Brandstof

Met de aanhoudende kou en sneeuw hebben de paarden die 24/7 buiten leven veel brandstof nodig om warm te blijven. Die brandstof komt uit de vertering van ruwvoer (gras/hooi/kuil). Ze kregen tot nu toe 2x daags ruim kuil, maar dan hebben ze toch een fiks aantal uren zonder vertering en dus zonder brandstof. Gras zit verstopt onder de sneeuw en is nu niet echt bijzonder voedzaam.

Gelukkig krijgen ze sinds maandag nu onbeperkt kuil; er zijn 3 grote balen in de wei gezet zodat ze allemaal onbeperkt kunnen eten. Djarra ziet er nu (woensdag) ook echt goed uit en is heel relaxed en tevreden. Niet meer opgetrokken en hongerig op zoek naar eten, zoals de dagen hiervoor.



De balen staan achterin de wei. Als ik Djarra na het werk terug breng komen twee vriendjes hem helemaal halen. Samen voorin nog even drinken en dan samen weer terug naar achter. Djarra gaat meteen eten.... de andere twee gaan aan de bosrand scharrelen met de rest.

December 2010 De winter slaat toe:

Achterin de wei zijn ze nog met hun ontbijt bezig als ik Djarra kom halen:



Wat is het toch een genot om zo met je paard naar zijn wei te kunnen wandelen:



De kudde is naar voren gekomen om te schuilen voor de sneeuwbui:

Exotisch wild: een Wallabi

Sinds een aantal weken hupt er dus een Wallabi rond hier in Kootwijk. En bij ons op stal zijn de resten hooi&kuil welkom voer.

Up en downs

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik super blij ben hoe hij persoonlijk gegroeid is in deze gemengde kudde. Dit alles heeft echter ook af en toe zijn nadelen als er zaken wat hardhandig geregeld worden onderling.

Toen hij in juli en augustus bezig was zijn positie te bepalen is hij stok kreupel geslagen op zijn rechter voorknie.
Daarna was zijn positie helder en dan blijft hij aardig heel, normaal zorgt hij wel uit de buurt van de zwaardere/lompere types te blijven. Alleen als er een merrie in het spel is die opdringerig hengstig is is het natuurlijk een heel ander verhaal. Dus vorig weekend was het weer raak, zijn rechter voorknie weer. Gelukkig niet kreupel en alleen een vleeswond, maar wel een lasige winkelhaak op een bewegend gewricht. We gaan kijken of na een week ingepakt te zijn geweest het nu zonder verband netjes geneesd. Uiteraard staat hij even apart wat hij accepteert gelukkig.

Kans is groot dat hij niet permanent in een gemengde kudde kan; wat wel jammer is. Een ruinen groep is stabieler door het jaar heen en dat zou wat gezonder voor hem zijn.

Augustus:


November:

Djarra in de kudde

Djarra heeft zijn draai en dus zijn positie in de kudde helemaal gevonden. Resultaat is weer rust en geen wonden en/of kreupelheden meer gelukkig. Hij staat aardig hoog op de sociale ladder, maar is ook heel zelfstandig.

Paar leuke voorbeeldjes:
Een regenachtige winderige woensdag en het is al laat in de middag. In de verschillende weiden zie je paarden rondrennen of uit onrust of speels. De grote kudde in de wei van Djarra heeft kennelijk iets heel gevaarlijks op het oog en rent als één groep rond en verzamelt zich aan het einde van de wei allemaal super alert. Terwijl ik Djarra naar de wei breng en hem in de wei zijn halster af doe heeft hij dit in de gaten. Dus, in plaats rustig naar een graas plekje wandelen, draaft hij erheen. Wat niet snel genoeg gaat dus vervolgens in volle galop naar achter. Hij duikt niet veilig de kudde in……., maar als de kudde hengst cirkelt hij om de groep heen (tussen het enge bos en de paarden) om pas daarna op 10 meter afstand te gaan staan grazen ;-). Er is geen echt gevaar en zijn kudde is compleet.

Vandaag werd er boven Kootwijk en ook direct boven de wei met een legerhelikopter gevlogen, scherend over de boom toppen. In eerste instantie als de helikopter nog op afstand is galopperen de diverse paarden een beetje naar elkaar. Als de helikopter vervolgens omdraait en echt over de bomenrij naast de wei komt aanzetten zijn de paarden één groep geworden en in volle galop op weg een hoek van de wei. Djarra was gaan drinken en galoppeert daarna met ze mee de hoek in. Als de helikopter weg vliegt komen ze uit hun hoek en draven als kudde de wei op. Djarra niet, hij wou nog even rollen na het werk los in de bak. Geen probleem dat de kudde nog hyper alert is en als kudde weg draaft. Na het rollen gaat hij in stap achter de rest aan.

Najaar

Helaas kan ik nog steeds niet rijden, maar wat is het toch mooi om op weg naar Djarra zo'n jonge bok tegen te komen op het pad.

Hello - Goodbye

Helaas, geveld door hernia's, heb ik de maand augustus plat gelegen. Vorige week kon ik eindelijk even naar Djarra toe:



Hopenlijk kan ik over een paar weken weer met hem aan de slag.

Van toen naar nu

In het vrije veld kon en durfde hij al super mooi te lopen (2007 Endurance):



En nu durft hij het ook in een omheinde ruimte, zonder angst! (2010 Dressuur):

YES

Voor vandaag had ik een galop training in de planning staan. In ons geval betekend dat Djarra leren "ontspannen aan galoperen", zowel links als rechts. En daarna rustig in balans door galopperen. Aanleiding is het feit dat Djarra dit pas sinds afgelopen najaar kan, voor die tijd had hij nog fysieke problemen. Afgelopen winter heb ik hem los en aan de longe gewerkt en gezien dat hij nu echt goed van achter naar voren door zijn lijf kan lopen. Alleen is datzelfde met mij er op dan nog niet vanzelfsprekend. Dan voelt het voor hem anders en dan durft hij niet en gaat spannen, stukje verleden dat langs komt.

Dus vandaag stond in het teken van "aan galopperen" en "door galopperen".

Dat het toevallig meer dan 30 graden is, is voor Djarra geen probleem, dus geen reden om het niet te doen. En ik reed met de hartslagmeter om dus dan zie je snel genoeg of hij er toch problemen mee heeft.

Eerste paar keer ging nog wat moeizaam, wat super onveilig voelt trouwens, dus heel voorzichtig blijven rijden en gewoon terug naar draf. Als ik daarna op de route sterk terug draai richting huis komt er meer power van hemzelf bij en dan gaat het echt stukken beter. Hij springt zo wie zo heel netjes links of rechts aan op mijn kleine aanwijzingen. Gaat zelf spontaan in de linker galop, die voorheen echt nog niet werkte! We hebben een paar lange stukken met bochten en wortels gedaan waar hij alleen maar beter en beter ging lopen! Mooi krachtig maar heel beheerst en rustig in tempo, omdat hij in balans door zijn lijf liep.

In de galop is zijn hartslag rond de 130, maar terug in draf binnen 10 meter zit hij direct onder de 100. Als ik hierna (en dan zijn we al ruim een uur onderweg) een flink stuk in de volle zon door draaf blijft zijn hartslag rond de 95 echt super. In de buurt van huis is hij drijfnat en staat toch best wel te blazen. Om een korte doorsteek te nemen moet ik door een hek. Dit probeer ik te paard te openen en te sluiten, dus ruim 10 minuten prutsen, omdat Djarra het hek eng vindt. Daarna stapt hij met een hartslag van 67 verder, dus hij pakt daar zijn fysieke rust wel. In het dorp stap ik af en daalt zijn hartslag tot onder de 60. Vlak bij stal doe ik de singel nog wat losser, boven verwachting blijft de hartslagmeter signaal ontvangen en hij stap met een hartslag van 47 het terrein op. En dat bij zulk weer en zo'n training! En denk maar niet dat hij dan dorst heeft he! Na flink afsponzen en wat te eten geven de wei in, waar hij het nog steeds niet nodig vindt om te drinken. Het weer noch het werk hebben echt veel impact. Toch heeft hij deze training veel geleerd en dit gaan we gewoon volgende week weer doen.

Morgen rust dagje en zondag longeren ronden deze training dan verder af. Wat is hij toch een prachtig paard.

Buitenrit bij tropische temperaturen

Vandaag had ik met een stalgenoot afgesproken om samen naar buiten te gaan. Aangezien hij met een fries rijdt en het weer 26 - 30 graden zou worden heeft hij er maar van afgezien. Maar nog iemand met een ook een arabiertje ging wel dus we zijn met z'n tweeën op pad geweest. (namen moet ik nog gaan onthouden)

Met opzet had ik voor de verandering met iemand afgesproken toen de gelegenheid zich voor deed. Paarden zijn nou eenmaal kudde dieren en samen op pad is fijner dan alleen. Mocht Djarra het moeilijk hebben met de verhuizing dan zou samen met een ander zeer welkom zijn. Djarra heeft echt totaal geen moeite met de verhuizing wat een hele gerust stelling is.

We zijn richting Kootwijkerbroek vertrokken om vervolgens om het Kootwijkerzand, de Dikke Bart, heen langs radio Kootwijk terug te draaien. Onderaan het Kootwijkerzand hadden we recht omhoog naar Stal kunnen doorsteken. Maar met temperaturen tegen de 30 graden ga je niet vrijwillig een grote zware zandvlakte oversteken als je rustig aan wil doen. Dus gekozen voor de extra kilometers, maar in makkelijker terrein en met meer schaduw. De paarden liepen heerlijk samen. We hebben lange stukken gedraafd en ook hele lange stukken gestapt. Dit was voor Djarra zijn eerste echte grotere buiten rit sinds lange tijd. Maar hij had er zin in. Van begin tot eind was hij vrolijk en enthousiast. Na 2 1/2 uur was hij wel moe, dat kon ik zien, maar hij voelde zich niet moe.
Op stal lekker afgesponst en te eten gegeven. Deze keer op het pad naar de wei hem niet laten draven, anders wordt dat een gewoonte. In de wei stonden wat paarden vooraan dus is hij op een rustig drafje vertrokken om verderop te gaan staan eten.

De eerste dagen in Kootwijk

De verhuizing was donderdag echt super goed gegaan. Djarra voelde zich helemaal thuis op zijn nieuwe wei. Vrijdag heb ik hem eruit gehaald voor een klein ritje. Nou de wei uit naar stal is toch wel erg spannend.. Vastzetten en alleen achter laten om nog iets te pakken was nog even geen goed idee, maar als ik hem poets en opzadel is hij super braaf. Klein rondje om het dorp Kootwijk heen van zo'n 1 1/2 uur gedaan. We hebben zelfs een groot everzwijn gespot! Djarra vond het prima, met zo'n rondje had hij ook het (terechte) idee dat hij niet ver weg ging. Toen ik hem na het afzadelen naar de wei bracht wist hij niet hoe snel hij daar heen kon. Het liefst in gestrekte draf. Dus het is wel duidelijk dat hij het er erg naar zijn zin heeft.
Vandaag vond hij wederom het uit de wei gaan en bij stal staan om verzorgt te worden een beetje eng. Maar hij heeft geen voet verkeerd gezet en ik heb hem ook niet alleen gelaten. Er is een gras veldje waar je kan rijden en longeren en daar ben ik met hem heen gegaan. Nou alsof hij hier al jaren rond liep, niks spannend of eng, gewoon lekker lopen.

Djarra's nieuwe stek in Kootwijk

Afgelopen donderdag is Djarra verhuisd naar Stal Horse Trust in Kootwijk. Eenmaal uitgeladen had Djarra haast om bij de wei te komen. De wei van de paarden die 24/7 buiten staan is erg groot, waardoor de achterste paarden helemaal niet door hebben gehad dat er een nieuwe bij kwam. Dus een klein ontvangst commite:



Toen ik een uurtje later ging kijken stond hij er super tevreden bij:

reality check

Nu Djarra weer aardig op de rit is kan ik weer met hem aan de slag. En uiteraard wil ik ook graag weer aan een Endurance wedstrijd meedoen en daar dus gericht voor trainen. Ik heb mijn plannen uitgewerkt en maar eens voorgelegd aan een trainings deskundige.

Mijn plannen waren iets te enthousiast ;-).

Djarra heeft niet alleen heel lang niets gedaan hij is ook gewoon ziek geweest en dat hakt er echt goed in. Dus eerst werken aan de basis tot ik zeker weet dat ik weer een stabiel en sterk paard onder me heb. Pas daarna met gerichte wedstrijd training beginnen. Ook is het beter om niet op ons hoogste niveau in te stappen, maar eerst een niveautje lager in stappen.

Hier kan ik me heel goed in vinden. Ik was al van plan nu eindelijk serieus met Djarra richting klassieke dressuur te gaan trainen en met de verhuizing van Djarra naar Kootwijk wordt het maken van basis kilometers in die prachtige omgeving puur genieten.

halfjaarlijkse APK keuring

Djarra heeft weer zijn APK gehad. Hij staat er top bij. Alleen wat punten in zijn rug hadden nog tuning nodig: motor is sterker dan de overbrenging op dit moment. Mogelijk nog van het vastliggen in de box.
Tuning gelijk uitgevoerd en wat tips voor onderhoud meegekregen.

Hiermee is hij klaar voor de trainingen voor het wedstrijd seizoen.

Centered Riding in de praktijk

Wat ik altijd weer boeiend vindt is de relatie die er is tussen waar we met onze gedachten zijn en hoe we er dan fysiek bij lopen/zitten/rijden.

Vandaag heb ik dit aan den lijve mogen ondervinden. Ik ben nu weer aan het trainen. Alles in eerste instantie gericht op weer krachtig van achter uit draven. Djarra had een blessure aan zijn heup gehad door vastliggen.
Dus balans meer op achter om hem hier weer sterk te maken. Dit bereik ik door zelf bewust correct rechtop te gaan zitten met een ontspannen onderrug.
==> Neem een plaatje voor ogen van: een gravure van een klassieke dressuur ruiter in de passage.
Djarra loopt dan super mooi over zijn rug met een onder tredend achterbeen en een nageeflijke hals/kaak. En hij kan en wil nu makkelijk zakken met zijn neus. Deze training gaat de afgelopen tijd echt super.

Vandaag vertrok ik voor een training met het accent op meer tempo (langer draven, niet harder).
De eerste draf gaat heerlijk, maar ...... Djarra loopt ruim met grote passen een ontspannen, maar met een rechte hals en neusje vooruit. Op zich niets mis mee, maar als ik met mijn been nagevelijkheid vraag komt er geen reactie. Dat zou moeten zijn, balanceren, hals en kaak loslaten en nageven.
Conclusie met mijn focus op een "endurance" achtige training is mijn houding veranderd. Niet zo dat iemand dit waarschijnlijk van opzij zou zien. Maar mijn focus ligt ver weg - ver vooruit.

Oplossing: Ik heb mezelf in focus terug gebracht in het hier (rijdend op Djarra) en nu (elke stap die we onderweg zijn). Hierdoor komt mijn balans iets terug. Daarnaast heb ik mijn adem naar mijn centrum en dan specifiek naar mijn onderrug gebracht. Hierdoor ontspant mijn onderrug, mijn voorwaardse focus rechte mijn rug, en voelt bol aan.

Gevolg: Snelheid en passen van Djarra blijven gelijk. Maar zijn balans komt meer naar achter, hij laat zijn rug los, zijn hals/kaak komen los. Nu voel ik dat hij zonder problemen aan de teugel en laag zou kunnen lopen. Dat hoeft nu niet, maar moet wel mogelijk zijn.

Dit was een stukje Centered Riding in de praktijk: Bewust worden van wat er gaande is en weten hoe hier verandering in aan te brengen als dat nodig is.

Trainings controle op hartslag

Vandaag had ik weer een stevige training in de planning. Deze keer niet in afstand maar in intensiteit, misschien met galop erin. Ook was ik benieuwd hoe hij er nu voor stond en had de Hartslag meter (HF) bij hem om gedaan.

Het is warm weer met temperaturen boven de 20 graden, droog met een klein briesje. De route is deze keer richting Lage Vuursche en Holl.Rading. Hoe ver hangt sterk af van hoe hij aanvoelt onderweg.

Djarra heeft nog het wandel-ritje van gister in zijn hoofd en slentert naast me langs de weg. Ervaring heeft geleerd dat ik dan niet meteen om meer actie moet vragen, maar hem naast lichte aanmoediging, maar gewoon even moet laten.
Maar zodra we in het bos zijn ben ik opgestapt en niet veel verder maar gelijk gaan draven. We gaan deze keer richting Lage Vuursche wat betekend dat we ook door een stukje zwaar zand gaan. In de draf was zijn HF 80-85, in het zand ging zijn hartslag even later 10 slagen omhooog. Het was hier ook gloeiend heet dus ik ben blij dat de rest van de rit door loofbossen gaat. Na een flink stuk in draf maak ik een overgang naar stap om te zien hoe hij (zijn HF) hersteld. Dit verteld heel veel. Nou binnen 50 meter zakte de hartslag naar 65 en toen ik stil ging staan meteen 60. Als een paard moe is blijft de HF hoog, of gaat na zakken weer omhoog. Dus deze eerste draf was niet echt een inspanning. Na voor de zekerheid toch even een staptraject ben ik weer verder gedraafd. Nu een hartslag van rond de 90 maar toen ik ging stappen zakte die meteen naar 60. Helaas stopte toen de HF meter, waarschijnlijk is de batterij op.

Op de terug weg hebben we onze eerste serieuze galop gedaan. Dat hij beter is gaan lopen is ook hier te merken. Hij blijft mooi in balans, heeft veel zin maar gaat niet versnellen. Bij een schrik reactie komen we in de galop die wat moeilijker is en dus hier meteen maar in door gegaan. Iets meer ondersteuning en aanmoediging gegeven en op tijd gestopt voor hij in de fout zou gaan. Lekker weer op adem laten komen in draf en weer een stuk gestapt. Op de terugweg hoef ik maar een hint van draf te geven of hij verstrekt al weer vol energie voor het laatste stuk naar huis. Aan het iets meer schrikken merk ik dat hij in zijn kop moe is, maar fysiek kan hij het prima aan!

Wat weer opvalt is als hij eenmaal lekker op gang is steeds beter en fanatieker wordt. Dit was weer een heerlijke rit. Waar hij trouwens geen honger of dorst van heeft gekregen, dus de inspanning was niet echt zwaar.

Djarra als babysitter

Djarra had vandaag de verantwoordelijkheid om een puppy paard (3 jaar) mee te nemen op een buiten rit. Troubadoer is nog jong en alleen kan heel erg spannend zijn. Dus had ik aangeboden met hem mee te gaan. We hebben het kleinste rondje helemaal gestapt en Djarra heeft braaf aan een lang teugeltje laten zien hoe relaxed dat kan zijn. In het beging moest hij héél langzaam. Troubadoer was erg bezig met de muggen en beesten op zijn lijf en stond om de 5 passen stil om hier mee bezig te zijn. Voorop was al helemaal niet een optie. Pas over de helft zag je Troubadoer veranderen, hij werd opener ging meer geïnteresseerd op de omgeving letten en zich met Djarra bemoeien. Ging lekker los door zijn lijf lopen met meer zelfverzekerder stappen. Erg leuk om te zien.

Wederom ben ik super trots op mijn paard, hij kan zo'n rust en stabiliteit uitstralen!

Oh ja, de dag ervoor had hij nog ruim 10 minuten stilgestaan (echt geen voet verzet anders dan een ander achterbeen op rust zetten), toen ik een vriendin tegen kwam die erg lang van stof kan zijn. Het was erg gezellig en daarna heeft hij nog fiks moeten werken wat ook heerlijk ging.

Training opgevoerd

Vorige week had ik 4 dagen met hem gewerkt. Maar dat was op rustig stabiel draven gericht, rijdend en aan de longe. Galop was nog niet echt aan de orde geweest. Stevig actief in draf aan het werk ook nog niet.

Maandag had hij een rust dag.

Vandaag heb ik hem in de longeerbak aan het werk gezet. Geen longeersingel/bijzetten of longeerlijn. Gewoon los, maar het bakje is niet super groot en de grond een tikkie zwaar.

Hij begon zelf over actief, omdat er met een slijptol en grof geweld metaal bewerkt werd bij een platte wagen even verder op, maar daar werd na 10 minuten mee gestopt.
Hierna heb ik de regie overgenomen. Linksom liep hij nog niet compleet los en ruim in de draf, dus even een paar keer van hand veranderen(=om laten keren) dan weer actief weg. Hierna is hij links en rechtsom lekker los en ruim.

Na een tijdje lekker actief rond draven heb ik hem gevraagd aan te galopperen. Zowaar gaat hij linksom in de goede galop vanuit het binnen achterbeen. Dit is voor hem nog erg moeilijk waardoor hij meestal helemaal naar buiten gesteld in de verkeerde galop aanspringt. Hij heeft ook moeite met de kleine volte hier in de longeerbak, maar wederom op beide kanten kan ik hem laten door galopperen: 2 - 3 rondjes. Hierna doorgewerkt met overgangen draf-stop-draf(actief) en draf-galop-draf, dit vindt hij erg leuk, maar is natuurlijk super zwaar.

Hij doet het echt super en op minimale signalen van mijn kant, heerlijk! Al met al is hij een half uur keihard aan het werk geweest. Na afloop staat hij rustig bij me te staan. Niet buiten adem, niet bezweet, maar ik zie dat hij best wel moe is. Na afloop zijn twee handjes voer gegeven. Als ik hem naar de wei breng zie ik hoe moe hij is ;-). Morgen heeft hij weer een rustdag en donderdag heb ik een heel rustig klein buitenritje in de planning. Ben benieuwd hoe hij er dan bijstaat.

Toekomst plannen

Na zijn ziek zijn de afgelopen winter ben ik op zoek gegaan naar een plek waar hij 24/7 buiten zou kunnen lopen. Bij mij in de buurt heb ik een aantal plekken bekeken, maar dat werd om diverse redenen niets. Via via van een adres in Putten en even later een adres in Kootwijk gehoord. Maar dan kan ik niet meer "even" langs gaan dus de afstand en het feit dat de A1 erheen super file gevoelig is maakten deze plekken niet echt aantrekkelijk.

Maar, nadat ik in Kootwijk bij Horse Trust was wezen kijken, was ik verkocht. Maar goed eerst maar een paar dagen over nadenken en de zaken afwegen. Afgelopen vrijdag weer afgesproken en rond gekeken en de knoopt door gehakt.
Per 1 juli verhuisd Djarra naar Kootwijk om daar 24/7 in een grote wei (3ha) tussen de bossen te mogen wonen. Waar 's avonds de edelherten over het terrein fourageren. De rust en ruimte waren hier doorslaggevend.

Laatste loodjes ...

De laatste loodjes van zijn traumatische verleden zijn nu achter de rug. We zijn vier jaar samen op pad geweest; op weg naar een paard dat gezond, blij en zelfverzekerd is.

Laatste loodje was het rijden in de bak. Het draven (laat staan gelopperen) in een bak was eng en spannend. Het koste me meestal een half uur om het voor elkaar te krijgen dat hij uit zich zelf de bak rond ging draven in plaats van verstijven en stilvallen.

Ik heb nu zo'n twee keer in de bak gereden sinds hij weer up en running is. En beide keren moet ik even twee keer overnieuw aandraven. Maar daarna valt het kwartje en draaft hij op een klein signaal zelf aan! Hij draaft relaxed rond op de hoefslag of een volte, maakt niet uit. De verandering is zo fantastisch. Het is gewoon niet te geloven dat het nu kan. Ik weet zoveel leuke dingen te doen in een bak. En dan kan ik ook eindelijk les nemen met hem, want een paard dat nauwelijks wil draven is wat lastig om les mee te krijgen. En dat kunnen we allebei best wel gebruiken.

Ik moet mezelf echt tot de orde roepen om niet meteen in draf van alles te willen. Dus ik werk met hem in stap. Draaf dan wat rond, uiteraard wel recht gesteld, en wat voltes en ga dan weer stappen. En dan moet hij in stap weer heel hard werken ;-).

Wat is het toch heerlijk om weer te kunnen rijden en nu dus ook in de bak normaal te kunnen rijden.

Mooi Pinkster weer

Tja, met zulk mooi Pinkster weer kan ik niet anders dan Djarra mee nemen voor een ritje 's morgens. We hebben zalig door het bos gedwaald. Djarra vindt stappen prima en doet niet moeilijk als er andere ruiters me inhalen of hij ze in de verte ziet galopperen. Ik heb weer een langer ritje gedaan, maar bijna alles gestapt. Slechts twee stukken draf waar hij erg veel zin in had en na wat opwarmen, spierpijn van de vorige rit, liep hij zalig.'s Zomers heeft hij altijd haast als hij vlakbij thuis komt, omdat hij zo snel mogelijk de wei in wil! Afzadelen, sponzen en eten moet maar snel gebeuren en naast me in gestrekte draf langs de weg naar de wei. Zo grappig altijd.

voorzichtige opbouw

Na met hemelvaart een heel veel belovend buitenritje gemaakt te hebben had ik pas gisteravond "even" tijd voor Djarra. Dus na een vluchtige poestbeurt ben ik hem gaan longeren. Vanwege een achtergebleven modderplas een mooi klein cirkeltje dat ik naar links en rechts kon verleggen. Zo heb ik hem rustig rondjes laten draven links en rechts om. Af en toe even rechtdoor naar de andere kant en dan weer op de volte en zo kan je aardig wat varieren. Hij begon even wat voorzichtig maar je ziet hem dan snel verbeteren en lekker soepel gaan lopen. Ook, als een echte diesel, wordt hij langzaam fanatieker en dus krachtiger. Dit motiveer ik dan weer door hem af en toe wel door de grote modder plas te sturen en soms niet.

Daarna een paar keer rustig-aktief-"over zijn rug" laten aangalopperen. Hij wou even hard draven en dan met de kop omhoog aanspringen, maar dat draf tempo heb ik dus eerst weer terug gebracht naar rustig tempo maar wel krachtig. Hij kan nu heerlijk rustig en makkelijk op zo'n betrekkelijk klein rondje rond galopperen.

Afgesloten met aan een lange lijn door de grote plas uit draven. Alles bijelkaar een half uurtje bezig geweest en na zijn eten weer terug de wei in.

Nieuwe outfit

Ook rij ik nu met zijn nieuwe zadel, wat zalig zit. Het is een zwarte Pegaso sport met zwarte Gaston Mercier Fenders. Het ziet er zo uit:



Hierbij heb ik een zwarte neopreen singel ZONDER elastiekl. Vorig jaar had ik met elastiek geprobeerd, omdat ik dacht dat hij dit prettiger zou vinden. Je moest hem altijd stapje voor stapje aansingelen en vooral niet te strak. Maar dat is compleet verleden tijd en het elastiek pakte averechts uit.
Sinds ik deze singel heb kan ik hem bijna normaal aansingelen. In 2 - 3 stappen en gewoon strak. Opstappen en wegrijden net een normaal paard.
Tevens kan je nog net op de foto zien dat ik met een borstuig rij om de martingaal aan te bevestigen. Een losse martingaal daar schoof de halsriem dan naar zijn oren als hij mocht drinken of grazen tijdens het rijden. Dat is nu geen probleem meer.

Back on track

Eindelijk! Ik heb vandaag een bosritje gemaakt met een happy en gezond paard. Klein ritje iets meer dan een uur zijn we weg geweest. Ik heb hoofdzakelijk gestapt met een paar draf stukken ertussen. En zeker de laatste draf, richting huis op een mooi zandpad, voelde zo goed. Hij loopt krachtig en in balans en super goed over zijn rug met een mooie aanleuning. Hij loopt beter dan ooit te voren, dat had ik de hele winter al in de gaten, maar toen kwam echt rijden er steeds niet zo van. We hebben allebei super genoten!

Vakantie in Zuid Limburg

De vrijdag van Koninginnen dag reisden we af naar Zuid Limburg. Dat ging niet helemaal vlekkeloos. Ten eerste kwamen we er achter dat de veewagen waar de trailer achter zou komen een 13-polige stekkerdoos had en de trailer een 7-polige stekker. Dus de heenweg er met de auto achter blijven rijden was de enige oplossing en we lagen bij vertrek nog op schema: 10 uur vertrekken. Dat is niet lang zo gebleven want bij Utrecht stonden we al in de file en dat is af en aan zo gebleven tot in Maastricht en daar werden we nog even fors omgeleid. Alles bij elkaar 6 uur reistijd!
Het vakantie huisje in Gulpen was bij een boerderij en de paarden konden in de boomgaard waar we paddocks voor ze maakten. Alter en June ieder apart en Oscar en Djarra konden bij elkaar. In het lange gras tussen de paardenbloemen. En wij hebben zitten bijkomen in het huisje voor je ’s avonds toch nog even een klein ritje gingen maken.

Van het terrein af vrij snel een onverharde weg genomen: en dat was meteen flink klimmen over stenen en keien. En het was ook nog eens een behoorlijk lange klim. We kwamen op een asfalt weggetje uit met prachtige vergezichten. Maar we reden gevoelsmatig wel steeds verder van huis voor we eindelijk een klein wandel paadje de berg af zagen gaan. Na enig overleg deze toch maar genomen. Ik was er naast gaan lopen of beter gezegd ervoor, want het was smal en stijl. Bos aan de hoge rechter kant. Prikkeldraad met een heg aan de lage linker kant. De paarden verkozen het gras boven het kleine leempaadje. We moesten dus berg af terwijl de gras kant ook schuin liep van rechts hoog naar links laag. Djarra had voor ijzers en was achter bloodsvoets. Stapje voor stapje gingen we op weg. Maar verderop zag ik het nog stijler worden… Hier gleed Djarra één meter door en kwam met vier gestrekte benen tot stilstand. Toen ik om keek zag ik zijn borst spieren trillen en de blik in zijn ogen was zo van “HELP, IK KAN ECHT NIET VERDER!”. Maar goed er was geen keuze dus hem verder stapje voor stapje naar beneden gepraat tot we weer bij een ander horizontaal lopend karrespoor kwamen. Dit liep verder prima terug naar huis. Dus ons kleine avondritje was behoorlijk pittig en dat na 6 uur reizen was best wel sneu vond ik.

Zaterdags hebben we eerst uitgeslapen en boodschappen gedaan (o.a. verloopstekker gekocht) dus konden de paarden nog lekker uitrusten. ’s Middags weer op pad gegaan met de paarden, met op de heen weg een doorwading van de Gulp. Eerst weer een mooi glooiend pad omhoog tot een prachtig uitkijk punt. Daarna over de wedstrijd route wat steiler omlaag over een uitgesleten pad, waar ik er weer naast heb gelopen. En dan sta je zo voor een flink stromende Gulp. Gelukkig hadden we Oscar met Laura bij ons die liet zien hoe het moest. Djarra vond het wel spannend, maar deed het braaf. Daarna zijn Karien en Sandra nog een lus extra gegaan en Laura en ik zijn terug gestapt. Beide paarden zitten nog in een opbouw traject waarin we alleen willen stappen. En zo dicht bij de Gulp is het, door het klimmen en dalen, al pittig genoeg een prima trainings prikkel. Thuis de paarden weer lekker op de wei gezet . ’s avonds lekker lang getafeld.

Zondag regende het en er was ook heel veel regen voorspeld. Dus weer lekker uitgeslapen en rustig ontbeten. Maar het kriebelde zo om te rijden dat we toch nog redelijk op tijd op pad zijn gegaan. De regenjas die ik achterop gebonden had kon ik na 15 min. aantrekken toen de regen en hagel ons om de oren sloeg! We zijn weer door de Gulp gegaan. Alleen had ik het nog niet gekund, maar Djarra liep er nu wel volkomen ontspannen doorheen. We zijn verder door gereden en ook weer op een gegeven moment gesplitst. Oscar en Djarra gaven aan heel erg hongerig te zijn dus bij een mooie gras berm ze uitgebreid laten grazen. Daarna naar huis gewandeld. Ondertussen was het prachtig weer geworden. ’s Avonds weer heerlijk gegeten en we hebben ons getrakteerd op ijs in het dorp.

’s Maandag moesten we weer naar huis. Alles ingepakt en op weg. Heerlijk zo makkelijk als de paarden zijn trouwens. Reizen ging voorspoedig en we zijn met de auto vooruit gereden naar Holl. Rading. Toen kreeg ik een telefoontje: er waren problemen geweest in de trailer en ze zijn gestopt om te kijken wat er aan de hand was. Beide paarden hadden bebloede neuzen/lippen. Kennelijk allebei met hun snoet tegen de ingebouwde voerbak geknald toen een vrachtwagen met veel lawaai langs kwam. Dus toen ze aankwamen meteen beide paarden uitgeladen, want Djarra stond er wat geschrokken bij. Ik heb hem laten grazen, terwijl de Sandra en Karien hun paarden naar de wei brachten en spullen uitladen. Djarra kon eten en hinniken, verder mocht ik allen kijken naar zijn verwondingen en er niet in de buurt komen. Het was behoorlijk bloederig. Trailer achter mijn auto gehangen om Djarra naar Soest te brengen. En dan loopt de schat er tocht weer gewoon zo op, ik kon hem in mijn eentje laden. Thuis heb ik hem gevoerd en alleen met een wondspray wat op de wonden gespoten voor ik hem de wei in stuurde. Het is helemaal dik alsof hij met een boksbeugel een knal tegen de zijkant van zijn neus gehad heeft.

Alles nieuw

Nou Djarra is klaar voor het werk ;-)

Eindelijk is het nieuwe zadel binnen, helemaal zwart, echt prachtig om te zien. Ik heb er ook zwarte GM fenders bij. Ondertussen heb ik ook een zwart Marylot hoofdstel laten maken (engels, geen keelriem en wel een losse neusriem).

Afgelopen vrijdag is de hoefsmid geweest om hem op ijzers te zetten voor de vakantie in Zuid Limburg. Planning was rondom op ijzers, maar hij had zulke harde hoeven door het droge weer dat hij alleen voor gedaan heeft. Tevens wordt het geen trainings weekend met vele kilometers, maar meer rustig stapwerk en beekjes doorwaden.

We zijn er helemaal klaar voor als het aan de uitrusting ligt. Paard galoppeerde rond in de wei dus die heeft er ook zin in. Ikzelf ben ook hersteld van mijn eigen kreupelheid en ben gelukkig weer mobiel.

Voorjaar

Sinds een week staat Djarra weer 24/7 buiten. Samen met twee vriendjes mogen ze in de winter blijven slapen. Aangezien het nog wel de winter wei is waar niet echt gras meer groeit voeren we 's avonds ruwvoer bij.
Zodra de laatste "dagjes" paarden naar stal zijn gebracht zie je onze drie musketiers al richting achterste hek verdwijnen, wetende dat ze daar strak voer krijgen.

Ook ben ik weer met wat stapwerk begonnen. Dit rijdend aangezien ik nu zelf al week zwaar kreupel loop .... Op deze manier kunnen we samen enigszins mobiel ons lange weekend in gaan. We reizen vrijdag af Gulpen in zuid limburg.

Helaas ...

Na amper 3 x gereden te hebben was wel duidelijk dat hij een probleem had. Hij had met de draf problemen en liep niet goed. Dus terwijl hij met 4 gezond ogende benen en goed stappend in orde leek, kwam hij in draf niet weg. Vermoedelijk heeft hij 2 a 3 weken geleden vast gelegen in de stal en hierbij iets in zijn lijf ontwricht/ontzet, waar hij in stap geen last van had.
Na zondag flink uit zijn dak te zijn gegaan met bokken (wat hij vorig jaar nog niet eens kon) ging het afgelopen week zo slecht met hem dat hij niet eens meer kon draven. Dus vrijdag is Kariannne Ruth van Lodash bij hem geweest. Zij is chiropractor en dus gespecialiseerd in de wervelkolom. Zij kon bevestigen dat hij hoogstwaarschijnlijk vast gelegen heeft. Ze heeft zijn heiligbeen recht gezet, het SI-gewricht, een borst en een paar halswervels zijn gemanipuleerd samen met de schedelbasis. Na de behandeling nog even 10 minuten wandelen. Hier moest hij heftig gapen en kreeg ook een heftige hoestbui. Djarra kennende een reactie op de behandeling. Helaas heeft hij dus het hele weekend heftig lopen hoesten en ook zijn ademhaling was weer moeizaam ..... Gelukkig, zoals verwacht heb ik vandaag (maandag) helemaal niet horen hoesten! en haalt hij ook weer normaal adem.

Hij loopt nog niet goed, maar ik geef hem gewoon even wat meer tijd dan een doorsnee paard nodig zou hebben.

Een voorzichtig begin

Djarra is nu zichtbaar aan het herstellen en dan is het zoeken naar wat al wel kan en wat nog niet. Zo is rijden zwaarder dan onbelast aan het werk gezet worden. Ik ben begonnen met hem aan de longe met bijzetten aan het werk te zetten, dat was geen probleem en deed hij moeiteloos.

Afgelopen zondag heb ik er voor het eerst opgezeten, wat rond gestapt en toen vond ik het wel best. Voor hem is even wennen aan een ruiter na 2-3 maanden niet bereden zijn geweest wel belangrijk. Dinsdag ben ik er 's avonds weer opgestapt en heb in de bak gewerkt. Alleen in stap, maar wel door gewerkt tot hij op beide kanten aktief en nageefelijk was. Dat ging super goed dus met 20 minuten waren we klaar, het vroor ook weer dus echt langer rondstappen is dan minder interessant.
Gister hem mee naar buiten genomen. Hij hoestte me iets te vaak, maar toch kleine drafjes gedaan. En heel voorspelbaar op de terugweg in draf was hij druk, maar geen hoest meer gehoord ;-). Toch de rit beperkt tot ruim één uur met voornamelijk stap dus, maar wel met heuveltjes. Hier was hij toch wel moe van en ik heb hem verwent met warme slobber.
Dan nu weer twee dagen rust en kijken hoe hij er dit weekend erbij staat.

Voorjaar

Ik vindt dat het voorjaar is en ook al is er nog niet echt nieuw gras neem ik Djarra mee om te grazen. Je kan hem geen groter plezier doen. Lekker deken af en in het zonnetje met de neus in echt gras. De (winter)wei is nou niet echt uitnodigend, hier is hij dus de wortels van het gras aan het opgraven en opeten.

Hij heeft na 2x door dat we weer af en toe gaan grazen is hij super enthousiast om naar het grasveldje te gaan. Als ik hem bij daglicht uit de wei haal wil hij eigenlijk niet naar stal afslaan! Het grasveldje is verderop, op een hoek, bij een groot kruispunt met stoplichten. Niets kan hem nog serieus doen schrikken. Zelfs de kinderen die achter de heg op een trampoline springen lokken even een sta-kijk aktie op en daarna graast hij weer naarstig verder.

Dus ook al vriest het 's nachts en gaat het misschien weer sneeuwen, ik heb een voorjaars gevoel.

Gezondheids problemen III

Even wat stukjes over zijn ontwikkelingen van de afgelopen week die ik ook op het endurance-forum al geschreven had.

23 februari 2010: Nieuw paard?
Vandaag had ik een super uitgelaten paard in de longeerbak! Walste in de draf rond.
Sprong BOKKEND rond en met 4 benen de lucht in.

Dat heeft Djarra nog nooit gedaan! Die heb ik in 3 jaar misschien 4x een bokje zien geven. Djarra viel dit najaar na een gepoogde bokkesprong nog vol in de omheining

Met angst in mijn hart gepaard met blijdschap heb ik dit paard tot kalmte gemaand toen hij weer rond stoof dwars door bak en helemaal los van de grond komend. Ik wist dat dit paard verstopt zat in Djarra, maar had hem nog nooit gezien. Ik ben zo dankbaar dat hij dus kennelijk zich vandaag erg goed voelde en zich zo liet zien. Ik heb gewoon een heel nieuw paard!

Jeetje wat is hij dan mooi en sterk .

25 februari 2010: update

Ik had geschreven dat hij dinsdag behoorlijk uit zijn dak ging, maar wou niet te snel conclusies trekken.
Maar ik heb hem nu 3 dagen achter elkaar in de longeerbak gehad en geen kort ademigheid meer te bekken. Hij gaat uit zich zelf draven en heel krachtig wat ik verder zo laat. Hoestbuien zijn sporadisch alleen af en toe een losse hoest.

Waar komt deze plotselinge verbetering (binnen 3 dagen) nu zo opeens vandaan zul je je misschien afvragen.
Nou ik had ook druppels speciaal voor hem gemaakt die ik 2x daags 5 dr. moest geven: resultaat na één week was zijn hoest tot hoestbuien om de 10 minuten toegenomen. Ok, duidelijk en gestopt met de druppels. In die week is hij ook ge-ent, niet optimaal bij een ziek paard. Dus pas 2 dagen later weer de druppels gaan geven nu 1x daags 2 dr.. Maar hij ging toch steeds meer hoesten, wat ook van de enting kon zijn ...
Dit weekend weer gestopt met die druppels en het resultaat heb ik net beschreven. Het homeopatische principe van begin verergering is in dit geval iets te heftig. Mogelijk ga ik 1x per week 2 dr. geven als het goed voelt.

Maar voor nu een paard dat zich heel goed aan het herstellen is. En ik ben blij dat ik dit weekend gewoon geen tijd heb anders zou ik erop stappen . Morgen rust dagje. Zaterdag nog een keer longeren, maar nu iets meer werk misschien. Zondag rustdag. Kijken we volgende week wel weer verder.

26 februari 2010: Nieuw paard? Ik weet het zeker…

Toen ik vandaag Djarra uit de wei ging vissen stonden er van +/- 12 paarden nog 6. 4 paarden stonden bij elkaar in de buurt van het hek. Djarra was aktief bezig een paard(merrie ) buiten deze groep te houden. Dit ging in volle galop en gestrekte draf en ze werd steeds weer weg gedreven. Als ze wou slaan ging hij vol op zijn kont om niet geraakt te worden en hoppa weer verder. Zij steeds weer richting andere paarden en hek. Hij als de leidende hengst wou haar duidelijke niet bij de groep. Soms stak hij even tussen de paarden door om haar weer de pas af te snijden. De vier anderen scharrelde voorzichtig bij elkaar en bemoeiden zich er niet mee.

Toen ik dus de wei in liep tussen die paarden door heb ik eerst even moeten wachten omdat Djarra het druk had! Maar even zwaaien en roepen en toen hield hij in toen hij langs kwam en draaide naar me toe. Hij kwam rustig naar me toe. Toch heb ik hem maar snel vastgeklikt aan het touw voor hij zijn taak weer zou oppakken. De andere paarden gaan rustig uit de weg, zodat ik zonder bemoeienis van de andere hem mee kan nemen.

Deze kudde hengst heb ik nog nooit eerder zo in aktie gezien . Ik wist wel dat hij redelijk in rang omhoog was geklommen en anderen hem respecteren en accepteren, hij hoeft er nooit moeite voor te doen.

Ik heb wel aan de pensionhouder gevraagd of de merrie de (ruinen) wei uit kan. De reden was een ruin waarmee ze een setje vormde die niet zonder haar kon, maar die is vorige week weg gegaan. Dus wat mij betreft vertrekt ze per direct naar de merrie-wei.

Gezondheids problemen II

Zo positief als ik vorige keer schreef zo is het niet altijd. Het gaat behoorlijk op en neer. Djarra heeft goede dagen, daarin wordt hij steeds krachtiger en uitdagender. Maar daar tussen door blijft zijn ademhaling moeizaam en hij hoest ook weer.

Ondertussen heb ik het hooi groot en deels vervangen door Compact Gras van Hartog, dit is schimmel vrij. Daarnaast was ik laatst op een voedings-middag georganiseerd door de Endurance Academy wat me heeft doen besluiten zijn voer ook ander te gaan doen. Ik ga hem van een (onbehandeld) granen mengsel langzaam overzetten naar (ontsloten)granen meusli. Waarbij ik wel bij dezelfde fabrikant blijf om het verschil te minimaliseren. Nu eerst een met extra kruiden specifiek voor de luchtwegen. Mogelijk ga ik van de zomer als hij beter is over op een meusli die meer geschikt is voor endurance, onder andere door meer vetten in de meusli.

Dit weekend wel beide dagen 1,5 uur met Djarra gewandeld. Zaterdags met prachtig voorjaarsweer en het zonnetje op zijn bast het bos in geweest. Vandaag was het mistig en vroor het -2 graden, dus met zijn wolledeken op een rondje bewoonde wereld.

Het gaat de goede kant op

Zoals de titel al zegt gaat het de goede kant op. Djarra kan weer vrij ademhalen in een normaal tempo. Ook als ik hem 15 minuutjes longeer in draf blijft de ademhaling rustig. Hij is ook alerter. Afgelopen zondag een rondje door het dorp om hem te prikkelen met indrukken wat hem duidelijk goed deed. Maar na 3/4 uur wandelen wou hij nog wel even showen in draf toen er een groepje tuigers in de wei een sprintje trokken, maar daarna verder stappen was prima. Momenteel hoest hij nog wel, maar dan is het af en toe een losse droge hoest. Gelukkig geen hoestbuien meer waarbij hij met zijn voorbenen wijd en zijn neus op de grond stond, dat zag er zo zielig en doodvermoeiend uit. Koste hem ook bakken aan energie net zoals het ademhalen.

Hij eet nu ook als een dokwerker, ook altijd een goed teken. Ik heb alle vertrouwen in zijn herstel.

Gezondheids problemen

Zoals je kan lezen heb ik met de eerste sneeuw nog heerlijk kunnen rijden. Maar daarna is het mis gegaan. Tussen kerst en oud&nieuw is Djarra heel erg vreselijk gaan hoesten, echt de longen uit zijn lijf. Dus meteen een supplement toegediend om zijn weerstand te verhogen en zijn borst ingesmeerd met een massage olie op basis van jojoba met de essentiële olieen van eucalyptus en grove den. Hiermee nam de hoest snel af. Verder oogde hij kern gezond. Als ik door de weeks 's avond na mijn werk kwam en hem in de longeer bak wat liet werken, liep hij super makkelijk en zonder hoesten rustig 20 minuten te werken. Als dan op zondag morgen hem meeneem voor een rustig stap/draf ritje van 5 km in een winters landschap dan liep er een naar adem snakkend paard naast me. Hij kwam dus 's morgen heel slecht uit de stal, die met de vorst ook weken pot dicht zat. 's avond na een dagje wei was hij verbeterd, maar stond de laatste weken ook dan nog met een verhoogde en moeizame ademhaling.

Dus met de stal eigenaar kunnen regelen dat hij sinds afgelopen zaterdag in een buitenstal staat. Dit is een stal in een achteraf hoek van een kapschuur en Djarra had daar wel zijn bedenkingen bij. Maar hij wendt al goed. En veel belangrijker hij knapt zelfs nu al op. Zondag had ik na zijn eerste nachtje in de nieuwe stal een lekkere boswandeling in de verse sneeuw gemaakt van ruim anderhalf uur. En daar begon hij al met halverwege uit zich zelf drafjes te maken. Vandaag, in de wei liep hij anderen te organiseren, toen ik hem eruit ging halen. En op weg naar de stal ook weer spontaan lucht genoeg voor een lichtvoetig drafje naast me.

Dus na een perionde van flink zorgen maken en slapeloze nachten gaat het nu weer beter met ons beiden.