaasd door het bos gelopen, alles zien, maar het was allemaal ok. Hij kan enorm schrikken, echt opzij springen, om daarna even rond te kijken en verder te gaan ......

Zelf moet ik er nog steeds aan wennen, een paard dat in de bak helemaal enthousiast even flink gaat ronddraven.

Wat er nu weg is, is de onderstroom van spanning, die er altijd was. Van hieruit kon hij compleet in paniek raken, maar dat gebeurde de laatste jaren eigenlijk niet meer.
Waar ik altijd dacht dat ik vanuit mijn kennis van hem de situaties altijd goed kon inschatten, merk ik nu dat dat vanuit mijn connectie met hem kwam. Hij liet me voelen wat potentieel spannend kon zijn. Nu loop ik langs de weg naast hem en dwaal compleet af in gedachten. Hij laat me niets meer voelen, omdat hij het aan kan.

Mijn getraumatiseerde bouwpakket is GETRANSFORMEERD naar een rustig, krachtig en blij paard!

New power - new rules

Het is echt super gaaf om je paard te zien groeien. Djarra is weer een stuk stoerder geworden en ook een stuk sterker. Daarnaast lijkt het of we eindelijk zijn "oude angsten" hebben kunnen tackelen.

Dus nu heb ik een super fit, stoer paard dat zicht bewust wordt van zijn power. Wat een power en wat kan je daar allemaal mee doen ... Vandaag tijdens een buiten rit hebben we hier een serieuze discussie over gehad. We waren al een uurtje onderweg en draafde lekker door het bos. Maar dat veranderde toen hij om de 3 passen zijn turbo aan ging zetten en ik zijn kont er goed onder voelde komen - hij wou harder. Hij had er zo'n zin in, want het was puur zijn kracht en looplust die hem hier toe aanzette.

Zo fijn dat ik hem laatst in de les heerlijk door kon verzamelen en weer voorwaarts weg rijden. Ik heb ik er zelf in getraind! Prachtig dat hij dat nu zelf wil gaan gebruiken ...

Alleen met een paard dat altijd op je pinken in elk tempo te rijden is heeft geen idee hoe je een serieuze discussie netjes kan voeren. Alleen op wedstrijden maakte hij zich ook zo sterk, maar thuis echt nooit. Dus nu na jaren durft hij eindelijk een discussie aan te gaan: hij wil hard, hij kan hard, hij heeft er zin in.
Ik moest dus even wel heel duidelijk zijn - heb zelf hardop gezegd dat hij nu moest luisteren - om uit te leggen dat IK nog altijd degene ben die het tempo bepaald. Hij mag best een mening hebben en suggesties doen, maar IK bepaal wat het wordt. Dit om voor zowel zijn als mijn veiligheid te zorgen.

De boodschap is overgekomen en later heeft hij weer super fijn, licht, krachtig, rustig rond gedraafd.
Pittig ritje, maar zo vreselijk van genoten!

Touch! Het is niet eng, maar het is leuk!

We, Djarra en ik, zijn samen op onderzoek met leerprocessen. Gedrag uitnodigen met beloning en shaping.

Djarra is niet snel meer echt heel erg onder de indruk van "enge" objecten. Wel doet hij heel goed alsof, maar steek dan binnen 5 minuten zijn snuit geïnteresseerd naar wat ik hem aanbied. Zo had ik aan een oude zweep wat lange plastic repen gefrutseld - super eng natuurlijk. Ook had ik een verdwaalde oranje paraplu gevonden - uitgeklapt ook vreselijk eng.

Dus breng ik Djarra naar de paddock met hem rechts en in mijn linkerhand de frutsel-zweep en dichte oranje paraplu en een emmertje met brokjes. Hij is niet echt onder de indruk. Eerst even met een kale zweep het commando "touch" met beloning geoefend, die kende hij nog. Frutsel-zweep "touchen" is ook niet echt een probleem, alleen vindt hij het niet zo boeiend. Dus hij is heel afwachtend en ik moet geduld combineren met beetje prikkelen.

Wat ik mis is hoe ik er een leuke "aktie" van kan maken. Heel graag zou ik Djarra in beweging krijgen. Na de frutsel-zweep op verschillende posities ten opzichte van hem geprobeerd te hebben ben ik eruit. Laag op de grond is het meest interessant. Dus ik ga ruim voor Djarra staan - frutsel-zweep tussen ons op de grond - en met het lange halstertouw nodig ik zijn interesse uit tot een stapje. We eindigen met dat Djarra best richting de frutsel-zweep wil stappen!

Mooi proces, waar ik erg blij mee ben. Nu kan ik verder gaan broeden wat ik hoe wil gaan uitproberen volgende keer.

Foto's van de Intens(iev)e Jaartrainingsdag bij Roos Bijleveld (http://www.dewegvanhetpaard.nl)

Djarra is nieuwsgierig ...

Hij gaat zelf maar vast op onderzoek.

Dit is zo eng dat hij gewoon op rust gaat staan  ;-)

Slaap verwekend al dat speel goed.

Even de benen strekken!

Vrijheid

Vrijheid om zonder angst te zijn. Dat is wat Djarra nu laat zien. De energie kan stromen en hij kan vloeiend door de bak bewegen. Na jarenlang in een bak een onder stroom van spanning en angst te hebben gehad is dat een ware bevrijding.

We konden in een drafje samen tussen obstakels door laveren, links om, rechts om, lange lijnen en korte bochten -  vloeiend en makkelijk en vrij.

Ik kon naar halt rijden en weg draven op puur opborrelende energie ...

Hier heb ik zo naar verlangd, dat Djarra ook in een bak zich vrij zou voelen. Nu is er voor namelijk voor mij veel werk aan de winkel om dit nieuwe traject samen aan te kunnen gaan! Ik heb er zin in.

Barebackpad

Djarra is weer back on track. Na een behandeling van Eveline Hekkenberg kan Djarra de wereld weer aan. Hij is weer onverstoorbaar en stoer. Dus als ik dan mijn spullen niet voor mekaar heb kunnen we gewoon lessen op een bareback pad. Laat hij zich in de draf mooi begeleiden en kan de power van een actief achterbeen door stromen naar voren. Wat hebben we fijn gelest.

Je lijf zal je maar in de weg zitten

Bij Djarra kan zijn lijf hem zo vreselijk in de weg zitten. Als hij ook maar iets moeite met zijn spijsvertering heeft. Of een verkoudheidje met een hoestje. Als in zijn lijf iets niet fijn is dan loopt hij helemaal vast. En als daar dan een singel (met zadel) omheen komt wordt het nog moeilijker en als ik dan ook nog in de bak ga rijden, waar hij zo wie zo niet zo makkelijk loopt houdt het compleet op.

Zo had ik zaterdag een rustig aangepast buitenritje gemaakt. Hem alle tijd gegeven op te starten en toen ging hij best wel lekker lopen. Relaxed drafje en wat hele makkelijke galopjes, Samen heerlijk gereden. Dus dan weet ik dat hij, voor wat betreft zijn beweging apparaat, niets mankeert.

Als hij dan zondags als ik in de bak wat rustig dressuurwerk ga doen totaal blokkeert op aandraven, weet ik wat er speelt heb het niet door gezet.

Vandaag, maandag, eerst in de bak begonnen met hetzelfde resultaat. 20 minuten in stap gewerkt, maar merkte al wel dat er niet meer in zat. Hem toen zonder zadel aan de longe in de zware longeer bak gelongeerd. Hij begon super moeizaam, met stil staan en uiteindelijk ook mesten. Maar hem gewoon 15 minuten laten draven en toen kwam er uiteindelijk  een diepe zucht. Meteen loopt hij dan al beter. Na 30 minuten was hij links en rechtsom los en aktief. Kunnen afsluiten met mooie gedrage galopjes. Na afloop in de avondzon langs de weg gewandeld en  hij heeft weegbree planten lopen eten.

Ik vindt het altijd voor hem zo sneu dat hij zo vast kan lopen in zijn lijf. Ook is hij dan kijkeriger en schrikkeriger, het hoort er allemaal bij. Het kost ook echt weken om hem weer op de rit te krijgen.

Djarra op onderzoek

Ik volg met Djarra de inten(siev)ejaartraining bij Roos en afgelopen keer stond in het teken van trainingsmethoden.

Voor Djarra had ik gekozen hem te laten kennis maken met een blok waar je op kan staan. Met de mogelijkheid dat hij er ook daadwerkelijk op gaat staan.

** maar dan wel op de basis van dat hij zelf ondekt dat hij er op kan staan.

Stap een was dat hij een voetje op tilt als ik dat vraag, dat was snel begrepen.
Stap twee dat ik dat vraag als hij vlak voor het blok staat, dat was ook snel begrepen.
Stap drie is dat ik hem beloon zodra hij het blok heeft aangeraakt.

Vrij snel klauwt hij met een voet boven op het blok, dat maakt lekker veel lawaai. Dit wordt enorm beloond en ik prijs hem de hemel in. Als ik daarop een voetje vraag mept hij gelijk op het blok. Hij laat zien dat hij dit met beide benen kan.

Zoals de foto hieronder laat zien doe ik eigenlijk niets na mijn vraag om voetje te geven. Hij gaat op onderzoek en door mijn beloning nodig ik hem uit dat te doen wat ik graag zie.
Dit zelf moeten nadenken en onderzoeken is leuk om samen te doen.

Samen op weg ...

Samen met mijn vriendje op pad, hoe mooi kan het leven zijn.

Even pauzen tijdens de rit van 5 uur met de trailer naar de Eifel. Samen met zijn vriendinnetje Noka en voldoende hooi is dat geen probleem:

We logeren ook op een prachtige plek. Overnachten in een heuse boomgaard waar het best nog wel koud was 's nachts dus extra dikke deken gekregen.

Als we naar het bos wandelen begint Djarra altijd rustig, ten slotte is het vakantie.

We hebben al stappend uren door de Eifel gedwaald en alles bij elkaar zo'n 40 kilometer klimmen en dalen. Regelmatig een pittige klim die soms best wel lang waren.

We hadden echt top weer met temperaturen van in de 20 graden. Dus elke rit lekker afsponzen en dan chillen in de boom gaard. 

Voor mijn eigen ontbijt eerst even Djarra zijn ontbijt brengen is ook heerlijk. Wat is hij toch een makkelijk paard.

We hebben samen echt een top weekend gehad. Samen met goede vrienden en Djarra samen met zijn vriendin. Iedereen even relaxed en gewoon genieten van elkaar en de prachtige natuur. Wat hebben de paarden moeten werken en wat deden ze het goed.

Mijn blognaam: Djarra, samen op weg  ....

Go with the flow

Voor het eerst in al de jaren dat ik Djarra heb laat hij zijn lijf los bij het rijden in een bak. Gewoon omdat het kan. Hij loopt met grote passen door de bak. Als hij het even niet weet kan ik hem makkelijk uitnodigen weer verder te gaan. In draf heb ik hem dansend onder me gehad, wat een magisch gevoel.

Go with the flow is nu mijn devies.
Ik volg hem, help hem, nodig hem uit. Ik geef hem de begeleiding en de ruimte om zich zelf te vinden. In een mooi galop met aanleuning op een volte bijvoorbeeld.

Nu moet ik ook goed opletten dat ik duidelijk ben en gewoon een reactie verwachten als ik dat vraag. Mijn "plaatje" is het krachtige gebalanceerde paard dat stoer zijn best doet. Hier rij ik naar. Ik ben zo benieuwd hoe dit verder gaat ....

Stoer paard als begeleider

Al jaren begeleid ik ruiters en hun paarden tijdens trainingen voor de endurance. Dan ligt de aandacht op conditie opbouw en vaardigheden in het terrein. Gewoon lekker samen op tempo rijden en kilometers maken.

Afgelopen zondag heb ik een traininsgrit georganiseerd waarin de focus lag op houding en balans van de ruiter en het paard. Slecht 1 1/2 uur en geen afstand om naar huis te schrijven.
Als hier werk aan de winkel is dan is een laag tempo nodig om hiermee aan de slag te gaan. Ook stukken even stappen en de druk weg halen zijn dan noodzakelijk. Voor zowel ruiter als paard is het veranderen van patronen zeer vermoeiend. Om dit luchtig en positief te houden voor beide moet je rust nemen. Even doorrijden in het oude patroon werkt dan averechts.

Voor deze rit heb ik me totaal niet met Djarra bemoeid anders dan dat ik locatie in de groep en het tempo bepaalde. Djarra heeft laten zien een volwassen begeleider te zijn. Het maakt niet uit waar in de groep ik rij en ook het tempo kan ik moeiteloos afwisselen. Hij blijft de rust zelve en een fijne constante factor. Terwijl hij ook nog super netjes aan het werk is geweest op minimale vragen af en toe van mijn kant.

Best wel trots op zijn volwassen houding als stoere begeleider.