Experiment geslaagd!

Djarra en ik gaan de laatste tijd echt heel fijn samen. Maar met zijn verleden was ik er niet zeker van of dat nu alleen met mij was omdat ik hem zo goed ken. Of dat nu ook iemand anders zonder gebruiksaanwijzing gewoon met hem weg zou kunnen rijden. Ik had er in het voorjaar iemand opgehad waar hij wel braaf bij was, geen stress, maar echt soepel ging het niet.

Vandaag opnieuw het experiment herhaald. Nu met Esther Groen een ervaren ruiter die ook met jonge en probleem paarden kan omgaan. Ik was dus best wel zenuwachtig of mijn Djarra het wel zou overleven… dat ik op gelijktijdig op haar jonge Moragh mocht is gewoon alleen maar leuk.
Dus, wat ik altijd doe ernaast lopend naar het bos en pas daar opstappen. Esther heeft geprobeerd hem wakker te krijgen, maar als je ernaast loopt vindt Djarra dat hij rustig door kan slapen. Ik zat al op Moragh toen Esther op Djarra ging opstappen. Heel spannend vond ik dat, want zij doet dat anders dan ik, maar Djarra vond het best de kanjer. Haar beugels moesten toch iets verlengt, kan dat als ik erop zit vraagt ze dan. Nou, ik heb dat nog niet gedaan, maar probeer maar. Nu blijft zij keurig midden op het zadel zitten tijdens het op maat maken en het ging dus zonder problemen. Dat is dan zo toppie! Het is gewoon mooi om iemand met hem dingen te zien doen die ik nog niet gedaan heb, van wegen het verleden dat Djarra en ik dan samen hebben. Hij kan dus echt al veel meer hebben en verschiet niet of nauwelijks meer.

Vervolgens was Djarra nu wel wakker, maar hij is een diesel en moet echt warm lopen. Esther vindt dat het te lang duurt dus pakt hem toch vrij snel al op en merkt dan dat hij dan nog niet zo lekker gaat, klopt daarom wacht ik gewoon tot hij los en warm gelopen is. Maar goed ze werkt toch lekker met hem door en heeft volgens haar uiteindelijk een prachtig “dressuur” paard onder zicht. Aangezien ze begon met een lange losse slungel van een paard heeft ze daar best wel hard aan moeten werken.

Maar ja, als hij dan eenmaal echt gaat lopen heb je nog maar hele lichte hulpen en een hele lichte teugel voering nodig. Dan voel je een kracht door zijn lijf stromen, een genot om op te zitten. Conclusie: experiment meer dan geslaagd. Djarra is een normaal paard waar ik als nodig zo anderen mee weg kan laten rijden. Dat vindt ik zelf heel belangrijk. Mocht er moet mij ooit iets gebeuren in een wedstrijd of thuis dat iemand anders zonder problemen op hem kan stappen en hem kan rijden.
Voor het einde van de rit van paard gewisseld. Moragh had zich super braaf gedragen en mocht nog even aan het werk bij Esther. Ik kon weer op mijn eigen Djarra. Wat zit dat beest toch heerlijk met zijn grote, krachtige en soepele passen.

Springen kan hij ook weer!

Wat hij leuk vindt is los springen.

Dit voorjaar heb ik wat cavaletti/spring lessen gevolgd met hem. Dat was nog super spannend, en hij moest eerst over een hindernis heen kunnen stappen voor we erover heen konden springen. Zo eng vond hij het soms.
Nu hij weer alles kan en mag heb ik hem weer eens los laten springen. De eerste keer over een balk heen draven …. Daar kijkt hij al niet meer naar. Even later 5 balken achter elkaar … no problemo.
Een hindernisje moet eerst bekeken worden voor hij er overheen stapt. Maar na die eerste keer springt hij zonder problemen met veel plezier en techniek makkelijk erover heen. Alleen als ik iets wezenlijks verander moet hij eerst kijken, één maal, daarna is het goed.
Dus dan eindig je met op een volte twee hindernissen, aan elke kant van de bak één. Ik sta in het midden en doe zo goed als niets, soms aftellen om hem goed te laten afzetten. En Djarra? Die galoppeert volluit rond en springt met gigantische mooie sprongen over de hindernissen. Hij vind het prachtig! Het is zo’n genot om je paard zo te zien te genieten. Weer zo vitaal en krachtig.

Zuid Limburg 1,2 en 3 augustus 2008

Nu de training weer is opgepakt is het zoeken naar wat hij aankan.

We hadden een gezellig weekend in Zuid Limburg gepland staan met een stel andere endurance ruiters. Samen rijden, leerzame clinis en lekker eten, drinken en kletsen.
Hier zijn geen ruiterpaden. De ondergrond is hard en stenig en door de regen waren de stenen allemaal omhoog gekomen. Het advies om je paard rondom te laten beslaan was terecht en dat had ik dus ook gedaan, Djarra stond rondom op ijzers. Vrijdag waren we er al voor de middag dus tijd genoeg om met een klein ploegje ’s middags al een kort ritje te maken. Dit was een heerlijk voorproefje op de zaterdag. En een mooie kans om te bekijken hoe Djarra op ijzers loopt. Nou hij loopt er zo mee weg en de stenige ondergrond is geen probleem. Dit rustige korte ritje ging perfect.

Zaterdag’s ging ik mee met een groep die niet zo ver (max. 20 km.) zou gaan en met een rustig karakter zouden rond rijden. Met als must 2x maar door de rivier de Gulp waden!
Nu was dit de eerste groepsrit voor Djarra sinds zijn blessure 2 maanden geleden. En de groep was wat groot, waardoor het tempo achterin hoger lag. Toen we na een stukje stappen aandraafde had Djarra even moeite om mee te komen waardoor een gat viel. Van mij mocht hij niet galopperen en toen brak bij hem even de stess uit en schoot hij in een bronco bok. Gelukkig stopte mijn voorganger en kon Djarra even ademhalen en samen met de ander iets rustiger door draven. De hele rit bleef het tempo naar mijn gevoel iets te hoog voor ons, maar hij gedroeg zich verder prima. Nou ja, in een super verzamelde galop steil omhoog klauwen als we wat achter kwamen.
Dan de Gulp. Ik ben met Djarra nog nooit het water in geweest en ik wist ook niet wat hij voor ervaring daar wel of niet mee had. Na wat aarzelen sprong hij erin om meteen door te springen ware het niet dat er een klein dammetje van stenen was, dus vol in de ankers. Goed kijken, erover heen stappen, en stil staan bij de rest. Toen we daar zo pootje badend stil stonden vond hij dat hij dan ook wel kon gaan staan drinken. Na deze kleine pauze er weer uit gegaan zonder veel poespas.

Al met al zo’n 2 uur gereden, 18 km afgelegd. En dit was voor Djarra best een pittige rit. Perfect dus dat we ’s avonds een clinic hadden met een dierenarts die alle paarden bekeek en ons leerde een paard goed voor te brengen voor de veterinaire keuringen op de endurance wedstrijden. Djarra reageerd sterk op het palperen van de spieren in de bovenlijn en zijn achterhand. Maar dit is puur een kwestie van een gevoelig paard, er waren geen spier problemen of pijn plekken. Ook liet hij zien dat Djarra heel mobiel in zijn rug is! Conclusie alle rug problemen zijn verleden tijd en hij is volkomen genezen verklaard door mij.

En volgend jaar willen we hier de wedstrijd rijden!