Djarra in de kreukels

Als je geest meer wil dan je lijf kan pakt dat soms verkeerd uit. Donderdagavond ging dit helaas mis.

Ik had Djarra los in longeerbak voor een beetje vrijblijvende beweging c.q. spelen. Na 15 minuten liep hij echt super lekker los door zijn lijf en een beetje te showen, heerlijk om te zien. Kleine uitdaging van mijn kan was voldoende voor even flik aanzetten van zijn kant.
Op een geven moment duikt hij weer met een flinke bokke sprong naar het midden, maar bij de landing missen een paar benen dus hij valt naar buiten met zijn schouder ter aarde. Helaast zat de omheining in de weg. Dus hij komt met zijn nek tegen de paal, door schuivend met zijn hele hals langs de paal, en met zijn "boven" arm op de betonnen rand tot stil stand. Hij smakte echt in het hek. Toen hij weer stond was hij zo ongeveer in shock en heb ik maar even naast hem gestaan om hem tot rust te brengen. Vervolgens om hieruit te komen rond laten stappen wat hij gelukkig nog kan.

Maar hij heeft een hele diepe wond op zijn bovenarm (tussen voorknie en boeg). Een iets minder diepe snee op de plek net achter/onder het kopstuk van een halster precies op die wervelrand. En zijn hals aan de rechterkant heeft het zwaar te verduren gehad.

Vandaag kon gelukkig Annette de Vogel. Zij heeft zich voornamelijk op pijn bestrijding gericht. De hals wervels zijn zwaar gekneusd en hij heeft zo wie zo hoofdpijn en mogelijk een lichte hersenschudding. Verder hebben we overlegd hoe het komt dat hij momenteel zo veel moeite heeft met zijn lijf.

Ik had al eerder gemeld dat in het voorjaar en vlak voor Renkum ik een fysio bij Djarra had gehad. Zij heeft heel goed werk verricht en hij kan nu echt veel meer. Probleem is dat de stap naar meer mobiliteit door haar gerealiseerd voor Djarra te groot is.
Hij is van zich zelf hyper mobiel, dit had Ben Horsmans (dierenarts) tijdens een cursus in Limburg heel aanschouwelijk gemaakt. Daarnaast is hij ataxtisch dus de berichtgeving door zenuwbeschadiging is niet subliem.
==> gevolg hij kan die verkregen bewegingsvrijheid gewoon niet aan.

==> hoe nu verder? Nu hij geblesseerd is uiteraard even rust en na 3 weken komt Annette weer langs. De winter NIET te veel lenigheids oefeningen maar meer richten op KRACHT training. Dus in het bos iets meer terug rijden dat hij meer vanuit zijn achterhand moet werken met aangespannen buikspieren. En de galop training die ik gepland had omzetten naar meer schakelen tussen draf en galop.

Het komt allemaal goed. Maar zijn ontwikkeling en training moet niet te snel gaan.

Echt genieten

Wat heb ik vandaag genoten. Ingrediënten als heerlijk zacht droog en rustig weer. Een prachtig bos dat al zijn herfstkleuren aan het aanleggen is en super ruiterpaden die nog droog zijn.

Neem vervolgens een paard dat eindelijk van begin tot eind zo lekker in zijn vel zit dat hij heerlijk door het bos stapt, draaft en galoppeert.

Dat galopperen zijn we "nu pas" aan het trainen. (ja, mijn endurance klasse III paard kan nog niet galopperen) Wat train ik dan zul denken, want hij kan toch wel galopperen? Hij moet leren om lekker door zijn lijf heen te galopperen. Dat lijf heb ik nu eindelijk pas echt goed voor elkaar, dus eerder kon ik dat nog niet van hem verlangen. Nu moet hij hiervan gebruik leren maken en krachtig, over zijn rug gaan lopen en daar sterk in worden. Complicatie is dat hij best wel heftig kan lopen schrikken en hoe hoger de snelheid hoe lastiger voor hem en voor mij dat goed op te vangen. En zelfs een vlotte handgalop gaat toch echt wel sneller dan een draf.

Maar hij vindt hij het leuk! Zo leuk dat hij super gretig en krachtig wordt en dat wil ik nou ook weer niet helemaal de kop in drukken Wat vandaag het resultaat had dat heel even onze wegen zich scheide. Hij schrok, sprong opzij .... maar daar was een grote boom stronk ... die hij wist te ontwijken, maar die beweging volgde ik niet helemaal. VASTHOUDEN vloog door mijn hoofd dus de teugel goed vast gehouden, maar dat vond hij eng; mij zo bungelend naast hem. Toen knapte een gesp en had ik wel de teugen en hem nog vast ... maar ik hield hem niet, de eerste schrik was echter uit zijn lijf. Dus hij schoot los en stond 10 meter verder stil .. keek even om, hoorde mij en ging toen maar gras eten (de haflinger).
Hij had niets ik ook niet dus er weer op geklommen en verder gereden. We zijn best wel lang in draf gebleven tot ik voelde dat de adrenaline tot rust kwam. Op de terug weg nog een paar galopjes en een super tevreden paard terug naar de wei gezet.

Maar goed. Op dit krachtige enthousiaste paard zit ik al ruim een jaar te wachten. Dat hij zich vandaag zo liet zien is top. Dit wordt deze winter hard werken om het in goede banen te leiden.