Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - dag 3

Zondag, de laatste dag en ik sta pas aan het eind van de middag in geroosterd. Temperaturen van boven de 25 graden wordt ik niet blij van, gelukkig maakt het Djarra niets uit. Als ik net even van het terrein ben rond 10.45 een telefoontje of ik NU kan rijden ..... er is een gat gevallen.
Ja, dat kan ....dus. Okee nu moet ik dus niet gaan haasten en goed bij mezelf blijven en de tijd pakken die ik denk nodig te hebben als ik hem uit de paddock ophaal. Borstel erover, opzadelen en meteen de binnenbak in. Hier nog even tijd genomen om verder aan te singelen, maar ik zit er dus binnen 15 minuten op! Da's voor ons super super snel.

Ook kan ik hem dus meteen in stap best wel makkelijk oppakken en aan het werk zetten. Even wat meer actie vragen, fijne reactie. Weer is duidelijk dat zodra hij in het frame ontspant ik hem dan als standaard reactie te veel teugel geef ..... ja oude gewoontes afleren daar gaat tijd in zitten! Rustig zo een tijdje in stap gewerkt - hem kwijtraken en weer terug vragen op de juiste wijze.

Vervolgens kunnen we zo in een fantastisch makkelijk drafje weg draven ........ dit is een doorbraak!!! Dat konden we vrijdag nog niet! Zo kicken. Hierna komen in draf precies dezelfde patronen weer langs doordat ik nog te afwachtend en passief. Bruno noemt dat verdedigend rijden wat nu niet meer nodig is. Ik moet actiever rijden, doortastender, duidelijker.

We sluiten de les af na een klein uurtje keihard werken. De laatste 10 minuten had ik hem super lopen, waardoor ook mijn houding goed kwam en Djarra ontspannen rond bleef lopen continu "aan de teugel". Dit is de dag waar de foto's van mijn rijdend zijn genomen.

Als beloning spuit ik hem zoals elke tropische hete dag na het werk lekker af en gaan we wandelen en mag hij grazen. Hij komt steeds vol energie krachtig stappend uit de les en als ik terug kom is hij weer helemaal relaxed. Na nog een tijdje in de paddock gestaan te hebben tuffen we weer 2 uur naar huis terug waar hij zowaar nog een kwartiertje in zijn kudde op de wei kan.

Wat een super geslaagde lessen, ik zit op een roze wolk. Ook ben ik zo trots op Djarra en het werk dat we verzet hebben om hier te komen.

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - dag 2

Oke, dag 1 was fantastisch... nu kijken hoe het verder gaat.
Wat heel fijn is dat Djarra zaterdag ochtend lekker buiten is gezet in een paddockje! Dat dat tussen een stel macho hengsten is boeit hem niet: lekker hooi knabbelen, beetje scharrelen en slapen in de zon!

Mijn les was pas na de lunch. Ik heb hem op tijd op stal gezet en rustig gepoetst en opgezadeld. In de bak wat rondgewandeld en aan de hand gewerkt om zo rustig verder aan te singelen. Ook zou Bruno even 10 minuten op hem rijden om de "opstart problemen" van Djarra op te vangen en dan kon ik vandaag verder zelf rijden.

Bruno heeft zeker een half uur gereden. Ik heb een half uur genoten. Wat kan Djarra prachtig lopen, maar hij vindt dat in frame blijven wel lastig. Bruno weet dat bijna ongemerkt op te vangen en door te rijden. Na zeker 20 minuten laat hij Djarra langer en lager lopen en veranderd zo een paar maal van hand. Geeft even lange teugel en pakt hem daarna weer op. Dat is wat Djarra moeilijk vindt, weer opnieuw doorv erzamelen. Als hij daar weer is is het ok. Aangezien Djarra moeite heeft met de linker galop pakt Bruno die ook mee.

Na dat halve uur mag ik erop: na rijden en voelen hoe Djarra kan lopen ;-). Zelf ervaren dat als Djarra het moeilijk vindt en zijn hoofd omhoog gooit dat ik hem dan weer actief naar mijn hand kan rijden. Dat stuk kon vroeger niet dan zou hij op die "druk" in paniek raken. Ik heb bij Bruno gezien dat hij nu wel actief gereden kan worden en dat geeft mij vertrouwen om het ook te doen.
Als Djarra zo lekker gaat lopen komen onze door de jaren heen ontwikkelde gewoontes naar boven. Ik zal heel veel aan mijn eigen rijden moeten veranderen! Niet meer zodra hij goed loopt de teugels te lang laten worden. Als hij zijn hoofd omhoog gooit moeten mijn handen stil en laag blijven. De teugels niet te los vasthouden met open vingers maar ze sluiten en daarmee duidelijk zijn. Ook komt mijn linker schouder vaak naar voren en omhoog dat moet ook veranderen. Er is duidelijk nog veel werk aan de winkel en nog één dag te gaan.

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - foto's dag 1 & 2

Op de eerste dag heeft Bruno Djarra gereden om te voelen wat er speelde en hoe hij reageerde. Hierna kon ik dan voelen hoe Djarra kan lopen als hij correct en consequent gereden wordt. Op de tweede dag heeft hij Bruno weer eerst op Djarra gereden, omdat Djarra het best moeilijk vindt in zo'n frame te blijven lopen. Daarbij vindt ik het moeilijk om, als hij in het frame loopt, hem daar rustig te laten lopen en niet meteen door ontspanning te veel los te laten = te lange teugels. De bedoeling is dat als hij in frame loopt hij daar rustig actief moet blijven lopen en ik hem daar actief moet blijven rijden en hem te belonen. De derde dag heb ik van begin tot eind helemaal zelf gereden ;-) .

Dag 1: Bruno maakt kennis met Djarra:

Op dag 3 mag ik het helemaal zelf doen:

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - dag 1

Vrijdag is de eerste dag en de dag van de kennis making. Bruno laat je doen wat normaal doet en waar je aan wil werken. Hij kan helpen bij rijden, werken aan de hand, longeren, WE hindernissen trainen. Voor mij gaat het puur om het rijden.

Om 12.00 in Oostertreek aangekomen komt Djarra kurk droog van de trailer en een half leeg hooinet laat zien dat reizen echt geen punt is voor hem. Een nieuwe stek is wel spannend en dan gaat hij in sluipmodus ... langzaam, laag bij de grond en grote ogen. Ik heb hem direct in zijn stal gezet met een emmer water en een berg kuil de beste manier om te landen.

Half uur voor mijn les die uiteindelijk, rustig opgezadeld en meegenomen naar de buitenbak. Hier wat rondgewandeld, boel verkend en zodra zijn hoofd zakt kan ik verder aansingelen. Opgestapt en in stap verder gewerkt. Ook een paar keer aangedraafd, maar dan viel hij door spanning toch na 10 meter stil, dus dit laat ik zo om in de bak mee verder te gaan. Aangezien de les voor me wat langer duurt hebben we een poosje bij de bak staan kijken wat Djarra ook rust geeft. Zodra ik in de bak ben weer even rond gewandeld, nog een gaatje kunnen aansingelen en opgestapt. Rustig in stap de bak verkend en vrij snel gekeken of ik nu wel kon aandraven en zowaar het lukte. Nog wel een paar keer gestopt als hij moet mesten, maar op zich niet slecht.

Nadat we ons hebben voorgesteld aan Bruno vraagt hij of hij op Djarra mag rijden. Nou graag. Klein beetje uitgelegd waar we vandaan komen, maar niet veel. En ik ben dus zo benieuwd hoe dit experiment zal uitpakken. Was mijn voorbereiding goed. Kan Djarra het aan om echt door gereden te worden. Fysiek verwacht ik geen problemen het is puur het mentale stuk wat nu spannend is.

Ik zal kort zijn: het was fantastisch!
Bruno zet een kader en rijdt een paard ernaar toe. Belangrijkste is dat hij achter er ten alle tijde aktief en goed bij loopt. En voor vangt hij dat op en daar is geen discussie over mogelijk, hij gaat niet in discussie maar blijft rustig vragen wat hij wil.
Voorbeeld: Djarra is lang en heeft lange benen en lange koten waarmee hij  niet uit zich zelf verzameld zal gaan lopen. Dus Bruno begint in stap en vraagt meer actie en vooral reactie op zijn drijvende hulp. Het eerste wat Djarra dan doet is zijn hoofd omhoog en zijn rug wegdrukken, waarop Bruno zijn handen stil en laag blijft houden. Zodra Djarra nageeft krijgt hij een aai en beloont hij hem vocaal, maar blijft actief dit frame vragen.
==> Dit is mijn eerste leer punt: als Djarra nageeft ontspan ik als beloning, maar dan krijgt hij ook meteen meer ruimte en dat is nou net niet de bedoeling.

En vervolgens draven ze rond ....... vanuit die verzameling zijn ze vloeiend in een rustig drafje over gegaan. Vervolgens zie ik de haperingen langs komen bij Djarra die ook bij mij langskomen als ik met hem rij. Bruno blijft zijn handen stil en laag houden, maar tolereert geen verlaging van het tempo! Dit levert soms heel even  discussie op. De discussie die ik tot nu toe niet aan durfde te gaan! Maar door de duidelijke en wel respect volle manier van rijden accepteert Djarra het en gaat steeds beter draven! Galop is ook meegepakt. En later heeft hij Djarra ook langer en lager laten lopen, mits hij actief en reactief bleef. Alles bij elkaar heeft hij ruim een half uur met Djarra gewerkt en het was een genot om naar te kijken.
Conclusie: Djarra heeft nog wat uitleg nodig en hij kan snel in autopilot overgaan. Hiermee rij ik nog even om te voelen hoe hij loopt en dat is zo fantastisch: dag 1 en onze missie is al geslaagd, dag 2 en 3 zijn voor de bevestiging.

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - voorbereiding

Mijn voorbereiding voor de 3-daagse dressuur clinic gegeven door de Portugees Bruno Rodrigues da Silva:

Dit wilde ik voor elkaar hebben voor de clinic:
1.     Djarra moest fysiek het aan kunnen om 3 dagen achter elkaar zwaar te moeten werken op een verzamelde manier.
2.     Daarnaast moest hij klaar zijn om, terwijl hij in een omheinde ruimte gereden wordt, dressuurmatig aangepakt te worden.

Dit was de aanpak om dit voor elkaar te krijgen:
1.     Hier heb ik naar toe gewerkt door middel van de galop trainingen buiten. Galopperen was nog moeilijk voor hem. Dus door dit buiten over langere stukken samen met andere paarden te gaan doen kreeg hij steeds meer zelf vertrouwen. Zijn galop werd correcter en krachtiger, zijn buikspieren sterker.

2.     Hier heb ik naar toe gewerkt door middel van de galop trainingen buiten, geen grapje! Hij loopt buiten vrijer dan in een bak en in een groep rijden geeft vertrouwen en plezier in het werkt. Hierdoor wou hij dus graag mee galopperen. Vervolgens kon ik dan dressuurmatig hem opvangen en uitleggen dat met je hoofd laag en een ontspannen rug dat het lekkerste loopt. Dit uitleggen betekend soms best wel sterk in werken: drijven om zijn achterhand er onder te krijgen. Met de teugels de impuls opvangen -niet blokkeren- en naar een correct houding leiden.
Als ik dit in een omheinde ruimte (dus een rijbak) probeer dan loopt Djarra letterlijk vast: mentaal blokkeert hij met als gevolg dat zijn lijf blokkeert. Hier doorheen proberen te rijden leverde voorheen pure paniek op.

Erg veel vers gras

Hele dagen in de wei staan is heerlijk, maar soms ook lastig. Begin deze week zijn de paarden naar een nieuwe wei verhuisd. Hier had dit jaar nog geen paard in gestaan en met het super groeizame weer staat hier heel veel lang gras. Eigenlijk iets te veel van het goede. De helft van de paarden krijgt dan ook meteen een grasmasker om zo de opname van gras te beperken. Toch ook een paar die koliekerig uit de wei kwamen afgelopen week.

Met Djarra redt ik het meestal met hem goed in beweging houden. Vandaag kwam ik rond 14.00 uur op stal en dan doe ik eerst zijn stal. Het voordeel van zelf de stal doen is dat je ziet hoe hij de nacht is door gekomen en die nacht is wat onrustig geweest. Hierdoor besloten even wat langer met hem rustig aan het werkt te gaan. We zijn ruim een uur in de bak bezig geweest en hij had duidelijk last van het gras. De hele tijd heeft hij lopen mesten en pas het laatste kwartiertje kon hij eindelijk lekker lopen zonder een bolle buik die in de weg zit.

Heb maar meteen nieuwe Colosan besteld, dit werkt tegen verkramping en stopt extreme gistingsprocessen. Hij vindt dit wel vreselijk vies, maar als ik dit geef voor ik ga poetsen dan kan hij na 20 minuten al lekker lopen.

Galop training - interval training

Jeetje wat is Djarra aan het groeien! Dit merk ik tijdens het rijden, springen en wandelen met hem.

Vandaag heb ik hem weer meegenomen voor een training met Jannet van Wijk. Paarden zijn echt groeps dieren en het trainen in een klein groepje maakt het allemaal zoveel leuker voor ze. Dit merk ik erg goed aan Djarra. Alleen kan hij een beetje lopen miepen en niet zo nodig hoeven, maar in zo'n groepje merk ik daar helemaal niets meer van.

Deze keer hebben we interval training gedaan.
Al het werk wordt in een rustig tempo uitgevoerd en dat is hard nodig, want Djarra denkt nu dat hij de hele wereld aan kan en wil alleen maar hard(er). Eerste stuk galop zit ik op de tweede plaats en heb een flinke hou aan hem, maar zijn galop is super. Daarna even stappen en relaxen en dan een drafje tot we weer terug zijn bij het "galop pad". Dit is een lang, recht, glooiend (zwaar) zand pad.
De tweede keer gaat al een stuk beter en heeft hij zelfs netjes aan de teugel gelopen. Ook mag hij niet noemens waardig versnellen als we een helling op gaan en bij de helling af moet ook het tempo rustig blijven. Weer even stappen en rustig draven en klein galopje tot we terug zijn bij het "galop pad".
We hadden besloten om Djarra voorop te laten gaan, kijken hoe hij dat oppakt. Hij kan best wel op de handrem gaan staan als hij iets engs ziet, in galop is dat wat minder: zeker voor iemand achter je. Dus even goed afgesproken afstand te houden en ik zou rechts in het spoor blijven rijden. Als ik aan het begin van het pad naar voren kom gaan zijn oren erop en wordt hij vrolijk bij het vooruitzicht te mogen galopperen! Dat is al zo'n fijn gevoel ;-). Maar hij heeft super stabiel en mooi in tempo het hele pad voorop gegaloppeerd, de kanjer.

Na deze intensieve training hebben we nog een uurtje relaxed rond gereden om ze optimaal te kunnen laten herstellen van deze inspanning. De conditie van Djarra gaat met sprongen vooruit, want hier is hij dus niet echt moe van geworden. Bij de trailer afgesponst en lekker hapje gegeven voor we weer naar huis gingen. Hier kon hij zelf nog even de wei in.

Galop training - deel 3

Gister was ik voor de derde keer afgereisd naar Kootwijkerbroek om met Jannet van Wijk te trainen. Wat maakt Djarra een vorderingen: het is echt puur genieten. 1ste keer was 31 maart: Toen was een lang stuk galopperen al een hele opgave. De linker galop ging slechts heel moeizaam door een scheef staand bekken. Hiervoor is hij toen behandeld. 2de keer was 29 april: Djarra kan nu ook in de linkergalop uit de voeten, maar het is rijtechnisch heel veel werk om hem te leren met een goede houding, over zijn rug, te galopperen. Ook changeerd hij in de galop nog heel veel, wat nu een teken is dat hij het moeilijk vindt. 3de keer was 6 mei, dus slechts één week later en wat gaat hij vooruit! We kunnen nu met veel minder inspanning galopperen. Djarra gaat krachtiger en beter in balans lopen, zeker in de rechter galop. Ook hebben we een heel lang pad in de rechter galop gedaan zonder dat hij is gaan changeren. In de linker galop is zijn linker achterbeen nog niet zo sterk, waardoor hij in een scheve houding gaat lopen, dus hier is nog veel werk voor mij om hem in de linker galop recht te richten en hem zo sterker te maken. Maar hij kan nu gewoon door galopperen en wordt minder moe, eigenlijk helemaal niet moe, van 3 uur trainen met veel galop. De laatste galop liep hij met een ander paard wat af te spreken, ze wouden even volluit en dat mocht hij heel even doen. Daarna was iedereen weer goed terug te rijden naar een handgalopje. De dag erna ben ik gaan wandelen met hem. Hij was zo soepel en enthousiast, hij groeit echt van deze trainingen. Zowel fysiek als mentaal groeit hij van dit samen trainen.