Erfenis

Hier een oude foto van mijn moeder. Ze is geboren en opgegroeid in Indonesie en het moge duidelijk zijn waar mijn liefde voor paarden vandaan komt.
Helaas is mijn moeder vorige week overleden, ze is rustig ingeslapen.

Working Equitatnion in beeld

Djarra en ik vonden Working Equitation erg leuk:

Op de hindernissen moeten we nog flink gaan oefenen:

Weekendje weg in drie delen:

Ik moest er even tussenuit en dat kan dan het beste met een weekendje paard. Om niet met een enorm stuk tekst te komen heb ik het opgedeeld in drie delen. Ik ben naar een Working Equitation wedstrijd geweest in Eersel. Met een klein maar zeer gemeleerd deelnemersveld in paarden en rijstijlen was dit een bont weekend.

WE Deel 1: Het resultaat van 3 jaar rustig opbouwen met een getraumatiseerd paard
WE Deel 2: Hoe relaxed en makkelijk Djarra wel niet is
We Deel 3: Onze eerste wedstrijd WE

Samenvatting: Wat is Djarra toch makkelijk, veelzijdig en je voelt de potentie die erin zit. Het was een top weekendje weg.

WE Deel1: Het resultaat van 3 jaar rustig opbouwen met een getraumatiseerd paard

’s Morgens had ik Djarra maar met een regendeken de wei in gedaan. Meer om mijn schimmel schoon te houden dan voor de regen. Maar toen ik hem voor tweeën uit de wei ging halen ging het stortregenen. Zo erg dat de optie de deken er af te halen voor hij de trailer in ging, omdat het anders te warm zou worden verviel. Bij de trailer hoefde hij maar bijzonder kort na te denken voor hij uit de regen de trailer in liep.

Het was druk, erg druk. Ik heb er 2 ½ uur overgedaan en eigenlijk alleen maar file gereden en me een weg gebaand langs de wegwerkzaamheden rond Eindhoven. Vrachtwagens vlak achter en naast de trailer of zelf aan twee kanten. Stil staan en rond kruipen. Djarra blijft daar redelijk rustig onder, je hoort en voelt hem niet. Toen ik eindelijk ter plekke was en hem van de trailer af haalde meteen de regendeken af gedaan, het was nu weer droog. Door de warmte (min. 17 graden) was hij op zijn schouder drijfnat, maar zijn lijf was droog en zijn achterhand warm. Even laten grazen om op te drogen en te acclimatiseren.

Aangezien er onweer voorspeld was had ik hem liever op stal dan in zijn uppie in een paddock ergens achter op het terrein. Maar de stal was in een donker gangetje en klein met een hoge drempel en drie stenen wanden. Ik heb hem er in moeten kletsen en hij vond het echt niet leuk. De hele avond zag je hem druk zijn, hinniken en met grote ogen door de tralies staren. Toch eet hij netjes zijn krachtvoer ’s avonds en ’s ochtends en ’s nachts had hij ook het hooi opgegeten.

’s Morgens naast de trailer gepoetst. Opgezadeld …… en toen ging het mis. Alle opgebouwde spanning kwam eruit. Ik had me even omgedraaid en hij stond als een bronco bokkend aan de trailer, hij gaat dan niet hangen. Snel touw los getrokken en met een opgestoken hand hem toe geroepen. Als hij blijft staan met zijn achter hoeven weid en zo ongeveer naast zij voorvoeten en helemaal opgespannen praat ik maar wat tegen hem. Voorzichtig laat ik hem een stapje zij waards zetten en de spanning vloeit iets weg. Pfff, dat had hij al een jaar niet meer gedaan. Even wandelen met halster, daarna met hoofdstel. En hulp gevraagd bij het opstijgen en eerste pasjes voorwaarts. Ok, hij beweegt, hij haalt adem we kunnen verder. Ik had met opzet heel veel tijd genomen voor ik in de wedstrijd zou moeten starten gelukkig. Losrijden ging niet echt want zijn lijf en ledematen bleven op slot en dan val je heel makkelijk van je eigen benen af.

Na een half uurtje terug naar de trailer en eraf gegaan. Wat te drinken gegeven. Wat te eten gegeven. Beetje getut. Daarna weer naar het los rij veld en nu zelf opgestapt. Hij voelde al beter, maar een drafje ging maar net en galop ging echt niet. Gelukkig had ik gezien dat de rijbak waar de proef verreden werd een fijne bodem had. Wat proefjes gekeken en toen zelf de ring in. En we hebben alles kunnen laten zien. Ook de draf en de galop met voltes! Ik was zo trots op mijn Djarra!

Na de proef heb ik hem in de paddock achter op het terrein weg gezet met hooi eten en water. Dan kon hij mentaal even bijkomen.

’s Middags was de stijl trail en de speed trail. Een uur te paard rond gehangen, wat hij heel gezellig vind trouwens, mocht ik. Bedoeling is tussen alle hindernissen galopperen in de juiste galop. En waar ik met los rijden geen meter kon galopperen ging hij nu super fanantiek en krachtig rond. Hindernissen die we geoefend hadden gingen goed. Springen heb ik maar even niet gedaan. Rond de kippen deed hij na enig aandringen braaf. Omdat hij zo super goed zijn best heeft gedaan heb ik me teruggetrokken voor de speed trail.

Ik heb hem weer met eten en drinken in de paddock weg gezet. Het was ondertussen al vier uur dus best een lange dag.

Samenvatting: Na ’s morgen in de stress raken en terug vallen in oud gedrag kan hij daar weer goed uitkomen. En daarna zelfs super goed aan het werk gaan. Dat is zo’n overwinning! Een bevestiging van 3 jaar werk.

WE Deel 2: Hoe relaxed en makkelijk Djarra wel niet is

Zoals ik al schreef in deel 1, met de trailer op stap met Djarra is een genot. Ik kan hem tegenwoordig in mijn eentje laden. Hij vindt slecht weer geen probleem. Hij vindt file rijden met stil staan geen probleem. Hij vindt heel soms een vrachtauto eng, maar dat zijn echt uitzonderingen.

* In een onprettige kleine stal waar gestressed is blijft hij eten en drinken.
* Alleen ergens in een paddock staan vindt hij prima en hij blijft eten en drinken.
* Heel lang op je paard zitten wachten tot je aan de beurt bent vindt hij ook geen probleem. Andere paarden om zich heen vindt hij heel gezellig. En dan in galop de ring in en een zeer fanatiek in de trail rond galopperen is dan een eitje.
*’s Nacht in zijn eentje met deken op in de gietregen staan is geen punt, gewoon door blijven eten en ’s morgen vrolijk mee gaan als ik hem opvis.

Zondags na wat trail oefenen wederom zo de trailer in lopen en na een voorspoedige thuis reis met gestrekte draf de wei in.

We Deel 3: Onze eerste wedstrijd WE

Het hele weekend draaide om een een Working Equitation wedstrijd. Een wedstrijd vorm die in Nederland nog in de kinderschoenen staat. Het deelnemers veld bestond uit prachtig aangeklede ruiters op Lusitano’s, western ruiters op onder andere haflingers, Deelnemers van het Belgische equipe in hun tenue op barokke paarden, parelli ruiters rijdend op een halsterje en wat loslopende geïnteresseerden, zoals ik zelf.

Er waren drie soorten proeven: Classic (voor de barokke ruiters), Western en Basic voor de geinteresserden veelal met TREC achtergrond. En dan waren er per soort een zware versie en een lichte versie.

Met Djarra had ik me voor de WEB (Basic) Licht opgegeven. Ik had geen trial kunnen oefenen en door omstandigheden eigenlijk helemaal niets geoefend of voorbereid. Ik ging puur voor de ervaring voor Djarra en om er even lekker uit te zijn.

Na het niet kunnen losrijden, zie deel I ben ik de proef ingegaan. In stap binnen komen, groeten, kleine voltes en achterwaard gingen zoals gepland en ik was heel tevreden. Dan draf en ook hier vrij kleine voltes om de lenigheid en het in de hand staan van mijn paard naar voren te laten komen ging ook naar wens. Rechte lijnen en diagonaal waar ik geen verruimen heb getoond. Galop begint goed, maar in de volte moet hij hoesten. Hiermee rommelig naar de draf terug en ben ik promt mijn proef kwijt dus heeft Lotje maar even de rest voorgezegd. Ook de linker galop, zijn moelijke kant gaat redelijk en al met al ben ik heel tevreden. Hij heeft niet vreemd gedaan bij de tent waar de jury onder zat en hij heeft gelopen waar ik wou dat hij liep. Voor onze eerste keer niet slecht.

’s Middags is de trail. Een aantal hindernissen had ik al besloten niet te nemen, zoals de hindernis en de afsprong. Een aantal hindernissen had ik mijn bedenkingen bij aangezien hij dat nog nooit gedaan had. De door wading van een waterbak en het pakken van een lange stok waar je verderop dan een bordje mee om prikt en hem dan weer terug zet. Deze hindernissen hebben we na een paar pogingen inderdaad niet gedaan. Ook verwachte ik niet dat het zou lukken tussen alle hindernissen te galopperen, maar dat ging dus als een speer. Hij vond dat rondgalopperen prachtig en was goed te stoppen bij de hindernissen.
Wel goed gingen zaken waar ik voor en achteruit tussen pionnen of balken door moet, super gecontroleerd echt heel knap van Djarra. Zijwaards over de balk was nog te moeilijk, maar ernaast ging wel goed. In galop rond twee tonnen ging aardig, maar hij kan nog niet zo klein wenden in de galop. Slalom had ik willen draven, maar hij galoppeerde zo enthousiast dat ik die ook in galop gedaan heb. Maar ja elke keer changeren is best wel moeilijk.

Belangrijkste was dat hij het leuk vondt en zijn best heeft gedaan. Ondanks dat eigenlijk alles nieuw was. Dit gaan we beslist vaker doen. Lotje wil nog drie wedstrijden dit jaar organiseren. Er zijn ook foto’s gemaakt dus hopelijk kan ik ook nog wat laten zien.

Even niets

Door familie omstandigheden doe ik even wat minder met Djarra. Maar wat is het toch een goede vriend. Hij vindt het niet erg om even samen rustig in stal bij elkaar te zijn. Om een weekje alleen in de wei (met vers gras) rond te lopen. Als ik dan ga rijden is hij even braaf, maar wel vrolijk enthousiast.

Hij is gewoon mijn beste vriend.