Precies twee weken geleden is er in de wei iets gebeurt waardoor hij er stok kreupel (achter) uit kwam. Hij had ook duidelijk een trap gehad net onder het heupbot. En is waarschijnlijk ook fors onderuit gegaan. Nader onderzoek leverder niets op, geen warme of dikke of gevoelige plekken. Maar toch inwendig Arnica gaan geven want ergens moest het flink mis zijn. Stappen deed hij na twee dagen weer normaal en links en recht gelijk. Bochtjes en even stevig aanzetten kon ook.
Na een paar dagen rust zag je verbetering en ben ik structureel om de twee dagen met hem gaan stappen en dat kon ook steeds langer. We zijn ook 1 1/2 uur in het bos wezen stappen met mij erop ging ook goed, dit was na een week dus ik was nog hoopvol. Maar hierna bleef het hangen en zag je dat hij gewoon niet goed KON draven, ergens (heupen dacht ik) zat iets fout.
Vandaag is dus Annette de Vogel geweest. En het is echt heel erg goed mis. Erger dan ik dacht. Zijn heupen stonde zo'n 10 cm ongelijk in hoogte, verreking op het SI- gewricht met torsie op de aangrenzende lenden wervels. Of te wel de boel staat volkomen scheef. Maar goed Annette kan uitsteken behandelen en ze is flink aan het werk geweest, Djarra ook.
Nu een week je rust, terwijl ik hem elke dag met acupunctuur creme blijft behandelen. Dan een weekje stappen aan de hand en beginnen met draven op rechte lijnen. De derde week als hij dan goed loopt mag ik erop en heel voorzichtig beginnen met korte stukjes. Is hij in de derde week nog niet goed moet ze nog een keer terug komen. Gelijk maar met haar naar het voer gekeken en hij mag en kan nu meusli's hebben. Die heeft hij nu ook nodig. Ik zit met trainen/rijden in een impasse die ik met het aanpassen van mijn voer en mijn training de komende tijd (2-3 maanden) wil doorbreken.
De geplande wedstrijd aankomend weekend had ik al afgezegd. Eerst maar weer Djarra op de rit en wat verder door trainen voor we weer inschrijven voor een westrijd.
dinsdag 27 mei 2008
zondag 25 mei 2008
Endurance Banholt met Mendoza's Moreno
Dit seizoen rij ik ook Mendoza's Moreno van Esther Groen. Hieronder het verslag van onze tweede wedstrijd, 61 km in Banholt(L).
Gister de wedstrijd Dutch Mountains Endurance in Banholt gereden. Laat ik beginnen met de belangrijkste zaken. De wedstrijd is super georganiseerd! De route is perfect aangegeven met overal vrijwilligers, oversteek hulpen en verkeersregelaars waar nodig!
Zet dat neer in een prachtig stukje Nederland en de wedstrijd is bij voorbaat al een succes.
Maar ja, je heb ook nog een paard, en jezelf die wel goed rond moeten komen.
Ik reed Moreno van Esther Groen, een super paard met gebruiks aanwijzing. Ik had hem in KootWijkerBroek ook gestart, maar zoals Esther al voorspeld had dan zit hij nog niet in de wedstrijd modus. Nu dus wel ;-)
Doelstelling was hem leren eerder te relaxen in een wedstrijd, zodat hij beter voor zich zelf kan gaan zorgen.
Bij de start gezorgd dat ik niet in een hard rijdende kop groep terecht zou komen wat gelukt is. Na de start wordt hij super fanatiek alleen in die heftigheid maakt de dombo korte pasjes en dan ga je niet hard … en galopperen heb ik stelselmatig ontmoedigd. Dus wat hij ook met zijn benen uitvoerde hij mocht niet tempo maken, tenzij hij draafde en een beetje normaal liep. Nou dat is kennelijk dan zo ingewikkeld dat ik bij het eerste groompunt een redelijk opgefokt paard had met het schuim op zijn hals. Daarna kwam een lus van 10 km waar we boven in door een dorpje kwamen. Hier is het me geluk om hem lekker te laten stappen en even op adem te komen. Daarna ging het een stuk beter en heb ik van het prachtig landschap, we kwamen daar langs de mergel wanden en grotten kunnen genieten. Toen we weer bij het groompunt langskwamen had ik een “normaal” paard dat zelfs niet echt bezweet was.
De rest van de eerste ronde had ik groten deels een aanspreekbaar paard soms weer even wat druk, maar dat kon ik dan vrij snel weer ombuigen naar gewoon lekker lopen. Dat het terrein zo af en toe de aandacht van je paard vraagt helpt dan ook. Maar wat is het genieten op een paard dat uitsteken weet hoe hij hellingen, afdalingen, stenen, asfalt en beekjes moet nemen en dit ook nog allemaal met gemak doet! (Djarra heeft nog veel te leren …)
Lekker vlot op de vet-gate afgereden en eigenlijk konden we meteen aanbieden dus dat hebben we ook gedaan. Hij heeft hier wat gedronken ook wat gegeten, maar dat kan echt beter. Hij pakt goed zijn rust.
Tweede rondje begon hij wat aarzelend. Hieraan merk je dat ik wezenlijk anders rij dan Esther. Dus af en toe weet Moreno niet precies wat ik nu bedoel. Ik had het hele eerste rondje gereden met de instellen: rustig maar gewoon lekker genieten dan komen we er wel. Maar als hij lekker gaat lopen genieten vergeet hij een beetje dat hij nog wel in eens wedstrijd zit. Hij gaat dan rommelig lopen. Dus ik heb hem uitgelegd dat hij wel allert en gecoördineerd moet dan lopen, terwijl hij ontspannen rondloopt. Zodra we de splitsing van de bekende route hadden gehad en een nieuw pad op gingen is ook dat kwartje gevallen. En dan heb je dus echt een top paard onder je. Ik kon in galop tussen de bomen doorslingeren (degenen die er gereden hebben weten wel welk stukje ik bedoel) en hoefde maar de denken en te kijken wat of waarheen ik wou en hij volgde. Hij had uitvonden op wat voor afstanden voor asfalt weten ik gas terug nam en deed dit nu zelf, netjes op zijn achterhand. Ook durfde ik nu stukken te galopperen, eerst rondje niet gedaan op al die harde wegen. Dat vond hij ook een heel goed idee en daar werd hij helemaal vrolijk van.
Laatste afslag naar de finish, neem ik na even twijfelen de eerste (klasse I), maar kijk even wat de ruiters achter me doen. Dit is Onno die me terug roept. Dus terug gegaloppeerd en achter hen aan. Onno vond het goed dat ik passeerde, lief he, en zo kon Moreno met zijn oren er op en vol genietend (ik ook) in galop over de finish komen. Hem lekker verzorgt en op na de nakeuring, waar hij zich nog wel druk maakt, met een mooi A komt hij er door.
Daarna is hij gaan slapen. Dan wordt je dus toch bezorgt was dit toch te veel, het parcours was pittig te vergelijken met een klasse III in Nederland. Later voorzichtig naar huis gereden.
En wat komt er dan van de trailer af? En zeer alert paard dan loopt drammen. Met grote passen de bak in draaft om meteen te gaan rollen. Praatjes heeft en naar zijn meisje wil. En hij heeft honger en wil eten! Kijk dat is dan wel fijn. Toch weer gerust gesteld.
Esther bedankt voor het mogen rijden van zo’n ervaren paard en bedankt voor je vakkundige groomen!
Gister de wedstrijd Dutch Mountains Endurance in Banholt gereden. Laat ik beginnen met de belangrijkste zaken. De wedstrijd is super georganiseerd! De route is perfect aangegeven met overal vrijwilligers, oversteek hulpen en verkeersregelaars waar nodig!
Zet dat neer in een prachtig stukje Nederland en de wedstrijd is bij voorbaat al een succes.
Maar ja, je heb ook nog een paard, en jezelf die wel goed rond moeten komen.
Ik reed Moreno van Esther Groen, een super paard met gebruiks aanwijzing. Ik had hem in KootWijkerBroek ook gestart, maar zoals Esther al voorspeld had dan zit hij nog niet in de wedstrijd modus. Nu dus wel ;-)
Doelstelling was hem leren eerder te relaxen in een wedstrijd, zodat hij beter voor zich zelf kan gaan zorgen.
Bij de start gezorgd dat ik niet in een hard rijdende kop groep terecht zou komen wat gelukt is. Na de start wordt hij super fanatiek alleen in die heftigheid maakt de dombo korte pasjes en dan ga je niet hard … en galopperen heb ik stelselmatig ontmoedigd. Dus wat hij ook met zijn benen uitvoerde hij mocht niet tempo maken, tenzij hij draafde en een beetje normaal liep. Nou dat is kennelijk dan zo ingewikkeld dat ik bij het eerste groompunt een redelijk opgefokt paard had met het schuim op zijn hals. Daarna kwam een lus van 10 km waar we boven in door een dorpje kwamen. Hier is het me geluk om hem lekker te laten stappen en even op adem te komen. Daarna ging het een stuk beter en heb ik van het prachtig landschap, we kwamen daar langs de mergel wanden en grotten kunnen genieten. Toen we weer bij het groompunt langskwamen had ik een “normaal” paard dat zelfs niet echt bezweet was.
De rest van de eerste ronde had ik groten deels een aanspreekbaar paard soms weer even wat druk, maar dat kon ik dan vrij snel weer ombuigen naar gewoon lekker lopen. Dat het terrein zo af en toe de aandacht van je paard vraagt helpt dan ook. Maar wat is het genieten op een paard dat uitsteken weet hoe hij hellingen, afdalingen, stenen, asfalt en beekjes moet nemen en dit ook nog allemaal met gemak doet! (Djarra heeft nog veel te leren …)
Lekker vlot op de vet-gate afgereden en eigenlijk konden we meteen aanbieden dus dat hebben we ook gedaan. Hij heeft hier wat gedronken ook wat gegeten, maar dat kan echt beter. Hij pakt goed zijn rust.
Tweede rondje begon hij wat aarzelend. Hieraan merk je dat ik wezenlijk anders rij dan Esther. Dus af en toe weet Moreno niet precies wat ik nu bedoel. Ik had het hele eerste rondje gereden met de instellen: rustig maar gewoon lekker genieten dan komen we er wel. Maar als hij lekker gaat lopen genieten vergeet hij een beetje dat hij nog wel in eens wedstrijd zit. Hij gaat dan rommelig lopen. Dus ik heb hem uitgelegd dat hij wel allert en gecoördineerd moet dan lopen, terwijl hij ontspannen rondloopt. Zodra we de splitsing van de bekende route hadden gehad en een nieuw pad op gingen is ook dat kwartje gevallen. En dan heb je dus echt een top paard onder je. Ik kon in galop tussen de bomen doorslingeren (degenen die er gereden hebben weten wel welk stukje ik bedoel) en hoefde maar de denken en te kijken wat of waarheen ik wou en hij volgde. Hij had uitvonden op wat voor afstanden voor asfalt weten ik gas terug nam en deed dit nu zelf, netjes op zijn achterhand. Ook durfde ik nu stukken te galopperen, eerst rondje niet gedaan op al die harde wegen. Dat vond hij ook een heel goed idee en daar werd hij helemaal vrolijk van.
Laatste afslag naar de finish, neem ik na even twijfelen de eerste (klasse I), maar kijk even wat de ruiters achter me doen. Dit is Onno die me terug roept. Dus terug gegaloppeerd en achter hen aan. Onno vond het goed dat ik passeerde, lief he, en zo kon Moreno met zijn oren er op en vol genietend (ik ook) in galop over de finish komen. Hem lekker verzorgt en op na de nakeuring, waar hij zich nog wel druk maakt, met een mooi A komt hij er door.
Daarna is hij gaan slapen. Dan wordt je dus toch bezorgt was dit toch te veel, het parcours was pittig te vergelijken met een klasse III in Nederland. Later voorzichtig naar huis gereden.
En wat komt er dan van de trailer af? En zeer alert paard dan loopt drammen. Met grote passen de bak in draaft om meteen te gaan rollen. Praatjes heeft en naar zijn meisje wil. En hij heeft honger en wil eten! Kijk dat is dan wel fijn. Toch weer gerust gesteld.
Esther bedankt voor het mogen rijden van zo’n ervaren paard en bedankt voor je vakkundige groomen!
vrijdag 16 mei 2008
Kreupel
Helaas heeft Djarra dinsdag 13 mei in de wei een trap gekregen. Dat denk ik in iedergeval.
Hij heeft op zijn rechterdij net onder het heupbot een flinke kras en het is er iets dik, niet extreem en niet warm. Verder is er absoluut niets aan zijn lijf te vinden.
Maar hij kan niet aandraven of draven: stok kreupel.
Dinsdag ’s avond met hem in de bak gewerkt door te laten stappen links en rechtsom. Hij begon met links achter iets korter stappen, maar dat was na verloop van tijd over en liep hij rechts en links even ver over te stappen. Maar krachtig rondstappen koste wel energie en na 20 minuten werden zijn achterbenen moe en zwikte hij er soms door. Vooraf met passief bewegen oefeningen uit de fysiotherapie kwam ik niet tegen dat niet mocht, been naar voren, been dubbelvouwen en omhoog no problemo. Ik ben meteen begonnen met Arnica globules C30 2x daags.
Donder avond weer met hem gewerkt. Stap is symmetrische, ontspannen en krachtig. Krachtig aanzetten is geen punt. Hij wilde ook best op puur een stemcommando aandraven en blijven draven alleen dat liep nog steeds kreupel. Wel eventjes op beide zijden een heel rondje laten rond draven. Wel weer dat even door een been zakken als hij moe word. Maar toch een duideljke verbetering.
Nu maar even afwachten of het zich zelf hersteld of dat ik er even iemand bij moet halen.
Hij heeft op zijn rechterdij net onder het heupbot een flinke kras en het is er iets dik, niet extreem en niet warm. Verder is er absoluut niets aan zijn lijf te vinden.
Maar hij kan niet aandraven of draven: stok kreupel.
Dinsdag ’s avond met hem in de bak gewerkt door te laten stappen links en rechtsom. Hij begon met links achter iets korter stappen, maar dat was na verloop van tijd over en liep hij rechts en links even ver over te stappen. Maar krachtig rondstappen koste wel energie en na 20 minuten werden zijn achterbenen moe en zwikte hij er soms door. Vooraf met passief bewegen oefeningen uit de fysiotherapie kwam ik niet tegen dat niet mocht, been naar voren, been dubbelvouwen en omhoog no problemo. Ik ben meteen begonnen met Arnica globules C30 2x daags.
Donder avond weer met hem gewerkt. Stap is symmetrische, ontspannen en krachtig. Krachtig aanzetten is geen punt. Hij wilde ook best op puur een stemcommando aandraven en blijven draven alleen dat liep nog steeds kreupel. Wel eventjes op beide zijden een heel rondje laten rond draven. Wel weer dat even door een been zakken als hij moe word. Maar toch een duideljke verbetering.
Nu maar even afwachten of het zich zelf hersteld of dat ik er even iemand bij moet halen.
donderdag 8 mei 2008
Centered Riding update met Mitzi Summers – mei 2008
Voor de tweede keer ben ik met Djarra naar een CR update gegaan. Twee jaar geleden had ik hem net gekocht en stond het arme beest nog stijf van de stres en was nauwelijks te berijden. Nu precies twee jaar later heb ik een rustig en evenwichtig paard bij me dat zelfs in de bak heel netjes te rijden is.
Algemeen: De groep bestond uit 10 CR instructeurs die kwamen updaten, sommige nog maar net CR instructeur anderen al langer. Ik ben al vanaf 2001 instructeur en dit was voor mijn vijfde update en daarnaast heb ik ook een paar keer geassisteerd bij open clinics en instructeurs opleidingen. Verder waren er 5 student rijders die wij mochten lesgeven. Bijna iedereen had een eigen paard bij zich wat het bij de gras paddocks erg gezellig maakte. Djarra stond samen met een NRPS ruin die thuis niet de makkelijkste schijnt te zijn met anderen. Maar gedurende deze cursus was Djarra zijn beste maatje, Djarra vond het best.
Onze groep werd verder bijgestaan door Nelleke Deen die bezig is met stages om level IV te worden en Margreet die alles organiseert en in goede banen leidt en zelf level III is.
Dag indeling was na het ontbijt rond 9.30 beginnen met theorie/vragen/oefeningen zonder paard. Dan ging er een groep van 3 instructeurs rijden, waarbij de rest helpt met lichaamswerk en kijken om te leren als Mitzi lesgeeft. Na de lunch begon dan het lesgeven. Met twee instructeurs en een student rider aan elke kant van de opgedeelde bak. Ook hier wordt weer verwacht dat iedereen mee luistert en kijkt en zijn mening geeft achteraf. De dag wordt afgesloten met nog twee groepen instructeurs die rijden. En dan konden we meteen aanschuiven aan de heerlijke maaltijden die Margreet voor ons kookte.
Het zijn heerlijke dagen waar iedereen op opbouwende manier met elkaar bezig is. Werken met elkaar en aan elkaar. Uitproberen van verschillende mogelijkheden om iets voor elkaar te krijgen. Zo kom je vaak een holle rug tegen. In de theorie hadden we al diverse oefeningen door gesproken om hier verandering in aan te brengen. En iemand op een stil staand paard “goed” te laten zitten lukt vaak best. Maar als het paard in beweging komt is het al gauw een heel ander verhaal en als de ruiter dan ook nog echt gaat “rijden” veranderd het plaatje ook vaak weer. Het is steeds zoeken naar oorzaak en gevolg om voor juist die combinatie een prettige en vooral blijvende oplossing te vinden. Waarbij zadel en paard ook nog een rol spelen.
En zo zijn er zoveel zaken die vaak verbeterd kunnen worden gebruik makend van CR principes. Maar nog veel belangrijker is dat wel paard gereden moet worden. Ongeacht discipline of rijstijl. Dus van ons wordt verwacht dat we ook technisch weten waar we over praten als het om rijden gaat.
Mijn ervaringen: Toen ik het weekend ervoor naar Ommen ging om daar 55 km te rijden had Djarra nog wat getreuzeld bij het laden in de trailer. Woensdag liep hij direct achter mijn moeder aan de trailer in en zondag idem dito, waarmee ik dus een makkelijk ladend en reizend paard heb. Ook vind Djarra het overnachten op vreemd terrein in een paddockje dus de gewoonste zaak van de wereld en eet, drinkt en vermaakt zich er uitstekend. En paard erbij is gezellig, maar hij gaat hier niet aan binden en ik kan hem net zo makkelijk eruit halen of alleen laten als zijn “vriendje” moet lessen.
De lessen zijn soms zeer frustrerend. Mitzi kan tijdens de les soms zaken uitvoerig uitleggen die je al weet, maar me moet dan wel met je paard in het midden stil staan luisteren. Waardoor rustig structureel werken met je paard niet altijd lukt. Toch heeft Djarra op de tweede dag (Nelleke Deen gaf toen les) super gelopen. Voor het eerst sinds ik hem heb heeft hij in draf heel constant, ontspannen over zijn rug gelopen met de juiste aanleuning en stelling. Als ik maar bleef geven/volgen met mijn binnen hand en schouders en benen bleef lang maken. Maar wat kan hij dan gaan lopen! De laatste dag heb ik hem vrij gegeven en op een ander paardje gereden. Mitzi zou graag zien hoe ik met een ander paard zou werken. Kirch een 16 jarige merrie kon ik correct aan het werk zetten en ook op aanwijzing van Mitzi minder aan het werk lekker laten lopen met lichte overgangen. Dit omdat de eigenaresse zware lichamelijk problemen heeft en het paard zo gereden moet worden dat zij hier fijn mee uit te voeten zou kunnen.
Ik had de eigenaresse van Kirch de laatste dag als student rider. Zij is vaker student rider bij de clinics en kent CR dus aardig en werkt echt hard. Op kleine aanwijzingen kon zij al veel doen. Ze had vanwege veel pijn al een half jaar niet meer op Kirch gereden en dit was de eerste keer. Dus eerst maar eens haar ontspannen op Kirch laten zitten. Tijdens de oefening kwam een probleem bij de rechter SI aan het licht. Hier samen met haar aandacht aan gegeven waarna ze vrij naar links en recht haar paard kon volgen. Hierna heeft ze de teugels overgenomen en is zelf gaan rijden. Na de les was ze helemaal blij en vol vertrouwen dat ze weer samen met Kirch aan de slag zou kunnen. Dus het doel van de les was bereikt.
De eerst twee dagen hadden Pien en ik een student rider gehad die erg bang was en wiens paard zich absoluut onveilig gedroeg. Aangezien het paard rug problemen had is het paard apart behandeld en heb ik samen met Nelleke haar gelongeerd om de eigenaresse hier mee te helpen. De lessen toen met een lespaard gedaan waardoor we de ruiter de aandacht konden geven die nodig was.
Ik heb weer veel inspiratie en energie opgedaan in deze vier dagen. Heerlijk.
Algemeen: De groep bestond uit 10 CR instructeurs die kwamen updaten, sommige nog maar net CR instructeur anderen al langer. Ik ben al vanaf 2001 instructeur en dit was voor mijn vijfde update en daarnaast heb ik ook een paar keer geassisteerd bij open clinics en instructeurs opleidingen. Verder waren er 5 student rijders die wij mochten lesgeven. Bijna iedereen had een eigen paard bij zich wat het bij de gras paddocks erg gezellig maakte. Djarra stond samen met een NRPS ruin die thuis niet de makkelijkste schijnt te zijn met anderen. Maar gedurende deze cursus was Djarra zijn beste maatje, Djarra vond het best.
Onze groep werd verder bijgestaan door Nelleke Deen die bezig is met stages om level IV te worden en Margreet die alles organiseert en in goede banen leidt en zelf level III is.
Dag indeling was na het ontbijt rond 9.30 beginnen met theorie/vragen/oefeningen zonder paard. Dan ging er een groep van 3 instructeurs rijden, waarbij de rest helpt met lichaamswerk en kijken om te leren als Mitzi lesgeeft. Na de lunch begon dan het lesgeven. Met twee instructeurs en een student rider aan elke kant van de opgedeelde bak. Ook hier wordt weer verwacht dat iedereen mee luistert en kijkt en zijn mening geeft achteraf. De dag wordt afgesloten met nog twee groepen instructeurs die rijden. En dan konden we meteen aanschuiven aan de heerlijke maaltijden die Margreet voor ons kookte.
Het zijn heerlijke dagen waar iedereen op opbouwende manier met elkaar bezig is. Werken met elkaar en aan elkaar. Uitproberen van verschillende mogelijkheden om iets voor elkaar te krijgen. Zo kom je vaak een holle rug tegen. In de theorie hadden we al diverse oefeningen door gesproken om hier verandering in aan te brengen. En iemand op een stil staand paard “goed” te laten zitten lukt vaak best. Maar als het paard in beweging komt is het al gauw een heel ander verhaal en als de ruiter dan ook nog echt gaat “rijden” veranderd het plaatje ook vaak weer. Het is steeds zoeken naar oorzaak en gevolg om voor juist die combinatie een prettige en vooral blijvende oplossing te vinden. Waarbij zadel en paard ook nog een rol spelen.
En zo zijn er zoveel zaken die vaak verbeterd kunnen worden gebruik makend van CR principes. Maar nog veel belangrijker is dat wel paard gereden moet worden. Ongeacht discipline of rijstijl. Dus van ons wordt verwacht dat we ook technisch weten waar we over praten als het om rijden gaat.
Mijn ervaringen: Toen ik het weekend ervoor naar Ommen ging om daar 55 km te rijden had Djarra nog wat getreuzeld bij het laden in de trailer. Woensdag liep hij direct achter mijn moeder aan de trailer in en zondag idem dito, waarmee ik dus een makkelijk ladend en reizend paard heb. Ook vind Djarra het overnachten op vreemd terrein in een paddockje dus de gewoonste zaak van de wereld en eet, drinkt en vermaakt zich er uitstekend. En paard erbij is gezellig, maar hij gaat hier niet aan binden en ik kan hem net zo makkelijk eruit halen of alleen laten als zijn “vriendje” moet lessen.
De lessen zijn soms zeer frustrerend. Mitzi kan tijdens de les soms zaken uitvoerig uitleggen die je al weet, maar me moet dan wel met je paard in het midden stil staan luisteren. Waardoor rustig structureel werken met je paard niet altijd lukt. Toch heeft Djarra op de tweede dag (Nelleke Deen gaf toen les) super gelopen. Voor het eerst sinds ik hem heb heeft hij in draf heel constant, ontspannen over zijn rug gelopen met de juiste aanleuning en stelling. Als ik maar bleef geven/volgen met mijn binnen hand en schouders en benen bleef lang maken. Maar wat kan hij dan gaan lopen! De laatste dag heb ik hem vrij gegeven en op een ander paardje gereden. Mitzi zou graag zien hoe ik met een ander paard zou werken. Kirch een 16 jarige merrie kon ik correct aan het werk zetten en ook op aanwijzing van Mitzi minder aan het werk lekker laten lopen met lichte overgangen. Dit omdat de eigenaresse zware lichamelijk problemen heeft en het paard zo gereden moet worden dat zij hier fijn mee uit te voeten zou kunnen.
Ik had de eigenaresse van Kirch de laatste dag als student rider. Zij is vaker student rider bij de clinics en kent CR dus aardig en werkt echt hard. Op kleine aanwijzingen kon zij al veel doen. Ze had vanwege veel pijn al een half jaar niet meer op Kirch gereden en dit was de eerste keer. Dus eerst maar eens haar ontspannen op Kirch laten zitten. Tijdens de oefening kwam een probleem bij de rechter SI aan het licht. Hier samen met haar aandacht aan gegeven waarna ze vrij naar links en recht haar paard kon volgen. Hierna heeft ze de teugels overgenomen en is zelf gaan rijden. Na de les was ze helemaal blij en vol vertrouwen dat ze weer samen met Kirch aan de slag zou kunnen. Dus het doel van de les was bereikt.
De eerst twee dagen hadden Pien en ik een student rider gehad die erg bang was en wiens paard zich absoluut onveilig gedroeg. Aangezien het paard rug problemen had is het paard apart behandeld en heb ik samen met Nelleke haar gelongeerd om de eigenaresse hier mee te helpen. De lessen toen met een lespaard gedaan waardoor we de ruiter de aandacht konden geven die nodig was.
Ik heb weer veel inspiratie en energie opgedaan in deze vier dagen. Heerlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)