Wat een paard ...

Afgelopen zondag voor het eerst na de wedstrijd weer buiten gereden. In de verwachting dat het wel rustig zou gaan de martingaal  niet om gedaan. Dat was een inschattings fout ...

Na het opstappen moest Djarra even wennen aan de nieuwe pad onder het zadel, maar na 200 meter was dat ok. Eerste drafje ging nog wat moeizaam: zijn coördinatie was wat rommelig en heuveltjes en wortels zijn dan een uitdaging. Persoonlijk denk ik dat dat nog resten zijn van het feit dat hij licht ataxtisch was toen ik hem kocht en als hij moe of erg ontspannen is zie je dat nu nog terug in de vorm van moeizame coördinatie.  Zodra hij actiever wordt verdwijnt het, wat ook nu het geval was. Na een half uurtje rustig draf werk was daar niets meer van te merken.
Bij de eerste galop had ik meteen een ander paard onder me: gecoördineerd  fit, fanatiek en hij wou hard! Liefst hoofd omhoog, rug vast zetten en dan is hij lichtelijk onbestuurbaar en de rem werkt dan ook niet zo best meer. Nu kon ik dat wel vlot oplossen steeds, maar dit is gewoon onacceptabel gedrag dat ik er zo snel mogelijk uit moet hebben. Dus actief blijven rijden en veel been geven om hem achter er onder te rijden, terwijl ik als nood oplossing zijn hoofd opzij trek om weer iets te vertellen te hebben. Hier had de martingaal uitkomst geboden, want dan kan hij zich niet onbestuurbaar maken.
Op de discussies die we tijdens de galop hadden na, liep hij verder helemaal super en was het ritje echt heerlijk.

Aangezien ze dit weekend voor het eerst de wei in zijn gegaan heb ik maandag avond toch even gereden. En hij liep zo zalig! Mooi ontspannen aan de teugel in de draf.

Vandaag (dinsdag) weer met anderen op stap geweest bij Garderen, deze keer maar de martingaal eraan gehangen. Ik had me nog zorgen gemaakt of dit niet te snel te veel zou zijn, nou volkomen onnodig.
Djarra had er zin in! Dat het draf tempo de hele rit rond 15 km/uur zat was totaal geen probleem. Dat de galop stukken rond de 20 km/uur waren was een eitje wat zeker de eerste galop voor mij nogal wat werk opleverde. Laten we zeggen dat hij nog niet stabiel aan de teugel gaat ;-). Het enig waar hij nog moeite mee heeft is een stap tempo van 6 km/uur ...
We hebben 25 km gereden in 2 uur met prachtig weer en Djarra gaat dus gewoon als de brandweer!

Trainen is soms net beeldhouwen

Van een mooi stuk hout een beeld creëren, prachtig werk.

Van een mooi paard door middel van training een nog mooier paard maken, prachtig werk.

Djarra was altijd wat lang achtig, slank, hoog op zijn benen, lichtvoetig, maar met een bedeesde uitstraling. Rondbuikje, braaf, lief en zacht. Heel voorzichtig en introvert. Hij deed alles wel, maar ik miste een vonk.

Sinds een week voor de wedstrijd van 13 april had ik eindelijk een prachtig afgetrainde atleet, met kracht, extrovert en ondernemend. Rondbuikje, maar bij de minste of geringste actie zie zijn buik strak trekken. Als ik  hem aan een touwtje meeneem hoef ik maar even een pas actiever te zetten en hij draaft naast me.
De wedstrijd ging top, zoals ik beschreven heb en op de foto's te zien is.
Nu twee weken later heb ik nog steeds deze prachtig atleet, die alert uit zijn ogen kijkt. Hij heeft zijn eigen kracht gevonden door de training die we samen deden. Hij heeft vertrouwen gekregen in zijn eigen kunnen en kan nu de hele wereld aan!

En ik kijk ernaar en geniet van elk moment dat ik met hem kan delen, mijn kunstwerk .... Djarra zijn eigen kracht laten hervinden, zodat hij nu echt van het leven kan gaan genieten.

Foto impressie endurance Leersum

Hier gaat hij heel stoer op kop na de start:

Onderweg hebben we veel gegaloppeerd:

Tussen door even koelen:

Laatste stuk zand en we moeten ze gewoon afremmen ...

 En als ik er af ben gaat hij direct op spaar stand:

1ste prijs op de 45 km in Leersum

Endurance wedstrijd Utrechtse heuvelrugrit, korte klasse II van 45 km.

Doel van alle voorafgaan de training was meer galopperen op een wedstrijd en dit zo brengen dat Djarra endurance echt leuk gaat vinden.

Samenvatting: doelen zij bereikt!

Wedstrijd verslag:
Deze wedstrijd heb ik samen met Ingrid Langen en Amorin gereden, beide zeer ervaren, en met zijn tweeen rijdt gewoon heel fijn. De paarden liggen elkaar goed en tempo past.
We waren met een klein groepje en de start was op een weiland. Om vlot en lekker in je eigen  tempo te kunnen rijden was het handig om te zorgen als eerste het weiland te verlaten en op kop te gaan. Dat lukte en zodra we op de eerste bospaden zaten een hand galopje ingezet. Djarra was zo super stoer voorop in galop puur genieten. Na 2 kilometer realiseerde hij zich dat het misschien toch wel spannend was allemaal en aangezien we toch nog moesten op warmen hier en daar wat draf gedaan om de diesel die hij is tijd te geven. De eerste kilometers waren vlak terrein daarom zijn we meteen gaan galopperen. De hele rit hebben we gelet op het feit dat de paarden niet in de verkeerde verbranding zouden komen en daardoor mogelijk zouden kunnen verzuren. Dus niet bloed fanatiek een helling op stormen in galop. Alles vanuit ontspanning, terwijl we wel overal waar het kan tempo maken.

Halverwege de eerste lus heeft Djarra dit principe helemaal door, het schakelen in tempo afhankelijk van ondergrond en hellinghoek. Ik geef de richting aan en kan ontspannen genieten van hoe hij aan het werk is. Een paar kilometer voor de vet-gate is een zand stuk waar we beide paarden gewoon bij ons moeten houden en vooral niet naast elkaar om ontspannen aanspanning te behouden. Op 1 kilometer gaan we draven en bouwen tempo af om op het weiland voor de vet-gate te gaan stappen en ernaast lopen binnen te komen. Hier is geen zon en een super harde gure wind. Zadel eraf en twee dekens op. Het lijkt me te koud om te koelen en met deze wind kan ik zijn hartslag in de stethoscoop niet horen, maar hij ziet er goed uit dus bieden we aan. Beide paarden zijn binnen 10 minuten al onder de 50 slagen per minuut! De kanjers.

Tweede rondje vindt Djarra nou niet meteen een denderend succes en we laten even Amorin de kar trekken. Maar zodra die ergens voor inhoud vindt Djarra toch echt dat hij voorop moet! Omdat hij  minder soepel loopt draven we meer dat is veiliger in dit terrein. Zodra ze door hebben dat we weer richting finish gaan blijken beide paarden nog lang niet moe en trekken weer lekker aan. Ook nu weer tot 1 km gegaloppeerd even wat draf rond de modderpoelen en het weggetje om op het weiland in galop te finishen gewoon, omdat dat leuk is. Ingrid laat me voor gaan, omdat ik de hele rit zowat voorop heb gereden! Ingrid bedankt zonder jouw hadden we niet zo'n hele fijne gezellige wedstrijd gehad.

Tegenwoordig stopt je rijtijd bij het overschrijden van de finish, hiermee was ik dus eerste. Alleen moet binnen 10 minuten de hartslag onder de 60 zijn. Om op save te spelen heb ik 6 minuten gewacht en toen was hij 48!!! Het fijn van zelf luisteren met de stethoscoop is dat je hoort hoe regelmatig de hartslag is en hoe steady die zakt.

Na afloop kon hij lekker in zijn paddock doezelen en hooi eten. Een paar uurtjes bijkomen voor ik hem met de trailer naar huis breng. Hier heeft hij 's avonds en zondag ochtend nog flink uitgeslapen om 's middag in de paddock al weer te staan flikflooien met zijn maatjes.
's middag lekker gemasseerd en we zijn op een veldje gaan grazen, waar hij in een forse draf over de straat heen banjerde. Hij ziet er goed uit, buikje is weer rond, rug zacht, benen zo goed als strak.

Stroom versnelling

Djarra's ontwikkeling zit momenteel in een stroom versnelling.

Zo heeft hij met Pasen tijdens een Enjoy the Ride Paasrit vanuit Ermelo even 25 km helemaal in zijn eentje gelopen met plezier door de lange stukken galop die we als training erin hadden zitten. Resultaat in iets meer dan 2 uur weer terug. Na afzadelen en een hapje eten had hij bij de keuring door de dierenarts dezelfde lage hartslag (hf 28) als bij de start! Volkomen uitgerust en tevreden.

Vandaag samen met een stel vriendinnen rond de Amerongseberg gereden wat betekend dat je continu hoogte verschillen hebt. Nu hebben we 27 km gereden, veel draf en wat galopjes helling op. Wat voelt hij goed. Hij gebruikt nu zijn lijf zo prachtig vanuit zijn achterhand - mooi over zijn rug en dan licht en nageefelijk in mijn hand. Helling op gretig stuwen en helling af mooi gaan zitten en in een prachtige controleerbare snelheid. Ook zo'n fijn punt is dat we samen zo stabiel in tempo rondgaan.

Het is momenteel gewoon alleen maar genieten van hem!

Volgend weekend mag hij echt laten zien wat hij waard is op onze eerste endurance wedstrijd van het seizoen: UHR in Leersum - korte klasse II van 45 km (25/20).