Kerst 2015

Kerstwandeling met Djarra op 25-12-2015 bij 13 graden:

Bijzonder, maar heel normaal ...

Hoe BIJZONDER normaal kan zijn!

“Paard opgezadeld mee naar de bak nemen, daar opstappen. In de bak rustig los stappen en daarna lekker aan het werk gaan met je paard”.

Dat klinkt heel normaal, maar was dat voor Djarra niet. Het opzadelen kon hij spannend vinden en voorzichtig de eerste stappen laten zetten - rechtuit - was dan nodig. Daarna was eerst wandelen of aan de hand werken nodig om hem te laten ontspannen en adem te halen. Dan kon ik opstappen, maar de eerste stappen moest ik - ook nu weer beslist rechtuit - met beleid inzetten. De eerste 15 minuten had Djarra dan nodig om te ontspannen en te gaan ademhalen. Pas daarna had ik een zacht paard waar ik mee aan de slag kon.

Gister kon ik dus Djarra op stal opzadelen, naar de bak lopen om daar meteen op te stappen. In de modderige bak kon ik hem overtuigen toch aan de slag te gaan. Op de goede stukken had ik een zacht ontspannen paard dat zich heerlijk liet los werken met diverse laterale stukjes en tempo wisselingen.

Djarra: Controle en beheersing

Verleden tijd:

Djarra die met zijn overflexibele lijf en coördinatie problemen opnieuw heeft leren stappen, draven en galopperen. Djarra die na een schrik aktie met zijn benen in de knoop kon zitten. Djarra die ik als ik reed altijd moest "helpen" om het veilig te houden voor mezelf.


Heden:

Wat heb ik vanavond genoten van Djarra die echt helemaal uit zijn dak ging. Djarra die voor de lol halve schrik uitwijk akties uitvoerde, waarbij hij in volle vaart opzij dook. En dat gewoon wel 4x herhaalde. Djarra die zo voluit plat door de bak ging, waar alleen een enkel stroomdraad omheen hangt, dat ik voor het eerst me afvroeg of hij wel in de bak zou blijven. Bij de uitgang maar een autoband gelegd om hem te helpen herinneren dat er een afscheiding is.

Zo volluit de bocht door gaan dat hij met een lucht sprong zich zelf moet corrigeren niet uit de bocht te vliegen .... en dood leuk landen en door gaan. Ik hield mijn hart vast, maar hij was zo in top vorm. Djarra was volledig in controle en beheerst in alles wat hij deed.
Dat hij een wintervacht heeft, maakt niet uit - hij is totaal niet bezweet! Ook zijn ademhaling is binnen no time weer normaal. 


Hoe zijn we hier gekomen?

Ik ben gestopt met de endurance wedstrijden, maar niet de trainingen. We zijn heel consequent volgens de klassieke dressuur wetten gaan trainen, onder leiding van Karina Schermer. Daarnaast heb ik de afgelopen maand ook zijn voer iets aangepast.

Kalipso - lichaamswerk

Vanmorgen weer met Kalipso gewerkt en wat ging hij goed. Bij het opzadelen was hij nog wat hyper, mogelijk door de stromachtige wind. Al tijdens het wandelen naar de rijbak ontspande hij en liep lekker mee.

Vanaf het beging liep hij super fijn. Niet rennerig, niet moeizaam, niet zoekend. Gewoon fijn regelmatig en krachtig. Het rechtrichten heeft zijn vruchten afgeworpen. Mooi halt houden, mooi weg stappen, mooi onder tredend achterbeen. Ook liet Kalipso een fijn ontspannen beeld zien en bewoog makkelijk. Ook de galop gaat tegenwoordig heel soepel. Op een kleine vraag gaat Kalipso vloeiend over in galop en galoppeert dan rustig rond. Hier moet ik nog wel positief ondersteunen om hem langer door te laten galopperen.

Alleen is Kalipso nog steeds heel bijterig, waar ik al eerder over geschreven heb. Het is een innerlijke drang, waar ik tijdens het werk zo neutraal mogelijk mee omga.

Deze keer heb ik na afloop extra aandacht aan besteed. Door middel van lichaamswerk kan je emoties helpen verwerken. Bij Kalipso uit hij innerlijke spanning door te bijten, daarom ben ik met "mondwerk" aan de gang gegaan: Ik heb mijn ontspannen vlakke hand op zijn mondhoek en neus gelegd,terwijl ik met de andere hand het halster vast hield. Ik heb naar hem geluisterd en zachtjes stevig mijn hand bewogen. Meer dan 10 minuten ben ik niet bezig geweest. Zijn reactie was enorm gaan geeuwen en met zijn tong gaan werken, alle spanning kwam er zo uit. Toen hij aangaf dat het genoeg was heb ik afgesloten door zijn manenkam stevig te schudden wat wederom veel gapen tot gevolg had. Na afloop kwam er een diepe zucht. Heerlijk om dan een totaal ontspannen paard weer terug in de kudde te zetten.

Lekker aan het werk

Ondertussen eindelijk weer een keer les gehad. Djarra pakte het op alsof er geen weken zonder les en zonder trainen tussen zaten. Hij deed super zijn best. We hebben een begin gemaakt met de travers onder de man in stap en draf. Zo heerlijk gewerkt!

Ik ben ook weer voldoende hersteld om Djarra in het bos aan het werk te zetten. Daar moest hij even aan wennen en sputterde een beetje tegen. Ik was in Hulshorst al bezig met hem in het bos meer door te verzamelen en verzameld galop werk. Dat hebben we nu weer op gepakt.

Het bos is super nat en de paden vaak modderig. Dus de opdracht aan Djarra was zo verzameld en gebalanceerd te galopperen dat we per galop sprong kunnen bepalen wat we doen. Dus wel gewoon door de modder en de plassen galopperen, maar zodra hij land en het is te diep of glad moeten we direct kunnen schakelen. Ook als er spannende dingen langs of op het pad opdoemen, mag hij kijken en er over nadenken, maar wel in galop blijven.

Om dit voor elkaar te krijgen moet ik hem flink actief houden, de boog moet gespannen blijven, om zo te kunnen schakelen. Tevens moet hij dus super over zijn rug galopperen. Dit bouwt spanning op en dat moet ik ook weer af laten vloeien - mijn handen geven zo vaak als het kan mee om hem uit te nodigen laag te ontspannen. Met die opgebouwde spanning wil hij best laag ontspannen, maar dan graag ook in een hoger tempo - wat dus niet de bedoeling is. Dit vang ik voornamelijk met mijn houding op, terwijl mijn handen blijven geven.

Kunst is te blijven voelen of hij het goed op pakt of dat het te veel wordt. Dit kan ik herkennen doordat hij bijvoorbeeld achter herhaaldelijk gaat changeren, dan moet ik terug schakelen. Ook als hij bij een schrik actie gaat struikelen is hij duidelijk moe aan het worden, al vindt hij dat dan zelf vaak van niet. Terug naar draf en daar nog lichtjes door werken om het mooi af te ronden. Alle spieren weer los te werken en afval stoffen te laten af voeren.

Als je dit leest snap je dat dit galop werk een constant spel is tussen Djarra en mij. Wat heb ik daar weer van genoten en wat gaat hij dan super krachtig lopen, wat nu steeds meer gedragen wordt ipv alleen maar harden. Hij komt echt van de grond en dat is een machtig gevoel.

Djarra zorgt goed voor me

Na jaren lang voor Djarra gezorgt te hebben zorgt hij nu voor mij. Na weken van niet in het bos gereden te hebben, omdat ik door mijn rug gegaan was, wou ik zo graag het prachtige herfst bos weer in.

Zondags stapritje:

Dus een week na de verhuizing terug naar Soest zondags met hem naar het bos gewandeld. Grootste probleem was er in het bos zonder opstapje op te klimmen. Djarra vertrok geen spier toen ik hangend aan het zadel mezelf op trok. Hier scoorde hij al punten mee.

Vervolgens in stap verder. Zondag kon ik nog niet draven en een verstapping aan de kant van Djarra zou ik ook niet zo soepeltjes kunnen opvangen.

Zondag ochtend in het bos bij Baarn is het dus loei druk, voor namelijk met mountain bikers. Hun spoor kruist wel 6x het ruiterpad. Het is uitdagend terrein vanwegen de vele heuvels. Djarra stapt rustig voort en schrikt gaan moment van opduikende mountainbikers. Ook hier scoort hij weer punten. Als hij merkt dat we op de terug weg zijn wordt hij wel wat sterker, maar blijft rustig stappen. Vooraf was ik voor de terug weg een beetje bang, als hij lekker los gestapt is en met groten passen naar huis zou willen vertrekken. Djarra groeit en zou best wel meer willen, maar ook het laatste stuk door zwaar zand met heuveltjes blijft hij braaf stappen. Nog meer punten scoort hij hiermee.

Bij het drukke kruispunt in de bewoonde wereld stap ik af om te voet over te steken en naar stal te wandelen. Hier heb ik even mijn handen vol. Standaard teken we in een drafje over, maar dat kan wel even door getrokken worden vindt hij. Na het bereiken van de Jachthuislaan is hij weer ok en kunnen we vlot maar ontspannen naar huis wandelen.

Wat ben ik super trots!

Zaterdags drafritje:

Deze week door de juiste therapie enorm verbeterd en van de pijnstiller af. Dus dan wil ik eigenlijk ook wel een drafritje maken in het bos. Het weer is perfert dus we wandelen weer naar het bos.

Dan ben ik zo blij dat Djarra altijd als een diesel moet opwarmen. Dus met een heel rustig drafje waarin hij opnieuw het van 5 jaar geleden bos verkend gaan we van start. Licht zeurende pijn rond mijn heupen - dus even puur Centered Riding technieken toe gepast om niet te verkrampen. Doorademen, blijven bewegen in alle gewrichten en ondertussen Djarra de ruimte blijven geven.

Dan even stappen om bij te komen. Daarna hebben Djarra en ik zo vreselijk kunnen genieten van door het oude vertrouwde bos draven. De verleiding weerstaan om een extra lusje erbij te pakken. Heel verstandig want als de diesel opgewarmt is en we richting huis gaan heb ik wel heel veel paard onder me. Ook nu weer Centered Riding technieten toegepast en niet op spierkracht aan de teugels gaan hangen. Gecentered trekt Djarra eigenlijk aan zichzelf en ik kan hem in een rustig tempo aan het werk zetten.

Wat is Djarra toch vreselijk gegroeid en wijs geworden. Na zoveel weken zo braaf mij meenemen door het bos. Goud waard zo'n paard!

Kennis maken in de nieuwe groep

De tweede dag als ik hem de wei in doe even twee filmpjes gemaakt:

Djarra op rondreis

Afgelopen dagen heeft Djarra een aardige rondreis gemaakt. Zondag hebben we de groene weides in Hulshorst achter ons gelaten. 's Avonds zijn we op stal 't Lage Veld in Lunteren geland. Hier heeft hij 4 dagen in een grote stal met uitloop mogen bivakkeren tijdens mijn Centered Rinding update. Vanmorgen Djarra weer ingeladen om hem mee naar zijn nieuwe - oude stal in Soest te nemen. Jaren geleden stond we hier ook en zijn oude stal was zelfs vrij.

Toen ik hem uit de trailer haalde keek hij om zich heen en wist duidelijk meteen waar hij was. Normaal kijkt hij op een vreemde omgeven rustig de kat uit de boom en kan zo 10 minuten de boel in zich op nemen en rustig alles in zich opnemend met me mee lopen. Nou dat was nu niet nodig. Zeker niet toen ik direct richting de wei vertrok. Bijna dansend naast me gingen we langs de weg.

In de grote wei komt hij in een groep van zo'n 12 paarden, waarvan hij enkele al kent van jaren terug. Alles staat al in de wei, maar hebben meteen door dat er een nieuwe bij komt.  Dus er komt een stel pols hoogte nemen in volle galop op Djarra af. Even neuzen even draaien wat rennen en met 5 minuten was dat wel over. In galop echt even volluit gaan gewoon omdat het kan, heerlijk om te zien. Daarna de neus omlaag en grazen.

Als ik een uurtje later ga kijken is mijn prachtige witte schimmel pik zwart van een uitgebreide rol partij. Hij staat in een rustig hoekje vrolijk om zich heen te kijken. Aan het eind van de dag heb ik hem voor de drukte uit de wei gehaald en de opgedroogde modder eraf gebikt terwijl hij tevreden hooi staat te eten. Hij liep trouwens over het terrein voor me uit zo naar zijn eigen stal van jaren geleden, helemaal ok.
Nu mag hij de komen dagen lekker weer in de kudde in de wei even paard zijn. Misschien een wandelingetje om nog van de mooie herfst kleuren te genieten.

4 dagen luxe logies:

Na 5 minuten in de nieuwe kudde:

Als ik een uurtje later langs kom ziet hij er zo uit:

Kalipso's kennismaking met WE

Zo wat was Kalipso vandaag super stoer in zijn aller eerste kennismaking met Working Equitation. Hij vindt gewoon niets eng, maar wel heel spannend. Over een bruggetje, door een hek, achterwaarts tussen palen door, zijwaarts over een balk die tussen je voor en achterbenen ligt.

Hier wat foto's van deze kanjer:

Vanuit rust achterwaards deze L uit manouvreren ...

Hele leuk foto met het spiegelbeeld in beeld als we zijwaards over een balkje oefen:

Bruggetje was totaal geen punt, zijn we zelf gapend over heen gewandeled  ;-)

Volleerd één handig met garrocha pole rond stappen en cirkels rijden:

Mogelijk gemaakt door Nathalie Menkveld die deze clinic verzorgde!

Speel kwartier

Vandaag lekker met Djarra en balkjes gespeeld. Hadden we al een tijd niet meer gedaan. Begonnen met 4 lage cavaletti's waar hij tegenwoordig zonder aarzelen zo overheen draaft. Deze kon ik al snel wat ruimer leggen. Daarna de laatste op hoogste stand. Hij blijft mooi in cadans ook als ik beide laatste cavaletti's op de hoogste stand heb.

Tussendoor verschuiven we even en mag hij galopperen waarbij ik hem vraag aan een losse lijn volledig op eigen benen kleine voltes te galopperen! Pittig, maar hij doet het super.

Dan weer naar draf en over de cavaletti's. Hier maak van van de laatste 2 een hindernis die hij dus uit draf over de eerste 2 balkjes heel mooi neemt.

Als cadeautje, omdat ik weet hoe leuk hij dat vindt, haal ik de twee losse balkjes weg en mag hij op de volte galopperen met de hindernis erbij. Heerlijk zo makkelijk en hoe blij hij dit doet.

Kalipso

Kalipso had een zware week achter de rug. Afgelopen donderdag liet hij zeer vreemd gedrag zien waarschijnlijk heeft  hij een trap van een ander paard tegen zijn hoofd of kaak gehad. Vrijdag trok dat wel bij, maar toch de dierenarts erbij gehad. Gister voor de zekerheid een gebits controle en behandeling maar daar kwam niets vreemds uit naar voren.

Na deze zware dagen was het even kijken hoe hij erbij zou staan.

Dus wel opgezadeld, maar hoofdstel over zijn stal halster. Begonnen met longeren aan het halster om te kijken en voelen hoe hij erbij stond. Besloten om ons even puur op het longeren te concentreren en niet te rijden.

Hij had wat spanning en was wat terug getrokken dus ik heb alle tijd genomen hem naar een ontspannen draf te laten komen. Mooi om te zien is dat hij wel steeds stabieler van start gaat. De eerste ontspanning met zijn neus over de grond was in een heel laag tempo waar ik ook niet aan moest komen. Tussen door even wat galop mee genomen wat hij heel makkelijk oppakte.
Daarna is het gelukt om de ontspannen draf over zijn rug krachtiger te laten worden en meer power en tempo hieraan toe te voegen. Op beide handen een krachtige ruime draf was het eind resultaat.

Na afloop was hij bezweet in zijn liezen en op zijn achterbenen dus hij had echt super hard gewerkt. Hij was ook best wel heel erg moe. Rustig in stap de sessie afgebouwd tot hij slapend en gapend bij het hek stond, terwijl Mariska en ik nog even napraten.

Kalipso

Kalipso vindt, bij het werken aan de hand, het draven heel vreemd en wordt dan super druk. Dus op weg naar de bak hem aan een los lijntje gevraagd met me mee te draven als ik een stukje ga rennen. Aarzelend heeft hij toen prima mee gedraafd. Verder doe ik soms ook tijdens het longeren stukjes dat ik rustig steeds dichter bij hem mee loop als hij op een volte draaft en ook daar kan ik steeds dichter bij komen zonder dat hij gaat stressen. Dit zal wel een tijdje in beslag gaan nemen voor hij ook in draf aan de hand ontspannen aan het werk kan.

Vanochtend weer heerlijk gewerkt met hem. Het recht richten werpt ondertussen zijn vruchten af en hij wordt langzaam sterker en rechter.
Aan de longe zijn alle overgangen nu heel soepel en op minimale aanwijzing brengt hij zijn balans iets terug naar achter als ik dat vraag. Bij het aan de hand werken kunnen we goed schakelen naar iets meer of minder activiteit en dan zoek hij voorwaards en neerwaards mijn hand op, zolang hij rechtuit mag lopen. Met stelling erbij is dat nog erg moeilijk.

Rijdend begonnen we al direct met een mooi ruime krachtige stap. Hier wissel ik het werk af tussen wat hij nu makkelijk kan om dat te bevestigen en stukjes die hij moeilijk vindt. Voor het eerst in draf op de volte een lichte schouder voor kunnen rijden vanuit ontspanning, voelde erg goed.

Nieuw raadsel ;-)

Vrijdag avond: Staat Djarra helemaal gezond en wel opgezadeld op de poetsplaats ... steekt hij zijn hoofd rechtomhoog, hangt achteruit, doet vreemd  ... hoofd weer omlaag en volkomen normaal.

Geen idee, maar afwijkend gedrag dus eerst maar even wat uitgebreider aan de hand gewerkt voor ik erop stap.

Werkt braaf aan de hand, doet alles wat ik vraag zonder enig probleem. Alleen elke 2 of 3 rondjes in de bak gaat de handrem erop, hoofd stijl omhoog, hoofd kantelen en moeilijk doen. Als hij weer omlaag is kunnen we zonder problemen verder. Nog steeds geen idee wat er aan de hand is en er toch op gestapt. Valt wel op dat hij super licht in mijn hand is en prachtig in "frame" loopt.

Hij zit super goed in zijn lijf. Is zacht, nageefelijk en krachtig. Mooie voorwaards stap en heel licht in mijn hand. Mooi rug gebruik. Links en rechtsom soepel. Tot hij weer vast loopt, stil moet staan, zijn hoofd omhoog brengt, kantelt, en dan zo overhelt dat hij voor opzij moet stappen om niet om te vallen. Hem toch uitgenodigd door te blijven stappen en dat kon en dan liep hij weer totaal normaal.

Toen ik het idee van draf introduceerde voelde ik dat Djarra daar onrustig van werd dus niet gedaan. Na 15 minuten toch wel met een heel fijn paard gewerkt te hebben hem in de bak afgezadeld, hoofdstel af en los weg gestuurd. Nou los kon hij prima draven en galoperen en sprintjes trekken.

Raadsels dus, wat is hier aan de hand.

Op stal hem helemaal nagelopen, wat lichaamswerk gedaan, maar lijf en leden zijn helemaal in orde.

Zaterdag met de trailer mee naar boshuis Drie waar ik even moet wachten op ons rijmaaltje. Dus Djarra staat hooi te knabbelen (ontbijt was ook op vanmorgen) en ik zit op de dissel bij hem. Recht voor hem eigenlijk. Kijkend naar hoe hij plukjes hooi rustig naar binnen werkt. Plukjes met wortels en aarden spuugt hij uit.

==> Dikke mond aan zijn rechter kant zeker een prop hooi, maar nee hij heeft echt een hele dikke mond aan een kant. Ik mag er niet aan komen. Na wat onderzoek en vergelijken is het raadsel opgelost: Djarra is kennelijk gestoken door een insect en heeft een dikke, warme rechter bovenlip en mondhoek.

Fijn om te weten wat het is, maar we gaan zo wel rijden. Dus zijn halster onder zijn hoofdstel mocht hij echt niet te rijden zijn op het bit, vanwege de gevoelige dikke lip. Geen idee hoe hij er zo meteen bij zal lopen. Hoofdstel moest ik voorzichtig in doen, maar als hij weet dat ik voorzichtig ben is het goed. Bos in gewandeld, verder op opgestapt en dat was allemaal geen punt.

Voor draven zijn we zeker 2 km bezig geweest voor hij er achter kwam dat hij wel kan draven met een dikke gevoelig lip. Hij accepteert mijn impuls voorwaarts als hij met zijn hoofd omhoog vast loopt. Even later kunnen we in een rustig tempo draven. Op de hei wil bij best wel meer, maar dat hebben we maar even niet gedaan. Dat super lichte aan de teugel lopen komt ook door zijn gevoelige lip en later tijdens de rit  wordt dit steeds minder. Gaat hij normaal met zijn neus naar voren rond sjouwen.

Ik ben erg blij dat ik samen met Marjolein ben gaan buiten rijden. Vanuit zijn verleden is zijn reactie op lichamelijk ongemakt namelijk helemaan in zich zelf keren richting "freese" en totaal blokkeren. Nu kon ik hem laten zien dat de wereld niet vergaat en je gewoon kan rond lopen en draven als je een gevoelige lip hebt. Nu krijgt hij verder vrij tot dat weer beter is!

Djarra doet het weer en nog wat meer ....

Na weken van pruttelen en puzzelen en herstellen en aansterken   ....  kan ik nu met een gerust hart zeggen dat Djarra het weer doet  ;-)

Ik was wat ongeduldig en daardoor super gefrustreerd dat Djarra echt even meer tijd nodig had. Zo begon ik ook de les. Alleen na 10 passen mooi geconcentreerd aan de teugel lopen stak hij dan zijn hoofd weer omhoog om naar de bomen te kijken ......
Dan is het les geven meer een coaching sessie voor mij, maar met resultaat.

Alles loslaten, voelen in het hier en nu en samen van daaruit aan de slag!

Wat heeft hij daarna super goed werk af geleverd samen met mij. Kleiner kleiner kleiner en steeds meer energie bundelen en dan wel blijven geven voor (insiders snappen dit wel). Zo fijn gewerkt. Als kers op de taart: linksom, wat zijn moeilijke kant is: vanuit achterwaards aangalopperen en helemaal rond over zijn rug blijven en zo door galopperen! Zo'n vreselijk gaaf gevoel!

Dank je wel Karina voor je inspirerende lessen!

Puzzelen met Djarra

Het ging al een paar weken niet zo lekker met Djarra. Hij had weer moeite met de linker galop en had weer moeite zijn lijf los te laten. Ook had hij minder energie.
Vorige vrijdag vond hij 500 meter wandelen een hele opgaven, maar had geen koort en at wel goed.

In eerste instantie werk ik rustig, aangepast aan hoe hij voelt, met hem door om te zien of ik een beter idee kan krijgen wat er speelt, maar het bleef een raadsel.
Vervolgens heb ik met Mariska (osteopaat) erbij gehaald, omdat hij in zijn lijf vast liep. Tijdens haar onderzoek was het weer duidelijk dat hij niet goed liep en niet ok was. Alleen konden we niet echt een oorzaak of verband vinden.

Een week later in de les begon hij super beroerd, maar liep nu voor heel kort en moeizaam. Hij had duidelijk wel baad bij het loswerken en verruimen van zijn stap. Ook van draven verbeterde hij aanzienlijk. Wel moest hij enorm hoesten om de spanning los te laten, waarna hij dan acuut losser ging lopen.

Aangezien er duidelijk iets anders dan puur een locomotie probleem was heb ik Charlotte Willekens erbij gehaald. Zij had hem in 2012 voor het laatst gezien dus een totale controle was ook wel op zijn plaats. Heel verhelderend, want hij had dus een zware virus infectie gehad! Veel spierpijn, voorhand volledig vastgezet en doodmoe als gevolg. Dit verklaarde aardig het beeld van de afgelopen weken.

Behandeling slaat goed aan en nu kan hij gaan aansterken. Fijn om duidelijk te hebben wat er aan de hand was. Verder vond ze hem er heel goed bij staan hij echt mooi gegroeid de laatste jaren.

Kalipso in de avondzon

Afgelopen vrijdag avond weer met Kalipso gewerkt. Wat deed hij het vreselijk goed. Hij voelde vanaf de eerste pas zo zacht en stabiel aan. Fijne werklust en heel stabiel en stil in mijn hand. Mooi krachtig achterbeen dat hij steeds makkelijker onder de massa plaatst.

Mariska werkt met hem aan de hand en aan de longe en we stemmen het werk af op elkaar. Zo met zijn drieen samenwerken is heel fijn. Het geeft Kalipso rust en regelmaat die duidelijk zijn vruchten afwerpt.

Leuk bijkomstigheid van zo samen werken is dat Mariska foto's kan maken van haar knappe man:

Concentratie ... of niet

Rode draad van afgelopen dagen was wel concentratie of het ontbreken daarvan.

Zondag reed ik met Kalipso in de lege rijbak ban de rij vereniging. Ik begon met werken aan de hand en hij deed enorm zijn best, het ging heel fijn. Tot er een ander paard bij komt, nota bene zijn weide maatje. Zodra die in beeld komt ben ik Kalipso's aandacht meteen kwijt. Hij vindt dat hij zich er tegen aan moet bemoeien of zo iets. Hij groeit centimeters. Als ik zijn aandacht vraag krijg ik een geïrriteerd antwoord, wat bij Kalipso betekend dat hij finnig van zich af bijt. Hij is heel "mondig" in zijn communicatie zullen we maar zeggen ;-)
Aangezien het aan de hand werken niets meer zou opleveren ben ik er maar op gestapt. En met rustig stap werk kreeg ik wel weer zijn aandacht bij mij. Uit eindelijk heeft hij weer erg zijn best gedaan, maar hebben we het werk simpel gehouden.

Maandag 's avonds ga ik Djarra rijden in de bak. Hij staat zonder vliegendeken buiten en dat gaat prima. Maar toen ik in de bak op hem zat zaten de vliegen en een enkele daas hem dwars. Hij kon zo met zijn hoofd schudden dat hij zijn balans verloor. Ook hier was nu de concentratie op werk niet aanwezig. Met zijn drukke hoofd kon ik niets dus puur op zit en benen gereden. Met veel klein lateraal werk kreeg ik hem langzaam met zijn aandacht bij mij en wat ik van hem vroeg. Hij kwam tot rust en ik kreeg zowaar een vorm van aanleuning.
Aangezien  de bak niet zo goed is hier en daar op een kleine volte gewerkt met, gezien de omstandigheden, een prima resultaat. Last van de vliegen heeft hij  niet meer gehad, toch wel grappig altijd.

Mooi paard

Djarra mijn knappe vriend in afwachting van onze trainingsmaatjes Marjolein en Noka. Weer heerlijk samen gereden.

Na regen komt zonneschijn

Na dagen van storm, wind en regen is het nu tegen de avond eindelijk wat rustiger en af en toe zonnig. Het is tegen 4 uur dat ik Djarra uit de wei ga halen en hij vindt dat een goed plan. Voordeel van een regendeken is een schoon paard.  Met poetsen voel ik dat al zijn spieren in rug en achterhand lekker los zijn. Ik neem hem mee naar een grasveldje waar in het zonnetje rustig het terrein verkennen. Langzaam vraag ik iets meer impuls en nodig ik hem uit los te laten. Hij heeft er wat moeite mee. Rustig werk ik verder als er nog een verdwaalde regenbui over komt. Djarra blijft ook bij de les en zijn best doen. Drafje op een kleine volte met accent op binnen achterbeen. Darra gaat langzaam los laten en wordt dan ook voorwaardser. Vandaag wil ik alles klein houden en een nat grasveldje helpt als herinnering daarvoor.

Na afloop ben ik toch echt heel tevreden over deze rustige maar intense sessie samen. Ik denk dat we de storm nu wel uit zijn lijf hebben gereden. Zulk weer heeft altijd effect op hem. Djarra wil het liefst nu op stal blijven en dat is prima. Als het goed is nog één regen dagje en dan komt de zomer terug.

Storm - mooi oefen materiaal

Gister is er een zeer zware storm over het land gewaaid met veel regen. Vandaag was een ontdekkings tocht het bos in om te zien of en waar ik kon rijden. Eerste pad was volledig afgesloten door een omgevallen boom waar niet omheen te rijden was. Verderop was eigenlijk alles prima te doen. Begonnen met wat draf werk en kleine rustige galopjes.

Toen een mooi oefen pad gevonden. Een breed zand pad met goede bodem. Grote plassen water waar links en rechts langs heen te rijden was. Ze lagen op 10 - 15 meter uit elkaar. In de Working Equitation wedstrijden zitten altijd slalom lijnen die in galop genomen moeten worden met vliegende of eenvoudige wissels afhankelijk van je niveau. Dus hier lag mijn slalom lijn van plassen klaar om mee te oefenen!

Ok, galop rechts langs de eerste plas en dan terug nemen, naar de andere kant en galop links aanspringen langs de tweede plas ... etc. etc. het waren zo'n 5 plassen. Ik heb dit lijntje zo'n 4 keer genomen. We houden het bij simpele galop wissels. Voor mij is nu het belangrijkste het vlotjes en vanzelf snel achter elkaar aanspringen en terug komen. Als Djarra het door krijgt gaat hij zelf galop aanbieden en zeker richting stal gaat het best lekker. Als ik een keer te snel draai en voor een uitloper van de plas uitkom kan hij ook per direct stil staan  ;-).

Hierna had ik een super draf en heeft hij even rustig door mogen galopperen voor we op weg naar huis gingen.

Thuis heb ik zijn rug nog even met een jade schraap steen behandeld wat hij heel fijn vond. Daarna met regendeken op weer de wei op.  Heerlijk dagje zo.

Kalipso

Na de zware storm van gisteren vanochten met 20 graden en de zon weer heerlijk met Kalipso gewerkt.

Bij het longeren kan hij in de draf heel "rennerig" beginnen waarbij hij zijn hele lijf vast houdt. Dus dat is dan het eerste wat ik wil veranderen naar een ontspanning met lager tempo en grotere passen. Nu kan je dit op verschillende manieren bereiken. Ik werk altijd van uit het NU en doe wat dan past.

Vorige week heb Kalipso toen hij zo vlot in de draf vertrok uit genodigd naar een langzamer tempo. Niet door hem te blokkeren en via de longe signalen te geven om langzamer te gaan - dit zou alleen maar meer spanning oproepen. Hem uit nodigen doe ik door middel van lichaamstaal, zelf ontspan ik en beweeg ik heel rustig en adem rustig en laag. Daarnaast verleg ik de volte en varieer in grote van de volten om zijn "rennerige" patroon te door breken. Dit pakt hij fijn op en ik kan hem mee nemen naar een ontspannen draf waarbij zijn hoofd en hals zakken. Hij gaat dan ook de juiste stelling en buiging van de volte aannemen en gaat kauwen.

Vandaag vertrok Kalipso weer in een vlot drafje met een vast gezet lijf. Deze keer heb ik me niet met het tempo bemoeid. Als hij zo gespannen loopt, buigt hij ook niet de volte in maar kijkt het liefst naar buiten en valt dan over zijn binnenschouder.
Deze keer heb mijn aandacht op zijn schouders en binnen achterbeen gericht en hem continu uitgedaagd los te laten en dan in balans de juiste stelling aan te nemen. Ook hiervoor ga ik dan de volte verleggen en spelen met de grote van de volte. Steeds weer focus op zijn schouders en activering van achter naar voren om zijn binnen achterbeen uit te  nodigen onder te treden. Dit pakt hij fijn op en ik kan hem mee nemen naar een ontspannen draf waarbij zijn hoofd en hals zakken. Hij gaat dan ook losser en rustiger draven met grotere passen.

Zo pas ik dus mijn werkwijze aan de situatie aan. Vorige week was het onrustig weer met veel wind dus was mijn input rust. Deze week was het weer rustig en zonnig en heb ik meer aktiviteit gevraagd.
Naast het weer kan ook de stemming of het werk van afgelopen week van het paard een factor zijn.

Hier wat foto's van vandaag:

Twee keer hetzelfde maar dan anders ...

Vandaag weer met zowel Kalipso als Djarra aan het werk geweest.

Focus lag voor beide op balans en een goed gebruik van het achterbeen.

Bij Kalipso ben ik met stap en rustig draf werk aan de slag gegaan. Kalipso vindt het onder laten treden van zijn binnen achterbeen nog moeilijk. Dus hier ben ik met heel rustig uitleggen bezig en hem dan mee nemen naar een mooie stap en draf, met afdruk een ontspannen rug en mijn hand willen volgen. En als we dat rechtuit voor elkaar hebben ook een volte in en weer uit. En als hij dat helemaal lekker doet nog een stapje verder, namelijk een slangevolte  .... en ook die kon hij zonder balans verlies en met behoud van voorwaardse impuls prachtig door lopen.
Heerlijke sessie dus.

Met Djarra ben ik het bos in gegaan. Totaal ander training niveau. Met hem heb ik aan de galop gewerkt. Als arabier met een endurance achtergrond is zijn impuls graag voorwaards. Nu vraag ik wel dezelfde impuls, maar dan in dragende omhoog stuwende energie. In de linker galop is hij nog niet sterk genoeg en moet ik hem de ruimte naar voren nog geven om te voor komen dat hij blokkeert en uit de galop valt. Bij de linker galop is mooi ontspannen galopperen in een rustig tempo al goed. In de rechter galop hebben we een fantastisch stuk gehad waar al zijn power "onder" me bleef en hij soepel nagefelijk galoppeerde!
Toen ik met hem naar huis wandelde heb ik hem een paar keer moeten corrigeren, want  hij was helemaal blij en vrolijk en zo naar huis draven paste daar helemaal bij vond hij. Er naast lopen vond ik dat een minder goed plan, maar heerlijk hoe hij uit zo'n pittige training komt.

Samengevat een top zondag!

Les - weer een stapje verder

Vandaag hadden we weer les. De voorspelde zonnige dag was niet zonnig, maar regenachtig en ik haal een vies en vooral nat paard uit de wei waar niets aan te fatsoeneren valt. Dus zijn rug met een handdoek enigszins droog geboend en met een zweetdeken op de trailer gezet. Na een half uurtje rijden haal ik dan een droog paard van de trailer en kan als nog een poging doen hem weer wit te krijgen.

Zodoende met een toonbaar paard de bak in die er perfect gesleept bij ligt. Ook is het even droog, wat niet lang duurde maar goed met 20 graden nat regenen is ook geen punt.

Eigenlijk vrij snel voel ik in stap al hoe anders zijn beweging ondertussen geworden is. Hij stapt heel bewust in een mooi balans. Alleen de impuls kan beter.

Heel mooi moment in de draf gehad op een wat kleinere volte. Hier waren we het spelen met wisselen tussen stelling naar buiten en naar binnen met behoud van de balans op achter en de juiste aanleuning. Van hier uit moest ik hem op dezelfde kleinere volte gaan verruimen  -  en dat deed hij zo gaaf!

Djarra kan steeds langer en stabieler in balans werken en je voelt hem sterker worden. Dus de les was weer  helemaal top.

Aangezien het na de les wel droog was maar nog wel benauwd hem bij de trailer ruim af gesponst en wat te eten gegeven zodat hij uitgerust en helemaal tevreden na 20 minuten weer de trailer op kon.

Kalipso, een nieuw project

Ik geef Mariska Versteeg al heel lang les en ook nu met Kalipso kwam ze weer bij me voor les. Ze zijn samen al heel ver gekomen en zijn lekker op weg. De komende tijd zal ik met Kalipso werken en rijden.
Dus ik zal nu ook af en toe wat schrijven over Kalipso en wat we samen beleven nu ik een tijdje met hem samen op pad zal zijn.

Kalipso is enorm “mondig”, hij wil continu in van alles happen en bijten en kan daar enorm druk mee zijn. Ik had van Mariska gehoord dat hij eeuwen met een touw kon spelen, dus op de poetsplaats heb ik hem niet vast gezet. Ik heb hem een los stuk touw met knopen aangeboden dat hij meteen vast pakte en mee ging staan zwiepen.

Zo’n behoeft alleen verbieden heeft weinig zin, waarmee ook de hele verstand houding onder druk komt te staan. Je vraagt iets waar hij geen gehoor aan kan geven en niet luisteren wordt dus gewoonte.
Dus ik geef hem een touw en ga dan met lichaamswerk aan de slag. Ik ga op zoek naar waar ik zijn aandacht kan krijgen. Als ik zijn buik stevig wrijf krijg ik een afwerende reactie, dat is niet wat ik zoek dus ga ik verder. Naast zijn staart masseren brengt eindelijk zijn onverdeelde aandacht bij mij en een stil paard dat niet met een touw staat te klooien. Met deze ingang ga ik verder met lichaamswerk en Kalipso komt tot rust en zelfs als ik het touw opnieuw aanbied, hij heeft het laten vallen, wil hij het niet meer.

Op deze manier kan ik dus zijn behoefte doorbreken, maar de onderliggende oorzaak is hiermee niet in beeld gebracht. Persoonlijk vindt ik dat niet noodzakelijk als we een patroon kunnen doorbreken en een gezonder gedrag voor in de plaats krijgen is dan voldoende.
Na dit werk tolereer ik niet meer dat als ik met hem wandel dat hij in het touw, de teugel of mij hapt. Niet door het te verbieden, maar door het te voorkomen!


Samengevat: Eerst geef ik Kalipso's “ongewenste” gedrag de aandacht en zoek naar een oplossing die hem past. Pas daarna stel ik grenzen en voorkom ik ongewenst gedrag door het te voorkomen. Verder negeer het gedrag, want dat zal wel even tijd nodig hebben om te veranderen.

Actie - reactie

De afgelopen maanden is Djarra heel erg gegroeid in het dressuur werk. Met name het door verzamelen spreekt zijn spieren en gestel op een hele nieuwe manier aan. Hiervoor moet de tijd genomen worden en ook aanvullende ondersteuning als nodig.

Nu was extra ondersteuning nodig. Ik merkte dat hij weer linksom en met de linker galop moeite had. Mariska Versteeg van paardenbwegen.nl begeleid ons al een aantal jaren. Mooi is dan ook om te zien  hoe haar werk onze progressie volgt.
Eerst was het vooral gericht op hem te helpen bij het recht richten en oplossen van blokades. Afgelopen keer was er alleen maar fine-tuning zo goed zat hij, een jaar na haar laatste behandeling, in zijn vel.
Nu dat Djarra in de training enorme stappen maakt was er weer werk aan de winkel. Geen blokkades zoals voorheen, maar wel spannings velden. Wat opviel was veel reactie op kaak en hals wat past bij de "nieuwe" houding.

Zijn hoest van de laatste 3 weken staat ook met deze spanningen in verband. Die was ondertussen al opgelost, maar zijn lijf had duidelijk nog hulp nodig.

BONUS: Wat ook heel mooi om te zien en te ervaren is - is zijn groei in personality. Hij is altijd heel beleeft en meegaand. Voorheen moest je er rekening mee houden niet te veel van hem te vragen tijdens zulke behandelingen.
Nu was  hij nog steeds heel meegaand en meewerkend. Alleen gaf hij ook grenzen en eigen ideeën aan. Zo vond hij na 30 minuten wel dat hij nu weer naar de wei kon. Bij het buigen van zijn hals gaf hij wel mee rechtsom, maar gaf daarna ook aan dat hij dat wel ver genoeg vond. Zachtjes wachten tot hij zo ver was loste dat wel weer op.

==> Het feit dat hij zo duidelijk zijn mening geeft en in het hier en nu blijft is prachtig!

Enjoy the ride Leersum

Nu Djarra zo hard aan het werk is in de dressuur en dan met name in het stuk body building wou ik hem even zijn benen laten strekken.

Een kant en klaar uitgezette route van 17 km met flink klim en daal werk en alle soorten ondergrond is dan een mooie kans. Enjoy the ride Leersum.

Na met de trailer de toeristische route genomen te hebben omdat de hele A28 afgesloten was nog redelijk op tijd ter plaatse. Djarra had het hooinet zo goed als leeg gegeten, dus die had er geen last van gehad.

Voorkeuren met een hartslag van 36 en alles ok dus lekker op weg. Eerst een lus richting Amerongse berg met flinke hoogte verschillen. Binnen de kortste keren vindt Djarra zijn berg-benen en gaat als een speer. Daarna een lus vlakker terrein met lange mulle zandpaden. Hier wou hij even flink door galopperen en dat mocht bij hoge uitzondering en wat genoot hij daar van. Vervolgens met een gretig en ruim draf tempo op naar de finish. Stukje lanterfanten en er naast lopend het terrein op komen levert een hartslag van .... 40 op. Had zelf ik niet verwacht in het toch wel warme drukkende weer en een paard dat zwart ziet van het zweet en zand.

Slobber wordt rap naar binnen gewerkt, verder helemaal afgesponst en weer spik en span voor de nakeuring. Hij is weer helemaal bijgetankt en draaft meteen mee als ik weg loop bij de trailer. Dat geeft zo'n heerlijk gevoel.

Als het regent mag hij in de trailer hooi kauwen, terwijl ik een heerlijk pannenkoek met stroop eet. Op de terugweg maar volledig snelwegen genomen, ik had even genoeg van N-wegen met stoplichten, rotondes en verkeersdrempels. Thuis Djarra nog even geborsteld voor hij de wei in mocht.

Kan hij de komen tijd weer vol aan de bak met ons dressuur werk  ;-)

2014 45km

2013 45 km

Speel kwartier

Na al het harde werk was het vandaag speel kwartier. Aangezien Djarra vrij springen vreselijk leuk vindt stond dat dus op de planning.

Langs de ene lange zijde heb ik een hindernis klaargezet, maar de balken nog even op de grond gelegd - naast elkaar dus 8 m. breed. Langs de andere kant twee cavaletties ook op de laagste stand - balk op de grond en twee naast mekaar dus 4-5 m.. breed.

Het eerst wat Djarra dan super leuk vindt is mij helemaal naar een hoek laten lopen, waar hij staat. Om dan voluit langs de hindernissen te scheuren en me aan de andere kant weer op te wachten. Na een paar keer midden door wil hij wel met een enorme sprong over zo'n balk die op de grond ligt te springen. Nog steeds volluit en volledig on gecontroleerd.

Na dit "los werken" gaat hij rustiger en gecontroleerde over de balken en nu kan ik meer in het midden blijven  staan. Dus de hindernis op gebouwd naar maar liefst 30 cm met een schuine balk als begrenzing. Nu gaat hij serieus recht op de hindernis af en springt die met prachtige techniek om dan vol luit door te galopperen en schuin over de cavaletti van 20 cm te springen  ;-)
Zowel links als rechts om springt hij vol overgave en de hindernis kan weer omhoog. Ik hoef maar te wijzen dat hij weer kan.

Na 15 minuten is hij best wel bezweet en buiten adem. Hij heeft zich flink uit gesloofd en het is vochtig broeierig weer. Dus alles afgebroken en hem nog een tijdje rustig laten rond draven wat hij ook prima vond. Als beloning heeft hij ook  nog 20 minuten in heel lekker lang gras staan grazen.

Ik heb zo staan genieten. Hij is zo mooi geworden, zit prachtig in zijn spieren, coordinatie en spring techniek zijn prima. En hij is zo gretig op de hindernissen.

Een blij paard

Daar doe ik het voornamelijk voor: een blije Djarra. Heel simpel als Djarra blij is ben ik ook blij.

Afgelopen weken heb ik me gefocust op ons dressuur werk in de bak. Ik werk met het klassieke gedachten goed als rode draad en doel. Je paard gymnastiseren, zodat hij sterker en wendbaarder wordt, maar op zo'n manier dat het paard er ook blij van wordt.

Dus even wat meer lessen strak achter elkaar gezet met prachtig resultaat.

Ik heb gezien en gevoeld hoe Djarra zijn kracht leert omzetten in gebalanceerd en nagevelijk samenwerken. En als hij zelf voelt hoe sterk hij is gaat hij gretig worden en het ook spontaan aanbieden. Okee die momenten zijn nog schaars, maar ze zijn er!

Voor mezelf is wel duidelijk dat ik niet meer zoveel moet "helpen", dat heeft hij niet meer nodig. Duidelijk aangeven wat ik wil en daar gewoon bij blijven. Hij raakt niet meer in paniek, hij kan het werk gewoon super goed aan. Dus ik moet niet meer bij de iedere kleine rimpeling in de flow de druk/vraag eraf halen dat geeft eerder onbalans en stoort.

Na om de dag met de trailer op pad te zijn geweest, stond Djarra gister zo waar te trappelen om weer mee te mogen! Beter bewijs dat hij  het leuk vindt is er niet. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe we dit samen verder gaan uitwerken.

We gaan omhoog ...

Vandaag weer zo'n super gave les gehad! Djarra is aan het onderzoeken hoe het in oprichting lopen in zijn werk gaat. Wat een machtig gevoel als hij zo omhoog komt onder me in het werk. Hij is nog wat afwachtend, maar gaat steeds fijner voorwaards.

Er lag ook nog een half afgebroken hindernis en die hebben we in de dressuur les geïntegreerd. Wat wel een komisch resultaat had. Ik was al een paar keer over de "hindernis" gedraafd, maar toen ik er vanuit een andere hoek helemaal lekker in de dressuur "trance" overheen stuurde, nam hij een  enorme sprong - volkomen bij verrassing genomen. Laat ook mooi zien dat hij nog naar binnen gekeerd is als ik dressuur hij mag best wat meer open gaan daarin.

Dus in het zonnetje met een fijn zacht paard lekker gewerkt. Na afloop even chillen bij de trailer. Wat eten en afsponst worden. Hij wordt in zijn koppie altijd heel moe van deze lessen en dan moet hij echt even bijkomen.

Wortels, toch maar niet ...

Weer een leuk experiment achter de rug. Ik geef nooit wortels als onderdeel van Djarra's voer, hooguit een wortel als beloning.
Maar als ik dan een zak wortels mee krijgt als dank voor het vrijwilligen bij een endurance wedstrijd zorg ik dat Djarra elke avond een portie wortels krijgt bij zijn avond eten. Vindt hij heerlijk dus waarom niet.

Na een aantal dagen valt op dat hij bij het poetsen best wel onrustig is, maar goed kan gebeuren. De dagen daarna blijft hij onrustig gespannen en kan niet stil staan. Kan niet meer stil staan bij het poetsen, kan niet meer stil staan als hij een behandeling krijgt. Aangezien ik hem ken weet ik dat het geen "verkeerd gedrag" is dat afgestraft moet worden. Ik blijf hem wel rustig uitleggen dat hij gewoon stil moet blijven staan. En het kwartje valt bij mij: SUIKER. Als hij teveel suiker krijgt wordt hij hyper. Het enige wat veranderd is zijn de wortels, dus na een week waren ze op en dat was maar goed ook. Laatste restje "hyper" er maandag met een fijne buiten rit uitgewerkt.

Vandaag (donderdag) was hij weer helemaal ZEN en stond lekker te genieten toen ik stond te kletsen en ook terwijl ik uitgebreid aan het poetsen was.

Working Equitaion wedsrijd

In 2009 hebben we aan de Working Equitation (WE) geproefd en dat smaakte naar meer.

Afgelopen weekend heeft Djarra zijn officiële debuut in de WE gemaakt. Hij heeft laten zien dat hij niet meer onder de indruk is het rijden in een (binnen) bak.  Hij heeft laten zien hoe super cool hij is. Hij nam alles in zich op en bleef totaal gefocust op mij en wat ik van hem vroeg. Dat er luidsprekers waren en dat we reden op muziek, nog nooit eerder gedaan, was totaal geen probleem. Wat er voor zorgde dat hij los in zijn lijf bleef en prachtig losjes rondliep!

Dit is voor Djarra een enorme doorbraak, weer een stap vooruit.

Om dit voor elkaar te krijgen heb ik wel hem volledig vrij gelaten om zijn eigen ding te doen. Wat betekende dat ik hem niet dressuurmatig heb gereden. Niet gevraagd netjes aan de teugel en over zijn rug. Dus het plaatje was voor toeschouwers niet wat er verwacht wordt op zo’n wedstrijd ;-)

Maar hij stond super aan mijn hulpen! Zeker in de trail leverde dat een foutloos parcours op. In galop aan komen en tussen twee palen zo relaxed stil staan dat ik rustig een beker kan omzetten van rechts naar links. Vanuit stilstand dan meteen in galop weg naar de bel, even klingelen en zonder aarzelen achterwaarts. Brug was geen probleem, halverwege wou hij even checken en hield 1 pas in, dat mag van mij. Ook een kicken is: vanuit galop in een hoek stoppen en afstappen. Paard staat solide en ik kan zonder aarzelen de teugels loslaten en om hem heen lopen voor ik weer opstap. Rustig alles op maat maken en dan zo weer door galopperen.

Bij de prijsuitreiking was uiteraard veel applaus en ook daar keek hij niet van op. Rustig staan wachten al de rest rond stapt. Alles bij elkaar een super geslaagde dag. Wat de deur opent om serieus voor de WE te gaan in wedstrijd vorm.

Obstakel training vervolg

Na de eerste twee keer kwam helaas de derde op een volgende zaterdag training over het viaduct te vervallen. Maar vandaag was het weer zover. Zodra de trailer met Noka op het terrein parkeerde gingen Djarra en zij naar elkaar hinniken! Gezellig samen op pad en vlak voor we bij  het spoor waren twee treinen gehad dus dan weet je dat het even rustig blijft en hij loopt eigenlijk zo over het spoor.
Voor het viaduct weer even strak achter Noka gezet en in een rustig stap tempo het viaduct op. Hij keek eens en met alleen auto's had hij geen probleem. Boven de tussen strook met bomen ontspande hij volledig en proeste zelfs om dat te onderstrepen! Toch weer verbaasd dat er dan opeens verkeer van rechts komt en tempo iets laten ophogen maar dat was eigenlijk alles! Zo trots op hem!

Nieuwe route verkend en beide paarden hadden er veel zin in. Weer een rondje van zo'n 16 km met afwisselend miezer regen en echte regen. Zijn galop wordt ook steeds makkelijker dus we hebben weer heerlijk gereden.

Terug over het viaduct met meer vrachtverkeer ging ook goed. Tweede helft was wat spannend door meer vrachtverkeer, maar een uitwijk aktie van Noka daar doet Djarra dan weer niets mee. Heerlijk stel zo samen. Bij het spoor liepen we 'per ongeluk' voorop en is hij zonder aarzelen er overheen gewandeld.

Planning:
Dit nog een paar keer op deze manier bevestigen.
Daarna met 2 - 3 meter tussen Noka en Djarra over het viaduct, dan loopt hij meer op eigen benen.
Daarna met andere paarden waar hij minder een band mee heeft.
Of en wanneer we dit alleen kunnen merk ik vanzelf wel.

Obstakel training in het kwadraat

Om van de stal in Hulshorst in het bos te komen moet je over een dubbel spoor en de A28. Het viaduct over de A28 heeft de breedte van 1 rijstrook met lage leuningen en is erg lang aangezien er op dat punt een strook bomen tussen beide rijbanen van de A28 zit.

Djarra heeft wel eens moeilijk gedaan bij spoorweg overgangen dus dat was een punt van aandacht.
Het viaduct was de echte uitdaging. Ik ben wel eens over een viaduct geweest maar dat was ruim 2 baans, wel spannend maar te doen.

Zo'n smal viaduct over een snelweg dat is een uitdaging met een paard dat vroeger (7 jaar geleden) al compleet in blinde paniek raakte als er een fietser recht op hem af kwam. En met blinde paniek bedoel ik een paard dat met 4 benen recht de lucht in gaat staan springen zonder te kijken waar hij heen springt.
= Djarra heeft dit laatste jaar laten zien dat hij van niets meer in blinde paniek raakt, hij blijft in het hier en nu en aanspreekbaar.
= Djarra is aardig verkeersmak geworden en langs de weg is geen punt meer, al loop ik er wel nog altijd naast.
= Djarra is de laatste 2 jaar steeds moediger geworden en daar zal hij nu gebruik van moeten maken.

Met dit alles in mijn achterhoofd wist ik dat hij het met het viaduct heel moeilijk zou krijgen. Dus zo wie zo met een ander paard samen die het geen punt vindt. En ook met een ander paard samen waar ik vertrouwen in ruiter en paard heb om ons te kunnen begeleiden en ondersteunen.

Marjolein en Noka hebben deze klus geklaard. We trainen vaak samen en de paarden gaan ook heel fijn samen.
Zaterdag 7 maart afgesproken en samen op pad. Djarra was super blij en bloedfanatiek, al bij het wandelen naar het bos. Bij het spoor vond hij het wel spannend maar liep toch goed door. Dan even 200 meter rustig paadje voor je bij het viaduct bent. Hier weer strak achter Noka gezet, teugels stevig gepakt en hem gecommandeerd op te letten en door te lopen. Eerste helft met verkeer van links (waar ik loop) gaat goed wel spanning in zijn lijf. Dan lopen we boven de bomen en dan komt het verkeer van rechts ... doodeng vindt hij het en gaat een beetje panieken. Hij begint wat te hippen / drammen / aanspringen. Ik vraag Marjolein iets meer tempo te maken, zodat ik hem wel voorwaards kan houden. Hij dramt half over me heen, maar wil ook graag bij me blijven. Aan de overkant moet je door een hek dat Marjolein open doet en ik met een nog steeds hyperende Djarra schuif er door heen. Na 10 meter komt hij tot rust. Nog wat gewandeld, maar daarna een super rit gehad.
Maar ja, je moet ook weer terug over dat viaduct .... de paniek was eruit, maar hij ging nog wel drammen en liep nog 10 meter door te hyperen. Zijn eerste reactie boven de tweede helft is inhouden, maar dat mag dus absoluut niet - voorwaards, maakt niet uit hoe is het devies.

Vandaag zaterdag 14 maart was de tweede keer. Ik wil dit even kort op elkaar een paar keer herhalen samen met Marjolein en Noka. Het spoor loopt hij zo over dus dat is alvast binnen. Bij het viaduct heb ik afgesproken dichter op Noka met Djarra's hoofd een beetje naast haar kont op de tweede helft te lopen. Het werkt, hij vindt het spannend gaat wat harder maar ontspand meteen als we erover zijn. Zelfs een schrik aktie op de brug van Noka laat hem koud, dat is altijd zo met die twee heel fijn.
Heerlijk ritje met meer galopjes en hoger tempo draf gedaan. En op de terug weg gaat hij weer met zijn hoofd naast Noka veilig over het viaduct!

Dus elke keer een verbetering! Hier zag ik best wel tegenop, maar hij pakt het zo goed op.

Djarra is verhuisd naar stal Groeneveld in Hulshorst

Een paard verhuizen is niet niets, dat kan grote impact hebben op het paard. In ons geval kwam er een plekje vrij op een locatie die er prachtig uit zag. In mijn ogen is een paarden locatie prachtig als de paarden zo veel mogelijk in de wei kunnen staan en echt hooi krijgen.
Voor Djarra ben ik er door de jaren heen achter gekomen dat hij het het beste doet, het vitaals is, als hij wel 's nachts op stal kan staan.

Afgelopen zondag heb ik de inhoud van de stalkast en 2 voertonnen in mijn auto geladen. Djarra uit de zandpaddock opgehaald. Hij treuzelde meer dan normaal en ik heb hem de tijd gegeven - het voelde echt als afscheid nemen.

Op de nieuwe stal komt hij op zijn eigen wijze rustig de laadklep af gewandeld en neemt de nieuwe omgeving in zich op. Als ik hem mee neem naar de wei gaat hij daar direct lekker grazen en rustig rond scharrelen. Tussen het uitpakken en inrichten ga ik af en toe bij hem langs. Aan het eind van de dag  breng ik hem zelf naar zijn nieuwe stal. Zonder aarzelen loopt hij zo de schuur in en zijn stal in. Als daar een berg hooi ligt gaat hij daar meteen verder met eten. Zijn nieuwe buurman wil graag kennis maken, maar Djarra negeert hem compleet - even neuzen kan er nog net vanaf.
Met een gerust hart laat ik hem achter.

Maandag meteen weer naar stal. Djarra staat al buiten lekker te grazen en heeft een berg hooi erbij, tenslotte is het een winter wei. Ik heb hem even gelongeerd in de buitenbak. Daarna weer de wei op.

Dinsdag moest ik werken en was het heel slecht weer dus ik ben benieuwd hoe hij erbij staat.

Vandaag, woensdag, meteen 's morgens naar hem toe gegaan. Hij staat al weer lekker buiten en als ik de wei in loop hinnikt hij naar me! Dat is een unicum dus ik ben zeer vereerd. Hij is blij me te zien maar loopt niet mee naar het hek wat een goed teken is. Als hij hongerig of koud of ziek is dan zou hij mee lopen weet ik uit ervaring.
Ik heb hem mee genomen voor een klein buiten ritje om te voelen hoe hij er bij staat. De drukke weg met vlaggen en reclameborden is geen punt en zodra ik het weggetje naar het bos in draai gaat hij fanatiek met groten passen lopen. Hij is vrolijk en ontspannen. In bos ben ik op gestapt en hij wil gaan en is fanatiek. Zij voorwaardse impuls heb ik gebruikt om hem wat links en rechts lekker los te werken, waarna hij gaat proesent en diep zucht. De ontspanning is compleet, als er al enige stress of spanning was dan is die nu weg.

Weer op stal wil Djarra maar één ding en dat is direct weer de wei op! Nou dat kan dus.

Wat voelt hij goed aan. Geen stres van de verhuizing en helemaal happy en blij.

Een nieuw avontuur - crossen

Vandaag heb ik Djarra voor het eerst meegenomen naar een cross training. Doel is hem uitdagen op een manier dat hij stoerder wordt. Dus de essentie is dat hij het leuk gaat vinden en op eigen kracht grenzen gaat verleggen.

De hindernissen waren nu nog een brug te ver, maar er was genoeg om mee te spelen. Af en op sprongen al of niet in het water bijvoorbeeld. Aangezien foto's en filmpjes meer zeggen dan woorden - met dank aan Pe voor haar gezelschap en foto en film werk!

Van alles wat

Jaarlijkse APK keuring heeft Djarra weer met vlag en wimpel doorstaan. Aandachtspunt was te veel spanning in zijn voorhand en dat klopte, want zijn diafragma zat behoorlijk vast. Mariska heeft hem weer heel fijn behandeld en ruimte gegeven in zijn beweging. Na een paar dagen rust heb ik dat al rijdend meteen gemerkt, zo lekker ruim hij weer stapte en draafde.

Zaterdag dit bevestigd gekregen tijdens een klein buitenritje in regen en hagel, maar hij liep heerlijk.

Zondag had ik 's morgens dressuur les. Het werken aan de hand is uitgebreid met een begin van de travers. Karina heeft Djarra en mij laten zien hoe het moet en wat doet Djarra dan enorm zijn best! Daarna erop gestapt en een fijne les gehad.

Daarna had ik een verrassing voor Djarra. Na een uitgebreide pauze op de P boven Kootwijk nog een heerlijk ritje met Els en Magic. Djarra liep helemaal te dansen en zo blij weer met een maatje lekker buiten te trainen.

Vandaag springlesje van Lammert waar hij ook laat zijn hoe hij groeit. In plaats van eerst balkjes lopen meteen een laag kruisje met een drafbalkje. Hij keek niet op of om en draafde er zo overheen. Later nog lekker rond gegalopeerd over een combinatie van 2 lage hindernissen, helemaal blij, voorwaards en ontspannen!
Dit was onze voor bereiding voor Djarra's eerste cross les zaterdag aanstaande.

Samen genieten

Droog, zonnig, koud, straffe wind en binnen op de bank met Floris ben ik aan het dubben wat ik met Djarra zal gaan doen....

Ik kies voor een uitje waarvan ik weet dat Djarra zal genieten en dat is samen wandelen. Met thermo hemd tegen de kou en gympen, zodat ik ook kan lekker kan rennen. Sinds kort kan ik rustig joggend verder rennen dan de 500 meter waar ik tot nu toe altijd strande met een torenhoge hartslag en volkomen buiten adem. Dat kan ik hier in Soest een rondje gaan wandelen / joggen, maar dat kan natuurlijk ook samen met Djarra. Alleen ik moet wel in een rustig tempo lopen en dat is niet Djarra's eerste keus.

Eerst de stal uitgemest dan kan ik even acclimatiseren na mijn bank hang ochtend. Voor Djarra kies ik een touwhalster, want dat staat mooi maar werkt ook iets duidelijker dan een stal halster, 4 meter touwtje geeft meer vrijheid en een zweep. Met de zweep kan ik hem aangeven dat het tempo langzamer moet, door hem voor hem te houden. Ik hou het touw liever losjes. Verder een trainings dekentje dat zijn schouders vrij laat, maar zijn rug lekker warm.

Meteen vanaf stal vertrekt Djarra vlot en vrolijk. Binnen de kortste keren vindt hij draf een goed idee. Aangezien we nog naast de snelweg wandelen vindt ik dat daar geen goed idee. Bruggetje over en we draaien het recreatie gebied in. Nu kunnen we draven vindt Djarra, om alle initiatief bij hem te laten is nu niet verstandig - geef ze een vinger en ze nemen een hand en zo -  dus ik zeg dat hij mag grazen. Nou dat is volgens hem helemaal een super idee dus neus in het gras zo mak als een lammetje. Als we daarna verder wandelen is hij helemaal relaxed.

Op het asfalt kan je hem mooi horen lopen, met zijn blote voeten krachtige "holle" stappen. Hij zet namelijk zijn voeten plat neer, zonder ze over de grond te slepen en dat klinkt dan hol. Het klinkt ook heel krachtig. Even verderop draaf ik heeeeeeeel rustig aan en Djarra draaft meteen met me mee. Met een krachtige afzet en een trotse houding blijft hij heeeeeel rustig draven naast me. Dit is puur genieten zeker omdat ik het nu wat langer vol kan houden. Zo lang dat Djarra ontspant en met zijn neus laag naast me danst. Dat is nog meer genieten.

We wisselen af met lekker wandelen, vlot tempo dat wel. Spannende brug en door een hekje verder. We zijn totaal alleen in het uitgestrekte graslandschap. Hij mag weer even grazen, dat doet hij het liefst! Zo richting huis en lekker warm gelopen gaat zijn draf tempo zachtjes omhoog en moet ik een beetje bij remmen met de zweep - door hem even voor hem te houden -  en ook meer contact met het lijntje. Maar door in zijn ritme te lopen kan ik best met hem mee komen, bochtje links, bochtje rechts, samen.

Via een andere weg steken we door een puntje Leusden af naar stal. Samen zijn we ruim 1 1/2 uur  zo weg geweest, maar voelt als uren.

Even pas op de plaats

Gister met rijden ging het niet lekker heel veel spanning in zijn boven lijn. Ik ben 1,5 uur bezig geweest om fijne ontspanning te krijgen.

Dan gaat er wel een lampje branden: Afgelopen zaterdag na een hele fijne training in Coevorden was de terug reis weer lang. Na 2 uur rustig traileren en bijna thuis blijkt de A28 vanaf Hoevelaken volledig afgesloten en iedereen wordt de A1 richting Amsterdam op gestuurd. Voor het zover is sta je dan al even in de file. Meteen bij Amersfoort Noord er maar afgegaan om via Amerfoort naar Leusden te rijden - alles bij elkaar een extra half uur.

Thuis komt Djarra heel gespannen, hoofd hoog, snel en stuiterend de trailer af ..... Normaal neemt hij eerst nog een hap hooi en komt dan voetje voor voetjes beheerst de trailer af. Hij had wel goed gegeten dus toen niet veel aandacht aan besteed. De dagen daarna rustig aan gedaan, beetje vrij. Vrijdag een fijne buitenrit, Vanwege het ijs op de vele plassen rustig stap - draf ritje.

Vandaag dus even alle tijd genomen om aan de hand hem langzaam los te werken. Steeds weer naar ontspanning laten komen. Beetje buigen en weer rust. Beetje langer zijwaards en weer rust. Heel even met de bijzet erbij gestapt tot hij ook daar weer in ontspande. Toen weer vrij een rustig verzameld drafje gevraagd dat ging heel fijn. Even op een volte zijwaard en daarna voorwaards neerwaards wat hij prachtig deed.

We zullen even rustig de komende dagen werken aan ontspannen aanspanning.

Working Equitation training bij Moravita

Bij Moravita was een Working Equitation (WE) training voor beginners georganiseerd die gegeven werd door Ton Duivenvoorden en PetraDuijker. Deze dag zouden we werken met de obstakels die in de trail gebruikt worden. Een WE wedstrijd bestaat uit een dressuur proef, een stijltrail (dressuur met obstakels) en een speedtrail (de obstakels puur op snelheid).

Best wel spannend zo’n training, maar een kans om meerdere trail obstakels samen met andere te trainen komt niet vaak langs. Zo waren er o.a. een houten brug, een enkelvoudige slalom, 3 tonnen, hek, balk voor zijwaards neergezet en gelegd.

’s Morgen was de wereld wit na flinke sneeuw val in de nacht. Met de sneeuw en het ijs daaronder was voor de dag begon even rondwandelen met Djarra over het terrein geen optie, maar even longeren in de binnenbak kon wel. Gelijk de obstakels bekeken. De binnenbak heeft open  zijkanten waar de sneeuw door naar binnen gewaaid was, maar dat vond Djarra geen probleem. Toen we zelf de bak in mochten heb ik eerst even met hem rond gewandeld, maar hij was echt super relaxed en vond niets vreemd. Na opstappen was hij nog steeds heel oke, wat echt een enorme doorbraak voor ons is. Die hele dag is hij zo cool geweest, niets was eng of spannend! ’s Middag hadden we nog een les die afgesloten is met een heus parcours van bijna alle obstakels achter elkaar. Super gaaf!

De progressie van Djarra per obstakel:

• Na één keer kijken heeft hij de rest van de tijd zonder aarzelen zo over de houten brug gelopen.
• Bij het hek kan ik hem - ook met zijn achterhand - strak naast het hek plaatsen voor ik het open doe. Ik kan rustig het “krakende” hek open doen, Djarra er door sturen en bij het sluiten stap hij wederom weer met het hek mee tot het dicht is! Dat sluiten was tot nog toe een probleem, dan ging hij achteruit lopen en moest ik het hek los laten.
•  “Live stock pen” van doeken op de grond uitgebeeld. Met los stappen liep hij er al zonder problemen langs, wat hij voor heen echt niet zo relaxed gedaan zou hebben. Aan de hand mocht hij even kijken wat hij dan ook doet met zijn neus op het doek. Al rijdend kan ik het cirkeltje stappen tussen de doeken en later ook in draf.
•  “Omhangen van deken” bestaat uit twee staanders waar je tussen gaat staan. Over één hangt een deken welke je over je paard om moet hangen naar de staander aan de andere kant. Dit heb ik nog nooit kunnen doen, bij het oppakken vond Djarra dat normaal al spannend. Deel van het probleem was bij Djarra als mijn gewicht zich verplaatste. Je rijkt opzij om iets te pakken en met dezelfde hand til je het over je paard de andere hand heeft de teugels vast. Voor mij werkt het het beste om de links hangende deken met  mijn rechter hand te pakken, de grootste gewichtsverplaatsing, om het dan over Djarra heen rechts weer op te hangen. Nu kon ik de deken op pakken, vast houden en uiteindelijk rustig over hem heen naar de andere staander brengen. Djarra had er totaal geen  probleem mee!

Obstakels als de slalom en de tonnen gaan meer over dressuurmatige training en wat je dan kan. De stijltrail is eigenlijk niets anders dan een dressuurproef waar het nemen van obstakels een manier is om te laten zien wat je paard met jouw kan. Hoe staat hij aan de hulpen, hoe getraind is hij, hoe enthousiast is hij.