Jaren in uren ...

Djarra's vakantie zit erop en ik heb hem de afgelopen week rustig aan het werk gezet. Kijken waar hij staat om te gaan trainen voor onze dressuur clinic half september. Conclusie was dat hij fysiek er prima bij staat, maar zijn koppie is een ander verhaal. Hij lijkt zwaar onder de indruk van de wedstrijd te zijn en is zijn zelf vertrouwen een beetje kwijt. Om hem te helpen zijn we buiten gaan rijden vandaag.

Dit was zo'n mooie bijzondere rit - een reflectie van onze weg de afgelopen jaren!

Ik wandelde met Djarra in de regen van stal op weg naar het bos: Djarra stapt met kleine behoedzame stappen naast me: snelheid van een slak. Verder is hij gespannen en vindt veel dingen eng. Uit ervaring weet ik dat ik hem de ruimte en de tijd moet geven en slenter dus gezellig samen met hem in de regen naar het bos. Onderweg voel ik hem ontspannen waarmee zijn passen ruimer worden, dus het gaat de goede  kant op. In het bos stap ik op en als we draven begint hij aarzelend en nog steeds wel schrikkerig dus is het prima dat het tempo laag is.

Het wordt best wel spannend als hij zich zelfverzekerder gaat voelen en best wel krachtig wordt, maar toch nog ook steeds snel weer schrikt. Hij kan dan ook heel onhandig zijn en van de schrik dan weer struikelen over zijn eigen hoeven ....

Volgende fase is dat ik hem voldoende relaxed vindt om kleine stukjes galop in te lassen. Dit vindt hij leuk dus na een paar keer galop denkt hij dat hij de hele wereld weer aan kan. Aangezien dat nog binnen 5 meter kan veranderen hou ik het bij hand galopjes. Ondertussen moet ik hem in de draf dus flink bij me houden wat hij prima accepteert.
Op de terugweg heb ik weer een zelfverzekerde Djarra onder me die prima in conditie is en zo heerlijk sterk  aanvoelt! Hij heeft lekker lopen proesten ook een teken van ontspanning.

Nu ben ik dus zo trots op hem en mezelf ook wel. Pas sinds kort (na jaren) is hij zo zelfverzekerd en stabiel en sterk dus om hem tijdens één buiten rit weer daar te kunnen brengen is zo fijn.

Wat feitjes van de wedstrijd

Als keiharde waarde wordt de hartslag gehanteerd, die moet altijd onder de 60 slagen per minuut zijn en de locomotie = hij moet zuiver lopen.

De andere waarden zijn even belangrijk, maar zijn meer ter beoordeling van de dierenarts.

Op mijn wedstrijd in Uddel over 81 km had ik 5 uitgebreide controles op Djarra's gezondheid:

De voorkeuring, keuringen op de 1ste vet-gate, 2de vet-gate met re-examination vlak voor vertrek en de nakeuring, 30 minuten na de finish.

Djarra's veterinaire kaart laat dit zien:

1. Ademhaling : 5 x normaal.
2. Hartstag: 36 - 52 (na 1 minuut na binnen komst 1ste vet-gate) - 44 (na 5 minuten na binnenkomst 2de vet-gate) - 48 (re-examination) en 52 (hier hield ik hem "wakker" om en goede locomotie keuring te krijgen).
3. Slijmvliezen waren 5x normaal, roze.
4. CTR (capilary refill time) was 5x in orde < 1 seconde weer doorbloed na druk op tandvlees.
5. Darm aktiviteit was 5x normaal actief .
6. Spiertonus 5x goed: geen verkrampingen van spiergroepen.
7. Rug en schoft kregen 5x een goedje, geen zadel problemen.
8. Locomotie begon met een A, werd daarna een B = Djarra kan zo relaxed zijn dat hij slordig gaat lopen wat de beoordeling bemoeilijkt.
9. Turgor(vochthuishouding) is in de 1ste vet-gate even 3 geweest (een huidplooi neemt 3 sec de tijd voor hij verdwijnt) door niet drinken. Daarna is hij gaan drinken en dan is de turgor ook weer goed.

Samenvatting: hij is de hele wedstrijd fysiek stabiel en fit gebleven!

Na een week vakantie ziet hij er dan zo uit:

En als toegift ... een fit paard

Vandaag hoorde ik dat de groep waar Djarra in staat flink aan het donderjagen is geweest. Djarra heeft al bokkend hier aan mee gedaan, zo fijn om te horen, moe is hij dus niet echt. Toen ik 's avonds kwam was hij lekker warm en los in zijn lijf. Blokje om gewandeld en hij liep vrolijk en actief met me mee.

Kijk als hij zo uit een voor hem flink zware wedstrijd komt hebben we het echt goed gedaan. Een  mooiere beloning kan ik me niet wensen. Nu kan ik hem met een gerust hart vakantie geven.

Het resultaat ...

Alle voorbereidingen hebben hun vruchten afgeworpen en de oogst is rijk! Afgelopen zaterdag heeft Djarra zijn eerste klasse III op 1 dag super goed uitgelopen. Het was een afstand van 80 km!

Hij heeft voor het eerst heel veel mogen galopperen en zelfs de laatste kilometers rondom de hei van Ermelo op weg naar de finish was hij in de galop voorop lekker voorwaards en had er zin in.
Streven was snel aanbieden bij vet-gate (verplichte rust met keuring, die pas ingaat als de hartslag (hf) onder de 60 is): Eerste vet-gate direct na binnenkomst zadel eraf en hij had al een hf van 52, dus meteen aangeboden en goed gekeurd. Tweede vet-gate konden we met de hartslagmeter zijn hartslag niet vinden, hier zijn we 5 minuten mee bezig geweest in de zon, wel gekoeld. Aangezien ik hem er goed uit vond zien hem aangeboden en toen was zijn hf al gezakt naar 44 .... dus ook hier hadden we gelijk aan kunnen bieden. Dit was dus na de ronde van 24 km alleen vlotte draf en galop.
Tijdens de rit heb ik hem contant "dressuurmatig"  gereden om hem te leren alles lekker over zijn rug te lopen wat makkelijk, soepel en energie sparend is en dat begint hij te begrijpen. Ook maakt hij dan door de ontspanning grotere passen en dat wil ik nou juist.

Verder was hij zoals ik hem ken: de rust zelve, eet goed, drinkt goed, rust uit als het kan. Beide nachten in de vreemde box gewoon gaan liggen slapen als hij alle hooi op had.

Dit was dus een groot experiment: zowel de afstand als snelheid waren beduidend opgeschroefd! Niet een standaard aanpak, maar voor Djarra was dit nodig. Ik had dit niet kunnen doen zonder een zeer fijn en ervaren groomteam: Ingrid Langen en Patricia van den Berghe. Ik reed samen met Jannet van Wijk en Esther Groen en ook zonder hen hadden Djarra en ik niet deze stappen kunnen maken!

Finish na 80 km: we werden 4de!

Na afloop met mijn vriendje samen genieten van de mooie wedstrijd.