Gister zou een vriendin hier komen rijden met haar nog niet zo stabiele paard, kan soms wat explosief reageren. Alleen is in ons bevroren bos nauwelijks te rijden. Dus toen opperde ze kom dan hierheen. De paden bij haar zijn redelijk te rijden omdat ze plat gereden zijn door militairen. Het is op de hei boven Ede.
Dus trailer geregeld, Djarra geladen. Lukte niet alleen, omdat hij liever de wei in wou dan op stap. Maar met z'n tweeen liep hij er zo in ;-). Prachtig weer, strak blauwe lucht, zon en wit en koud. Op de plaats van bestemming in de berm geparkeerd. Djarra staat dan echt super braaf, beetje overdonderd ziet hij er dan uit. Maar goed slokje water, hapje hooi, beetje vuurwerk alles geen probleem. Toen ik klaar was opzadelen en opruimen kwam Mariette ook aan met paard. We hebben samen ruim 2 uur heerlijk gereden, 16 km, veel stappen met rustige drafjes. Een maal draaide de ander flitsend om en derde weg ..... en Djarra stopte en verroerde geen spier bleef gewoon staan wachten. Ik was zo trots op hem.
Terug bij de trailer was hij even druk toen Mariette door ging naar huis, maar dat gaf geen problemen. Wat water gedronken, de meusli naar binnen gewerkt zo die had een honger!
Zweetdeken maar erop, omdat het toch snel ging afkoelen en hij wel warm was. Bij het laden in mijn eentje wil ik graag dat hij er zonder mij inloopt dan kan ik de stang er gelijk achter vast maken. Dat deed hij dus weer niet, maar hij liep wel met me mee de trailer in. Dus in de tijd dat hij zijn snoepjes op at ben ik weer naar achter gestapt (2-paards trailer) en heb de stang vast gezet. Echt super dit is de tweede keer dat ik hem er alleen op kan zetten!
Toen we thuis kwamen had hij eerst nog verwacht nog even de wei in te mogen, maar daar zag ik het nut niet van in. Lekker zijn deken opgedaan, gevoerd en wel te rusten gewenst.
Al met al een zeer geslaagd uitstapje! Ik vindt dat alleen op stap gaan met de trailer nog best spannend, maar zo moet het toch makkelijker worden. Zeker met zo'n makkelijk paard als Djarra.
woensdag 31 december 2008
zaterdag 27 december 2008
Het vriest dat het kraakt
Nou de winter slaat weer toe, het vriest dag en nacht en de grond is goed bevroren. Dus onze winter training is weer in volle gang. Vandaag met twee vriendinnen erop uit getrokken. We zijn om 08.00 (hun idee) vertrokken en de planning was een lange rit naar de hei bij bluk.
Maar door de bevroren grond de planning aangepast. Geen "modderige" ruiterpaden genomen waar ze hun benen op zouden verzwikken; lees onbegaanbaar. Dus langer langs de weg en dan doorgaan de bos-wegen/lanen genomen. Bluk was niet echt haalbaar en is omgezet in een rondje om het wasmeertje bij Hollandsche Rading. Terug dwars door een uitgestorven Lage Vuursche en dat terwijl het toen ondertussen 10.30 was en eigenlijk koud maar prachtig weer.
We hebben dus al met al 3 uur gereden op veelal harde bevroren grond, maar toch lekker kunnen draven. Djarra wordt van zo'n rustig ritje in winterslandschap best wel moe; hij vindt het winterse landschap best wel spannend. Weer terug een tevreden paardje op stal verzorgt voor ik hem in het zonnetje in de bevroren wei zette. Morgen krijgt hij buiten een deken op, want hij had nu aan het eind van de dag zijn haren overeind staan. De fase voor ze het echt koud gaan krijgen.
Maar door de bevroren grond de planning aangepast. Geen "modderige" ruiterpaden genomen waar ze hun benen op zouden verzwikken; lees onbegaanbaar. Dus langer langs de weg en dan doorgaan de bos-wegen/lanen genomen. Bluk was niet echt haalbaar en is omgezet in een rondje om het wasmeertje bij Hollandsche Rading. Terug dwars door een uitgestorven Lage Vuursche en dat terwijl het toen ondertussen 10.30 was en eigenlijk koud maar prachtig weer.
We hebben dus al met al 3 uur gereden op veelal harde bevroren grond, maar toch lekker kunnen draven. Djarra wordt van zo'n rustig ritje in winterslandschap best wel moe; hij vindt het winterse landschap best wel spannend. Weer terug een tevreden paardje op stal verzorgt voor ik hem in het zonnetje in de bevroren wei zette. Morgen krijgt hij buiten een deken op, want hij had nu aan het eind van de dag zijn haren overeind staan. De fase voor ze het echt koud gaan krijgen.
zondag 21 december 2008
Ik had al eerder wat willen schrijven, dat Djarra zo veel verandering en vooruitgang boekt bij het rijden in een bak. Maar ik wou de goden niet verzoeken en heb dat dus niet te snel gemeld.
Maar hij gaat echt heel erg goed. De bak-angst komt niet of nauwelijks langs. We kunnen gewoon in stap en draf aan het werk in plaats van blij zijn als hij 10 meter draaft.
In de galop vond hij nog wel moeilijk, wat ik ook buiten gemerkt had. Hier kwam spanning naar buiten door gaan hoesten. En tijdens de galop gaan hoesten is niet zo'n goede combinatie.
Dus elke woensdag lekker lessen in de bak!
De weekenden buitenrijden. In dit seizoen ook een flinke uitdaging. Vorige week in een bevroren bos heeft hij leren lopen over ijs, vond hij super eng. En dit weekend was alles weer heel heel erg moddering en dus ook weer super zwaar. Met kleine rondjes heeft hij dan toch een pittige training.
Maar hij gaat lekker en zit goed in zijn vel.
Maar hij gaat echt heel erg goed. De bak-angst komt niet of nauwelijks langs. We kunnen gewoon in stap en draf aan het werk in plaats van blij zijn als hij 10 meter draaft.
In de galop vond hij nog wel moeilijk, wat ik ook buiten gemerkt had. Hier kwam spanning naar buiten door gaan hoesten. En tijdens de galop gaan hoesten is niet zo'n goede combinatie.
Dus elke woensdag lekker lessen in de bak!
De weekenden buitenrijden. In dit seizoen ook een flinke uitdaging. Vorige week in een bevroren bos heeft hij leren lopen over ijs, vond hij super eng. En dit weekend was alles weer heel heel erg moddering en dus ook weer super zwaar. Met kleine rondjes heeft hij dan toch een pittige training.
Maar hij gaat lekker en zit goed in zijn vel.
vrijdag 5 december 2008
Eigen web site
Ik ben zo blij en trots.
Diegene die mijn blog lezen, maar het nog niet gehoord of gelezen hadden:
Mijn eigen website is een feit! Mag ik je uitnodigen om een kijkje te nemem?
www.lindavdhorst.nl
Groetjes,
Linda
Diegene die mijn blog lezen, maar het nog niet gehoord of gelezen hadden:
Mijn eigen website is een feit! Mag ik je uitnodigen om een kijkje te nemem?
www.lindavdhorst.nl
Groetjes,
Linda
woensdag 3 december 2008
Trauma verwerking
Ik heb Djarra al heel veel kunnen helpen met de verwerking van zijn trauma. Dit kan op vele manieren. Je kan middelen (homeopathisch/bachbloesems/essentiële oliën) inzetten. Je kan ook in management, omgang en training een situatie creëren, waarin het paard zich zelf kan helpen. Op zich ben ik redelijk overtuigd dat de laatste manier het beste werkt, ik creëer de meest ideale omstandigheden en het paard kan zich zelf helpen. Maar goed, al meer dan 2,5 jaar ben ik nu met Djarra bezig. En hij is enorm gegroeid en veel veranderd, maar in de bak rijden bleef een probleem. Dat ging gewoon niet.
Dus besloten hem te ondersteunen met een Bachbloesem remedie. Dit werd door een vriendin aangedragen en die heeft me op weg geholpen. Vervolgens ben ik mijn boeken ingedoken, heb niet voor niets 4 jaar les gehad in o.a. bachbloesems en hun inzet. Ik heb uit eindelijk een remedie van 4 bachbloesems samengesteld. Voor geïnteresseerden: Mimulus, Wild Rose, Star of Bethlehem en Walnut. Dit krijgt hij nu 2 weken en blijf ik even geven. Nu werkt zo’n middel het beste als je ook actief met het paard er aan gaat werken. Dus sinds vorige week heb ik elke woensdag een half uurtje les in de bak van Marion. Simpel voorwaard rijden met een paard dat correct aan het been is. Basis werk, maar Djarra en ik kregen het niet voor elkaar. Maar ondersteund door de bloesems kan ik druk zetten, hem actief te drijven, zonder dat hij in paniek raakt. Eigenlijk is hij al vanaf het moment dat ik hem heb opgezadeld en de bak in ga ontspannen, waar hij voorheen van de stress al stijf stond en dan niet meer te rijden was.
Vandaag was de tweede les. Afgelopen weekend in het bos ook met meer druk gereden, daar moet hij dus echt aan wennen. Maar hij pakt het goed op en liep dus vandaag al stukken beter dan vorige week. Ben benieuwd hoe of dit zo lekker blijft gaan. Doel is dat hij zijn achterhand beter en meer gaat gebruiken en daarbij zijn rug loslaat.
Dus besloten hem te ondersteunen met een Bachbloesem remedie. Dit werd door een vriendin aangedragen en die heeft me op weg geholpen. Vervolgens ben ik mijn boeken ingedoken, heb niet voor niets 4 jaar les gehad in o.a. bachbloesems en hun inzet. Ik heb uit eindelijk een remedie van 4 bachbloesems samengesteld. Voor geïnteresseerden: Mimulus, Wild Rose, Star of Bethlehem en Walnut. Dit krijgt hij nu 2 weken en blijf ik even geven. Nu werkt zo’n middel het beste als je ook actief met het paard er aan gaat werken. Dus sinds vorige week heb ik elke woensdag een half uurtje les in de bak van Marion. Simpel voorwaard rijden met een paard dat correct aan het been is. Basis werk, maar Djarra en ik kregen het niet voor elkaar. Maar ondersteund door de bloesems kan ik druk zetten, hem actief te drijven, zonder dat hij in paniek raakt. Eigenlijk is hij al vanaf het moment dat ik hem heb opgezadeld en de bak in ga ontspannen, waar hij voorheen van de stress al stijf stond en dan niet meer te rijden was.
Vandaag was de tweede les. Afgelopen weekend in het bos ook met meer druk gereden, daar moet hij dus echt aan wennen. Maar hij pakt het goed op en liep dus vandaag al stukken beter dan vorige week. Ben benieuwd hoe of dit zo lekker blijft gaan. Doel is dat hij zijn achterhand beter en meer gaat gebruiken en daarbij zijn rug loslaat.
zaterdag 22 november 2008
Winterse verrassing
De weersvoorspellingen waren dramatisch. Storm, regen, hagel, sneeuw en onweer. Vrijdag stormde het al en dat zou het weekend nog erger worden. Vrijdags dus toch de stormachtige wind getrotseerd bij wel mooi weer in de verwachting het weekend niet meer buiten te kunnen rijden vanwege de storm.
Maar wat een verrassing ’s morgens vroeg: beetje wit(ja, ja, sneeuw) met een zonnetje en slecht een beetje wind. Het was gewoon prachtig! Dus Djarra opgezadeld en het bos in gegaan. En het was zo heerlijk. Het was heel stil en heel mooi en er waren totaal geen andere mensen in het bos. Geen kuddes mountainbikers, wandelaars of andere ruiters. Bij een stukje hei hebben we maar even stil gestaan, alle struiken waren wit met een blauwe lucht erboven en volkomen windstil. We hebben rustig genietend 2 uur lang rond gereden. En ondanks dat het bos behoorlijk nat en modderig is hebben we lekker kunnen draven en een paar keer heerlijk rustig gegaloppeerd.
Mooi is ook om te merken hoe Djarra al gegroeid is. Vroeger kon hij schrikken van een “vreemde” struik of een zonnevlek of een plek met sneeuw of takken en stammen die op de grond lagen. Nou na de zware storm van de afgelopen 24 uur waren er zat takken en bomen die plat langen. Daarbij ook nog, zelfs in het bos, sneeuw die bleef liggen en flinke zonneschijn tussen de bomen door. En hij draaft nou echt gewoon overal langs zonder op of om te kijken. Dus hij begint echt wel stoer te worden.
Als ik hem thuis breng is hij totaal niet bezweet, alleen een beetje onder de zweetbladen van het zadel. En aangezien ik het laatste stuk ernaast gelopen heb met de singel al wat losser is hij op adem en uitgedampt. Dus na een lekker hapje en een beetje borstelen mag hij de wei in; lekker zonder deken aangezien het ernaar uitziet dat het droog blijft. Bij de wei worstelt hij de eerste 3 meter door de modder bij het hek en stopt meteen bij de eerste grassprietjes om te gaan grazen, uitgehongerd van het harde werk. ;-)
Maar wat een verrassing ’s morgens vroeg: beetje wit(ja, ja, sneeuw) met een zonnetje en slecht een beetje wind. Het was gewoon prachtig! Dus Djarra opgezadeld en het bos in gegaan. En het was zo heerlijk. Het was heel stil en heel mooi en er waren totaal geen andere mensen in het bos. Geen kuddes mountainbikers, wandelaars of andere ruiters. Bij een stukje hei hebben we maar even stil gestaan, alle struiken waren wit met een blauwe lucht erboven en volkomen windstil. We hebben rustig genietend 2 uur lang rond gereden. En ondanks dat het bos behoorlijk nat en modderig is hebben we lekker kunnen draven en een paar keer heerlijk rustig gegaloppeerd.
Mooi is ook om te merken hoe Djarra al gegroeid is. Vroeger kon hij schrikken van een “vreemde” struik of een zonnevlek of een plek met sneeuw of takken en stammen die op de grond lagen. Nou na de zware storm van de afgelopen 24 uur waren er zat takken en bomen die plat langen. Daarbij ook nog, zelfs in het bos, sneeuw die bleef liggen en flinke zonneschijn tussen de bomen door. En hij draaft nou echt gewoon overal langs zonder op of om te kijken. Dus hij begint echt wel stoer te worden.
Als ik hem thuis breng is hij totaal niet bezweet, alleen een beetje onder de zweetbladen van het zadel. En aangezien ik het laatste stuk ernaast gelopen heb met de singel al wat losser is hij op adem en uitgedampt. Dus na een lekker hapje en een beetje borstelen mag hij de wei in; lekker zonder deken aangezien het ernaar uitziet dat het droog blijft. Bij de wei worstelt hij de eerste 3 meter door de modder bij het hek en stopt meteen bij de eerste grassprietjes om te gaan grazen, uitgehongerd van het harde werk. ;-)
zondag 16 november 2008
Lichaam en geest
Lichaam en geest hebben een wissel werking. Wordt de geest overbelast dan komen er fysieke problemen. Vaak worden er dan voor de fysieke problemen oplossingen gezocht, die dan niet of niet blijvend helpen.
Bij Djarra is dit echt zo helder waar te nemen. Als zijn “oude trauma” de kop op steekt is dit iets dat puur tussen zijn oren zit. Maar hij schiet zo in de stress dat hij zijn hele lijf vast zet als hij bereden wordt. Zo vast dat hij niet kan draven bijvoorbeeld. In de bak: daar is hij het nog steeds niet helemaal kwijt die spanning. Zo ook zaterdag. Ik had dus een week niet gereden of wat dan ook met hem gedaan en dan komt het sterker naar voren. Hoe moet je je dat dan voorstellen zal je je afvragen. Nou stappen is geen punt. Voor ik erop ging even aan de hand gewerkt en gedraafd. Prima draf, normaal los en ruim.
Als ik er dan op zit en voel dat hij problemen heeft doen we al alles verbaal. Ik heb mijn benen normaal aanliggen, zit zo lekker mogelijk en heb de teugels op maat. Maar ik geef minimale fysieke hulpen, want daarvoor moet ik spieren aanspannen en dat werk dan niet. Dus ik vraag “draf” en ondersteun dit slechts met beenhulpen. Dan zet hij aan, maar loopt vast. Dus na amper twee passen vallen we stil. Ik wissel dit af met achterwaards en inbuigen. Ik werk zijn lijf los om van hieruit zijn geest te kunnen laten ontspannen.
Zaterdag had ik ook 3 balkjes op de grond om over heen te draven. Dat vindt hij leuk en dit leidt hem af. Zijn aandacht gaat naar buiten in plaats van naar binnen in zijn eigen gevangenis. Uiteindelijk heeft hij heel lekker over de balkjes gedraafd met lange passen en liet hij zijn lijf los. Maar meer als één keer de bak rond kwam ik niet.
Zondag naar buiten gegaan. Daar loopt hij altijd beter. Meer prikkels van buiten die zijn aandacht vragen en dan “vergeet hij zijn eigen spanning”. En door veel modder, zand en wat heuveltjes wordt zijn lijf vanzelf los gewerkt en meestal krijg ik hem dan zo weer helemaal in het hier en nu zonder angsten of spanningen. Vandaag was dat allemaal niet voldoende ik kwam er niet door heen. Dus op een mooi pad aangegaloppeerd. Hij begon dus met vier stijve benen, wat eng is, want als hij struikelt wat snel gebeurt als je benen niet optilt dan lost hij dat niet soepel op wat weer tot meer angst en spanning kan leiden. Dus heel langzaam en ik heb hem volledig ondersteund. Maar na 20 meter gaat EINDELIJK de knop in zijn kop om! En ja, dan heb je acuut een compleet ander paard onder je. Namelijk een paard in top conditie dat super goed in zijn “fysieke” vel zit en er mega veel zin in heeft. Je hebt dan namelijk de Djarra die hij nu is! Hij is sterk, de kracht vanuit zijn achterhand komt moeiteloos over zijn rug naar voren. En daarbij werken op eens alle gewrichten, zoals ze moeten: zijn hals laat los, zij kaken zijn niet meer stijf en je kan hem normaal terugnemen/verzamelen als hij te voorwaarts wordt.
Hierdoor is zo duidelijk dat puur door wat er door zijn kop heen gaat aan oude angsten en spanningen hij gewoon nauwelijks kan lopen. De symptomen zijn fysiek, hier uit zich zijn probleem, maar er is echt helemaal niets mis met hem op dat vlak. In mijn andere bericht je van vandaag heb ik de hulp die ik bedacht heb om dit op te lossen beschreven.
Bij Djarra is dit echt zo helder waar te nemen. Als zijn “oude trauma” de kop op steekt is dit iets dat puur tussen zijn oren zit. Maar hij schiet zo in de stress dat hij zijn hele lijf vast zet als hij bereden wordt. Zo vast dat hij niet kan draven bijvoorbeeld. In de bak: daar is hij het nog steeds niet helemaal kwijt die spanning. Zo ook zaterdag. Ik had dus een week niet gereden of wat dan ook met hem gedaan en dan komt het sterker naar voren. Hoe moet je je dat dan voorstellen zal je je afvragen. Nou stappen is geen punt. Voor ik erop ging even aan de hand gewerkt en gedraafd. Prima draf, normaal los en ruim.
Als ik er dan op zit en voel dat hij problemen heeft doen we al alles verbaal. Ik heb mijn benen normaal aanliggen, zit zo lekker mogelijk en heb de teugels op maat. Maar ik geef minimale fysieke hulpen, want daarvoor moet ik spieren aanspannen en dat werk dan niet. Dus ik vraag “draf” en ondersteun dit slechts met beenhulpen. Dan zet hij aan, maar loopt vast. Dus na amper twee passen vallen we stil. Ik wissel dit af met achterwaards en inbuigen. Ik werk zijn lijf los om van hieruit zijn geest te kunnen laten ontspannen.
Zaterdag had ik ook 3 balkjes op de grond om over heen te draven. Dat vindt hij leuk en dit leidt hem af. Zijn aandacht gaat naar buiten in plaats van naar binnen in zijn eigen gevangenis. Uiteindelijk heeft hij heel lekker over de balkjes gedraafd met lange passen en liet hij zijn lijf los. Maar meer als één keer de bak rond kwam ik niet.
Zondag naar buiten gegaan. Daar loopt hij altijd beter. Meer prikkels van buiten die zijn aandacht vragen en dan “vergeet hij zijn eigen spanning”. En door veel modder, zand en wat heuveltjes wordt zijn lijf vanzelf los gewerkt en meestal krijg ik hem dan zo weer helemaal in het hier en nu zonder angsten of spanningen. Vandaag was dat allemaal niet voldoende ik kwam er niet door heen. Dus op een mooi pad aangegaloppeerd. Hij begon dus met vier stijve benen, wat eng is, want als hij struikelt wat snel gebeurt als je benen niet optilt dan lost hij dat niet soepel op wat weer tot meer angst en spanning kan leiden. Dus heel langzaam en ik heb hem volledig ondersteund. Maar na 20 meter gaat EINDELIJK de knop in zijn kop om! En ja, dan heb je acuut een compleet ander paard onder je. Namelijk een paard in top conditie dat super goed in zijn “fysieke” vel zit en er mega veel zin in heeft. Je hebt dan namelijk de Djarra die hij nu is! Hij is sterk, de kracht vanuit zijn achterhand komt moeiteloos over zijn rug naar voren. En daarbij werken op eens alle gewrichten, zoals ze moeten: zijn hals laat los, zij kaken zijn niet meer stijf en je kan hem normaal terugnemen/verzamelen als hij te voorwaarts wordt.
Hierdoor is zo duidelijk dat puur door wat er door zijn kop heen gaat aan oude angsten en spanningen hij gewoon nauwelijks kan lopen. De symptomen zijn fysiek, hier uit zich zijn probleem, maar er is echt helemaal niets mis met hem op dat vlak. In mijn andere bericht je van vandaag heb ik de hulp die ik bedacht heb om dit op te lossen beschreven.
De laatste loodjes
Vorige week was mijn eerste werkweek en meteen in een nieuw project bij een klant. Dat was toch nog wel heel vermoeiend en als gevolg daarvan heeft Djarra de hele week niets hoeven doen. Heb hem enkel 's avonds uit de wei gevist en gevoerd.
Dit weekend weer gaan rijden, zaterdag in de bak en vandaag lekker buiten. Helaas valt Djarra na een periode niet rijden steeds weer terug, zijn "oude trauma" komt weer boven en hij durft niets meer en zet zijn hele lijf vast. Hij kan dan letterlijk niet meer draven. Het is een nog steeds terug kerend probleem; hij kan dat kennelijk niet zelf voldoende verwerken en oplossen.
Dus heb ik besloten om te kijken of ik hem kan helpen. Ik heb tenslotte niet voor niets een opleiding Natuurgeneeskunde voor dieren gedaan. Ik ben even op weg geholpen door een vriendin die zijn probleem beschreef als "bang om controle te verliezen" met als oorzaak zwaar trauma in het verleden.
Ik heb vervolgens de volgende Bach-remedie samen gesteld voor Djarra:
- Mimulus
- Wild Rose
- Star of Bethlehem
- Walnut
Dit zal even tijd nodig hebben en als ik niet de juiste Bachbloesems samen gebracht heb voor hem zal er weinig veranderen, dus we wachten het af.
Wel verwacht ik nu weer voldoende hersteld te zijn om weer frequent en gestructureerd te rijden.
Dit weekend weer gaan rijden, zaterdag in de bak en vandaag lekker buiten. Helaas valt Djarra na een periode niet rijden steeds weer terug, zijn "oude trauma" komt weer boven en hij durft niets meer en zet zijn hele lijf vast. Hij kan dan letterlijk niet meer draven. Het is een nog steeds terug kerend probleem; hij kan dat kennelijk niet zelf voldoende verwerken en oplossen.
Dus heb ik besloten om te kijken of ik hem kan helpen. Ik heb tenslotte niet voor niets een opleiding Natuurgeneeskunde voor dieren gedaan. Ik ben even op weg geholpen door een vriendin die zijn probleem beschreef als "bang om controle te verliezen" met als oorzaak zwaar trauma in het verleden.
Ik heb vervolgens de volgende Bach-remedie samen gesteld voor Djarra:
- Mimulus
- Wild Rose
- Star of Bethlehem
- Walnut
Dit zal even tijd nodig hebben en als ik niet de juiste Bachbloesems samen gebracht heb voor hem zal er weinig veranderen, dus we wachten het af.
Wel verwacht ik nu weer voldoende hersteld te zijn om weer frequent en gestructureerd te rijden.
zaterdag 8 november 2008
Rustig aan
Ik heb met moeite rustig aan gedaan met mezelf en dus ook met Djarra. De hele week prachtig stil herfstweer dat uitnodigt om uren door de bossen te gaan rijden. Zeker als je toch thuis zit. Maar ik heb me beheerst. Djarra om de dag wat beweging gegeven. Los in de bak. Los springen. Werken aan de longe en aan de hand. Vandaag nog maar even in de bak gereden wat best wel aardig ging.
Maandag begin ik voor mijn werk met een opdracht in Nieuwegein, 4 dagen per week, meerdere maanden tot een jaar. Ik heb de woensdag als vrije dag genomen wat geen probleem was. Het wordt even kijken hoe het gaat lopen. ’s Morgens zet Gijs de pensionhouder alle paarden buiten als je zelf niet kan. Ik moet zelf zijn stal verzorgen en hem uit het weiland vissen. Wat zal betekenen dat hij als laatste in het donker in de wei staat, dat gaat wel goed, en we met de zaklantaarn en een grote gele jas langs de weg moeten in het donker. Dan rijden en voeren en zijn ontbijt klaarzetten. Mocht het niet lukken om hem ’s avonds ook nog te rijden of iets anders te doen dan zal hij nu nooit langer dan 2 dagen stil staan. En dan loopt hij dus nog steeds de hele dag in de wei.
Maandag begin ik voor mijn werk met een opdracht in Nieuwegein, 4 dagen per week, meerdere maanden tot een jaar. Ik heb de woensdag als vrije dag genomen wat geen probleem was. Het wordt even kijken hoe het gaat lopen. ’s Morgens zet Gijs de pensionhouder alle paarden buiten als je zelf niet kan. Ik moet zelf zijn stal verzorgen en hem uit het weiland vissen. Wat zal betekenen dat hij als laatste in het donker in de wei staat, dat gaat wel goed, en we met de zaklantaarn en een grote gele jas langs de weg moeten in het donker. Dan rijden en voeren en zijn ontbijt klaarzetten. Mocht het niet lukken om hem ’s avonds ook nog te rijden of iets anders te doen dan zal hij nu nooit langer dan 2 dagen stil staan. En dan loopt hij dus nog steeds de hele dag in de wei.
donderdag 30 oktober 2008
Een heel blij paard ...
Ik baal een beetje, omdat ik nog rustig aan moet doen. Ben nog wat gammel en vaag af en toe, dus paardrijden is niet zo'n strak plan. Voordeel is dat ik niet op mijn werk hoef te verschijnen en dus Djarra alle dagen zelf kan buitenzetten en binnen halen.
En wat een genot om een super happy paard in handen te hebben! 's Morgens kan hij niet wachten tot hij naar de wei mag. Loopt ongeduldig met zijn hoofd te zwiepen (echte arabieren tik) en dartelt af en toe in draf naast me. Maar alles aan een los lang touwtje, gewoon heel blij maar gelukkig wel opgevoed. Als ik hem dan het halster af doe en het hek open, dan stap hij voorzichtig door de ergste modder ..... en vliegt dan in gestrekte draf of galop de wei in. Mocht hij de eerste zijn dan stopt hij om hinnekend de rest te roepen en gaat dan grazen.
Als ik hem 's avond ophaal staat hij zelden op me te wachten, je kan hem zo 24/7 buiten laten wat vorig jaar ook gebeurde. Maar hij gaat zonder problemen met me mee naar stal, wil dit langs de weg ook prima in een lichtvoetig drafje doen. Gewoon een vrij en blij paard.
Gisteravond heb ik hem met bijzetten gelongeerd in de redelijk zware en kleine longeercirkel. Moet hem toch enigszins aan het werk zetten af en toe. Nou 30 minuten vol aan het werk, plus warming up en cooldown, al met al bijna een uur bezig geweest. Hij zit vol in wintervacht en had echt goed gewerkt, maar geen druppel zweet en binnen no time op adem. Tegenwoordig kan hij hier zelfs (zonder de bijzetten) heel goed rond galopperen, wat eerst echt niet kon. Dus hij staat er super bij. Heerlijk. Kan niet wachten tot we weer het bos in gaan.
En wat een genot om een super happy paard in handen te hebben! 's Morgens kan hij niet wachten tot hij naar de wei mag. Loopt ongeduldig met zijn hoofd te zwiepen (echte arabieren tik) en dartelt af en toe in draf naast me. Maar alles aan een los lang touwtje, gewoon heel blij maar gelukkig wel opgevoed. Als ik hem dan het halster af doe en het hek open, dan stap hij voorzichtig door de ergste modder ..... en vliegt dan in gestrekte draf of galop de wei in. Mocht hij de eerste zijn dan stopt hij om hinnekend de rest te roepen en gaat dan grazen.
Als ik hem 's avond ophaal staat hij zelden op me te wachten, je kan hem zo 24/7 buiten laten wat vorig jaar ook gebeurde. Maar hij gaat zonder problemen met me mee naar stal, wil dit langs de weg ook prima in een lichtvoetig drafje doen. Gewoon een vrij en blij paard.
Gisteravond heb ik hem met bijzetten gelongeerd in de redelijk zware en kleine longeercirkel. Moet hem toch enigszins aan het werk zetten af en toe. Nou 30 minuten vol aan het werk, plus warming up en cooldown, al met al bijna een uur bezig geweest. Hij zit vol in wintervacht en had echt goed gewerkt, maar geen druppel zweet en binnen no time op adem. Tegenwoordig kan hij hier zelfs (zonder de bijzetten) heel goed rond galopperen, wat eerst echt niet kon. Dus hij staat er super bij. Heerlijk. Kan niet wachten tot we weer het bos in gaan.
zaterdag 25 oktober 2008
Djarra's back on track!
Yess, Djarra's back on track!
Vandaag alleen het bos in gegaan om me zo volledig op hem te kunnen concentreren.Ik wandel er altijd naast tot we in het bos zijn, halverwege dit stuk net voorbij het paleis voelde ik hem ontspannen. Zijn hoofd zakte, terwijl hij met grote swingende stappen naast me voort liep, ik voelde zijn vertrouwen. Oke, een goed begin.Zodra ik op gestapt was liep hij op dezelfde ontspannen tevreden manier geinteresseerd om zich heen kijkend weg. Oke, ook dit geeft moed.Vervolgens komt er dan een zandpad dat slingerd en met een aantal heuveljes. Ik ben dit hele pad blijven stappen om hem fysiek zijn lijf flink te laten gebruiken over de heuveltjes in een tempo (stap) dat hij kan overzien. Dat voelde ook goed.Pas daarna gaan draven en hij zweefde over het pad. Lekker los in zijn lijf en vol goede zin. Ik heb het ritje niet te lang gemaakt en hij had er fiks de pas in als ik hem niet begrensde, wat ik dus de hele weg heb gedaan. :angel: Ook heerlijke galopjes gedaan. Op de terug weg weer een flink stuk stap ingelast voor het geval hij zichzelf in zijn enthousiasme voorbij zou lopen. In de draf daarna had ik bijna spijt dat ik zo uitgebreid was gaan stappen, want hij zette er flink de gang in. Heerlijk.Langs de weg ben ik er weer naast gaan lopen, want mijn hoofd was best wel moe en dan is het veiliger om ernaast te lopen. Nou zo'n ieniemienie rondje zorgt ervoor dat Djarra net lekker los is en klaar voor de rest... dus hij stapte een partij hard ..pfff.
Djarra is er weer helemaal, ik moet nog rustig aan doen.
Vandaag alleen het bos in gegaan om me zo volledig op hem te kunnen concentreren.Ik wandel er altijd naast tot we in het bos zijn, halverwege dit stuk net voorbij het paleis voelde ik hem ontspannen. Zijn hoofd zakte, terwijl hij met grote swingende stappen naast me voort liep, ik voelde zijn vertrouwen. Oke, een goed begin.Zodra ik op gestapt was liep hij op dezelfde ontspannen tevreden manier geinteresseerd om zich heen kijkend weg. Oke, ook dit geeft moed.Vervolgens komt er dan een zandpad dat slingerd en met een aantal heuveljes. Ik ben dit hele pad blijven stappen om hem fysiek zijn lijf flink te laten gebruiken over de heuveltjes in een tempo (stap) dat hij kan overzien. Dat voelde ook goed.Pas daarna gaan draven en hij zweefde over het pad. Lekker los in zijn lijf en vol goede zin. Ik heb het ritje niet te lang gemaakt en hij had er fiks de pas in als ik hem niet begrensde, wat ik dus de hele weg heb gedaan. :angel: Ook heerlijke galopjes gedaan. Op de terug weg weer een flink stuk stap ingelast voor het geval hij zichzelf in zijn enthousiasme voorbij zou lopen. In de draf daarna had ik bijna spijt dat ik zo uitgebreid was gaan stappen, want hij zette er flink de gang in. Heerlijk.Langs de weg ben ik er weer naast gaan lopen, want mijn hoofd was best wel moe en dan is het veiliger om ernaast te lopen. Nou zo'n ieniemienie rondje zorgt ervoor dat Djarra net lekker los is en klaar voor de rest... dus hij stapte een partij hard ..pfff.
Djarra is er weer helemaal, ik moet nog rustig aan doen.
woensdag 22 oktober 2008
Een stapje terug
Vandaag een klein buitenritje gemaakt samen met twee anderen. Voornamelijk om te zien hoe het met mijn hersenschudding zou gaan als ik ging rijden. Een ritje van minder dan 1 ½ uur kan ik aan, langer moet ik nog niet doen. We hebben niet gegaloppeerd, maar voornamelijk rustig gedraafd.
Wat ik echter heel erg jammer vindt is om te constateren dat Djarra wel degelijk van de boksessie vorige week geschrokken is. Hij was op zich heel braaf, zo op het oog zag je niet veel aan hem. Maar hij bleef de gehele rit gespannen in zijn koppie en dus ook zijn lijf. Op een eenzijdige kuithulp wou hij wel even loslaten en over zijn rug lopen, maar twee passen later moest hij weer zijn hals rechtuit hebben. Hij heeft ook lopen hoesten, ook een signaal van spanning bij hem. Hij liep wat bangachtig rond, terwijl we dat echt helemaal kwijt waren. Een keer stopte hij voor iets en voelde ik zijn rug opspannen en ben dus maar even gaan stappen. Ook viel hij een keer van zijn voorbenen af, tijdens een vage schrik aktie, dat gebeurt dus alleen als hij in zijn lijf vasthoudt. Ook kwam hij tweemaal tegen mijn teugel hulpen in door zijn kop in de lucht te steken en dus zijn rug weg te drukken. Om erger te voorkomen ben ik de confrontatie niet aan gegaan en heb afgevloeid en genegeerd, maar het voelde niet goed.
Het is me niet geluk hem te laten ontspannen en ik was blij dat ik met twee anderen was, aangezien ik zelf ook nog niet 100% ben. Maar ik vindt dit zo sneu voor hem. We zijn gewoon een paar maanden terug al weet ik dat het mogelijk best wel snel weer over zal zijn. Dat hij met een paar keertjes weer blij en vrij en los en krachtig zal rond lopen.
Wat ik echter heel erg jammer vindt is om te constateren dat Djarra wel degelijk van de boksessie vorige week geschrokken is. Hij was op zich heel braaf, zo op het oog zag je niet veel aan hem. Maar hij bleef de gehele rit gespannen in zijn koppie en dus ook zijn lijf. Op een eenzijdige kuithulp wou hij wel even loslaten en over zijn rug lopen, maar twee passen later moest hij weer zijn hals rechtuit hebben. Hij heeft ook lopen hoesten, ook een signaal van spanning bij hem. Hij liep wat bangachtig rond, terwijl we dat echt helemaal kwijt waren. Een keer stopte hij voor iets en voelde ik zijn rug opspannen en ben dus maar even gaan stappen. Ook viel hij een keer van zijn voorbenen af, tijdens een vage schrik aktie, dat gebeurt dus alleen als hij in zijn lijf vasthoudt. Ook kwam hij tweemaal tegen mijn teugel hulpen in door zijn kop in de lucht te steken en dus zijn rug weg te drukken. Om erger te voorkomen ben ik de confrontatie niet aan gegaan en heb afgevloeid en genegeerd, maar het voelde niet goed.
Het is me niet geluk hem te laten ontspannen en ik was blij dat ik met twee anderen was, aangezien ik zelf ook nog niet 100% ben. Maar ik vindt dit zo sneu voor hem. We zijn gewoon een paar maanden terug al weet ik dat het mogelijk best wel snel weer over zal zijn. Dat hij met een paar keertjes weer blij en vrij en los en krachtig zal rond lopen.
dinsdag 21 oktober 2008
Even time out door knock out!
Ik had vorige week een heel enthousiast verslagje willen schrijven. Ik had een lesje gepland met twee anderen, balkjes lopen enzo. Djarra vindt tenslotte los springen het einde en samen met anderen heel gezellig. Dus als in de bak rijden nog spannend is dan kan je dat zo heel aantrekkelijk maken dacht ik zo.
Nou dat is gelukt. Djarra was super enthousiast en ik ook. We gingen als de brandweer. Alleen die balken waren wel eng, maar als die ze overwonnen had werd hij helemaal vrolijk. Galop op de lange zijde, afwenden balkjes kijken en lopen. Hij kan dan ook heel mooi over die balkjes gaan. Hindernisje (30 cm) vond hij dan weer eng dus weer over de balkjes aangezien de andere paarden ook stopten.
Toen dacht ik en nu gaan we echt over het hindernis! Hij lekker voorwaarts, ik stevig aanrijdend (= met druk). Hij draait op de hindernis af …….Wah! eng! Help! Moet hij gedacht hebben en knalt recht omhoog…………………………… zijn hals vol in mijn gezicht.
Mijn neus en bril hebben het niet overleeft, beide gebroken en ik even buitenwesten. Hierdoor krijgt Djarra helemaal geen begeleiding meer en hij blijft bokkend rond springen. Als ik bij kom hang ik er naast, kan niet het zadel in en heb geen teugels vast, terwijl hij nog steeds bokkend ronddraait. Dus heb ik me maar laten vallen.
Dan heb je dus een gebroken neus en een hersenschudding. Paar dagen behoorlijk van de wereld geweest. Gelukkig hebben anderen voor Djarra gezorgd. Na vier dagen even samen met iemand Djarra opgezadeld, aan de hand gewerkt en er op gezeten. Ook wat rond gestapt. Djarra heeft geen enkel trauma hier aan overgehouden! Ik ook niet! Dus nu moet ik eerst nog rustig aan doen tot mijn hoofd weer helder is en ik weer vlot kan reageren. Half uurtje loswerken of longeren gaat nu wel, maar dan zit ik aan mijn max., Djarra is dan lekker los.
Ik hoop dit weekend weer te kunnen rijden.
Nou dat is gelukt. Djarra was super enthousiast en ik ook. We gingen als de brandweer. Alleen die balken waren wel eng, maar als die ze overwonnen had werd hij helemaal vrolijk. Galop op de lange zijde, afwenden balkjes kijken en lopen. Hij kan dan ook heel mooi over die balkjes gaan. Hindernisje (30 cm) vond hij dan weer eng dus weer over de balkjes aangezien de andere paarden ook stopten.
Toen dacht ik en nu gaan we echt over het hindernis! Hij lekker voorwaarts, ik stevig aanrijdend (= met druk). Hij draait op de hindernis af …….Wah! eng! Help! Moet hij gedacht hebben en knalt recht omhoog…………………………… zijn hals vol in mijn gezicht.
Mijn neus en bril hebben het niet overleeft, beide gebroken en ik even buitenwesten. Hierdoor krijgt Djarra helemaal geen begeleiding meer en hij blijft bokkend rond springen. Als ik bij kom hang ik er naast, kan niet het zadel in en heb geen teugels vast, terwijl hij nog steeds bokkend ronddraait. Dus heb ik me maar laten vallen.
Dan heb je dus een gebroken neus en een hersenschudding. Paar dagen behoorlijk van de wereld geweest. Gelukkig hebben anderen voor Djarra gezorgd. Na vier dagen even samen met iemand Djarra opgezadeld, aan de hand gewerkt en er op gezeten. Ook wat rond gestapt. Djarra heeft geen enkel trauma hier aan overgehouden! Ik ook niet! Dus nu moet ik eerst nog rustig aan doen tot mijn hoofd weer helder is en ik weer vlot kan reageren. Half uurtje loswerken of longeren gaat nu wel, maar dan zit ik aan mijn max., Djarra is dan lekker los.
Ik hoop dit weekend weer te kunnen rijden.
dinsdag 7 oktober 2008
In de bak gereden!
De titel klinkt misschien heel normaal, maar in de bak rijden was voor Djarra nog steeds heel ingewikkeld en spannend. Geen idee wat hij daar ooit allemaal in heeft meegemaakt, maar zodra ik in een rijbak kwam stond hij stijf van de stress. Dus tot nu toe begon ik altijd even 10 minunten “aan dehand” werken. Ook een drafje, zodat ik wist dat hij los was. Dan erop en in stap is hij dan wel na 20 meter ontspannen en kan ik van alles doen. Maar aandraven en ronddraven daar spande hij nog steeds heel snel op, dan zette hij zijn rug en schouder vast en kon letterlijk niet meer lopen. Een grote volte in draf was al een opgave van formaat.
Maar vandaag was het allemaal anders. De afgelopen tijd staat hij er al super bij door het op stal slapen en met deken op in de regen staan. Ook werk ik nu bijna dagelijks met hem. Voor vandaag stond in de bak rijden op de planning. Nu had ik gisteravond hem aan de hand flink laten werken dus dacht ik laat ik eens meteen opstappen! Let wel, dat doe ik dus nooit… ook niet als ik buiten ga rijden. Zo gezegd zo gedaan. Even blijven staan en beetje het zadel heen en weer gewiebeld terwijl ik erop zat, dat helpt ontspannen. Daarna weg gestapt en nog voor ik de hele bak rond was liep hij normaal!
Ik heb alles heel rustig opgebouwd voor ik ging draven. De draf begonnen met stukjes van 10 meter op de volte dit helpt zijn binnen achterbeen onderbrengen en dan laat hij zijn rug sneller los. Het ging boven verwachting. Uit eindelijk hebben we ontspannen maar stevig rond kunnen draven, voltes en van hand veranderen alles ging top. Aangalopperen was ook grappig. Normaal springt hij rechtsom zo aan en nu sprong hij rechtsom in de linker galop. Even uitgelegd dat dat knap was, maar niet de bedoeling. Uiteindelijk links en rechtsom lekker gegaloppeerd, kan wat ronder, maar goed. Daarna nog lekkerder gedraafd.
Alles bij elkaar heb ik bijna een uur lekker in de bak gereden! Dit is zo’n enorme stap voorwaards weer voor hem en beloofd veel voor de toekomst. Want als hij echt gaat lopen dan heb je een bink met uitstraling! Nu niet te enthousiast worden, maar rustig verder werken is het devies.
Maar vandaag was het allemaal anders. De afgelopen tijd staat hij er al super bij door het op stal slapen en met deken op in de regen staan. Ook werk ik nu bijna dagelijks met hem. Voor vandaag stond in de bak rijden op de planning. Nu had ik gisteravond hem aan de hand flink laten werken dus dacht ik laat ik eens meteen opstappen! Let wel, dat doe ik dus nooit… ook niet als ik buiten ga rijden. Zo gezegd zo gedaan. Even blijven staan en beetje het zadel heen en weer gewiebeld terwijl ik erop zat, dat helpt ontspannen. Daarna weg gestapt en nog voor ik de hele bak rond was liep hij normaal!
Ik heb alles heel rustig opgebouwd voor ik ging draven. De draf begonnen met stukjes van 10 meter op de volte dit helpt zijn binnen achterbeen onderbrengen en dan laat hij zijn rug sneller los. Het ging boven verwachting. Uit eindelijk hebben we ontspannen maar stevig rond kunnen draven, voltes en van hand veranderen alles ging top. Aangalopperen was ook grappig. Normaal springt hij rechtsom zo aan en nu sprong hij rechtsom in de linker galop. Even uitgelegd dat dat knap was, maar niet de bedoeling. Uiteindelijk links en rechtsom lekker gegaloppeerd, kan wat ronder, maar goed. Daarna nog lekkerder gedraafd.
Alles bij elkaar heb ik bijna een uur lekker in de bak gereden! Dit is zo’n enorme stap voorwaards weer voor hem en beloofd veel voor de toekomst. Want als hij echt gaat lopen dan heb je een bink met uitstraling! Nu niet te enthousiast worden, maar rustig verder werken is het devies.
vrijdag 3 oktober 2008
buitenritje
Vandaag zo heerlijk buiten gereden.
Djarra staat nu permanent ’s nachts op stal en overdag in de wei. Aangezien het de hele week al dag en nacht stortregent heeft hij in de wei met een regendeken op, waar hij lekker droog en warm onder blijft. Dit doet hem duidelijk goed, want hij ziet er zeer voldaan uit en al zijn spieren blijven lekker los.
Vanmorgen scheen zowaar de zon dus dat beloofde veel goeds. Kleine teleurstelling voor ons beide was dat iemand heel bereidwillig hem al buiten had gezet waar een rand vers gras was vrijgegeven. Dus ik kon eerst door de onderwaterstaande wei heen ploeteren om hem bij het lekkere gras weg te plukken. Dat liet hij braaf toe, maar leuk was voor ons beide iets anders.
Maar goed, op stal extra hooi gegeven waar hij meteen heel tevreden aan begon te knagen. Beetje gepoetst opgezadeld en naar het bos gewandeld. Dat bos is altijd al snel modderig en staat nu dus redelijk blank. Even een leuke route uitgedacht en gewoon gaan. Extra waterplassen training die we nu ook in galop doen. De modder zorgt voor de training van spieren die normaal niet met een buitenrit worden aan gesproken dus dat is ook mooi meegenomen.
Het grootste genot was wel dat Djarra echt helemaal super liep. Geen opstart stijfheid, lekker aktief en hij had er veel zin in. De turbo slaat snel aan en de afregeling in tempo moet duidelijk nog wat verder afgesteld worden. Hij moet leren dat met al die energie en power je nog steeds in een rustig tempo kan draven en galopperen. Hij is wel gepromoveerd in de zin dat we nu niet meer alleen mooie rechte paden met goede bodem gelopperen. Hij mag nu ook de kleinere, slingerende en modderinge paden met plassen galopperen. Een hele uitdaging die hij goed oppakt. Als we in een flinke draf of galop even terug schakelen voor een plas of iets engs voel ik meteen daarna de bereidheid om gelijk weer vol kracht verder te gaan, heerlijk.
Bij het terug wandelen over de jachthuislaan stapt er eerst een paard naast me met grote krachtige passen en super alert, maar dan voel je hem langzaam terug komen in ontspanning en rust en worden de passen ruim en ontspannen. Hoofd komt omlaag en een heel tevreden blik in zijn ogen. Bij het afzadelen zie ik dat hij dus nauwelijks gezweet heeft en het hooi wordt meteen aangevallen.
Vandaag ook eindelijk weer zonder regendeken de wei in, lekker in het zonnetje rond scharrelen.
Djarra staat nu permanent ’s nachts op stal en overdag in de wei. Aangezien het de hele week al dag en nacht stortregent heeft hij in de wei met een regendeken op, waar hij lekker droog en warm onder blijft. Dit doet hem duidelijk goed, want hij ziet er zeer voldaan uit en al zijn spieren blijven lekker los.
Vanmorgen scheen zowaar de zon dus dat beloofde veel goeds. Kleine teleurstelling voor ons beide was dat iemand heel bereidwillig hem al buiten had gezet waar een rand vers gras was vrijgegeven. Dus ik kon eerst door de onderwaterstaande wei heen ploeteren om hem bij het lekkere gras weg te plukken. Dat liet hij braaf toe, maar leuk was voor ons beide iets anders.
Maar goed, op stal extra hooi gegeven waar hij meteen heel tevreden aan begon te knagen. Beetje gepoetst opgezadeld en naar het bos gewandeld. Dat bos is altijd al snel modderig en staat nu dus redelijk blank. Even een leuke route uitgedacht en gewoon gaan. Extra waterplassen training die we nu ook in galop doen. De modder zorgt voor de training van spieren die normaal niet met een buitenrit worden aan gesproken dus dat is ook mooi meegenomen.
Het grootste genot was wel dat Djarra echt helemaal super liep. Geen opstart stijfheid, lekker aktief en hij had er veel zin in. De turbo slaat snel aan en de afregeling in tempo moet duidelijk nog wat verder afgesteld worden. Hij moet leren dat met al die energie en power je nog steeds in een rustig tempo kan draven en galopperen. Hij is wel gepromoveerd in de zin dat we nu niet meer alleen mooie rechte paden met goede bodem gelopperen. Hij mag nu ook de kleinere, slingerende en modderinge paden met plassen galopperen. Een hele uitdaging die hij goed oppakt. Als we in een flinke draf of galop even terug schakelen voor een plas of iets engs voel ik meteen daarna de bereidheid om gelijk weer vol kracht verder te gaan, heerlijk.
Bij het terug wandelen over de jachthuislaan stapt er eerst een paard naast me met grote krachtige passen en super alert, maar dan voel je hem langzaam terug komen in ontspanning en rust en worden de passen ruim en ontspannen. Hoofd komt omlaag en een heel tevreden blik in zijn ogen. Bij het afzadelen zie ik dat hij dus nauwelijks gezweet heeft en het hooi wordt meteen aangevallen.
Vandaag ook eindelijk weer zonder regendeken de wei in, lekker in het zonnetje rond scharrelen.
zaterdag 20 september 2008
Mentale groei
Op zich is het feit dat een paard mentaal ook moet groeien niet zo vreemd, maar je verwacht dat eigenlijk alleen bij jonge paarden die alles nog moeten leren. Djarra is nu 9 jaar, maar door zijn traumatische start in het leven merk ik nu dat hij, als volwassen paard, een mentale groei doorgemaakt heeft. En het is zo mooi om dat mee te mogen maken.
Voor mij is mentale groei dat indrukken beter verwerkt kunnen worden, dat er meer indrukken opgedaan kunnen worden. Dat er mentaal ruimte is om te incasseren en meteen te verwerken. Ik zal wat voorbeelden geven.
Voorbeeld 1:
Djarra vond en vindt groot of lawaaierig verkeer ,zeker als dat recht op hem af komt, eng … zeg maar dood eng. Voorheen moest ik zijn angst managen en in veilige banen zien te leiden. Door te heftige situaties proberen te voor komen. Er niet op te zitten maar ernaast te lopen. Tussen hem het verkeer blijven. Hem te volgen als hij, na in een gekrompen te zijn, achter of zijwaard schoot. Fysiek absoluut niet te blokkeren en puur op stem en handgebaren hem op mij te laten focussen tot het verkeer langs was. Gelukkig was bij Djarra het wel altijd zo dat voorbij is voorbij en dan is het ook over. Maar goed geen ideale situatie, omdat ik nooit echt kon ingrijpen.
Sinds kort echter merkte ik een verschil op. Er kwam weer eens een busje hard aangereden en Djarra deed zijn hoofd omhoog en verstrakte. Ik gaf twee korte rukjes aan de teugels met de woorden dat hij zich niet moest aan stellen. En ….. hij bracht zijn hoofd omlaag en liep normaal door! Waar voorheen een fysiek signaal niet was doorgekomen of eerder de zaak zou verergeren. Dit heb ik ondertussen meerdere malen kunnen herhalen met hetzelfde resultaat! Ik vindt dat zo prachtig hij ziet er dan ook zo volwassen uit.
Voorbeeld 2:
Ander voorbeeld is als we van stal vertrekken richting Baarn. Dan loop je voor het paleis langs met aan de linkerkant het hek van het paleis. Situatie is hek, 5 meter asfalt met onder andere een breed fietspad en nog een vluchtstrook en dan de doorgaan de 2-baans weg. Hier rijdt veel verkeer en ook veel vracht verkeer. Op zich best wel veel ruimte.
Voorheen vond Djarra hekken en schuttingen eng en dorst daar niet vlak langs te lopen en was dan gespannen. De vrachtwagens in het verkeer waren ook eng. Dus aan de hand hier langs wandelen ging wel, maar ik moest altijd alert blijven. Zeker als er dan ook nog een kudde race-fieters op ons af kwam.
Vorige week wandel ik weer langs het paleis en zijn ze op het grasveld bezig en laat Djarra nu super geïnteresseerd kijken naar wat ze daar deden, daar aan de andere kant van het hek. Normaal stopte zijn wereld bij het hek dat eng was en nu keek hij wat er op het grasveld gebeurde. Vandaag zag hij dat er ook mensen voor het paleis liepen, aan de achterkant van het grasveld, en heeft even stil gestaan om dit goed te bekijken. Er is echt een wereld voor hem open gegaan en dat geeft hem meer ruimte en daarmee ook minder spanning. Nu loopt hij heel relaxed naar de mensen te kijken en reageert niet eens meer op vracht verkeer dat langs komt. Niet omdat hij het niet opmerkt, maar omdat hij nu ruimte heeft en dan is het niet meer eng.
Ik hoop dat ik het zo heb op kunnen schrijven dat anderen kunnen begrijpen wat ik bedoel. Het is zo’n wezenlijke verandering in Djarra. Een groei die je niet kan afdwingen waar je alleen maar naar toe kan werken en dan wachten tot de ander de stap zelf zet. Ik ben (wederom) zo trots op mijn paard.
Voor mij is mentale groei dat indrukken beter verwerkt kunnen worden, dat er meer indrukken opgedaan kunnen worden. Dat er mentaal ruimte is om te incasseren en meteen te verwerken. Ik zal wat voorbeelden geven.
Voorbeeld 1:
Djarra vond en vindt groot of lawaaierig verkeer ,zeker als dat recht op hem af komt, eng … zeg maar dood eng. Voorheen moest ik zijn angst managen en in veilige banen zien te leiden. Door te heftige situaties proberen te voor komen. Er niet op te zitten maar ernaast te lopen. Tussen hem het verkeer blijven. Hem te volgen als hij, na in een gekrompen te zijn, achter of zijwaard schoot. Fysiek absoluut niet te blokkeren en puur op stem en handgebaren hem op mij te laten focussen tot het verkeer langs was. Gelukkig was bij Djarra het wel altijd zo dat voorbij is voorbij en dan is het ook over. Maar goed geen ideale situatie, omdat ik nooit echt kon ingrijpen.
Sinds kort echter merkte ik een verschil op. Er kwam weer eens een busje hard aangereden en Djarra deed zijn hoofd omhoog en verstrakte. Ik gaf twee korte rukjes aan de teugels met de woorden dat hij zich niet moest aan stellen. En ….. hij bracht zijn hoofd omlaag en liep normaal door! Waar voorheen een fysiek signaal niet was doorgekomen of eerder de zaak zou verergeren. Dit heb ik ondertussen meerdere malen kunnen herhalen met hetzelfde resultaat! Ik vindt dat zo prachtig hij ziet er dan ook zo volwassen uit.
Voorbeeld 2:
Ander voorbeeld is als we van stal vertrekken richting Baarn. Dan loop je voor het paleis langs met aan de linkerkant het hek van het paleis. Situatie is hek, 5 meter asfalt met onder andere een breed fietspad en nog een vluchtstrook en dan de doorgaan de 2-baans weg. Hier rijdt veel verkeer en ook veel vracht verkeer. Op zich best wel veel ruimte.
Voorheen vond Djarra hekken en schuttingen eng en dorst daar niet vlak langs te lopen en was dan gespannen. De vrachtwagens in het verkeer waren ook eng. Dus aan de hand hier langs wandelen ging wel, maar ik moest altijd alert blijven. Zeker als er dan ook nog een kudde race-fieters op ons af kwam.
Vorige week wandel ik weer langs het paleis en zijn ze op het grasveld bezig en laat Djarra nu super geïnteresseerd kijken naar wat ze daar deden, daar aan de andere kant van het hek. Normaal stopte zijn wereld bij het hek dat eng was en nu keek hij wat er op het grasveld gebeurde. Vandaag zag hij dat er ook mensen voor het paleis liepen, aan de achterkant van het grasveld, en heeft even stil gestaan om dit goed te bekijken. Er is echt een wereld voor hem open gegaan en dat geeft hem meer ruimte en daarmee ook minder spanning. Nu loopt hij heel relaxed naar de mensen te kijken en reageert niet eens meer op vracht verkeer dat langs komt. Niet omdat hij het niet opmerkt, maar omdat hij nu ruimte heeft en dan is het niet meer eng.
Ik hoop dat ik het zo heb op kunnen schrijven dat anderen kunnen begrijpen wat ik bedoel. Het is zo’n wezenlijke verandering in Djarra. Een groei die je niet kan afdwingen waar je alleen maar naar toe kan werken en dan wachten tot de ander de stap zelf zet. Ik ben (wederom) zo trots op mijn paard.
zaterdag 13 september 2008
Beetje ziek ....
Djarra was vanmorgen echt een beetje ziek en van slag.
Gister had het de hele ganse dag geregend met wat wind erbij dus ik heb hem aan het einde van de dag naar binnen gehaald voor een nachtje op stal. De voorspelling was dat ’s nachts alle buien weer terug over ons land zouden waaien en dat trekt Djarra niet. Als hij nat is dan is dat door en door en dan krijgt hij het koud. Dan kan ik kiezen hem met een deken buiten te zetten of op stal en deze keer koos ik voor een nachtje stal. Kan hij wat hooi bij eten. Ze staan sinds een week in een “verse” wei dus wat hooi en stro ertussen door is ook wel goed.
Op stal zag je Djarra staan rillen dus dat was een goede keuze. Op dat moment regende het nog steeds dus wat ik anders meestal doe even laten lopen om hem van binnen te laten opwarmen zag ik ook niet zitten. Dus zijn voer gegeven en hooi voor de nacht.
Toen ik ’s morgens kwam was een hooi plek tot op de grond toe schoon, maar er lag ook nog flink veel hooi. Dat is al zeer ongebruikelijk. Verder had hij veel en op een plek gemest ook niet gebruikelijk. Hij was opgetrokken dat is ook geen goed teken. Hij had zijn regendeken die voor de stal hing eraf gegooid en later toen ik hem er weer opgehangen had zat hij er in te bijten. En hij zat ook aan zijn halster te bijten dat daar hing. Draaide van me weg op stal. Drinkbak had hij niet uit gedronken. Dus hem water gegeven, hij dronk een halve emmer, dus niet absurd dorstig. Ik heb sinds kort Colosan op stal dat is voor koliek en als je paard met een hele bolle rommelende buik uit het land komt. Hier ook maar 10 ml van gegeven. Dit werkt ontspannend en de gassen verdwijnen sneller de darmen komen tot rust. En het werkt dus heel snel, je kan het voor het rijden geven en dan met rijden al het effect voelen. Hierna maar een grondige poets/massage beurt gegeven en opgezadeld. Het regende nog steeds, dus nu in de wei zetten zag ik niet zitten, zelf niet met deken. Stil op stal laten staan ook niet. Maar een rustig ritje zou kunnen bijdragen aan ontspannen. En dat heeft gewerkt. Hij had in het begin nog echt wel een beetje last van zijn buik, maar dat is langzaam weg getrokken. We zijn wel lang weg geweest, maar heel rustig aan gedaan.
Toen ik terug kwam was hij heerlijk ontspannen, stond te gapen toen ik met Mariska ging praten. Heeft goed gegeten en wou daarna heel graag naar de wei. Ondertussen was het eindelijk (14:00) droog geworden met een voorzichtig zonnetje. Dus een paard dat helemaal goed aanvoelde lekker de wei ingestuurd.
Gister had het de hele ganse dag geregend met wat wind erbij dus ik heb hem aan het einde van de dag naar binnen gehaald voor een nachtje op stal. De voorspelling was dat ’s nachts alle buien weer terug over ons land zouden waaien en dat trekt Djarra niet. Als hij nat is dan is dat door en door en dan krijgt hij het koud. Dan kan ik kiezen hem met een deken buiten te zetten of op stal en deze keer koos ik voor een nachtje stal. Kan hij wat hooi bij eten. Ze staan sinds een week in een “verse” wei dus wat hooi en stro ertussen door is ook wel goed.
Op stal zag je Djarra staan rillen dus dat was een goede keuze. Op dat moment regende het nog steeds dus wat ik anders meestal doe even laten lopen om hem van binnen te laten opwarmen zag ik ook niet zitten. Dus zijn voer gegeven en hooi voor de nacht.
Toen ik ’s morgens kwam was een hooi plek tot op de grond toe schoon, maar er lag ook nog flink veel hooi. Dat is al zeer ongebruikelijk. Verder had hij veel en op een plek gemest ook niet gebruikelijk. Hij was opgetrokken dat is ook geen goed teken. Hij had zijn regendeken die voor de stal hing eraf gegooid en later toen ik hem er weer opgehangen had zat hij er in te bijten. En hij zat ook aan zijn halster te bijten dat daar hing. Draaide van me weg op stal. Drinkbak had hij niet uit gedronken. Dus hem water gegeven, hij dronk een halve emmer, dus niet absurd dorstig. Ik heb sinds kort Colosan op stal dat is voor koliek en als je paard met een hele bolle rommelende buik uit het land komt. Hier ook maar 10 ml van gegeven. Dit werkt ontspannend en de gassen verdwijnen sneller de darmen komen tot rust. En het werkt dus heel snel, je kan het voor het rijden geven en dan met rijden al het effect voelen. Hierna maar een grondige poets/massage beurt gegeven en opgezadeld. Het regende nog steeds, dus nu in de wei zetten zag ik niet zitten, zelf niet met deken. Stil op stal laten staan ook niet. Maar een rustig ritje zou kunnen bijdragen aan ontspannen. En dat heeft gewerkt. Hij had in het begin nog echt wel een beetje last van zijn buik, maar dat is langzaam weg getrokken. We zijn wel lang weg geweest, maar heel rustig aan gedaan.
Toen ik terug kwam was hij heerlijk ontspannen, stond te gapen toen ik met Mariska ging praten. Heeft goed gegeten en wou daarna heel graag naar de wei. Ondertussen was het eindelijk (14:00) droog geworden met een voorzichtig zonnetje. Dus een paard dat helemaal goed aanvoelde lekker de wei ingestuurd.
vrijdag 12 september 2008
Djarra als leerpaard
Ik heb nu voor de tweede keer Djarra als les/leer paard gebruikt. En hij doet het prima en vindt het heel ok.
Het ging om werken aan de hand dus met hoofdstel en dressuur zweep zijn we aan de slag gegaan. Nou dat zeg ik dan meteen verkeerd. Ik heb hem meteen overgegeven aan Ingrid. Ze had al les van me gehad met haar eigen paard. Maar werken met andere paarden kan heel waarde vol zijn en tevens zouden we een nieuwe oefening doen.
Best moeilijk om je paard meteen aan iemand anders te geven. Maar beide hebben rustig de tijd genomen om elkaar te leren kennen. En ik heb (met moeite) me er niet mee bemoeid.
Eerst even gewoon rond gewandeld, zo kon Ingrid aftasten wanneer en hoeveel ze moest ingrijpen. Zo vertraagde hij standaard bij de verste korte zijde van de bak. Die blik van Djarra sprak bij tijden ook boekdelen, zo prachtig om te zien. Vervolgens een beetje stelling vragen, wat rechtsom heel makkelijk ging. Maar linksom had hij daar even tijd voor nodig. Hij heeft dezelfde truckendoos als haar eigen paard. Dus op dat vlak kon ik haar ook meteen verder helpen hoe dat het beste aan te pakken. Zo kunnen ze over hun schouder naar buiten weg lopen en dan moet je niet achter ze aan stappen, maar juist bij je eigen loop lijn blijven. Dus je eigen focus (oefening, looprichting) niet uit het oog verliezen als het paard iets anders doet dan gevraagd.
Daarna weer een stapje verder door schouder binnenwaard te vragen. En mij gaat het dan om de correct uitvoering vanuit gymnastiserend oogpunt. Dus een correcte houding, maar een vastgezette rug vindt ik niet goed. Hier moest Ingrid even zoeken naar hoeveel of eerder hoe weinig ze moest doen om Djarra de oefening correct te laten uitvoeren. Djarra is heel erg lenig, maar dat werkt soms lastig. Bij de minste hulp loopt hij met zijn benen al te kruisen en flink onder te stappen. Maar dat zijn die lange stelten van hem, zijn lijf doet dan nog niets aan buiging en de stelling verdwijnt dan ook rap. Dus even zoeken hoe hij met stelling en buiging ontspannen de oefening doet. Maar uiteindelijk ging het best goed en gaf hij tijdens de oefening mooi na.
Tot slot de nieuwe oefening. Vanuit de volte met behoud van de stelling naar buiten draaien. Je gaat dus een volte in met contra stelling. Achterhand maakt een kleine cirkel en doet nu minder. Maar voor moet hij zijwaards gaan stappen en daarmee werk je de schouder partij heel mooi los. Nadat ik dat had voor gedaan, vanuit de volte een paar passen in contra, nam Ingrid hem weer over. En pot verdorie zij loopt zo met hem meteen een hele cirkel in contra en er weer goed uitkomend met een paard dat nog steeds lekker in balans is. Zo ver had ik het nog nooit door gevoerd.
Het mooiste was toen ik Djarra de bak uit nam en nog even naar het hek om draaide. Toen liep Djarra zo met zijn neus bij haar hand met Ingrid mee ……. Kennelijk hadden ze flink aan bonding gedaan!
Het ging om werken aan de hand dus met hoofdstel en dressuur zweep zijn we aan de slag gegaan. Nou dat zeg ik dan meteen verkeerd. Ik heb hem meteen overgegeven aan Ingrid. Ze had al les van me gehad met haar eigen paard. Maar werken met andere paarden kan heel waarde vol zijn en tevens zouden we een nieuwe oefening doen.
Best moeilijk om je paard meteen aan iemand anders te geven. Maar beide hebben rustig de tijd genomen om elkaar te leren kennen. En ik heb (met moeite) me er niet mee bemoeid.
Eerst even gewoon rond gewandeld, zo kon Ingrid aftasten wanneer en hoeveel ze moest ingrijpen. Zo vertraagde hij standaard bij de verste korte zijde van de bak. Die blik van Djarra sprak bij tijden ook boekdelen, zo prachtig om te zien. Vervolgens een beetje stelling vragen, wat rechtsom heel makkelijk ging. Maar linksom had hij daar even tijd voor nodig. Hij heeft dezelfde truckendoos als haar eigen paard. Dus op dat vlak kon ik haar ook meteen verder helpen hoe dat het beste aan te pakken. Zo kunnen ze over hun schouder naar buiten weg lopen en dan moet je niet achter ze aan stappen, maar juist bij je eigen loop lijn blijven. Dus je eigen focus (oefening, looprichting) niet uit het oog verliezen als het paard iets anders doet dan gevraagd.
Daarna weer een stapje verder door schouder binnenwaard te vragen. En mij gaat het dan om de correct uitvoering vanuit gymnastiserend oogpunt. Dus een correcte houding, maar een vastgezette rug vindt ik niet goed. Hier moest Ingrid even zoeken naar hoeveel of eerder hoe weinig ze moest doen om Djarra de oefening correct te laten uitvoeren. Djarra is heel erg lenig, maar dat werkt soms lastig. Bij de minste hulp loopt hij met zijn benen al te kruisen en flink onder te stappen. Maar dat zijn die lange stelten van hem, zijn lijf doet dan nog niets aan buiging en de stelling verdwijnt dan ook rap. Dus even zoeken hoe hij met stelling en buiging ontspannen de oefening doet. Maar uiteindelijk ging het best goed en gaf hij tijdens de oefening mooi na.
Tot slot de nieuwe oefening. Vanuit de volte met behoud van de stelling naar buiten draaien. Je gaat dus een volte in met contra stelling. Achterhand maakt een kleine cirkel en doet nu minder. Maar voor moet hij zijwaards gaan stappen en daarmee werk je de schouder partij heel mooi los. Nadat ik dat had voor gedaan, vanuit de volte een paar passen in contra, nam Ingrid hem weer over. En pot verdorie zij loopt zo met hem meteen een hele cirkel in contra en er weer goed uitkomend met een paard dat nog steeds lekker in balans is. Zo ver had ik het nog nooit door gevoerd.
Het mooiste was toen ik Djarra de bak uit nam en nog even naar het hek om draaide. Toen liep Djarra zo met zijn neus bij haar hand met Ingrid mee ……. Kennelijk hadden ze flink aan bonding gedaan!
zondag 31 augustus 2008
Experiment geslaagd!
Djarra en ik gaan de laatste tijd echt heel fijn samen. Maar met zijn verleden was ik er niet zeker van of dat nu alleen met mij was omdat ik hem zo goed ken. Of dat nu ook iemand anders zonder gebruiksaanwijzing gewoon met hem weg zou kunnen rijden. Ik had er in het voorjaar iemand opgehad waar hij wel braaf bij was, geen stress, maar echt soepel ging het niet.
Vandaag opnieuw het experiment herhaald. Nu met Esther Groen een ervaren ruiter die ook met jonge en probleem paarden kan omgaan. Ik was dus best wel zenuwachtig of mijn Djarra het wel zou overleven… dat ik op gelijktijdig op haar jonge Moragh mocht is gewoon alleen maar leuk.
Dus, wat ik altijd doe ernaast lopend naar het bos en pas daar opstappen. Esther heeft geprobeerd hem wakker te krijgen, maar als je ernaast loopt vindt Djarra dat hij rustig door kan slapen. Ik zat al op Moragh toen Esther op Djarra ging opstappen. Heel spannend vond ik dat, want zij doet dat anders dan ik, maar Djarra vond het best de kanjer. Haar beugels moesten toch iets verlengt, kan dat als ik erop zit vraagt ze dan. Nou, ik heb dat nog niet gedaan, maar probeer maar. Nu blijft zij keurig midden op het zadel zitten tijdens het op maat maken en het ging dus zonder problemen. Dat is dan zo toppie! Het is gewoon mooi om iemand met hem dingen te zien doen die ik nog niet gedaan heb, van wegen het verleden dat Djarra en ik dan samen hebben. Hij kan dus echt al veel meer hebben en verschiet niet of nauwelijks meer.
Vervolgens was Djarra nu wel wakker, maar hij is een diesel en moet echt warm lopen. Esther vindt dat het te lang duurt dus pakt hem toch vrij snel al op en merkt dan dat hij dan nog niet zo lekker gaat, klopt daarom wacht ik gewoon tot hij los en warm gelopen is. Maar goed ze werkt toch lekker met hem door en heeft volgens haar uiteindelijk een prachtig “dressuur” paard onder zicht. Aangezien ze begon met een lange losse slungel van een paard heeft ze daar best wel hard aan moeten werken.
Maar ja, als hij dan eenmaal echt gaat lopen heb je nog maar hele lichte hulpen en een hele lichte teugel voering nodig. Dan voel je een kracht door zijn lijf stromen, een genot om op te zitten. Conclusie: experiment meer dan geslaagd. Djarra is een normaal paard waar ik als nodig zo anderen mee weg kan laten rijden. Dat vindt ik zelf heel belangrijk. Mocht er moet mij ooit iets gebeuren in een wedstrijd of thuis dat iemand anders zonder problemen op hem kan stappen en hem kan rijden.
Voor het einde van de rit van paard gewisseld. Moragh had zich super braaf gedragen en mocht nog even aan het werk bij Esther. Ik kon weer op mijn eigen Djarra. Wat zit dat beest toch heerlijk met zijn grote, krachtige en soepele passen.
Vandaag opnieuw het experiment herhaald. Nu met Esther Groen een ervaren ruiter die ook met jonge en probleem paarden kan omgaan. Ik was dus best wel zenuwachtig of mijn Djarra het wel zou overleven… dat ik op gelijktijdig op haar jonge Moragh mocht is gewoon alleen maar leuk.
Dus, wat ik altijd doe ernaast lopend naar het bos en pas daar opstappen. Esther heeft geprobeerd hem wakker te krijgen, maar als je ernaast loopt vindt Djarra dat hij rustig door kan slapen. Ik zat al op Moragh toen Esther op Djarra ging opstappen. Heel spannend vond ik dat, want zij doet dat anders dan ik, maar Djarra vond het best de kanjer. Haar beugels moesten toch iets verlengt, kan dat als ik erop zit vraagt ze dan. Nou, ik heb dat nog niet gedaan, maar probeer maar. Nu blijft zij keurig midden op het zadel zitten tijdens het op maat maken en het ging dus zonder problemen. Dat is dan zo toppie! Het is gewoon mooi om iemand met hem dingen te zien doen die ik nog niet gedaan heb, van wegen het verleden dat Djarra en ik dan samen hebben. Hij kan dus echt al veel meer hebben en verschiet niet of nauwelijks meer.
Vervolgens was Djarra nu wel wakker, maar hij is een diesel en moet echt warm lopen. Esther vindt dat het te lang duurt dus pakt hem toch vrij snel al op en merkt dan dat hij dan nog niet zo lekker gaat, klopt daarom wacht ik gewoon tot hij los en warm gelopen is. Maar goed ze werkt toch lekker met hem door en heeft volgens haar uiteindelijk een prachtig “dressuur” paard onder zicht. Aangezien ze begon met een lange losse slungel van een paard heeft ze daar best wel hard aan moeten werken.
Maar ja, als hij dan eenmaal echt gaat lopen heb je nog maar hele lichte hulpen en een hele lichte teugel voering nodig. Dan voel je een kracht door zijn lijf stromen, een genot om op te zitten. Conclusie: experiment meer dan geslaagd. Djarra is een normaal paard waar ik als nodig zo anderen mee weg kan laten rijden. Dat vindt ik zelf heel belangrijk. Mocht er moet mij ooit iets gebeuren in een wedstrijd of thuis dat iemand anders zonder problemen op hem kan stappen en hem kan rijden.
Voor het einde van de rit van paard gewisseld. Moragh had zich super braaf gedragen en mocht nog even aan het werk bij Esther. Ik kon weer op mijn eigen Djarra. Wat zit dat beest toch heerlijk met zijn grote, krachtige en soepele passen.
vrijdag 15 augustus 2008
Springen kan hij ook weer!
Wat hij leuk vindt is los springen.
Dit voorjaar heb ik wat cavaletti/spring lessen gevolgd met hem. Dat was nog super spannend, en hij moest eerst over een hindernis heen kunnen stappen voor we erover heen konden springen. Zo eng vond hij het soms.
Nu hij weer alles kan en mag heb ik hem weer eens los laten springen. De eerste keer over een balk heen draven …. Daar kijkt hij al niet meer naar. Even later 5 balken achter elkaar … no problemo.
Een hindernisje moet eerst bekeken worden voor hij er overheen stapt. Maar na die eerste keer springt hij zonder problemen met veel plezier en techniek makkelijk erover heen. Alleen als ik iets wezenlijks verander moet hij eerst kijken, één maal, daarna is het goed.
Dus dan eindig je met op een volte twee hindernissen, aan elke kant van de bak één. Ik sta in het midden en doe zo goed als niets, soms aftellen om hem goed te laten afzetten. En Djarra? Die galoppeert volluit rond en springt met gigantische mooie sprongen over de hindernissen. Hij vind het prachtig! Het is zo’n genot om je paard zo te zien te genieten. Weer zo vitaal en krachtig.
Dit voorjaar heb ik wat cavaletti/spring lessen gevolgd met hem. Dat was nog super spannend, en hij moest eerst over een hindernis heen kunnen stappen voor we erover heen konden springen. Zo eng vond hij het soms.
Nu hij weer alles kan en mag heb ik hem weer eens los laten springen. De eerste keer over een balk heen draven …. Daar kijkt hij al niet meer naar. Even later 5 balken achter elkaar … no problemo.
Een hindernisje moet eerst bekeken worden voor hij er overheen stapt. Maar na die eerste keer springt hij zonder problemen met veel plezier en techniek makkelijk erover heen. Alleen als ik iets wezenlijks verander moet hij eerst kijken, één maal, daarna is het goed.
Dus dan eindig je met op een volte twee hindernissen, aan elke kant van de bak één. Ik sta in het midden en doe zo goed als niets, soms aftellen om hem goed te laten afzetten. En Djarra? Die galoppeert volluit rond en springt met gigantische mooie sprongen over de hindernissen. Hij vind het prachtig! Het is zo’n genot om je paard zo te zien te genieten. Weer zo vitaal en krachtig.
Zuid Limburg 1,2 en 3 augustus 2008
Nu de training weer is opgepakt is het zoeken naar wat hij aankan.
We hadden een gezellig weekend in Zuid Limburg gepland staan met een stel andere endurance ruiters. Samen rijden, leerzame clinis en lekker eten, drinken en kletsen.
Hier zijn geen ruiterpaden. De ondergrond is hard en stenig en door de regen waren de stenen allemaal omhoog gekomen. Het advies om je paard rondom te laten beslaan was terecht en dat had ik dus ook gedaan, Djarra stond rondom op ijzers. Vrijdag waren we er al voor de middag dus tijd genoeg om met een klein ploegje ’s middags al een kort ritje te maken. Dit was een heerlijk voorproefje op de zaterdag. En een mooie kans om te bekijken hoe Djarra op ijzers loopt. Nou hij loopt er zo mee weg en de stenige ondergrond is geen probleem. Dit rustige korte ritje ging perfect.
Zaterdag’s ging ik mee met een groep die niet zo ver (max. 20 km.) zou gaan en met een rustig karakter zouden rond rijden. Met als must 2x maar door de rivier de Gulp waden!
Nu was dit de eerste groepsrit voor Djarra sinds zijn blessure 2 maanden geleden. En de groep was wat groot, waardoor het tempo achterin hoger lag. Toen we na een stukje stappen aandraafde had Djarra even moeite om mee te komen waardoor een gat viel. Van mij mocht hij niet galopperen en toen brak bij hem even de stess uit en schoot hij in een bronco bok. Gelukkig stopte mijn voorganger en kon Djarra even ademhalen en samen met de ander iets rustiger door draven. De hele rit bleef het tempo naar mijn gevoel iets te hoog voor ons, maar hij gedroeg zich verder prima. Nou ja, in een super verzamelde galop steil omhoog klauwen als we wat achter kwamen.
Dan de Gulp. Ik ben met Djarra nog nooit het water in geweest en ik wist ook niet wat hij voor ervaring daar wel of niet mee had. Na wat aarzelen sprong hij erin om meteen door te springen ware het niet dat er een klein dammetje van stenen was, dus vol in de ankers. Goed kijken, erover heen stappen, en stil staan bij de rest. Toen we daar zo pootje badend stil stonden vond hij dat hij dan ook wel kon gaan staan drinken. Na deze kleine pauze er weer uit gegaan zonder veel poespas.
Al met al zo’n 2 uur gereden, 18 km afgelegd. En dit was voor Djarra best een pittige rit. Perfect dus dat we ’s avonds een clinic hadden met een dierenarts die alle paarden bekeek en ons leerde een paard goed voor te brengen voor de veterinaire keuringen op de endurance wedstrijden. Djarra reageerd sterk op het palperen van de spieren in de bovenlijn en zijn achterhand. Maar dit is puur een kwestie van een gevoelig paard, er waren geen spier problemen of pijn plekken. Ook liet hij zien dat Djarra heel mobiel in zijn rug is! Conclusie alle rug problemen zijn verleden tijd en hij is volkomen genezen verklaard door mij.
En volgend jaar willen we hier de wedstrijd rijden!
We hadden een gezellig weekend in Zuid Limburg gepland staan met een stel andere endurance ruiters. Samen rijden, leerzame clinis en lekker eten, drinken en kletsen.
Hier zijn geen ruiterpaden. De ondergrond is hard en stenig en door de regen waren de stenen allemaal omhoog gekomen. Het advies om je paard rondom te laten beslaan was terecht en dat had ik dus ook gedaan, Djarra stond rondom op ijzers. Vrijdag waren we er al voor de middag dus tijd genoeg om met een klein ploegje ’s middags al een kort ritje te maken. Dit was een heerlijk voorproefje op de zaterdag. En een mooie kans om te bekijken hoe Djarra op ijzers loopt. Nou hij loopt er zo mee weg en de stenige ondergrond is geen probleem. Dit rustige korte ritje ging perfect.
Zaterdag’s ging ik mee met een groep die niet zo ver (max. 20 km.) zou gaan en met een rustig karakter zouden rond rijden. Met als must 2x maar door de rivier de Gulp waden!
Nu was dit de eerste groepsrit voor Djarra sinds zijn blessure 2 maanden geleden. En de groep was wat groot, waardoor het tempo achterin hoger lag. Toen we na een stukje stappen aandraafde had Djarra even moeite om mee te komen waardoor een gat viel. Van mij mocht hij niet galopperen en toen brak bij hem even de stess uit en schoot hij in een bronco bok. Gelukkig stopte mijn voorganger en kon Djarra even ademhalen en samen met de ander iets rustiger door draven. De hele rit bleef het tempo naar mijn gevoel iets te hoog voor ons, maar hij gedroeg zich verder prima. Nou ja, in een super verzamelde galop steil omhoog klauwen als we wat achter kwamen.
Dan de Gulp. Ik ben met Djarra nog nooit het water in geweest en ik wist ook niet wat hij voor ervaring daar wel of niet mee had. Na wat aarzelen sprong hij erin om meteen door te springen ware het niet dat er een klein dammetje van stenen was, dus vol in de ankers. Goed kijken, erover heen stappen, en stil staan bij de rest. Toen we daar zo pootje badend stil stonden vond hij dat hij dan ook wel kon gaan staan drinken. Na deze kleine pauze er weer uit gegaan zonder veel poespas.
Al met al zo’n 2 uur gereden, 18 km afgelegd. En dit was voor Djarra best een pittige rit. Perfect dus dat we ’s avonds een clinic hadden met een dierenarts die alle paarden bekeek en ons leerde een paard goed voor te brengen voor de veterinaire keuringen op de endurance wedstrijden. Djarra reageerd sterk op het palperen van de spieren in de bovenlijn en zijn achterhand. Maar dit is puur een kwestie van een gevoelig paard, er waren geen spier problemen of pijn plekken. Ook liet hij zien dat Djarra heel mobiel in zijn rug is! Conclusie alle rug problemen zijn verleden tijd en hij is volkomen genezen verklaard door mij.
En volgend jaar willen we hier de wedstrijd rijden!
donderdag 17 juli 2008
Weer een stapje verder
Afgelopen zondag een klein ritje gemaakt met langere stukken draf, dat ging heel goed. Vandaag hebben we een "normale" kleine buitenrit gemaakt. Waarbij ik heen 15 minuten lang gedraafd hebt. Dat deed hij correct en heel braaf. Toen op het verste punt even 5 minuten stap. Daarna weer terug gedraafd met een paard dat er flink zin in had. Omdat hij zoveel beter aanvoelt mocht hij ook meer op tempo lopen en heb ik hem wat vrijer gelaten met de teugels. En hij liep echt heerlijk. Volgende keer maar even hartslag meter en GPS meenemen om wat meer feitelijke info te verzamelen.
Bijna thuis neem ik hem aan de hand mee langs de stoplichten en bij het oversteken moet hij dan even draven. Nou de tweede oversteek zette hij aan als om in galop over te steken, dus die achterhand en dat bekken waren niet moe! Thuis aangekomen een tevreden paard eten gegeven en weer bij zijn vrienden in de wei gezet.
Bijna thuis neem ik hem aan de hand mee langs de stoplichten en bij het oversteken moet hij dan even draven. Nou de tweede oversteek zette hij aan als om in galop over te steken, dus die achterhand en dat bekken waren niet moe! Thuis aangekomen een tevreden paard eten gegeven en weer bij zijn vrienden in de wei gezet.
dinsdag 8 juli 2008
Van revalidatie naar training
Na vorig weekend liet Djarra al opmerkelijke verbetering zien. Afgelopen donderdag is hij nogmaals door Annette de Vogel behandeld, waarna 3 dagen rust zijn voorgeschreven. Dat vindt ik moeilijk en als compromis hebben we zondag een stukje gewandeld en we hebben niet gedraafd echt alleen gewandeld. Hij was super kijkerig en schrikkerig, waarschijnlijk door het lage drukgebied met regen en onweer. Na de wandeling was hij eens stuk relaxeter.
Maandag wou ik dus weer gaan rijden. Overdag kwamen er steeds buien met veel wind over dus gewacht tot de avond, dan zou de wind gaan liggen. Die was gaan liggen maar ik heb stortbuien aan regen over me heen gekregen.
Best wel even spannend. Een nat en koud paard opzadelen met een iets te korte singel en een verleden van singeldwang en bokken. Dus lekker gepoetst en zijn rug gemasseerd. Tijd genomen bij het opzadelen en weg stappen en alles is zonder problemen verlopen. De eerste 20 minuten ernaast gelopen, is toch langs de weg, en meteen maar door nat geregend. Djarra kan tegenwoordig prachtig afbuigen met een mooie gewelfde hals zag er super uit. In het bos opgestapt en geen probleem gehad. Eigenlijk stapte hij best lekker weg. Aangezien het toen zo nodig nog harder ging regenen toch maar gelijk gaan draven. En hij liep dus meteen helemaal goed! Dat was voor het eest sinds 9 weken.
We hebben dus iets langere stukken gedraafd met nog veel langere stukken stap er tussen. Je merk in het begin dat een hellinkje in draf moeilijk gaat, maar hij slaat zich er dapper doorheen en dan ga ik even later stappen om hem bij te laten komen. Maar als ik later op een mooi horizontaal recht pad met goede bodem draaf heb ik een heel krachtig paard onder me dat het liefst harder wil. Dit doen we niet om te voorkomen dat hij bij een snelle beweging (verstappen/schrikken) zich zelf blesseert. Op de terugweg merk je ook dat het nog veel inspanning kost en dan wordt hij moe. De coördinatie is soms even wat minder bijvoorbeeld. Zolang ik erop zit moet hij aktief (met zijn buikspieren aan het werk) blijven. Ik stap er bij de stoplichten weer af en dan kan hij 15 minuten uitstappen met mij er naast. Dan stap hij dus echt super goed door en helemaal los door zijn lijf.
Gezien het zeer slechte weer mocht hij met zijn vermoeide spieren op stal blijven ’s nachts.
We hebben dus zalig gereden en de revalidatie ga ik nu trainen noemen.
Maandag wou ik dus weer gaan rijden. Overdag kwamen er steeds buien met veel wind over dus gewacht tot de avond, dan zou de wind gaan liggen. Die was gaan liggen maar ik heb stortbuien aan regen over me heen gekregen.
Best wel even spannend. Een nat en koud paard opzadelen met een iets te korte singel en een verleden van singeldwang en bokken. Dus lekker gepoetst en zijn rug gemasseerd. Tijd genomen bij het opzadelen en weg stappen en alles is zonder problemen verlopen. De eerste 20 minuten ernaast gelopen, is toch langs de weg, en meteen maar door nat geregend. Djarra kan tegenwoordig prachtig afbuigen met een mooie gewelfde hals zag er super uit. In het bos opgestapt en geen probleem gehad. Eigenlijk stapte hij best lekker weg. Aangezien het toen zo nodig nog harder ging regenen toch maar gelijk gaan draven. En hij liep dus meteen helemaal goed! Dat was voor het eest sinds 9 weken.
We hebben dus iets langere stukken gedraafd met nog veel langere stukken stap er tussen. Je merk in het begin dat een hellinkje in draf moeilijk gaat, maar hij slaat zich er dapper doorheen en dan ga ik even later stappen om hem bij te laten komen. Maar als ik later op een mooi horizontaal recht pad met goede bodem draaf heb ik een heel krachtig paard onder me dat het liefst harder wil. Dit doen we niet om te voorkomen dat hij bij een snelle beweging (verstappen/schrikken) zich zelf blesseert. Op de terugweg merk je ook dat het nog veel inspanning kost en dan wordt hij moe. De coördinatie is soms even wat minder bijvoorbeeld. Zolang ik erop zit moet hij aktief (met zijn buikspieren aan het werk) blijven. Ik stap er bij de stoplichten weer af en dan kan hij 15 minuten uitstappen met mij er naast. Dan stap hij dus echt super goed door en helemaal los door zijn lijf.
Gezien het zeer slechte weer mocht hij met zijn vermoeide spieren op stal blijven ’s nachts.
We hebben dus zalig gereden en de revalidatie ga ik nu trainen noemen.
donderdag 3 juli 2008
Revalidatie II
Annet de Vogel is weer geweest. Zijn SI gewricht en banden zijn eigenlijk zo goed als hersteld in de zin dat hij bijna niet meer kreupel loopt. Ik kan nu langzaam verder gaan opbouwen, meer overgangen, langere stukken draf. Maar wel steeds met 1 a 2 dagen rust ertussen. En ik ben nog zeker 4-6 weken bezig om hem zo sterk te krijgen dat hij weer vol belast kan gaan worden. Ik verwacht half augustus weer op normale rustige buitenritjes te zitten.
Wat wel nu naar voren kwam was een overprikkelde blinde darm. De combinatie van in de wei met steeds vers gras, meusli die ik was gaan voeren en geen werk is niet optimaal: te veel suikers om te verwerken. Ik ga de verhouding granenmix en meusli dus wijzigen naar meer granenmix en minder meusli. En, nu ik nog niet echt werk met hem, even ondersteunen met Colosan om de darmen tot rust te bregen. Deze overprikkelde (dikke buik) blinde darm "stoort" ook op de problemen in zijn bekken. Hij zal zijn achterbenen anders wegzetten wat in het bekken meer spanning oplevert. Zodra ik weer meer ga rijden zal dit bijtrekken en hoef ik dan ook niet meer met een middel als Colosan te ondersteunen. Hier had ik nog nooit van gehoord, weer wat geleerd.
Ik had vorige zomer ook gemerkt dat als hij zo'n grasbuik heeft hij met rijden 20 - 30 minuten nodig had om overtollige gassen e.d. weg te werken voor hij lekker ging lopen.
Het middel Colosan werk eigenlijk direct en kan je vlak voor je gaat rijden geven als hij er erg opgeblazen bij staat. Ik denk dat het ook zeker aan te raden is als ik een westrijd heb en hij net in vers gras gezet is de dag ervoor.
Het is niet de bedoeling dit structureel te geven, maar puur per keer te kijken of hij het nodig heeft.
Het was het goede moment om Annet langs te laten komen. Nu weer rustig verder gaan opbouwen en lekker rijden.
Wat wel nu naar voren kwam was een overprikkelde blinde darm. De combinatie van in de wei met steeds vers gras, meusli die ik was gaan voeren en geen werk is niet optimaal: te veel suikers om te verwerken. Ik ga de verhouding granenmix en meusli dus wijzigen naar meer granenmix en minder meusli. En, nu ik nog niet echt werk met hem, even ondersteunen met Colosan om de darmen tot rust te bregen. Deze overprikkelde (dikke buik) blinde darm "stoort" ook op de problemen in zijn bekken. Hij zal zijn achterbenen anders wegzetten wat in het bekken meer spanning oplevert. Zodra ik weer meer ga rijden zal dit bijtrekken en hoef ik dan ook niet meer met een middel als Colosan te ondersteunen. Hier had ik nog nooit van gehoord, weer wat geleerd.
Ik had vorige zomer ook gemerkt dat als hij zo'n grasbuik heeft hij met rijden 20 - 30 minuten nodig had om overtollige gassen e.d. weg te werken voor hij lekker ging lopen.
Het middel Colosan werk eigenlijk direct en kan je vlak voor je gaat rijden geven als hij er erg opgeblazen bij staat. Ik denk dat het ook zeker aan te raden is als ik een westrijd heb en hij net in vers gras gezet is de dag ervoor.
Het is niet de bedoeling dit structureel te geven, maar puur per keer te kijken of hij het nodig heeft.
Het was het goede moment om Annet langs te laten komen. Nu weer rustig verder gaan opbouwen en lekker rijden.
vrijdag 20 juni 2008
Revalidatie I
We zijn nu bijna drie weken verder. Djarra is nog steeds niet goed.
Ik zal eerst uitwerken wat nog niet goed is om daarna met alle positieve zaken te eindigen.
Hij heeft opstart problemen. Het eerste drafje (10 meter) loopt hij echt niet goed en doet het ook pijn. De stap daarna is dan meteen verbeterd. Niet lang hierna doe ik een tweede drafje (20 meter) wat al iets beter gaat, maar nog steeds niet goed. Ook hierna zie je hem meer ontspannen, grotere passen maken en zijn hoofd zakt dan in de stap steeds meer. Hij gaat zijn rug loslaten terwijl hij vlot kan door stappen met ruimere passen. Hierna blijf ik stappen en ga pas op het verste punt van de (wandel)rit en op de terug weg weer draven. De laatste draf is meestal erg goed, voelt erg goed. Maar hij blijft dus slecht starten, zeker na een koude nacht of regen.
Ook zag ik vandaag dat hij in zijn motoriek achter in het begin niet goed is, hij zwikt af en toe in zijn heup of knie of kogel. Beide benen en alleen af en toe in het begin tijdens de opstart problemen, daarna is het weg. Als hij ergens voor weg springt functioneerd ook alles goed en krachtig.
Positief: zijn heupen staan recht. En het aller belangrijkste hij begint af en toe de macho uit te hangen. Eerst deed hij dat aan de hand, dansend naast me lopen. En laats toen ik op hem buiten reed. Op de terugweg kwamen er een stel mountainbikers ons achterop en die gingen passeren. Nou ik had opeens heel veel paard onder me. Kop erop, veel front, passagerend, echt heel gaaf! Wel vroeg ik me af of het goed zou gaan of dat hij ervandoor zou gaan of andere gekkigheid zou bedenken. Gelukkig heeft hij zich goed gedragen. Maar dit is wel waar we naar op zoek waren.
Ik hou een schema aan van 1 dag rijden, 1 of 2 dagen rust, 1 dag korte wandeling, 1 of 2 dagen rust en dan weer rijden. Rijdend zijn we dan ondertussen bijna 2 uur op pad, alles stappend op een paar drafjes na. Dit past ons beide heel goed. We worden vrolijk en hebben zin in meer.
(wordt vervolgt)
Ik zal eerst uitwerken wat nog niet goed is om daarna met alle positieve zaken te eindigen.
Hij heeft opstart problemen. Het eerste drafje (10 meter) loopt hij echt niet goed en doet het ook pijn. De stap daarna is dan meteen verbeterd. Niet lang hierna doe ik een tweede drafje (20 meter) wat al iets beter gaat, maar nog steeds niet goed. Ook hierna zie je hem meer ontspannen, grotere passen maken en zijn hoofd zakt dan in de stap steeds meer. Hij gaat zijn rug loslaten terwijl hij vlot kan door stappen met ruimere passen. Hierna blijf ik stappen en ga pas op het verste punt van de (wandel)rit en op de terug weg weer draven. De laatste draf is meestal erg goed, voelt erg goed. Maar hij blijft dus slecht starten, zeker na een koude nacht of regen.
Ook zag ik vandaag dat hij in zijn motoriek achter in het begin niet goed is, hij zwikt af en toe in zijn heup of knie of kogel. Beide benen en alleen af en toe in het begin tijdens de opstart problemen, daarna is het weg. Als hij ergens voor weg springt functioneerd ook alles goed en krachtig.
Positief: zijn heupen staan recht. En het aller belangrijkste hij begint af en toe de macho uit te hangen. Eerst deed hij dat aan de hand, dansend naast me lopen. En laats toen ik op hem buiten reed. Op de terugweg kwamen er een stel mountainbikers ons achterop en die gingen passeren. Nou ik had opeens heel veel paard onder me. Kop erop, veel front, passagerend, echt heel gaaf! Wel vroeg ik me af of het goed zou gaan of dat hij ervandoor zou gaan of andere gekkigheid zou bedenken. Gelukkig heeft hij zich goed gedragen. Maar dit is wel waar we naar op zoek waren.
Ik hou een schema aan van 1 dag rijden, 1 of 2 dagen rust, 1 dag korte wandeling, 1 of 2 dagen rust en dan weer rijden. Rijdend zijn we dan ondertussen bijna 2 uur op pad, alles stappend op een paar drafjes na. Dit past ons beide heel goed. We worden vrolijk en hebben zin in meer.
(wordt vervolgt)
dinsdag 27 mei 2008
kreupel, deel II
Precies twee weken geleden is er in de wei iets gebeurt waardoor hij er stok kreupel (achter) uit kwam. Hij had ook duidelijk een trap gehad net onder het heupbot. En is waarschijnlijk ook fors onderuit gegaan. Nader onderzoek leverder niets op, geen warme of dikke of gevoelige plekken. Maar toch inwendig Arnica gaan geven want ergens moest het flink mis zijn. Stappen deed hij na twee dagen weer normaal en links en recht gelijk. Bochtjes en even stevig aanzetten kon ook.
Na een paar dagen rust zag je verbetering en ben ik structureel om de twee dagen met hem gaan stappen en dat kon ook steeds langer. We zijn ook 1 1/2 uur in het bos wezen stappen met mij erop ging ook goed, dit was na een week dus ik was nog hoopvol. Maar hierna bleef het hangen en zag je dat hij gewoon niet goed KON draven, ergens (heupen dacht ik) zat iets fout.
Vandaag is dus Annette de Vogel geweest. En het is echt heel erg goed mis. Erger dan ik dacht. Zijn heupen stonde zo'n 10 cm ongelijk in hoogte, verreking op het SI- gewricht met torsie op de aangrenzende lenden wervels. Of te wel de boel staat volkomen scheef. Maar goed Annette kan uitsteken behandelen en ze is flink aan het werk geweest, Djarra ook.
Nu een week je rust, terwijl ik hem elke dag met acupunctuur creme blijft behandelen. Dan een weekje stappen aan de hand en beginnen met draven op rechte lijnen. De derde week als hij dan goed loopt mag ik erop en heel voorzichtig beginnen met korte stukjes. Is hij in de derde week nog niet goed moet ze nog een keer terug komen. Gelijk maar met haar naar het voer gekeken en hij mag en kan nu meusli's hebben. Die heeft hij nu ook nodig. Ik zit met trainen/rijden in een impasse die ik met het aanpassen van mijn voer en mijn training de komende tijd (2-3 maanden) wil doorbreken.
De geplande wedstrijd aankomend weekend had ik al afgezegd. Eerst maar weer Djarra op de rit en wat verder door trainen voor we weer inschrijven voor een westrijd.
Na een paar dagen rust zag je verbetering en ben ik structureel om de twee dagen met hem gaan stappen en dat kon ook steeds langer. We zijn ook 1 1/2 uur in het bos wezen stappen met mij erop ging ook goed, dit was na een week dus ik was nog hoopvol. Maar hierna bleef het hangen en zag je dat hij gewoon niet goed KON draven, ergens (heupen dacht ik) zat iets fout.
Vandaag is dus Annette de Vogel geweest. En het is echt heel erg goed mis. Erger dan ik dacht. Zijn heupen stonde zo'n 10 cm ongelijk in hoogte, verreking op het SI- gewricht met torsie op de aangrenzende lenden wervels. Of te wel de boel staat volkomen scheef. Maar goed Annette kan uitsteken behandelen en ze is flink aan het werk geweest, Djarra ook.
Nu een week je rust, terwijl ik hem elke dag met acupunctuur creme blijft behandelen. Dan een weekje stappen aan de hand en beginnen met draven op rechte lijnen. De derde week als hij dan goed loopt mag ik erop en heel voorzichtig beginnen met korte stukjes. Is hij in de derde week nog niet goed moet ze nog een keer terug komen. Gelijk maar met haar naar het voer gekeken en hij mag en kan nu meusli's hebben. Die heeft hij nu ook nodig. Ik zit met trainen/rijden in een impasse die ik met het aanpassen van mijn voer en mijn training de komende tijd (2-3 maanden) wil doorbreken.
De geplande wedstrijd aankomend weekend had ik al afgezegd. Eerst maar weer Djarra op de rit en wat verder door trainen voor we weer inschrijven voor een westrijd.
zondag 25 mei 2008
Endurance Banholt met Mendoza's Moreno
Dit seizoen rij ik ook Mendoza's Moreno van Esther Groen. Hieronder het verslag van onze tweede wedstrijd, 61 km in Banholt(L).
Gister de wedstrijd Dutch Mountains Endurance in Banholt gereden. Laat ik beginnen met de belangrijkste zaken. De wedstrijd is super georganiseerd! De route is perfect aangegeven met overal vrijwilligers, oversteek hulpen en verkeersregelaars waar nodig!
Zet dat neer in een prachtig stukje Nederland en de wedstrijd is bij voorbaat al een succes.
Maar ja, je heb ook nog een paard, en jezelf die wel goed rond moeten komen.
Ik reed Moreno van Esther Groen, een super paard met gebruiks aanwijzing. Ik had hem in KootWijkerBroek ook gestart, maar zoals Esther al voorspeld had dan zit hij nog niet in de wedstrijd modus. Nu dus wel ;-)
Doelstelling was hem leren eerder te relaxen in een wedstrijd, zodat hij beter voor zich zelf kan gaan zorgen.
Bij de start gezorgd dat ik niet in een hard rijdende kop groep terecht zou komen wat gelukt is. Na de start wordt hij super fanatiek alleen in die heftigheid maakt de dombo korte pasjes en dan ga je niet hard … en galopperen heb ik stelselmatig ontmoedigd. Dus wat hij ook met zijn benen uitvoerde hij mocht niet tempo maken, tenzij hij draafde en een beetje normaal liep. Nou dat is kennelijk dan zo ingewikkeld dat ik bij het eerste groompunt een redelijk opgefokt paard had met het schuim op zijn hals. Daarna kwam een lus van 10 km waar we boven in door een dorpje kwamen. Hier is het me geluk om hem lekker te laten stappen en even op adem te komen. Daarna ging het een stuk beter en heb ik van het prachtig landschap, we kwamen daar langs de mergel wanden en grotten kunnen genieten. Toen we weer bij het groompunt langskwamen had ik een “normaal” paard dat zelfs niet echt bezweet was.
De rest van de eerste ronde had ik groten deels een aanspreekbaar paard soms weer even wat druk, maar dat kon ik dan vrij snel weer ombuigen naar gewoon lekker lopen. Dat het terrein zo af en toe de aandacht van je paard vraagt helpt dan ook. Maar wat is het genieten op een paard dat uitsteken weet hoe hij hellingen, afdalingen, stenen, asfalt en beekjes moet nemen en dit ook nog allemaal met gemak doet! (Djarra heeft nog veel te leren …)
Lekker vlot op de vet-gate afgereden en eigenlijk konden we meteen aanbieden dus dat hebben we ook gedaan. Hij heeft hier wat gedronken ook wat gegeten, maar dat kan echt beter. Hij pakt goed zijn rust.
Tweede rondje begon hij wat aarzelend. Hieraan merk je dat ik wezenlijk anders rij dan Esther. Dus af en toe weet Moreno niet precies wat ik nu bedoel. Ik had het hele eerste rondje gereden met de instellen: rustig maar gewoon lekker genieten dan komen we er wel. Maar als hij lekker gaat lopen genieten vergeet hij een beetje dat hij nog wel in eens wedstrijd zit. Hij gaat dan rommelig lopen. Dus ik heb hem uitgelegd dat hij wel allert en gecoördineerd moet dan lopen, terwijl hij ontspannen rondloopt. Zodra we de splitsing van de bekende route hadden gehad en een nieuw pad op gingen is ook dat kwartje gevallen. En dan heb je dus echt een top paard onder je. Ik kon in galop tussen de bomen doorslingeren (degenen die er gereden hebben weten wel welk stukje ik bedoel) en hoefde maar de denken en te kijken wat of waarheen ik wou en hij volgde. Hij had uitvonden op wat voor afstanden voor asfalt weten ik gas terug nam en deed dit nu zelf, netjes op zijn achterhand. Ook durfde ik nu stukken te galopperen, eerst rondje niet gedaan op al die harde wegen. Dat vond hij ook een heel goed idee en daar werd hij helemaal vrolijk van.
Laatste afslag naar de finish, neem ik na even twijfelen de eerste (klasse I), maar kijk even wat de ruiters achter me doen. Dit is Onno die me terug roept. Dus terug gegaloppeerd en achter hen aan. Onno vond het goed dat ik passeerde, lief he, en zo kon Moreno met zijn oren er op en vol genietend (ik ook) in galop over de finish komen. Hem lekker verzorgt en op na de nakeuring, waar hij zich nog wel druk maakt, met een mooi A komt hij er door.
Daarna is hij gaan slapen. Dan wordt je dus toch bezorgt was dit toch te veel, het parcours was pittig te vergelijken met een klasse III in Nederland. Later voorzichtig naar huis gereden.
En wat komt er dan van de trailer af? En zeer alert paard dan loopt drammen. Met grote passen de bak in draaft om meteen te gaan rollen. Praatjes heeft en naar zijn meisje wil. En hij heeft honger en wil eten! Kijk dat is dan wel fijn. Toch weer gerust gesteld.
Esther bedankt voor het mogen rijden van zo’n ervaren paard en bedankt voor je vakkundige groomen!
Gister de wedstrijd Dutch Mountains Endurance in Banholt gereden. Laat ik beginnen met de belangrijkste zaken. De wedstrijd is super georganiseerd! De route is perfect aangegeven met overal vrijwilligers, oversteek hulpen en verkeersregelaars waar nodig!
Zet dat neer in een prachtig stukje Nederland en de wedstrijd is bij voorbaat al een succes.
Maar ja, je heb ook nog een paard, en jezelf die wel goed rond moeten komen.
Ik reed Moreno van Esther Groen, een super paard met gebruiks aanwijzing. Ik had hem in KootWijkerBroek ook gestart, maar zoals Esther al voorspeld had dan zit hij nog niet in de wedstrijd modus. Nu dus wel ;-)
Doelstelling was hem leren eerder te relaxen in een wedstrijd, zodat hij beter voor zich zelf kan gaan zorgen.
Bij de start gezorgd dat ik niet in een hard rijdende kop groep terecht zou komen wat gelukt is. Na de start wordt hij super fanatiek alleen in die heftigheid maakt de dombo korte pasjes en dan ga je niet hard … en galopperen heb ik stelselmatig ontmoedigd. Dus wat hij ook met zijn benen uitvoerde hij mocht niet tempo maken, tenzij hij draafde en een beetje normaal liep. Nou dat is kennelijk dan zo ingewikkeld dat ik bij het eerste groompunt een redelijk opgefokt paard had met het schuim op zijn hals. Daarna kwam een lus van 10 km waar we boven in door een dorpje kwamen. Hier is het me geluk om hem lekker te laten stappen en even op adem te komen. Daarna ging het een stuk beter en heb ik van het prachtig landschap, we kwamen daar langs de mergel wanden en grotten kunnen genieten. Toen we weer bij het groompunt langskwamen had ik een “normaal” paard dat zelfs niet echt bezweet was.
De rest van de eerste ronde had ik groten deels een aanspreekbaar paard soms weer even wat druk, maar dat kon ik dan vrij snel weer ombuigen naar gewoon lekker lopen. Dat het terrein zo af en toe de aandacht van je paard vraagt helpt dan ook. Maar wat is het genieten op een paard dat uitsteken weet hoe hij hellingen, afdalingen, stenen, asfalt en beekjes moet nemen en dit ook nog allemaal met gemak doet! (Djarra heeft nog veel te leren …)
Lekker vlot op de vet-gate afgereden en eigenlijk konden we meteen aanbieden dus dat hebben we ook gedaan. Hij heeft hier wat gedronken ook wat gegeten, maar dat kan echt beter. Hij pakt goed zijn rust.
Tweede rondje begon hij wat aarzelend. Hieraan merk je dat ik wezenlijk anders rij dan Esther. Dus af en toe weet Moreno niet precies wat ik nu bedoel. Ik had het hele eerste rondje gereden met de instellen: rustig maar gewoon lekker genieten dan komen we er wel. Maar als hij lekker gaat lopen genieten vergeet hij een beetje dat hij nog wel in eens wedstrijd zit. Hij gaat dan rommelig lopen. Dus ik heb hem uitgelegd dat hij wel allert en gecoördineerd moet dan lopen, terwijl hij ontspannen rondloopt. Zodra we de splitsing van de bekende route hadden gehad en een nieuw pad op gingen is ook dat kwartje gevallen. En dan heb je dus echt een top paard onder je. Ik kon in galop tussen de bomen doorslingeren (degenen die er gereden hebben weten wel welk stukje ik bedoel) en hoefde maar de denken en te kijken wat of waarheen ik wou en hij volgde. Hij had uitvonden op wat voor afstanden voor asfalt weten ik gas terug nam en deed dit nu zelf, netjes op zijn achterhand. Ook durfde ik nu stukken te galopperen, eerst rondje niet gedaan op al die harde wegen. Dat vond hij ook een heel goed idee en daar werd hij helemaal vrolijk van.
Laatste afslag naar de finish, neem ik na even twijfelen de eerste (klasse I), maar kijk even wat de ruiters achter me doen. Dit is Onno die me terug roept. Dus terug gegaloppeerd en achter hen aan. Onno vond het goed dat ik passeerde, lief he, en zo kon Moreno met zijn oren er op en vol genietend (ik ook) in galop over de finish komen. Hem lekker verzorgt en op na de nakeuring, waar hij zich nog wel druk maakt, met een mooi A komt hij er door.
Daarna is hij gaan slapen. Dan wordt je dus toch bezorgt was dit toch te veel, het parcours was pittig te vergelijken met een klasse III in Nederland. Later voorzichtig naar huis gereden.
En wat komt er dan van de trailer af? En zeer alert paard dan loopt drammen. Met grote passen de bak in draaft om meteen te gaan rollen. Praatjes heeft en naar zijn meisje wil. En hij heeft honger en wil eten! Kijk dat is dan wel fijn. Toch weer gerust gesteld.
Esther bedankt voor het mogen rijden van zo’n ervaren paard en bedankt voor je vakkundige groomen!
vrijdag 16 mei 2008
Kreupel
Helaas heeft Djarra dinsdag 13 mei in de wei een trap gekregen. Dat denk ik in iedergeval.
Hij heeft op zijn rechterdij net onder het heupbot een flinke kras en het is er iets dik, niet extreem en niet warm. Verder is er absoluut niets aan zijn lijf te vinden.
Maar hij kan niet aandraven of draven: stok kreupel.
Dinsdag ’s avond met hem in de bak gewerkt door te laten stappen links en rechtsom. Hij begon met links achter iets korter stappen, maar dat was na verloop van tijd over en liep hij rechts en links even ver over te stappen. Maar krachtig rondstappen koste wel energie en na 20 minuten werden zijn achterbenen moe en zwikte hij er soms door. Vooraf met passief bewegen oefeningen uit de fysiotherapie kwam ik niet tegen dat niet mocht, been naar voren, been dubbelvouwen en omhoog no problemo. Ik ben meteen begonnen met Arnica globules C30 2x daags.
Donder avond weer met hem gewerkt. Stap is symmetrische, ontspannen en krachtig. Krachtig aanzetten is geen punt. Hij wilde ook best op puur een stemcommando aandraven en blijven draven alleen dat liep nog steeds kreupel. Wel eventjes op beide zijden een heel rondje laten rond draven. Wel weer dat even door een been zakken als hij moe word. Maar toch een duideljke verbetering.
Nu maar even afwachten of het zich zelf hersteld of dat ik er even iemand bij moet halen.
Hij heeft op zijn rechterdij net onder het heupbot een flinke kras en het is er iets dik, niet extreem en niet warm. Verder is er absoluut niets aan zijn lijf te vinden.
Maar hij kan niet aandraven of draven: stok kreupel.
Dinsdag ’s avond met hem in de bak gewerkt door te laten stappen links en rechtsom. Hij begon met links achter iets korter stappen, maar dat was na verloop van tijd over en liep hij rechts en links even ver over te stappen. Maar krachtig rondstappen koste wel energie en na 20 minuten werden zijn achterbenen moe en zwikte hij er soms door. Vooraf met passief bewegen oefeningen uit de fysiotherapie kwam ik niet tegen dat niet mocht, been naar voren, been dubbelvouwen en omhoog no problemo. Ik ben meteen begonnen met Arnica globules C30 2x daags.
Donder avond weer met hem gewerkt. Stap is symmetrische, ontspannen en krachtig. Krachtig aanzetten is geen punt. Hij wilde ook best op puur een stemcommando aandraven en blijven draven alleen dat liep nog steeds kreupel. Wel eventjes op beide zijden een heel rondje laten rond draven. Wel weer dat even door een been zakken als hij moe word. Maar toch een duideljke verbetering.
Nu maar even afwachten of het zich zelf hersteld of dat ik er even iemand bij moet halen.
donderdag 8 mei 2008
Centered Riding update met Mitzi Summers – mei 2008
Voor de tweede keer ben ik met Djarra naar een CR update gegaan. Twee jaar geleden had ik hem net gekocht en stond het arme beest nog stijf van de stres en was nauwelijks te berijden. Nu precies twee jaar later heb ik een rustig en evenwichtig paard bij me dat zelfs in de bak heel netjes te rijden is.
Algemeen: De groep bestond uit 10 CR instructeurs die kwamen updaten, sommige nog maar net CR instructeur anderen al langer. Ik ben al vanaf 2001 instructeur en dit was voor mijn vijfde update en daarnaast heb ik ook een paar keer geassisteerd bij open clinics en instructeurs opleidingen. Verder waren er 5 student rijders die wij mochten lesgeven. Bijna iedereen had een eigen paard bij zich wat het bij de gras paddocks erg gezellig maakte. Djarra stond samen met een NRPS ruin die thuis niet de makkelijkste schijnt te zijn met anderen. Maar gedurende deze cursus was Djarra zijn beste maatje, Djarra vond het best.
Onze groep werd verder bijgestaan door Nelleke Deen die bezig is met stages om level IV te worden en Margreet die alles organiseert en in goede banen leidt en zelf level III is.
Dag indeling was na het ontbijt rond 9.30 beginnen met theorie/vragen/oefeningen zonder paard. Dan ging er een groep van 3 instructeurs rijden, waarbij de rest helpt met lichaamswerk en kijken om te leren als Mitzi lesgeeft. Na de lunch begon dan het lesgeven. Met twee instructeurs en een student rider aan elke kant van de opgedeelde bak. Ook hier wordt weer verwacht dat iedereen mee luistert en kijkt en zijn mening geeft achteraf. De dag wordt afgesloten met nog twee groepen instructeurs die rijden. En dan konden we meteen aanschuiven aan de heerlijke maaltijden die Margreet voor ons kookte.
Het zijn heerlijke dagen waar iedereen op opbouwende manier met elkaar bezig is. Werken met elkaar en aan elkaar. Uitproberen van verschillende mogelijkheden om iets voor elkaar te krijgen. Zo kom je vaak een holle rug tegen. In de theorie hadden we al diverse oefeningen door gesproken om hier verandering in aan te brengen. En iemand op een stil staand paard “goed” te laten zitten lukt vaak best. Maar als het paard in beweging komt is het al gauw een heel ander verhaal en als de ruiter dan ook nog echt gaat “rijden” veranderd het plaatje ook vaak weer. Het is steeds zoeken naar oorzaak en gevolg om voor juist die combinatie een prettige en vooral blijvende oplossing te vinden. Waarbij zadel en paard ook nog een rol spelen.
En zo zijn er zoveel zaken die vaak verbeterd kunnen worden gebruik makend van CR principes. Maar nog veel belangrijker is dat wel paard gereden moet worden. Ongeacht discipline of rijstijl. Dus van ons wordt verwacht dat we ook technisch weten waar we over praten als het om rijden gaat.
Mijn ervaringen: Toen ik het weekend ervoor naar Ommen ging om daar 55 km te rijden had Djarra nog wat getreuzeld bij het laden in de trailer. Woensdag liep hij direct achter mijn moeder aan de trailer in en zondag idem dito, waarmee ik dus een makkelijk ladend en reizend paard heb. Ook vind Djarra het overnachten op vreemd terrein in een paddockje dus de gewoonste zaak van de wereld en eet, drinkt en vermaakt zich er uitstekend. En paard erbij is gezellig, maar hij gaat hier niet aan binden en ik kan hem net zo makkelijk eruit halen of alleen laten als zijn “vriendje” moet lessen.
De lessen zijn soms zeer frustrerend. Mitzi kan tijdens de les soms zaken uitvoerig uitleggen die je al weet, maar me moet dan wel met je paard in het midden stil staan luisteren. Waardoor rustig structureel werken met je paard niet altijd lukt. Toch heeft Djarra op de tweede dag (Nelleke Deen gaf toen les) super gelopen. Voor het eerst sinds ik hem heb heeft hij in draf heel constant, ontspannen over zijn rug gelopen met de juiste aanleuning en stelling. Als ik maar bleef geven/volgen met mijn binnen hand en schouders en benen bleef lang maken. Maar wat kan hij dan gaan lopen! De laatste dag heb ik hem vrij gegeven en op een ander paardje gereden. Mitzi zou graag zien hoe ik met een ander paard zou werken. Kirch een 16 jarige merrie kon ik correct aan het werk zetten en ook op aanwijzing van Mitzi minder aan het werk lekker laten lopen met lichte overgangen. Dit omdat de eigenaresse zware lichamelijk problemen heeft en het paard zo gereden moet worden dat zij hier fijn mee uit te voeten zou kunnen.
Ik had de eigenaresse van Kirch de laatste dag als student rider. Zij is vaker student rider bij de clinics en kent CR dus aardig en werkt echt hard. Op kleine aanwijzingen kon zij al veel doen. Ze had vanwege veel pijn al een half jaar niet meer op Kirch gereden en dit was de eerste keer. Dus eerst maar eens haar ontspannen op Kirch laten zitten. Tijdens de oefening kwam een probleem bij de rechter SI aan het licht. Hier samen met haar aandacht aan gegeven waarna ze vrij naar links en recht haar paard kon volgen. Hierna heeft ze de teugels overgenomen en is zelf gaan rijden. Na de les was ze helemaal blij en vol vertrouwen dat ze weer samen met Kirch aan de slag zou kunnen. Dus het doel van de les was bereikt.
De eerst twee dagen hadden Pien en ik een student rider gehad die erg bang was en wiens paard zich absoluut onveilig gedroeg. Aangezien het paard rug problemen had is het paard apart behandeld en heb ik samen met Nelleke haar gelongeerd om de eigenaresse hier mee te helpen. De lessen toen met een lespaard gedaan waardoor we de ruiter de aandacht konden geven die nodig was.
Ik heb weer veel inspiratie en energie opgedaan in deze vier dagen. Heerlijk.
Algemeen: De groep bestond uit 10 CR instructeurs die kwamen updaten, sommige nog maar net CR instructeur anderen al langer. Ik ben al vanaf 2001 instructeur en dit was voor mijn vijfde update en daarnaast heb ik ook een paar keer geassisteerd bij open clinics en instructeurs opleidingen. Verder waren er 5 student rijders die wij mochten lesgeven. Bijna iedereen had een eigen paard bij zich wat het bij de gras paddocks erg gezellig maakte. Djarra stond samen met een NRPS ruin die thuis niet de makkelijkste schijnt te zijn met anderen. Maar gedurende deze cursus was Djarra zijn beste maatje, Djarra vond het best.
Onze groep werd verder bijgestaan door Nelleke Deen die bezig is met stages om level IV te worden en Margreet die alles organiseert en in goede banen leidt en zelf level III is.
Dag indeling was na het ontbijt rond 9.30 beginnen met theorie/vragen/oefeningen zonder paard. Dan ging er een groep van 3 instructeurs rijden, waarbij de rest helpt met lichaamswerk en kijken om te leren als Mitzi lesgeeft. Na de lunch begon dan het lesgeven. Met twee instructeurs en een student rider aan elke kant van de opgedeelde bak. Ook hier wordt weer verwacht dat iedereen mee luistert en kijkt en zijn mening geeft achteraf. De dag wordt afgesloten met nog twee groepen instructeurs die rijden. En dan konden we meteen aanschuiven aan de heerlijke maaltijden die Margreet voor ons kookte.
Het zijn heerlijke dagen waar iedereen op opbouwende manier met elkaar bezig is. Werken met elkaar en aan elkaar. Uitproberen van verschillende mogelijkheden om iets voor elkaar te krijgen. Zo kom je vaak een holle rug tegen. In de theorie hadden we al diverse oefeningen door gesproken om hier verandering in aan te brengen. En iemand op een stil staand paard “goed” te laten zitten lukt vaak best. Maar als het paard in beweging komt is het al gauw een heel ander verhaal en als de ruiter dan ook nog echt gaat “rijden” veranderd het plaatje ook vaak weer. Het is steeds zoeken naar oorzaak en gevolg om voor juist die combinatie een prettige en vooral blijvende oplossing te vinden. Waarbij zadel en paard ook nog een rol spelen.
En zo zijn er zoveel zaken die vaak verbeterd kunnen worden gebruik makend van CR principes. Maar nog veel belangrijker is dat wel paard gereden moet worden. Ongeacht discipline of rijstijl. Dus van ons wordt verwacht dat we ook technisch weten waar we over praten als het om rijden gaat.
Mijn ervaringen: Toen ik het weekend ervoor naar Ommen ging om daar 55 km te rijden had Djarra nog wat getreuzeld bij het laden in de trailer. Woensdag liep hij direct achter mijn moeder aan de trailer in en zondag idem dito, waarmee ik dus een makkelijk ladend en reizend paard heb. Ook vind Djarra het overnachten op vreemd terrein in een paddockje dus de gewoonste zaak van de wereld en eet, drinkt en vermaakt zich er uitstekend. En paard erbij is gezellig, maar hij gaat hier niet aan binden en ik kan hem net zo makkelijk eruit halen of alleen laten als zijn “vriendje” moet lessen.
De lessen zijn soms zeer frustrerend. Mitzi kan tijdens de les soms zaken uitvoerig uitleggen die je al weet, maar me moet dan wel met je paard in het midden stil staan luisteren. Waardoor rustig structureel werken met je paard niet altijd lukt. Toch heeft Djarra op de tweede dag (Nelleke Deen gaf toen les) super gelopen. Voor het eerst sinds ik hem heb heeft hij in draf heel constant, ontspannen over zijn rug gelopen met de juiste aanleuning en stelling. Als ik maar bleef geven/volgen met mijn binnen hand en schouders en benen bleef lang maken. Maar wat kan hij dan gaan lopen! De laatste dag heb ik hem vrij gegeven en op een ander paardje gereden. Mitzi zou graag zien hoe ik met een ander paard zou werken. Kirch een 16 jarige merrie kon ik correct aan het werk zetten en ook op aanwijzing van Mitzi minder aan het werk lekker laten lopen met lichte overgangen. Dit omdat de eigenaresse zware lichamelijk problemen heeft en het paard zo gereden moet worden dat zij hier fijn mee uit te voeten zou kunnen.
Ik had de eigenaresse van Kirch de laatste dag als student rider. Zij is vaker student rider bij de clinics en kent CR dus aardig en werkt echt hard. Op kleine aanwijzingen kon zij al veel doen. Ze had vanwege veel pijn al een half jaar niet meer op Kirch gereden en dit was de eerste keer. Dus eerst maar eens haar ontspannen op Kirch laten zitten. Tijdens de oefening kwam een probleem bij de rechter SI aan het licht. Hier samen met haar aandacht aan gegeven waarna ze vrij naar links en recht haar paard kon volgen. Hierna heeft ze de teugels overgenomen en is zelf gaan rijden. Na de les was ze helemaal blij en vol vertrouwen dat ze weer samen met Kirch aan de slag zou kunnen. Dus het doel van de les was bereikt.
De eerst twee dagen hadden Pien en ik een student rider gehad die erg bang was en wiens paard zich absoluut onveilig gedroeg. Aangezien het paard rug problemen had is het paard apart behandeld en heb ik samen met Nelleke haar gelongeerd om de eigenaresse hier mee te helpen. De lessen toen met een lespaard gedaan waardoor we de ruiter de aandacht konden geven die nodig was.
Ik heb weer veel inspiratie en energie opgedaan in deze vier dagen. Heerlijk.
maandag 28 april 2008
Wedstrijd Ommen 27-04-2008
Deze wedstrijd zat niet in mijn planning met Djarra. Maar na het afzeggen voor Kootwijk toch besloten met Djarra hier te starten. Gevolg hiervan was dat ik Djarra nog niet op beslag had staan wat voor deze wedstrijd wel werd aangeraden. Dit vond ik wel zorgelijk, maar goed je kan je rijden aanpassen als er problemen zijn en je kan ook stoppen in de vet-gate als het niet goed gaat. Ook was de wedstrijd voor ons 100 km reizen, dus liever de dag ervoor erheen. Op korte termijn een trailer regelen, dat werd een 1 ½-paards …. Voorheen heeft Djarra soms laadproblemen gehad en de laatste tijd ging het goed met een 2-paards dus toch even spannend wat hij hiervan zou denken. Het bleek geen probleem. Hij doet even moeilijk, maar loopt er dan zo in.
In Ommen had ik een stal besproken, maar toen ik hem aan het begin van de avond in de paddock zette stond hij daar zo relaxed en tevreden dat ik hem de nacht in de paddock heb laten blijven. Ik sliep ernaast in de trailer. Ook dat ging dus super en voortaan kan ik hem dus rustig in een paddock laten overnacht als ik ergens heen ga.
Esther en Ingrid zouden me groomen. Eshter kende Djarra nog niet, maar weet uitstekend hoe een paard te verzorgen. Ingrid kende Djarra wel, ook hoe hij vorig jaar nog heel gespannen kon worden zodra ik erop stapte (stuk oude stress). Maar zondag kon ik opstappen en weg stappen eigenlijk helemaal zonder dat de stress/angst langs kwam à weer een stap in de goede richting!
Djarra heeft vervolgens beide grooms volledig ingepakt met voorbeeldig gedrag. Hij is super duidelijk in wat hij wil en super lief en aanspreekbaar als iets niet de bedoeling is.
Ommen was onze derde officiële klasse II, maar hij heeft nog veel te leren. Hij heeft ondertussen een wedstrijd draf ontwikkeld die ontspannen is met een hartslag gelijk aan thuis trainen en een gang waarin hij heel veel grond neemt en dus best wel vlot gaat. Hij kan dit jaar voor het eerst echt galopperen in zowel links als rechts. Ik kan nu ook blijven zitten in de galop, dat is echt super relaxed. Ook kan hij nu helemaal recht lopen, al moet ik het nog wel blijven opletten, dus dat scheelt ook een berg werk. Bij gravel paden kunnen we op een randje van 20 cm gras draven naast een prikkeldraadje, zonder dat het onveilig is of veel moeite kost, dat scheelde een stuk voor zijn blote voeten. De vet-gate ging weer super gestroomlijnd. Ik rij nog in modus lekker rondrijden. Dus ik ben niet bezig met zo snel mogelijk aanbieden. Maar we draven tot op 300 meter en gaan er dan naast lopen. Hartslag zak dan naar rond de 60. Eerst naar de verzorgplek om het zadel eraf te halen en even spons over de hals en zijn rug. Hartslag gemeten en hij is 45! Nog snel zijn voeten gecontroleerd om te voorkomen dat ik straks monster met een steentje dat niet lekker zit. Aangeboden en bij de keuring harstslag van 44. Dus als ik sneller wil zijn kan ik bij aankomst het zadel eraf trekken en hem gelijk aan bieden. En pas daarna naar het verzorg plekje.
We hebben de wedstrijd kilometers met 4 km verlengd door een prachtig stuk ruiterpad te verkennen op de Archemerberg met adembenemende vergezichten, heel jammer dat dat niet in de route zat. De hele rit heeft hij lekker gelopen op de laatste 2 km na. Toen werd zijn lijf moe en zijn coördinatie minder. Bij de nakeuring wel een A, maar hij walste niet meer over de baan. Ook leek het voordraven nergens op. Na twee jaar lang gewerkt te hebben aan rust en vertrouwen moeten we nu naar meer Actie. Voordraven moet actiever en recht en het moet actie zijn. Nu slenterde hij in een rommelige draf dat kan echt niet meer.
Vandaag de dag na de wedstrijd staat hij er super bij. Ik heb hem in de wei met een regendeken laten overnachten. ’s Avond helemaal gepoetst en gemasseerd en toen was hij al helemaal relaxed met een ontspanen buikje. Vanmorgen stond hij lekker warm en zacht onder zijn deken. Was vrolijk en opgewekt. Had enorme honger. En hij heeft nog nooit na een wedstrijd zulke mooi droge benen gehad!
Aandachtspunten zijn:
- Werken aan actiever voor draven, Djarra en ik beide.
- Hij heeft echt goede voeten, maar liever rondom op kunststof (zal al in de planning)
- Rechts achter moet hij sterker worden, dit gaan we ondersteunen met Spiersupport van de groene Os.
- Nog even in dit niveau blijven hangen tot hij het allemaal gesneden koek vind.
In Ommen had ik een stal besproken, maar toen ik hem aan het begin van de avond in de paddock zette stond hij daar zo relaxed en tevreden dat ik hem de nacht in de paddock heb laten blijven. Ik sliep ernaast in de trailer. Ook dat ging dus super en voortaan kan ik hem dus rustig in een paddock laten overnacht als ik ergens heen ga.
Esther en Ingrid zouden me groomen. Eshter kende Djarra nog niet, maar weet uitstekend hoe een paard te verzorgen. Ingrid kende Djarra wel, ook hoe hij vorig jaar nog heel gespannen kon worden zodra ik erop stapte (stuk oude stress). Maar zondag kon ik opstappen en weg stappen eigenlijk helemaal zonder dat de stress/angst langs kwam à weer een stap in de goede richting!
Djarra heeft vervolgens beide grooms volledig ingepakt met voorbeeldig gedrag. Hij is super duidelijk in wat hij wil en super lief en aanspreekbaar als iets niet de bedoeling is.
Ommen was onze derde officiële klasse II, maar hij heeft nog veel te leren. Hij heeft ondertussen een wedstrijd draf ontwikkeld die ontspannen is met een hartslag gelijk aan thuis trainen en een gang waarin hij heel veel grond neemt en dus best wel vlot gaat. Hij kan dit jaar voor het eerst echt galopperen in zowel links als rechts. Ik kan nu ook blijven zitten in de galop, dat is echt super relaxed. Ook kan hij nu helemaal recht lopen, al moet ik het nog wel blijven opletten, dus dat scheelt ook een berg werk. Bij gravel paden kunnen we op een randje van 20 cm gras draven naast een prikkeldraadje, zonder dat het onveilig is of veel moeite kost, dat scheelde een stuk voor zijn blote voeten. De vet-gate ging weer super gestroomlijnd. Ik rij nog in modus lekker rondrijden. Dus ik ben niet bezig met zo snel mogelijk aanbieden. Maar we draven tot op 300 meter en gaan er dan naast lopen. Hartslag zak dan naar rond de 60. Eerst naar de verzorgplek om het zadel eraf te halen en even spons over de hals en zijn rug. Hartslag gemeten en hij is 45! Nog snel zijn voeten gecontroleerd om te voorkomen dat ik straks monster met een steentje dat niet lekker zit. Aangeboden en bij de keuring harstslag van 44. Dus als ik sneller wil zijn kan ik bij aankomst het zadel eraf trekken en hem gelijk aan bieden. En pas daarna naar het verzorg plekje.
We hebben de wedstrijd kilometers met 4 km verlengd door een prachtig stuk ruiterpad te verkennen op de Archemerberg met adembenemende vergezichten, heel jammer dat dat niet in de route zat. De hele rit heeft hij lekker gelopen op de laatste 2 km na. Toen werd zijn lijf moe en zijn coördinatie minder. Bij de nakeuring wel een A, maar hij walste niet meer over de baan. Ook leek het voordraven nergens op. Na twee jaar lang gewerkt te hebben aan rust en vertrouwen moeten we nu naar meer Actie. Voordraven moet actiever en recht en het moet actie zijn. Nu slenterde hij in een rommelige draf dat kan echt niet meer.
Vandaag de dag na de wedstrijd staat hij er super bij. Ik heb hem in de wei met een regendeken laten overnachten. ’s Avond helemaal gepoetst en gemasseerd en toen was hij al helemaal relaxed met een ontspanen buikje. Vanmorgen stond hij lekker warm en zacht onder zijn deken. Was vrolijk en opgewekt. Had enorme honger. En hij heeft nog nooit na een wedstrijd zulke mooi droge benen gehad!
Aandachtspunten zijn:
- Werken aan actiever voor draven, Djarra en ik beide.
- Hij heeft echt goede voeten, maar liever rondom op kunststof (zal al in de planning)
- Rechts achter moet hij sterker worden, dit gaan we ondersteunen met Spiersupport van de groene Os.
- Nog even in dit niveau blijven hangen tot hij het allemaal gesneden koek vind.
Het is even stil geweest...
Het is even stil geweest. Djarra had een trap gekregen wat alleen wat schaafwonden bleek op te leveren. Maar er was ook Rasp op dat been opgedoken. Een zusje van Mok die zich boven de kogel op de pijp manifesteert met harde vast korten.
Al met al heeft Djarra 2 weken met een dik achterbeen gestaan waar ik wel rustig mee ben blijven rijden, omdat hij er niet onregelmatig of kreupel op liep. Maar elke nacht op stal liep dat been weer vol en stond hij ’s morgens met een dik achter been.
Wedstrijd Kootwijk waar we helemaal klaar voor waren toch afgezegd. Maar daar baalde ik van als een stekker. Hij liep er vlak voor echt helemaal top. Afgelopen weekend was de endurance Ommen, waar ik met een ander paard zou starten, maar dat ging niet door.
Knoop door gehakt in mijn gepieker en met Djarra daar ingeschreven voor de klasse II van 55 km. De week ervoor hem niet meer op stal gezet ’s avonds maar in de wei gelaten waardoor het been niet meer vol liep. Bewegen is dan het belangrijkst. Dit ging goed. Dinsdag nacht met zware regen hem binnen gezet en meteen weer een dik been. Ook kwam ik er achter dat bij de wedstrijd Ommen hoefbeslag werd aangereaden en Djarra liep nu nog zonder beslag. Geen idee hoe dat zou uitpakken, mogelijk stukkenstappen of op de vet-gate stoppen als het niet goed ging.
Dus na een periode van veel gepieker hoe ik Djarra weer helemaal in orde kon krijgen nu eindelijk weer goed nieuws. Mijn verslag van Ommen maak ik zometeen!
Al met al heeft Djarra 2 weken met een dik achterbeen gestaan waar ik wel rustig mee ben blijven rijden, omdat hij er niet onregelmatig of kreupel op liep. Maar elke nacht op stal liep dat been weer vol en stond hij ’s morgens met een dik achter been.
Wedstrijd Kootwijk waar we helemaal klaar voor waren toch afgezegd. Maar daar baalde ik van als een stekker. Hij liep er vlak voor echt helemaal top. Afgelopen weekend was de endurance Ommen, waar ik met een ander paard zou starten, maar dat ging niet door.
Knoop door gehakt in mijn gepieker en met Djarra daar ingeschreven voor de klasse II van 55 km. De week ervoor hem niet meer op stal gezet ’s avonds maar in de wei gelaten waardoor het been niet meer vol liep. Bewegen is dan het belangrijkst. Dit ging goed. Dinsdag nacht met zware regen hem binnen gezet en meteen weer een dik been. Ook kwam ik er achter dat bij de wedstrijd Ommen hoefbeslag werd aangereaden en Djarra liep nu nog zonder beslag. Geen idee hoe dat zou uitpakken, mogelijk stukkenstappen of op de vet-gate stoppen als het niet goed ging.
Dus na een periode van veel gepieker hoe ik Djarra weer helemaal in orde kon krijgen nu eindelijk weer goed nieuws. Mijn verslag van Ommen maak ik zometeen!
vrijdag 14 maart 2008
Vervolg - the ride after ...
UPDATE:
Vandaag, 14 maart 2008, er weer voor het eerst opgereden! Afgelopen zondag was de wedstrijd simulatie. Dit was een mega ervaring en Djarra heeft altijd tijd nodig om dat te verwerker. Dus een weekje zonder rijden, wel gelongeerd en gemasseerd.
Met weg wandelen, ik loop er nog steed even naast voor ik opstap, kreeg ik het gevoel dat ik beter de hele jachthuislaan en het kruispunt er naast kon blijven lopen. Hij had tijd nodig. In het bos opgestapt en ook nu weer voelde ik een afwachtende houding van zijn kant; dus rustig blijven stappen. Bij het eerst aandraven was meteen een hek eng - dingen eng vinden is een symptoom van spanning/onzekerheid bij Djarra dus ik blijf redelijk.
* Let op !!! hij houdt wel in voor dat hek, maar blijft los in zijn lijf en verend lopen!!! Dat is echt voor het eerst. Je voelt dat je kan drijven en dan naar Passage zou kunnen rijden zullen we nog even niet doen. Hij moest echt weer even "wennen" en "bijkomen" dus kleine stukjes galop en draf en dan weer even stappen.
Op de terug weg kwam hij al weer helemaal los en ging een partij lopen sjouwen zo veel kracht en enthousiasme. Ik heb hem rustig gehouden en net toen hij er echt voor wou gaan waren we al bij de drukke weg naar huis. Let op: we hebben langs de weg gedraafd!!! Ook voor het eerst. Laatste stuk er naast gaan lopen en een heel tevreden paard op stal gezet.
Zo kan dus in één klein ritje oude spanning langskomen en opgelost worden dat is zo mooi he! Daar kan ik nou echt super van genieten. Het is heel begrijpelijk dat dat weer boven kwam, maar dat we dat nu zo makkelijk weer kunnen laten verdwijnen dat is het resultaat van al mijn tijd hiervoor. Dan ben ik zo trots op hem.
Vandaag, 14 maart 2008, er weer voor het eerst opgereden! Afgelopen zondag was de wedstrijd simulatie. Dit was een mega ervaring en Djarra heeft altijd tijd nodig om dat te verwerker. Dus een weekje zonder rijden, wel gelongeerd en gemasseerd.
Met weg wandelen, ik loop er nog steed even naast voor ik opstap, kreeg ik het gevoel dat ik beter de hele jachthuislaan en het kruispunt er naast kon blijven lopen. Hij had tijd nodig. In het bos opgestapt en ook nu weer voelde ik een afwachtende houding van zijn kant; dus rustig blijven stappen. Bij het eerst aandraven was meteen een hek eng - dingen eng vinden is een symptoom van spanning/onzekerheid bij Djarra dus ik blijf redelijk.
* Let op !!! hij houdt wel in voor dat hek, maar blijft los in zijn lijf en verend lopen!!! Dat is echt voor het eerst. Je voelt dat je kan drijven en dan naar Passage zou kunnen rijden zullen we nog even niet doen. Hij moest echt weer even "wennen" en "bijkomen" dus kleine stukjes galop en draf en dan weer even stappen.
Op de terug weg kwam hij al weer helemaal los en ging een partij lopen sjouwen zo veel kracht en enthousiasme. Ik heb hem rustig gehouden en net toen hij er echt voor wou gaan waren we al bij de drukke weg naar huis. Let op: we hebben langs de weg gedraafd!!! Ook voor het eerst. Laatste stuk er naast gaan lopen en een heel tevreden paard op stal gezet.
Zo kan dus in één klein ritje oude spanning langskomen en opgelost worden dat is zo mooi he! Daar kan ik nou echt super van genieten. Het is heel begrijpelijk dat dat weer boven kwam, maar dat we dat nu zo makkelijk weer kunnen laten verdwijnen dat is het resultaat van al mijn tijd hiervoor. Dan ben ik zo trots op hem.
dinsdag 11 maart 2008
Wedstrijd simulatie als generale repetitie!
Afgelopen zondag een soort van generale repetitie gehouden voor het komende wedstrijd seizoen.
Doelen waren:
- Djarra moet zich nog prettig gaan vinden bij ver weg alleen met mij op pad
- Een gevoel krijgen bij zijn conditie, want ik train nooit afstanden
Planning was van Soest naar Leuden rijden en daar een rust houden. Dan met een groep een training over 25 km houden op tempo. Hierna weer een rust. Afhankelijk van hoe hij erbij zou staan (en het weer) terug rijden of laten brengen met de trailer. Ik ging een beetje van het laatste uit. Ik had zaterdag in de trailer van Nicola in Leusden alles klaar gezet wat ik mogelijk tijdens de rust nodig zou hebben. Zoals dekens, eten en drinken voor Djarra en mezelf. Extra kleren en jassen want het zou koud en winderig worden. Zadelbokje, sponsspullen.
DEEL I:
Ik ben inderdaad om 08.00 vertrokken uit Soest met bewolkt en miezerig weer. Rustig aan begonnen zo na een nachtje op stal en met een flinke inspanning voor de boeg. De eerst helft waren ruiterpaden en om 09.00 was ik achter de dierentuin van Amersfoort. Maar toen Djarra na een stuk fietspad stappen de weg en het spoor zag waar we langs en overheen moesten vond hij dat heftig. Hij vond dat we niet verder konden en beslist moesten omkeren. Dus ik ben afgestapt en heb hem aan de hand meegenomen. Ook voor de kazerne Marcroix en door de woonwijk ben ik er naast blijven lopen. Zo ver van huis en alleen vind hij erg indruk wekkend. Later weer opgestapt maar verder ging alles langs wegen en dit hebben we stappend gedaan. Zo kon hij de indrukken verwerken en zonder problemen stappen we dan overal langs. Hier had ik in mijn tijdsplanning rekening mee gehouden dus ik kon hem alle tijd geven die hij nodig had.
Bij een viaduct over een snelweg ben ik er ook afgegaan, ik heb met hem ook nog niet zo veel ervaring langs de weg en weet niet altijd wat hij eng gaat vinden. Dit bleek wel mee te vallen zo op zondag morgen. Het leuke was dat hij dus heel gewillig bleef. Ik had ook de route helemaal in mijn hoofd dus ik was heel duidelijk. Op een stukje ruiterpad bij Leuden draafde hij gewoon lekker positief aan alsof hij wist dat we er bijna waren. En we kwamen om 10.30 aan een half uur eerder dan gepalnd wat super netjes was.
VET-GATE I:
Op de manage aangekomen ben ik bij de trailer van Nicola gestopt waar ik al mijn spullen in had. Als je Djarra stil zet verzet hij dus ook letterlijk geen voet meer. Aangezien we vol in de wind stonden snel zadel eraf en regendeken erop. Later ook nog een dunnen badstof deken achterover zijn kont onder de regendeken om de wind buiten te houden. Na een hapje meusli, wat een traktatie, een bak hooi voor hem neer gezet. Hier heeft hij de komende 1,5 uur uit staan eten! Drinken wou hij niet. Toen mezelf verzorgt en half uit de wind in de trailer gezeten. Af en toe met deze en genen geklets. Sommige ruiters waren er al andere kwamen binnen druppelen. Djarra heeft verder geen poot verzet, bilspieren af en toe gevoeld maar die waren warm en zacht. Sponzen of borstelen was gewoon geen optie in deze gure wind.
Deel II: De trainingsrit van 25 km in de Treek.
Toen het tijd voor onze trainingrit werd hem weer opgezadeld, waar hij geen bezwaar tegen maakte. Na wat rondwandelen opgestapt. Toen we vertrokken was hij helemaal enthousiast. Ik dacht nog dat dat het was omdat we dus richting Soest vertrokken, maar toen we het bos in doken bleef hij vrolijk. Hij liep alsof hij nog niets gedaan had. Was voorwaards en soepel. We waren met een klein groepje en ik heb zowel voor als achterin gereden. Maar voorop samen met Numir (ook een arabier) liep hij het lekkerst. We hebben leuke endurance testjes gehad. Een van de ruiters kwam langs galopperen toen we draafden, geen punt Djarra blijft gewoon draven. Op het eind ging iedereen een stuk in galop, terwijl ik eigenlijk al met de afbouw bezig was, dus ik ben blijven draven en dat vind Djarra ook goed.
Wat ook leuk is om als je voorop draaft en je komt een grote plas tegen, terwijl je dorst hebt als paard. Gewoon ankers uitgooien en gaan drinken, niets aantrekken van de rest die totaal verrast door deze aktie langskomen en pas verderop doorhebben dat Djarra gewoon blijft drinken tot hij genoeg heeft. Zelf weet ik ondertussen het verschillen tussen stoppen om drinken of stoppen omdat hij niet door de plas wil. In beide gevallen staat hij acuut stil trouwens.
Vet-gate II:
Eigenlijk precies gelijk aan vet-gate I. Het weer was er niet beter opgeworden. Djarra ging weer als een dokwerker hooi eten, na wederom een traktatie van meusli. Ik heb geprobeerd niet compleet te vernikkelen in de niet aflatende wind en regen. Het regende niet echt hard, maar ondertussen het was nu tegen drieën was ik toch wel nat en dan stil zitten is niet zo geslaagd. Na ¾ uur ging Djarra af en toe om zich heen kijken om te zien of er nog iets ging gebeuren. Hij stond er prima bij, niet moe of wat dan ook. Dus besloten dat ik dan ook maar terug zou rijden. Als ik om half vier zou vertrekken zou ik ruim voor donker binnen zijn. Mijn dikke GELE “blokker” signaal jas aangetrokken. Normaal zou die te warm zijn, maar ik zou toch weer veel stappen. En met het slechte weer was het ook wel fijn om goed zichtbaar te zijn in het verkeer.
DEEL III: De thuisreis
Wederom opgezadeld om nu alleen te vertrekken naar Soest. Djarra vond dit prima, maar alleen is niet zo gezellig. Hij was dus wel voorwaards maar het was toch ook wel spannend. Toch heeft hij het eerste stuk dat weer voornamelijk langs wegen ging vlot gestapt en kleine drafjes konden zelfs ook. Hij was best wel dapper. Zodra we echter weer bij de ruiterpaden kwamen ging hij helemaal lekker lopen. Hij wou erg graag naar huis. Hij liep gretig en soepel. Toch merkte ik dat zijn benen en de coördinatie niet meer optimaal waren, misschien toch een beetje moe? Dus tempo beheerst gehouden en tijdig langs de weg gaan stappen. Alleen verkleumde ik toen helemaal zelf en ging verkrampen. De laatste 2 km er maar naast gaan lopen; puur voor mezelf. Hij stapte vlot, krachtig en deinend naar huis.
Tot Slot:
We kwamen behoorlijk nat thuis aan om iets van half zes, na meer dan 9 uur in touw te zijn geweest. Hem lekker verzorgd. De volgende dag ’s morgens even langs geweest om te zien hoe hij erbij stond. Belangrijk om te weten is dat hij geen beslag heeft op dit moment en dus alles met bloten voeten heeft gedaan. Zijn benen waren iets voller dan normaal, maar de groeve tussen de pezen in de pijp zag je nog duidelijk. Ook niet vooz opgelopen boven de kogel! Geen temperatuur verschillen en de koot en kogen waren normaal. Zijn spieren in de rug, achterhand en billen waren los en warm. Zijn buik lekker bol en ontspannen, niets opgetrokken. Helemaal TOP dus.
Wederom de conclusie: Djarra is klaar voor het komende wedstrijd seizoen.
Doelen waren:
- Djarra moet zich nog prettig gaan vinden bij ver weg alleen met mij op pad
- Een gevoel krijgen bij zijn conditie, want ik train nooit afstanden
Planning was van Soest naar Leuden rijden en daar een rust houden. Dan met een groep een training over 25 km houden op tempo. Hierna weer een rust. Afhankelijk van hoe hij erbij zou staan (en het weer) terug rijden of laten brengen met de trailer. Ik ging een beetje van het laatste uit. Ik had zaterdag in de trailer van Nicola in Leusden alles klaar gezet wat ik mogelijk tijdens de rust nodig zou hebben. Zoals dekens, eten en drinken voor Djarra en mezelf. Extra kleren en jassen want het zou koud en winderig worden. Zadelbokje, sponsspullen.
DEEL I:
Ik ben inderdaad om 08.00 vertrokken uit Soest met bewolkt en miezerig weer. Rustig aan begonnen zo na een nachtje op stal en met een flinke inspanning voor de boeg. De eerst helft waren ruiterpaden en om 09.00 was ik achter de dierentuin van Amersfoort. Maar toen Djarra na een stuk fietspad stappen de weg en het spoor zag waar we langs en overheen moesten vond hij dat heftig. Hij vond dat we niet verder konden en beslist moesten omkeren. Dus ik ben afgestapt en heb hem aan de hand meegenomen. Ook voor de kazerne Marcroix en door de woonwijk ben ik er naast blijven lopen. Zo ver van huis en alleen vind hij erg indruk wekkend. Later weer opgestapt maar verder ging alles langs wegen en dit hebben we stappend gedaan. Zo kon hij de indrukken verwerken en zonder problemen stappen we dan overal langs. Hier had ik in mijn tijdsplanning rekening mee gehouden dus ik kon hem alle tijd geven die hij nodig had.
Bij een viaduct over een snelweg ben ik er ook afgegaan, ik heb met hem ook nog niet zo veel ervaring langs de weg en weet niet altijd wat hij eng gaat vinden. Dit bleek wel mee te vallen zo op zondag morgen. Het leuke was dat hij dus heel gewillig bleef. Ik had ook de route helemaal in mijn hoofd dus ik was heel duidelijk. Op een stukje ruiterpad bij Leuden draafde hij gewoon lekker positief aan alsof hij wist dat we er bijna waren. En we kwamen om 10.30 aan een half uur eerder dan gepalnd wat super netjes was.
VET-GATE I:
Op de manage aangekomen ben ik bij de trailer van Nicola gestopt waar ik al mijn spullen in had. Als je Djarra stil zet verzet hij dus ook letterlijk geen voet meer. Aangezien we vol in de wind stonden snel zadel eraf en regendeken erop. Later ook nog een dunnen badstof deken achterover zijn kont onder de regendeken om de wind buiten te houden. Na een hapje meusli, wat een traktatie, een bak hooi voor hem neer gezet. Hier heeft hij de komende 1,5 uur uit staan eten! Drinken wou hij niet. Toen mezelf verzorgt en half uit de wind in de trailer gezeten. Af en toe met deze en genen geklets. Sommige ruiters waren er al andere kwamen binnen druppelen. Djarra heeft verder geen poot verzet, bilspieren af en toe gevoeld maar die waren warm en zacht. Sponzen of borstelen was gewoon geen optie in deze gure wind.
Deel II: De trainingsrit van 25 km in de Treek.
Toen het tijd voor onze trainingrit werd hem weer opgezadeld, waar hij geen bezwaar tegen maakte. Na wat rondwandelen opgestapt. Toen we vertrokken was hij helemaal enthousiast. Ik dacht nog dat dat het was omdat we dus richting Soest vertrokken, maar toen we het bos in doken bleef hij vrolijk. Hij liep alsof hij nog niets gedaan had. Was voorwaards en soepel. We waren met een klein groepje en ik heb zowel voor als achterin gereden. Maar voorop samen met Numir (ook een arabier) liep hij het lekkerst. We hebben leuke endurance testjes gehad. Een van de ruiters kwam langs galopperen toen we draafden, geen punt Djarra blijft gewoon draven. Op het eind ging iedereen een stuk in galop, terwijl ik eigenlijk al met de afbouw bezig was, dus ik ben blijven draven en dat vind Djarra ook goed.
Wat ook leuk is om als je voorop draaft en je komt een grote plas tegen, terwijl je dorst hebt als paard. Gewoon ankers uitgooien en gaan drinken, niets aantrekken van de rest die totaal verrast door deze aktie langskomen en pas verderop doorhebben dat Djarra gewoon blijft drinken tot hij genoeg heeft. Zelf weet ik ondertussen het verschillen tussen stoppen om drinken of stoppen omdat hij niet door de plas wil. In beide gevallen staat hij acuut stil trouwens.
Vet-gate II:
Eigenlijk precies gelijk aan vet-gate I. Het weer was er niet beter opgeworden. Djarra ging weer als een dokwerker hooi eten, na wederom een traktatie van meusli. Ik heb geprobeerd niet compleet te vernikkelen in de niet aflatende wind en regen. Het regende niet echt hard, maar ondertussen het was nu tegen drieën was ik toch wel nat en dan stil zitten is niet zo geslaagd. Na ¾ uur ging Djarra af en toe om zich heen kijken om te zien of er nog iets ging gebeuren. Hij stond er prima bij, niet moe of wat dan ook. Dus besloten dat ik dan ook maar terug zou rijden. Als ik om half vier zou vertrekken zou ik ruim voor donker binnen zijn. Mijn dikke GELE “blokker” signaal jas aangetrokken. Normaal zou die te warm zijn, maar ik zou toch weer veel stappen. En met het slechte weer was het ook wel fijn om goed zichtbaar te zijn in het verkeer.
DEEL III: De thuisreis
Wederom opgezadeld om nu alleen te vertrekken naar Soest. Djarra vond dit prima, maar alleen is niet zo gezellig. Hij was dus wel voorwaards maar het was toch ook wel spannend. Toch heeft hij het eerste stuk dat weer voornamelijk langs wegen ging vlot gestapt en kleine drafjes konden zelfs ook. Hij was best wel dapper. Zodra we echter weer bij de ruiterpaden kwamen ging hij helemaal lekker lopen. Hij wou erg graag naar huis. Hij liep gretig en soepel. Toch merkte ik dat zijn benen en de coördinatie niet meer optimaal waren, misschien toch een beetje moe? Dus tempo beheerst gehouden en tijdig langs de weg gaan stappen. Alleen verkleumde ik toen helemaal zelf en ging verkrampen. De laatste 2 km er maar naast gaan lopen; puur voor mezelf. Hij stapte vlot, krachtig en deinend naar huis.
Tot Slot:
We kwamen behoorlijk nat thuis aan om iets van half zes, na meer dan 9 uur in touw te zijn geweest. Hem lekker verzorgd. De volgende dag ’s morgens even langs geweest om te zien hoe hij erbij stond. Belangrijk om te weten is dat hij geen beslag heeft op dit moment en dus alles met bloten voeten heeft gedaan. Zijn benen waren iets voller dan normaal, maar de groeve tussen de pezen in de pijp zag je nog duidelijk. Ook niet vooz opgelopen boven de kogel! Geen temperatuur verschillen en de koot en kogen waren normaal. Zijn spieren in de rug, achterhand en billen waren los en warm. Zijn buik lekker bol en ontspannen, niets opgetrokken. Helemaal TOP dus.
Wederom de conclusie: Djarra is klaar voor het komende wedstrijd seizoen.
vrijdag 7 maart 2008
Djarra's APK keuring
Ondanks dat ik denk dat alles wel goed zit wou ik toch even alles laten nakijken bij Djarra. In het najaar is hij voor het laatst echt behandeld en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.
Dus Esther laten langskomen om hem helemaal door te lichten. En dan wordt ook echt niets overgeslagen. Een greep uit de nagekeken onderdelen van zijn APK:
- spijsvertering: o.a. lever, dikkedarm, milt, nieren, blindedarm
- ook: hart, longen, lymfe stelsel, hypofyse, prostaat, zenuwstelsel
- en: immuunsysteem, schimmels/bacterien ed.
- locomotie: botten, pezen, aanhechtingen, wervel kolom
Daarna nog wat gebieden langsgelopen vanuit een andere hoek:
- eigenaar - geopatische belasting
- neurologisch
- toxinen
Tot nu toe, de afgelopen 2 jaar, gewerkt aan:
* wervels/heupen/schouder goed te krijgen door 1x per half jaar hem te laten behandelen en dan met training verder te werken
* ataxie onder controle te krijgen voornamelijk behandelen en gerichte training ondersteund met een spiercompositum (vorige winter)
* mentaal/emotioneel was ook een aandachtspunt
Samenvatting APK:
* neurologisch zal een aandachtpunt blijven, maar door constante correcte training hoeft dit geen probleem (meer) te zijn.
* alles dat met de locomotie te maken heeft is TOP
* Ook kwam er uit dat er schimmels zijn - dit verstoord de spijsvertering en daarmee de weerstand. Ook is hij in februari ge-ent wat ook de weerstand omlaag haalt. * Lymfen en lever waren iets uit balans, dit klopt met wat ik waarneem aan zijn gezondheid. En dit is een gevolg van de gemeten schimmel belasting.
Hierna heeft ze hem meteen behandeld. En ik hoef alleen nog iets voor de schimmel/bacterie infectie te geven. Als probioticum ondersteuning kan ik de Ursonne ophogen, dat kwam er in het najaar ook zeer goed uit bij hem.
Dus .... dit seizoen kunnen we er vol tegenaan!
Dus Esther laten langskomen om hem helemaal door te lichten. En dan wordt ook echt niets overgeslagen. Een greep uit de nagekeken onderdelen van zijn APK:
- spijsvertering: o.a. lever, dikkedarm, milt, nieren, blindedarm
- ook: hart, longen, lymfe stelsel, hypofyse, prostaat, zenuwstelsel
- en: immuunsysteem, schimmels/bacterien ed.
- locomotie: botten, pezen, aanhechtingen, wervel kolom
Daarna nog wat gebieden langsgelopen vanuit een andere hoek:
- eigenaar - geopatische belasting
- neurologisch
- toxinen
Tot nu toe, de afgelopen 2 jaar, gewerkt aan:
* wervels/heupen/schouder goed te krijgen door 1x per half jaar hem te laten behandelen en dan met training verder te werken
* ataxie onder controle te krijgen voornamelijk behandelen en gerichte training ondersteund met een spiercompositum (vorige winter)
* mentaal/emotioneel was ook een aandachtspunt
Samenvatting APK:
* neurologisch zal een aandachtpunt blijven, maar door constante correcte training hoeft dit geen probleem (meer) te zijn.
* alles dat met de locomotie te maken heeft is TOP
* Ook kwam er uit dat er schimmels zijn - dit verstoord de spijsvertering en daarmee de weerstand. Ook is hij in februari ge-ent wat ook de weerstand omlaag haalt. * Lymfen en lever waren iets uit balans, dit klopt met wat ik waarneem aan zijn gezondheid. En dit is een gevolg van de gemeten schimmel belasting.
Hierna heeft ze hem meteen behandeld. En ik hoef alleen nog iets voor de schimmel/bacterie infectie te geven. Als probioticum ondersteuning kan ik de Ursonne ophogen, dat kwam er in het najaar ook zeer goed uit bij hem.
Dus .... dit seizoen kunnen we er vol tegenaan!
vrijdag 29 februari 2008
Training -1- Februari 2008
Afgelopen woensdag middag maar een serieuze trainingrit gepland. Tenslotte komt het seizoen steeds dichter bij, onze eerste wedstrijd staat voor 19 April gepland. Ik ga in Kootwijk klasse II starten en dat wordt dan 52,5 km. Dus een route gepland die hemelsbreed niet zo ver weg gaat, maar door twee lussen te combineren kom ik op 21 km. Uit, exclusief in- en uitstap traject.
Weer was prima, fris en blauwe lucht. Paden zijn op dit moment redelijk voor wat modderigheid betreft. Dus Djarra opgezadeld en zelf mijn Navman omgedaan om afstand/snelheid (avg en max) bij te houden. Hij begon al met goede zin wat heel fijn is, vlotte stap en de eerste draf meteen lekker los en voor waards. Hij draaft tegenwoordig met zo’n 14 km/uur, hiermee start hij en dit is tijdens de rit eigenlijk niet veranderd. Dus aan het eind van de rit heb ik de draf naar 12 km/uur gehaald, wat hij geen probleem vindt trouwens. Ik ben voor het Paleis Soestdijk langs vertrokken, om het Baarns bosbad dat perceel bos geheel rond gereden. Grote stukken in galop en hij loopt heerlijk. Wel is geconstateerd dat ik in de galop enigszins in de verlichte zit hang op mijn dijbenen. Als ik echt wil gaan zitten houdt hij zijn rug nog vast en dat zit voor geen meter. Maar dat zal nog wel gaan verbeteren, we galopperen pas serieus sinds afgelopen herfst. Na deze lus van 9 km wat lange paden gedraafd en niet huiswaarts gekeerd, maar de andere kant op voor de volgende lus. Dat vindt Djarra geen enkel probleem, hij geeft wel aan dat we de verkeerde kant op gaan, maar draaft net zo makkelijk door. Hier zijn we op het terrein van Gooisch Natuurreservaat en moet ik door een hekje. Hierna heb ik dit traject weer helemaal gegaloppeerd. En dat is echt veel meer dan hij tot nog toe gewend is ;-). Aan de andere kant van dit perceel weer door een hekje, dit is het verste punt, en via heerlijke zand paden terug gedraafd. Voor ons uit galoppeerde een ander paard en dat heeft Djarra lekker mee getrokken. Dus op 500 meter afstand hebben we die in draf bijgehouden, volgens mijn ging dat met 17 km/uur en dat was voor Djarra pittig. Maar goed hij deed het zelf. Later tempo terug genomen en eens tuk gestapt. De laatste 5 km bouw ik dan af. Wat langer stuk stap er tussen en de draf met langere teugel en op het laatst dus ook iets het tempo terug genomen.
Al met al stapte hij het laatste stuk met mij ernaast nog steeds lekker door, met een alerte blik. Absoluut niet moe en op zijn hals begon hij al op te drogen. Want hij loopt wel met zijn winter vacht rond bij een temperatuur van 8 – 10 graden. De hele rit heeft hij een goed gevoel gegeven. Ik vind hem altijd beter worden als ik langer onderweg ben. Hij kan na 1 uur nog een beetje minder enthousiast voelen en na 1,5 uur voelt hij dan krachtiger en energieker aan.
Goed dit was de eerste training van 21 km. Deze week met een gemiddelde van 13 km/uur en een maximum van 25 km/uur. Twee dagen rust en dan ga ik morgen met Karien en Alter trainen. En overmorgen gaan we met de trailer naar Ede om met een groepje daar mee te rijden. Dus dit wordt vervolgt.
Weer was prima, fris en blauwe lucht. Paden zijn op dit moment redelijk voor wat modderigheid betreft. Dus Djarra opgezadeld en zelf mijn Navman omgedaan om afstand/snelheid (avg en max) bij te houden. Hij begon al met goede zin wat heel fijn is, vlotte stap en de eerste draf meteen lekker los en voor waards. Hij draaft tegenwoordig met zo’n 14 km/uur, hiermee start hij en dit is tijdens de rit eigenlijk niet veranderd. Dus aan het eind van de rit heb ik de draf naar 12 km/uur gehaald, wat hij geen probleem vindt trouwens. Ik ben voor het Paleis Soestdijk langs vertrokken, om het Baarns bosbad dat perceel bos geheel rond gereden. Grote stukken in galop en hij loopt heerlijk. Wel is geconstateerd dat ik in de galop enigszins in de verlichte zit hang op mijn dijbenen. Als ik echt wil gaan zitten houdt hij zijn rug nog vast en dat zit voor geen meter. Maar dat zal nog wel gaan verbeteren, we galopperen pas serieus sinds afgelopen herfst. Na deze lus van 9 km wat lange paden gedraafd en niet huiswaarts gekeerd, maar de andere kant op voor de volgende lus. Dat vindt Djarra geen enkel probleem, hij geeft wel aan dat we de verkeerde kant op gaan, maar draaft net zo makkelijk door. Hier zijn we op het terrein van Gooisch Natuurreservaat en moet ik door een hekje. Hierna heb ik dit traject weer helemaal gegaloppeerd. En dat is echt veel meer dan hij tot nog toe gewend is ;-). Aan de andere kant van dit perceel weer door een hekje, dit is het verste punt, en via heerlijke zand paden terug gedraafd. Voor ons uit galoppeerde een ander paard en dat heeft Djarra lekker mee getrokken. Dus op 500 meter afstand hebben we die in draf bijgehouden, volgens mijn ging dat met 17 km/uur en dat was voor Djarra pittig. Maar goed hij deed het zelf. Later tempo terug genomen en eens tuk gestapt. De laatste 5 km bouw ik dan af. Wat langer stuk stap er tussen en de draf met langere teugel en op het laatst dus ook iets het tempo terug genomen.
Al met al stapte hij het laatste stuk met mij ernaast nog steeds lekker door, met een alerte blik. Absoluut niet moe en op zijn hals begon hij al op te drogen. Want hij loopt wel met zijn winter vacht rond bij een temperatuur van 8 – 10 graden. De hele rit heeft hij een goed gevoel gegeven. Ik vind hem altijd beter worden als ik langer onderweg ben. Hij kan na 1 uur nog een beetje minder enthousiast voelen en na 1,5 uur voelt hij dan krachtiger en energieker aan.
Goed dit was de eerste training van 21 km. Deze week met een gemiddelde van 13 km/uur en een maximum van 25 km/uur. Twee dagen rust en dan ga ik morgen met Karien en Alter trainen. En overmorgen gaan we met de trailer naar Ede om met een groepje daar mee te rijden. Dus dit wordt vervolgt.
zaterdag 16 februari 2008
We zijn lekker bezig en het is ook nog heerlijk weer.
Vrijdag ben ik met een vriendin mee wezen wandelen. Dat is meestal zo’n twee uur flink doorstappen. Haar paard is niet in orde en stappen is het enige wat mag en eigenlijk ook moet. Hij startte vrijdag wat moeizaam op, maar je ziet hem tijdens de wandeling verbeteren en uiteindelijk zeer vlot door stappen. Ik ben met Djarra mee om een aantal redenen. Ten eerste is het gewoon gezellig om met je paard te wandelen en samen met een ander is nog leuker. Daarnaast moet Djarra beter leren doorstappen en dat gaat dus ook steeds beter sinds we af en toe samen wandelen. Ook moest ik iets minder gaan rijden en zo ben je toch nog lekker bezig, het werkt prima om de conditie op peil te houden.
Afgelopen vrijdag ging ik dus weer mee, Djarra met een halster en een lang touw dat loopt het lekkerst. Strak blauwe lucht, temperatuur net boven het vriespunt. Zo liepen we te genieten door het bos. Ik liep te denken dat ik wel heel graag gewoon op zijn blote rug zou willen zitten. Gewoon zoals we er nu bijliepen alleen een halster om en zonder cap. Gewoon stappen achter de ander. Ik heb pas een keer zonder zadel op hem gezeten en dat ging goed, geen spanning of stress van zijn kant. Dus met een beetje hulp op zijn rug geklommen. Ik had het touw links en rechts aan het halster vastgemaakt. Zitten ging goed wel een heel groot vraagteken boven Djarra’s hoofd. Op stem weg laten stappen en achter de ander aan. Zeker 10 minuten bleef het vraagteken boven zijn hoofd, maar daarna was het goed. Hij was met een los teugeltje prima te sturen en we hebben zelfs een keertje bijgedraafd. Al met al zeker een half uur zo mee gestapt het was echt helemaal super. Voor de drukke weg waar we langsgaan naar huis afgestapt en de rest weer gewandeld.
Vandaag is het zaterdag en heb ik weer een grens verlegd. Weer heerlijk weer, blauwe lucht en temperatuur rond het vriespunt. Ik ben met Djarra op pad gegaan en hij had er ook zin in. Voor het eerst ben ik met hem naar de hei bij Laren gegaan. Hiervoor moet je over een druk dubbel spoor en onder een druk viaduct door. Dit had ik nog niet eerder alleen met hem gedaan. Hij vond dat allemaal nogal spannend en alleen op stap was nog niet helemaal zijn idee van een leuke rit. Vandaag voelde hij dus heerlijk aan. Dus op naar het spoor waar hij wel goed kijkend maar zonder problemen overheen stapte. Bij de weg met viaduct ben ik afgestapt, ik voelde dat hij het wel spannend vond en dan kan ik beter naast lopen om hem te steunen dan erop zitten. Toen dat achter de rug was ging hij weer vol goede moed in een lekker tempo op weg. We hebben een puntje hei gepakt en toen weer terug. Hij liep heerlijk. Nu bij het viaduct blijven zitten, naar huis is hij altijd moediger en het ging goed. Het spoor was best eng vond hij, maar toch braaf door gestapt. Kortste weg naar huis met leuk galopjes er tussen door. Tja, al weer zalig met mijn paardje op weg geweest.
Morgen gaan we weer samen met een vriendje dat vindt hij altijd leuk.
Vrijdag ben ik met een vriendin mee wezen wandelen. Dat is meestal zo’n twee uur flink doorstappen. Haar paard is niet in orde en stappen is het enige wat mag en eigenlijk ook moet. Hij startte vrijdag wat moeizaam op, maar je ziet hem tijdens de wandeling verbeteren en uiteindelijk zeer vlot door stappen. Ik ben met Djarra mee om een aantal redenen. Ten eerste is het gewoon gezellig om met je paard te wandelen en samen met een ander is nog leuker. Daarnaast moet Djarra beter leren doorstappen en dat gaat dus ook steeds beter sinds we af en toe samen wandelen. Ook moest ik iets minder gaan rijden en zo ben je toch nog lekker bezig, het werkt prima om de conditie op peil te houden.
Afgelopen vrijdag ging ik dus weer mee, Djarra met een halster en een lang touw dat loopt het lekkerst. Strak blauwe lucht, temperatuur net boven het vriespunt. Zo liepen we te genieten door het bos. Ik liep te denken dat ik wel heel graag gewoon op zijn blote rug zou willen zitten. Gewoon zoals we er nu bijliepen alleen een halster om en zonder cap. Gewoon stappen achter de ander. Ik heb pas een keer zonder zadel op hem gezeten en dat ging goed, geen spanning of stress van zijn kant. Dus met een beetje hulp op zijn rug geklommen. Ik had het touw links en rechts aan het halster vastgemaakt. Zitten ging goed wel een heel groot vraagteken boven Djarra’s hoofd. Op stem weg laten stappen en achter de ander aan. Zeker 10 minuten bleef het vraagteken boven zijn hoofd, maar daarna was het goed. Hij was met een los teugeltje prima te sturen en we hebben zelfs een keertje bijgedraafd. Al met al zeker een half uur zo mee gestapt het was echt helemaal super. Voor de drukke weg waar we langsgaan naar huis afgestapt en de rest weer gewandeld.
Vandaag is het zaterdag en heb ik weer een grens verlegd. Weer heerlijk weer, blauwe lucht en temperatuur rond het vriespunt. Ik ben met Djarra op pad gegaan en hij had er ook zin in. Voor het eerst ben ik met hem naar de hei bij Laren gegaan. Hiervoor moet je over een druk dubbel spoor en onder een druk viaduct door. Dit had ik nog niet eerder alleen met hem gedaan. Hij vond dat allemaal nogal spannend en alleen op stap was nog niet helemaal zijn idee van een leuke rit. Vandaag voelde hij dus heerlijk aan. Dus op naar het spoor waar hij wel goed kijkend maar zonder problemen overheen stapte. Bij de weg met viaduct ben ik afgestapt, ik voelde dat hij het wel spannend vond en dan kan ik beter naast lopen om hem te steunen dan erop zitten. Toen dat achter de rug was ging hij weer vol goede moed in een lekker tempo op weg. We hebben een puntje hei gepakt en toen weer terug. Hij liep heerlijk. Nu bij het viaduct blijven zitten, naar huis is hij altijd moediger en het ging goed. Het spoor was best eng vond hij, maar toch braaf door gestapt. Kortste weg naar huis met leuk galopjes er tussen door. Tja, al weer zalig met mijn paardje op weg geweest.
Morgen gaan we weer samen met een vriendje dat vindt hij altijd leuk.
woensdag 6 februari 2008
Derde springles, een groot succes!
We hebben vandaag onze derde springles gehad en Djarra gaat echt vooruit! Ik heb genoten.
Deze keer zouden we binnen springen, omdat daar gekleurde balken zijn. Dus na 10 minuutjes buiten te hebben gereden, waar hij nog met spanning liep; hipje en hoesten naar binnen gegaan. Om te beginnen legt Lammert eerst maar één balk neer. En zegt stap hier maar eerst overheen. Nu ben ik behoorlijk eigenwijs en vindt dat hij zo onderhand best meteen in draf er over moet kunnen en draaf erop af. Je raad het al; een heftige weigering HIJ KON ECHT NIET over een balk heen stappen. Het blijft een portret! Ben echt behoorlijk streng geworden ;-). Na drie maal moeizaam draaft hij er daarna overheen alsof er niets ligt….
Het balkje lag in het midden van de bak dus ik heb achtjes gereden steeds links en rechtsom afwisselend en ook nog van de andere kant er overheen. Nu is het achtjes draven voor hem al heel moeilijk en nu ook nog zo’n balkje. Hij heeft dus heel hard, maar heel goed gewerkt. Geen moment een hipje of hoestje!
Volgende stap was een tweede balk op iets van 10 meter. Dat leverde niet zoveel problemen op. Vervolgens zette Lammert links en recht hekken neer met een balkje dat aan één kant op maar liefst 20 cm hoog in de klepel lag en de andere kant op de grond. Tja, daar kan je echt niet over…. Hier soms met druk gewerkt, maar dit was weer echt wat te veel en dan werkt druk averechts. Dus ook hem er zelf stap voor stap naar toe laten stappen en dan stapt hij er ook over, zonder mijn drijven! Uiteindelijk wel weer bij een steil sprongetje uitgekomen wat we afwisselend links en rechtsom “gesprongen” hebben. Als laatste eerst over de balk op de grond daarna aangalopperen naar/over de sprong. Het ging redelijk.
Het leukste is dat hij nu tussen door heel lekker gaat lopen. Als ik om de spanning af te laten vloeien even de bak door galoppeer voelt dat erg goed. Als ik draf aankom moet ik hem temperen. Hij gaat het echt leuk vinden, wat ik ook gehoopt had. En nog belangrijker hij is niet meer mentaal super moe als we ervandaan komen. Eigenlijk kwam hij er behoorlijk alert en actief vandaan. Hij vond zichzelf heel wat. Hij is natuurlijk ook een topper!
Deze keer zouden we binnen springen, omdat daar gekleurde balken zijn. Dus na 10 minuutjes buiten te hebben gereden, waar hij nog met spanning liep; hipje en hoesten naar binnen gegaan. Om te beginnen legt Lammert eerst maar één balk neer. En zegt stap hier maar eerst overheen. Nu ben ik behoorlijk eigenwijs en vindt dat hij zo onderhand best meteen in draf er over moet kunnen en draaf erop af. Je raad het al; een heftige weigering HIJ KON ECHT NIET over een balk heen stappen. Het blijft een portret! Ben echt behoorlijk streng geworden ;-). Na drie maal moeizaam draaft hij er daarna overheen alsof er niets ligt….
Het balkje lag in het midden van de bak dus ik heb achtjes gereden steeds links en rechtsom afwisselend en ook nog van de andere kant er overheen. Nu is het achtjes draven voor hem al heel moeilijk en nu ook nog zo’n balkje. Hij heeft dus heel hard, maar heel goed gewerkt. Geen moment een hipje of hoestje!
Volgende stap was een tweede balk op iets van 10 meter. Dat leverde niet zoveel problemen op. Vervolgens zette Lammert links en recht hekken neer met een balkje dat aan één kant op maar liefst 20 cm hoog in de klepel lag en de andere kant op de grond. Tja, daar kan je echt niet over…. Hier soms met druk gewerkt, maar dit was weer echt wat te veel en dan werkt druk averechts. Dus ook hem er zelf stap voor stap naar toe laten stappen en dan stapt hij er ook over, zonder mijn drijven! Uiteindelijk wel weer bij een steil sprongetje uitgekomen wat we afwisselend links en rechtsom “gesprongen” hebben. Als laatste eerst over de balk op de grond daarna aangalopperen naar/over de sprong. Het ging redelijk.
Het leukste is dat hij nu tussen door heel lekker gaat lopen. Als ik om de spanning af te laten vloeien even de bak door galoppeer voelt dat erg goed. Als ik draf aankom moet ik hem temperen. Hij gaat het echt leuk vinden, wat ik ook gehoopt had. En nog belangrijker hij is niet meer mentaal super moe als we ervandaan komen. Eigenlijk kwam hij er behoorlijk alert en actief vandaan. Hij vond zichzelf heel wat. Hij is natuurlijk ook een topper!
zondag 3 februari 2008
Gezondheid
Djarra heeft een dikke wang. Gister toen ik aan het poetsen was mocht ik niet aan zijn rechter kaak en keel komen. Bij nader onderzoek was het daar ook dik, de hele kaak en de keelgroeve tussen de kaken. En toen ik het bit wou in doen hield hij stijf zijn tanden/kiezen op mekaar! Het heeft wat moeite gekost om hem te overreden. Verder had hij al zijn hooi en voer op en zag hij er niet ziek uit dus toch besloten wel te gaan rijden. In het begin moest ik heel voorzichtig zijn met de rechter teugel, maar dat ging na een kwartiertje over en toen nam hij normaal het bit aan met rijden.
Nu gaat hij onderweg altijd staan drinken uit grote plassen. Ongeacht het feit of we in stap of draf zitten, handrem erop stoppen, kop omlaag en drinken. Nu stopte hij ook alleen zijn hoofd naar het water brengen ging moeizaam. Dan moet hij zijn keel strekken en kennelijk was dat gevoelig. Vervolgens nam hij kleine slokjes en gorgelde zijn mond schoon. Pas na dit een aantal malen herhaald te hebben ging hij echt drinken. Op mijn kwam het over alsof er misschien een abces in zijn mond was opengebroken en hij de troep nu eerst wegspoelde. Toen hij later nogmaals ging drinken heeft hij nog één maal gespoeld voor hij ging drinken.
Op de terugweg liep hij heel fijn. Hij wou makkelijk aan de teugel lopen en links en rechts inbuigen dus zijn keel zat hem niet meer in de weg. Thuis gekomen klopte dat. Zijn kaak en keelholte waren niet meer gevoelig en dik. Nee, het was omlaag gezakt naar zijn wang richting mondhoek hier was het dik, warm en gevoelig. Ik heb hier maar flink Wondzalf op basis van groene leem opgesmeerd. Dat laat hij dan heel braaf toe. Ook heb ik voor de zekerheid zijn temperatuur opgenomen, maar die was normaal.
Vandaag was het minder dik en gevoelig. Voor de zekerheid toch een wandeling i.p.v. een rit gedaan. Na afloop weer dik ingezalfd.
Nu gaat hij onderweg altijd staan drinken uit grote plassen. Ongeacht het feit of we in stap of draf zitten, handrem erop stoppen, kop omlaag en drinken. Nu stopte hij ook alleen zijn hoofd naar het water brengen ging moeizaam. Dan moet hij zijn keel strekken en kennelijk was dat gevoelig. Vervolgens nam hij kleine slokjes en gorgelde zijn mond schoon. Pas na dit een aantal malen herhaald te hebben ging hij echt drinken. Op mijn kwam het over alsof er misschien een abces in zijn mond was opengebroken en hij de troep nu eerst wegspoelde. Toen hij later nogmaals ging drinken heeft hij nog één maal gespoeld voor hij ging drinken.
Op de terugweg liep hij heel fijn. Hij wou makkelijk aan de teugel lopen en links en rechts inbuigen dus zijn keel zat hem niet meer in de weg. Thuis gekomen klopte dat. Zijn kaak en keelholte waren niet meer gevoelig en dik. Nee, het was omlaag gezakt naar zijn wang richting mondhoek hier was het dik, warm en gevoelig. Ik heb hier maar flink Wondzalf op basis van groene leem opgesmeerd. Dat laat hij dan heel braaf toe. Ook heb ik voor de zekerheid zijn temperatuur opgenomen, maar die was normaal.
Vandaag was het minder dik en gevoelig. Voor de zekerheid toch een wandeling i.p.v. een rit gedaan. Na afloop weer dik ingezalfd.
woensdag 23 januari 2008
Onze tweede springles
Vandaag onze tweede spring les gehad. Wat kan het kennelijk toch allemaal spannend zijn, terwijl het er voor mij zo simpel uitziet.
De eerste drafbalk waar we overheen zouden draven lag langs de bakrand, waar aan de andere kant de trailers tegenaan geparkeerd stonden. Nou dan draaf je dus scheef langs het hek om naar de trailer te kijken, gelukig is één balk dan nog wel te doen. Maar toch zo spannend dat hij na de balk meteen op slot zit en niet meer kan lopen. Dit hebben we kunnen ondervangen door na de balk meteen door te draaien op de volte, door de stelling kon ik hem over zijn rug laten lopen en dat hielp om weer een normale draf onder me te krijgen. Dit was na een paar keer ook over, maar toch elke verandering is spannend. De balkjes van één naar drie uitgebreid is daarna eigenlijk geen probleem.
Toen werd er een steil sprongetje met draf balk klaar gezet, dus niet eerst een kruisje. Tja, dat kan niet hè, dat ziet er anders uit. Tweemaal gestopt. Vervolgens een kant van de balk op de grond gelegd, zodat Djarra er overheen zou kunnen stappen, dat heb ik liever dan stoppen en er langs gaan. Paar keer in stap en daarna in draf en dan is het weer helemaal in orde. Alleen moest ik beter recht uit rijden om hem een goede balans over de sprong te geven en dan land hij ook meteen in de goede galop. Dat was linksom nu dus rechtsom. Fout, kan niet springen rechtsom, echt niet! Weer balkje aan een kant op de grond, zelfs dit was nu eigenlijk te eng, maar goed met een nood sprong er over. We hadden iets vaker nodig voor er weer ritme vertrouwen was. Maar dan gaat hij ook meteen heel lekker.
Hij is alleen nog niet sterk achter. In de linker galop kan je hem nog niet terug rijden als hij door enthousiasme harder gaat. Ook weet hij soms door de spanning niet meer wat hij met zijn benen moet doen. Na een hele spannende sprong viel hij na 10 meter bijna van zijn benen. Ik moet hem echt helpen dan en ondersteunen. Maar zodra hij lekker gaat en het ritme heeft kan ik er weer helemaal vanaf blijven en hem zelf laten springen. Het is continu een zoektocht tussen uitersten. Als hij het spannend vind moet ik absoluut geen druk zetten, maar wel goed begeleiden en helpen. Als hij echt loslaat en gaat lopen en springen kan ik hem flink aanpakken als het nodig is en heel stil worden als alles past.
Als hij weigert, omdat het even te veel is moet ik wachten en praten. Als hij even later weigert omdat dat misschien een interessante optie is kan ik hem rustig een tik met de zweep geven en streng toe spreken, terwijl ik flink door drijf.
Maar goed, na een half uur waren we beide moe maar voldaan. Halverwege het naar huis wandelen werd hij al weer wat levendiger en hij stapte vlot en los door zijn lijf. Toch weer een heel goed gevoel na deze les.
De eerste drafbalk waar we overheen zouden draven lag langs de bakrand, waar aan de andere kant de trailers tegenaan geparkeerd stonden. Nou dan draaf je dus scheef langs het hek om naar de trailer te kijken, gelukig is één balk dan nog wel te doen. Maar toch zo spannend dat hij na de balk meteen op slot zit en niet meer kan lopen. Dit hebben we kunnen ondervangen door na de balk meteen door te draaien op de volte, door de stelling kon ik hem over zijn rug laten lopen en dat hielp om weer een normale draf onder me te krijgen. Dit was na een paar keer ook over, maar toch elke verandering is spannend. De balkjes van één naar drie uitgebreid is daarna eigenlijk geen probleem.
Toen werd er een steil sprongetje met draf balk klaar gezet, dus niet eerst een kruisje. Tja, dat kan niet hè, dat ziet er anders uit. Tweemaal gestopt. Vervolgens een kant van de balk op de grond gelegd, zodat Djarra er overheen zou kunnen stappen, dat heb ik liever dan stoppen en er langs gaan. Paar keer in stap en daarna in draf en dan is het weer helemaal in orde. Alleen moest ik beter recht uit rijden om hem een goede balans over de sprong te geven en dan land hij ook meteen in de goede galop. Dat was linksom nu dus rechtsom. Fout, kan niet springen rechtsom, echt niet! Weer balkje aan een kant op de grond, zelfs dit was nu eigenlijk te eng, maar goed met een nood sprong er over. We hadden iets vaker nodig voor er weer ritme vertrouwen was. Maar dan gaat hij ook meteen heel lekker.
Hij is alleen nog niet sterk achter. In de linker galop kan je hem nog niet terug rijden als hij door enthousiasme harder gaat. Ook weet hij soms door de spanning niet meer wat hij met zijn benen moet doen. Na een hele spannende sprong viel hij na 10 meter bijna van zijn benen. Ik moet hem echt helpen dan en ondersteunen. Maar zodra hij lekker gaat en het ritme heeft kan ik er weer helemaal vanaf blijven en hem zelf laten springen. Het is continu een zoektocht tussen uitersten. Als hij het spannend vind moet ik absoluut geen druk zetten, maar wel goed begeleiden en helpen. Als hij echt loslaat en gaat lopen en springen kan ik hem flink aanpakken als het nodig is en heel stil worden als alles past.
Als hij weigert, omdat het even te veel is moet ik wachten en praten. Als hij even later weigert omdat dat misschien een interessante optie is kan ik hem rustig een tik met de zweep geven en streng toe spreken, terwijl ik flink door drijf.
Maar goed, na een half uur waren we beide moe maar voldaan. Halverwege het naar huis wandelen werd hij al weer wat levendiger en hij stapte vlot en los door zijn lijf. Toch weer een heel goed gevoel na deze les.
vrijdag 18 januari 2008
Zelfstandig, maar liever niet alleen.
Zo kan ik Djarra het beste omschrijven.
Dit zie je onder andere heel goed bij het weide gebeuren.
Laatst bracht ik hem na het rijden ’s morgens naar de wei. Hij had daar zin in en we draafden langs de weg naar het 2de hek. Bij het 1ste hek is het echt een zware modder bende en Djarra vind het niet erg om door te gaan naar het 2de hek als hij toch weet dat hij de wei in mag. Dus vrolijk naar de wei. Alleen toen hij goed in wel in de wei stond en eens om zich heen keek realiseerde hij zich dat hij de eerste en dus de enige was. Dat is niet gezellig dus flink hinniken om de rest te roepen dat ze moeten opschieten. Hiervoor gaat hij niet aan het hek staan ofzo, maar gaat gewoon rond scharrelen. Maar wel dus de rest roepen.
Ook haalde ik hem er een keer ’s avonds in het donker uit de wei. Hij stond met nog 3 of 4 anderen bij het 1ste hek te wachten. Dan roep ik hem en zeg dat ik door loop naar het 2de hek. Dat kent hij en dan komt hij ook. Zo in het donker trek je dan een sprintje en de rest wil niet alleen blijven en galoppeert mee naar het 2de hek. Dan moeten ze even op mij wachten tot ik er ben,hek open heb en de wei in worstel. De rest vond dat te lang duren en galoppeerde weer met z’n alleen naar het 1ste hek. Djarra stond toen op 3 meter van me af en hij dacht er niet eens over na om met de rest mee terug te galopperen. Hij bleef gewoon ontspannen staan tot ik hem meenam naar het hek. Danste naast me langs de weg richting de stal en zijn avond eten.
Hij is echter niet zo expressief. Alleen rijden vond hij in het begin gewoon eng nu is het niet eng meer, maar alleen is toch niet zo gezellig als met anderen. Meestal lijkt hij zich absoluut niet met de ander te bemoeien wat die ook doet. Maar schijn bedriegt, want hij heeft wel degelijk de ander in de peiling. Zo bleek toen het om een jonge hengst ging die niet echt door zijn ruiter in toom werd gehouden. De hengst was erg aanwezig en liep ook dicht op ons. Dat was duidelijk niet in orde volgens Djarra en met ontblote tanden en de oren in zijn nek deed hij een uitval. Dat was duidelijk. Later stonde we iets verspreid stil om de uitleg van een bijzondere plek te krijgen. Op een zeker moment komt de ruiter met zijn hengst in onze richting gestapt. En ik voel Djarra zich klaar maken om in zijn achteruit met de achterbenen paraat de afstand te dichten richting de hengst. Ik heb hem maar meteen uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Dat accepteert hij dus er is verder geen probleem, maar zijn normaal nonchalante houding is dus nooit onverschilligheid.
Aan de andere kant kan ik weg rijden van anderen zonder problemen. Kan Djarra staan drinken in/uit een plas in het bos als andere ruiters langskomen zonder op of om te kijken. Hij lest rustig zijn dorst en gaat pas dan weer verder. Op weg naar huis kan ik eerder gaan stappen en de rest laten gaan. Alleen als ze uit het oog verdwijnen wordt hij een beetje druk, maar blijft aanspreekbaar.
Als paard, en dus een kuddedier, denk ik dus dat hij heel evenwichtig is en goed in zijn vel zit.
Dit zie je onder andere heel goed bij het weide gebeuren.
Laatst bracht ik hem na het rijden ’s morgens naar de wei. Hij had daar zin in en we draafden langs de weg naar het 2de hek. Bij het 1ste hek is het echt een zware modder bende en Djarra vind het niet erg om door te gaan naar het 2de hek als hij toch weet dat hij de wei in mag. Dus vrolijk naar de wei. Alleen toen hij goed in wel in de wei stond en eens om zich heen keek realiseerde hij zich dat hij de eerste en dus de enige was. Dat is niet gezellig dus flink hinniken om de rest te roepen dat ze moeten opschieten. Hiervoor gaat hij niet aan het hek staan ofzo, maar gaat gewoon rond scharrelen. Maar wel dus de rest roepen.
Ook haalde ik hem er een keer ’s avonds in het donker uit de wei. Hij stond met nog 3 of 4 anderen bij het 1ste hek te wachten. Dan roep ik hem en zeg dat ik door loop naar het 2de hek. Dat kent hij en dan komt hij ook. Zo in het donker trek je dan een sprintje en de rest wil niet alleen blijven en galoppeert mee naar het 2de hek. Dan moeten ze even op mij wachten tot ik er ben,hek open heb en de wei in worstel. De rest vond dat te lang duren en galoppeerde weer met z’n alleen naar het 1ste hek. Djarra stond toen op 3 meter van me af en hij dacht er niet eens over na om met de rest mee terug te galopperen. Hij bleef gewoon ontspannen staan tot ik hem meenam naar het hek. Danste naast me langs de weg richting de stal en zijn avond eten.
Hij is echter niet zo expressief. Alleen rijden vond hij in het begin gewoon eng nu is het niet eng meer, maar alleen is toch niet zo gezellig als met anderen. Meestal lijkt hij zich absoluut niet met de ander te bemoeien wat die ook doet. Maar schijn bedriegt, want hij heeft wel degelijk de ander in de peiling. Zo bleek toen het om een jonge hengst ging die niet echt door zijn ruiter in toom werd gehouden. De hengst was erg aanwezig en liep ook dicht op ons. Dat was duidelijk niet in orde volgens Djarra en met ontblote tanden en de oren in zijn nek deed hij een uitval. Dat was duidelijk. Later stonde we iets verspreid stil om de uitleg van een bijzondere plek te krijgen. Op een zeker moment komt de ruiter met zijn hengst in onze richting gestapt. En ik voel Djarra zich klaar maken om in zijn achteruit met de achterbenen paraat de afstand te dichten richting de hengst. Ik heb hem maar meteen uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Dat accepteert hij dus er is verder geen probleem, maar zijn normaal nonchalante houding is dus nooit onverschilligheid.
Aan de andere kant kan ik weg rijden van anderen zonder problemen. Kan Djarra staan drinken in/uit een plas in het bos als andere ruiters langskomen zonder op of om te kijken. Hij lest rustig zijn dorst en gaat pas dan weer verder. Op weg naar huis kan ik eerder gaan stappen en de rest laten gaan. Alleen als ze uit het oog verdwijnen wordt hij een beetje druk, maar blijft aanspreekbaar.
Als paard, en dus een kuddedier, denk ik dus dat hij heel evenwichtig is en goed in zijn vel zit.
vrijdag 11 januari 2008
Onze eerste springles!
Eindelijk is het zover onze eerste springles is een feit. Ik had er echt naar uitgekeken en was heel gespannen enthousiast. Het was dan ook grappig om te merken dat Djarra mijn spanning meteen oppakte en “oud” gespannen gedrag vertoonde toen we naar de manege wandelde. Hij wist niet dat hij naar zijn eerste springles ging, want ik wandel dit stuk ook als ik in het bos ga rijden. Het is later nog voor de les ook weg gezakt bij ons. Hopelijk gaat Djarra leren dat mijn enthousiaste spanning altijd leuke dingen betekenen. Want hij vind springen leuk dat is nu wel bevestigd.
Maar ik moet niet op de zaken vooruit te lopen. Ik had alles zeer ruim gepland, omdat Djarra een rijbak en een binnenbak tot nog toe nog spannend vond. We kunnen ook pas sinds kort zonder al te veel “hikjes” rond kunnen draven en voltes rijden. Dus ik was ruim op tijd bij de stal waar hij al zonder op of om kijken eigenlijk zo het terrein op liep en mee de binnen bak in ging. Eerst rond gewandeld aan de hand daarna erop. Gestapt en gedraafd. Er kwamen ook andere in de bak of gingen eruit. Eigenlijk reageerde hij heel relaxed en er is geen spanning in zijn rug geweest. We hebben wat gedraafd, niets dressuur-matigs ik ben al blij als hij redelijk relaxed rond loopt en hoe daar bemoei ik me niet te veel mee. Nou dat is niet helemaal waar, door middel van stelling vragen in stap help ik hem ontspannen.
Lammert kwam zeggen dat we in de buitenbak ging lessen dus ik ben afgestapt en ben naar de buitenbak gegaan. Nergens balken te bekennen dus ik had nu weer tijd om eerst rond te wandelen en pas daarna weer op te stappen. En weer was Djarra braaf, hij liep het lekkerst richting uitgang en wat stroever ervan af. Aan Lammert aan gegeven dat ontspannen voorwaards gaan prioriteit één was en springen prioriteit twee. Tijdens de les zaten we helemaal op één lijn van wat we wilden dus dat is fijn.
We begonnen met één drafbalk en voila, daar loopt meneer tegenwoordig zonder blikken of blozen zo over heen. Ook twee en drie drafbalken werden soms echt heel goed genomen. Wel kwam lrechtsom dravend het “hikje” naar boven en hij heeft ook lopen hoesten. Dit zijn tekenen bij Djarra dat hij het spannend vind. Maar hij blijft braaf doorwerken en doet echt zijn best.
Hierna een kruisje met drafbalkje ervoor. En wonder boven wonder ook hier gaat hij meteen de eerste keer zo overheen!!!! Dit is echt nog nooit vertoond, maar wel stilletjes gehoopt. Stukjes gaat hij ook lekker aan de teugel wat dus alleen kan als hij zijn rug los laat. Lammert legt het iets hoger, want Djarra is erg slim en makkelijk, dus lage kruisjes kan je draven en hoef je helemaal niet te springen. Na de hindernis nadruk op flink door galopperen. Hij moet leren op de hindernis aan te trekken en dan kan ik heel stil worden in mijn handen en mijn drijven. En het gevoel dat hij geeft is soms echt goed.
Als laatste een kleine stijlsprong zonder draf balk die ik uit galop moest nemen. We waren nu linksom bezig en dat is zijn moeilijke galop kant al galoppeerde hij prima na de hindernis door. Maar de eerste keer aanspringen in linkergalop voor de hindernis was wat kunst en vliegwerk. Maar de sprong was goed. Even stappen en opnieuw aanspringen ….. springt hij prachtig in links aan zo naar de hindernis, springt erover en galoppeert door: echt helemaal volgens het boekje YES YES YES. We hebben dit een paar maal gedaan en het beloofd veel goeds. Zodra hij het echt leuk gaat vinden dan kan hij lopen en springen zo heerlijk. Maar we zijn verstandig gebleven en hebben pas over 14 dagen weer les afgesproken.
Na afloop was hij in zijn “spring” spieren wel moe, je merkt dat in zijn rechter achterbeen. Maar je hoeft hem niet echt op adem te stappen. Maar goed we wandelen toch lekker de hele Jachthuislaan weer naar stal. Ik ben echt helemaal blij. Ik hoop ook dat doormiddel van de springles hij makkelijker en beter in een bak te rijden wordt.
Voor nu ben ik weer helemaal blij!
maandag 7 januari 2008
Zoekend de UPDATE
Ik heb dus niets aan de wijze van houden en voeren veranderd. Wel ben ik met een sand-clear kuur van 7 dagen bezig. Het enige dat ik gedaan heb is minder gaan rijden/werken met Djarra.
Afgelopen week:
* maandag rustdag.
* dinsdag longeren met bijzet, in totaal niet langer dan 30 minuten. Hij liep erg goed.
* woensdag en donderdag rustdagen.
* vrijdag zijn we zadels wezen passen zonder erop te zitten, konden zo wel zien dat ze niet pasten. En na afloop en heel klein rondje samen met Laura en Oscar door het bos gedraafd. Boomstam 2x gesprongen zonder aarzeling en daarna vond hij alles leuk, vooral de optie in galop naar huis, wat we niet gedaan hebben.
* zaterdag weer een rustdag.
* zondag met Mariska en Shadwan een heerlijke rit gemaakt. Hij moest zijn tempo iets rustig houden voor Shadwan wat heel goed ging en de hele weg een paard dat graag wou lopen!
* maandag haal ik hem uit de wei is hij weer super enthousiast. In plaats van het eerste hek met bagger waar alle paarden stonden te wachten inclusief Djarra liep ik door naar het tweede hek met minder bagger. Djarra bekeek deze aktie even en kwam toen in draf naar het andere hek! Langs de weg terug had hij het liefst gedraafd, wat we nu dus niet doen ;-) en hij liep een beetje te showen!
Conclusie: de werkdruk omlaag werp al zijn vruchten af en ik heb weer een vrolijk paard naast me.
Abonneren op:
Posts (Atom)