Buitenrit in de sneeuw

Afgelopen donderdag lag er nog vollop een dik pak droge sneeuw. De paden er onder waren niet bevroren, dus ik heb "normaal" kunnen rijden met stap, draf en zelfs gegaloppeerd! Zo zag het eruit:

Het heideveldje vlak bij het Pluismeer:



Het denne bos aan de kant van Baarn:



Zwaar van alle sneeuw komen de takken omlaag over dit ruiterpad, hier kom ik niet droog langs:

Djarra, zoals ik het had gedroomd!

Na de hevige sneeuwval en ware vorst van meer dan -10 graden hebben we een prachtig winters landschap. En zaterdag is dan eindelijk de dag om met paard het bos in trekken. Ik verwachte een harde hobbelig bevroren bosgrond dus ben gaan wandelen. Touwhalster en lang touw en langs de weg naar het bos. Djarra was super relaxed en wou regelmatig even stil staan om om zich heen te kijken.

In het bos viel de grond enorm mee en zonder veel problemen konden we over het ruiterpad wandelen. Ik had een wel het kleinste bos rondje gepland, maar wandelend ben je gauw ruim 1,5 uur onderweg. Dus bedacht ik dat ik eigenlijk wel heel graag op Djarra zou willen zitten. Ik heb pas twee keer eerder eventjes op zijn blote rug gezeten en ik heb nog nooit met een halster met hem gereden. Bij een touwhalster kan het touw alleen aan ring midden onder dus als ik teugels maak van mijn lange touw zitten beide einden midden onder.

Leuk plan, maar Djarra is best groot en ik kan er niet zo opspringen. Dus het duurde even voor ik een geschikte boomstronk gevonden had. Vervolgens koste het even tijd om Djarra uit te leggen dat hij strak langs deze stronk moest komen staan. Maar ik zat er toen zo op. Aangezien Djarra meteen de kortste weg naar huis in wou slaan even vogelen met de teugels en met beenhulp kwamen we er uit hoe het sturen werkte en dat ik de richting bepaalde ;-).

Vervolgens hebben we rustig stappend door het besneeuwde landschap gestapt. Met een kleine hulp kon ik hem om erge ijsvelden heen sturen en verder wist hij zich prima te redden. Hij was ontspannen en alert en oh zo braaf! Nog wat mountainbikers en een sleetje langs gehad alleen een langlaufer op een besneeuwd stuk straat vondt hij erg spannend. Maar geen voet verkeerd gezet. Later hebben we zelfs een paar kleine stukjes gedraafd en hij is zo voorzichtig met me! Toen hij warm liep en krachtiger ging draven vond ik het wel spannend zo op zijn gladde blote rug, maar het ging echt helemaal super. En als je een flinke pluk manen vasthoud geeft dat een stevig gevoel.

Wie had dit ooit kunnen denken. Ik had hier wel van gedroomd. Een compleet tevreden, ontspannen paard, zonder zadel, alleen een halster en zo door een prachtig winters landschap! Mijn kerstkado heb ik al gehad.

Nieuw zadel: Pegaso sport

Al langer zat een nieuw zadel in de planning. Dit voorjaar had ik een Gaston Mercier uitgeprobeerd, maar daar had Djarra een probleem mee. Aangezien hij zo wie zo soms nog vreemd op iets nieuws kan reageren heb ik toen besloten deze zoektoch maar na het wedstrijd seizoen voort te zetten. En als hij dan ook nog eens zich zelf in de prak werkt door in een hek te vallen schuiven de plannen weer verder door.

Maar nu is het eindelijk zover. Ik wist aardig wat ik wou en wat bij Djarra goed zou kunnen passen. Het is dus een Pegaso sport geworden.
Pegaso staat voor een zadel met "engelse" boom en gericht op dressuur (houding van de ruiter). Met singelstoten die in een V lopen en om een korte singel vragen. De kussens zijn opgebouwd uit twee lagen en met een één schroef zo van de boom te verwijderen. Hierdoor kunnen ze terplekke worden aangepast aan je paard als zijn "trainings" toestand daarom vraagt. De sport uitvoering heeft geen zweetbladen en dus geen kniewrong, dat was een van de eisen die ik had. Heb ik niet nodig en scheelt 3 kg en het paard kan nog meer warmte kwijt.



Djarra gaf eigenlijk de doorslag door er heel lekker onder te lopen. Ik had er een op proef waar ik nu dus al heel wat buitenritjes mee gemaakt heb. En bij hellingen werk gebruikt Djarra nu veel meer zijn lendenen om swingend af te dalen. Verder heeft hij vanaf de eerste keer opzadelen gewooon niet gereageerd op dit zadel. Ook niet toen ik niet voldoende had aangesingeld enhet zadel omlaag kwam bij opstappen. Ook niet toen ik in het zadel dit "recht" zette door even flink in een stijgbeugel te duwen, iets wat voorheen niet eens in me op kwam om te doen.

Even tussen door

Djarra gaat best lekker.

Maar wat een weer de afgelopen tijd, heel veel regen en heel veel wind. En dan heb je ook nog zoiets als een dag waarvan het daglicht niet zo lang duurt. Ook al begin ik vroeg met werken en ga na mijn werk direct naar stal, dan nog haal ik hem in het donker uit de wei. Met alleen mijn partime dag en het weekend om met daglicht buiten te kunnen rijden. Daarnaast moet ik ook nog rustig aan doen dus de ritjes blijven beperkt tot 1,5 uur al wordt de radius van huis uit wel langzaamaan wat groter ;-).

De losgooibak heeft geen licht en is dus 's avonds niet te gebruiken en daarbij staat hij voor 80 % onder water. De longeer bak is nog te doen, heeft licht, maar dat aanharken van een natte bodem beperk ik graag tot max. 1x per week. Dan blijft alleen de buitenbak over met goed licht en een goede bodem. Maar Djarra loopt nog steeds niet spontaan hier rond te draven, dus geen echt geslaagd alternatief.

Het is gewoon even pruttelen. Maar ik ga meer galopjes en progressieve overgangen inbouwen op de buitenritten. Wordt Djarra aardig enthousiast van en kan ik meteen hem leren dat ik ook dan graag het tempo bepaal. Tot nu toe is hij altijd super braaf thuis en dat gaat nu eindelijk een beetje veranderen. Hij mag best wat zelfverzekerder en stoerder worden als hij blijft luisteren, dus.