Bij Moravita was een Working Equitation (WE) training voor
beginners georganiseerd die gegeven werd door Ton Duivenvoorden en PetraDuijker. Deze dag zouden we werken met de obstakels die in de trail gebruikt
worden. Een WE wedstrijd bestaat uit een dressuur proef, een stijltrail
(dressuur met obstakels) en een speedtrail (de obstakels puur op snelheid).
Best wel spannend zo’n training, maar een kans om meerdere
trail obstakels samen met andere te trainen komt niet vaak langs. Zo waren er o.a.
een houten brug, een enkelvoudige slalom, 3 tonnen, hek, balk voor zijwaards
neergezet en gelegd.
’s Morgen was de wereld wit na flinke sneeuw val in de nacht.
Met de sneeuw en het ijs daaronder was voor de dag begon even rondwandelen met
Djarra over het terrein geen optie, maar even longeren in de binnenbak kon wel.
Gelijk de obstakels bekeken. De binnenbak heeft open zijkanten waar de sneeuw door naar binnen
gewaaid was, maar dat vond Djarra geen probleem. Toen we zelf de bak in mochten
heb ik eerst even met hem rond gewandeld, maar hij was echt super relaxed en
vond niets vreemd. Na opstappen was hij nog steeds heel oke, wat echt een
enorme doorbraak voor ons is. Die hele dag is hij zo cool geweest, niets was
eng of spannend! ’s Middag hadden we nog een les die afgesloten is met een heus
parcours van bijna alle obstakels achter elkaar. Super gaaf!
De progressie van Djarra per obstakel:
- Na één keer kijken heeft hij de rest van de tijd zonder aarzelen zo over de houten brug gelopen.
- Bij het hek kan ik hem - ook met zijn achterhand - strak naast het hek plaatsen voor ik het open doe. Ik kan rustig het “krakende” hek open doen, Djarra er door sturen en bij het sluiten stap hij wederom weer met het hek mee tot het dicht is! Dat sluiten was tot nog toe een probleem, dan ging hij achteruit lopen en moest ik het hek los laten.
- “Live stock pen” van doeken op de grond uitgebeeld. Met los stappen liep hij er al zonder problemen langs, wat hij voor heen echt niet zo relaxed gedaan zou hebben. Aan de hand mocht hij even kijken wat hij dan ook doet met zijn neus op het doek. Al rijdend kan ik het cirkeltje stappen tussen de doeken en later ook in draf.
- “Omhangen van deken” bestaat uit twee staanders waar je tussen gaat staan. Over één hangt een deken welke je over je paard om moet hangen naar de staander aan de andere kant. Dit heb ik nog nooit kunnen doen, bij het oppakken vond Djarra dat normaal al spannend. Deel van het probleem was bij Djarra als mijn gewicht zich verplaatste. Je rijkt opzij om iets te pakken en met dezelfde hand til je het over je paard de andere hand heeft de teugels vast. Voor mij werkt het het beste om de links hangende deken met mijn rechter hand te pakken, de grootste gewichtsverplaatsing, om het dan over Djarra heen rechts weer op te hangen. Nu kon ik de deken op pakken, vast houden en uiteindelijk rustig over hem heen naar de andere staander brengen. Djarra had er totaal geen probleem mee!
Obstakels als de slalom en de tonnen gaan meer over
dressuurmatige training en wat je dan kan. De stijltrail is eigenlijk niets
anders dan een dressuurproef waar het nemen van obstakels een manier is om te
laten zien wat je paard met jouw kan. Hoe staat hij aan de hulpen, hoe getraind
is hij, hoe enthousiast is hij.
