Afgelopen zondag zijn we samen heerlijk op pad geweest. Ik had me ingeschreven op een rit van de NVVR die bij Amerongen zou starten en het gebied Amerongseberg en Leersumse veld zou bestrijken.
's Morgens paard, tuig en eten voor beide ingeladen en door de ochtend mist richting Amerongen vertrokken. Bij het verzamelen op een parkeerplaats bleken we met 11 ruiters te zullen gaan rondrijden. Langzaam trok de mist op en begon het al aardig op te warmen. Het zou iets van 20 graden worden wat voor paarden die al met hun wintervacht bezig zijn best warm is.
Het karakter van deze rit zou rustig zijn en we hebben inderdaad het meest gestapt afgewisseld met kleine drafjes. Gewoon gezellig met een stel anderen genieten van de mooie omgeving het prachtige weer en leuke mederuiters. Na twee uur over 8 km gedaan te hebben kwamen we bij de pauze plaats. Djarra bond ik aan een boom en hij ging vreselijk bedelen, toen ik mijn meegebrachte boterham op at. Tja, dit endurance paard verwacht bij elke stop eten en drinken te krijgen en nu kreeg hij niets. Maar hij doet niet moeilijk en gaat rustig in parkeer stand een beetje blaadjes knabbelen en als aai-pony diensdoen voor lang komende kinderen. Na de pauze hebben we de groep voor een klein stukje opgedeeld, zodag diegene die graag wouden een leuk slingerend pad in galop de berg op konden nemen, terwijl de rest in draf achter ons aan kwam. Inderdaad Djarra en ik ging in galop, eindelijk zal hij wel gedacht hebben. Daarna is hij eventjes druk omdat hij warmgedraaid is, maar komt er al snel achter dat we nu weer verder gaan met het rustige ritje. We zijn 4 1/2 uur op pad geweest.
Bij de trailers aangekomen kreeg hij eindelijk water en eten. Alleen onder het zadel was hij wat nat dus dat even afgesponst. Een tevreden paard weer op de trailer gezet, waar hij ten afscheid even hinnikte (doet hij zelden) naar de rest.
Thuis Djarra meteen de wei in gedaan en de rest opgeruimd. Het was een heerlijke dag om zo samen op pad te zijn. Djarra is zo makkelijk geworden dat ik nu met gerust hart overal alleen heen kan met hem.
dinsdag 22 september 2009
woensdag 16 september 2009
Het heen en weer
krijg ik soms van Djarra.
Hij heeft met goed gevolg zijn eerste klasse III uitgelopen en ik trakteer hem, nadat hij uitgerust is, op een fysio behandeling. Ruim een week voor een kleinere wedstrijd van 56 km.
De fysio doet goed werk en hij kan weer veel makkelijker en losser door zijn lijf bewegen echt helemaal top. Na 3 dagen stap ik er weer op, geen probleem, en stap weg en er ontstaat een groot probleem. Djarra druft niet te lopen met mij op zijn rug, hij spant op en kan geen pas meer verzetten. Zucht, zijn we nu weer 3 jaar terug in de tijd? Fysio gebeld en die kan woensdag morgen komen om te zien of er misschien iets niet lekker zit. Dinsdag durft hij wel rond te stappen, maar draven lukt niet. Wat wel bevestigd dat het probleem dat hij heeft tussen zijn oren zit. Dit bevestigd de fysio op woensdag, niks mis, maar ze heeft hem nog even flink gemasseerd. Woensdag avond een buitenritje, buiten loopt hij nog steeds makkelijker dan in een bak, en dat ging goed. Stap, draf en galop met in het begin veel praatjes en aan het einde wel moe. Donderdag weer een buitenritje wat ook goed ging, weer stabieler en ik voel gewoon dat hij losser is. Dat is dus ook wat hij voelt en waar hij zich geen raad mee weet. Vrijdag rust dagje en zaterdag heb ik hem gelongeerd, hij loopt de sterren van de hemel.
Dan dus de wedstrijd op zondag. Opstappen en losrijden voelen goed een ontspannen paard dat los door zijn lijf loopt. Het is een individuele start, wat hem geen afleiding biedt, maar hij gaat heel dapper en vlot van start. Helaas houdt hij zijn lijf vast. Ik heb echt 2 uur lang de volle 26 km van alles geprobeerd, maar hij liep constant met de handrem net iets aangetrokken. Werd hij afgeleid door iets spannends dan liet hij zijn lijf los en voelde je een krachtig, machtig, soepel paard onder je. Echt een WOUW gevoel. Alleen dat bleef steeds van korte duur. De keuring in de vet-gate was helemaal goed, maar ik voelde en Jiske zag dat hij niet liep zoals hij kan lopen. Dus hem lekker verzorgt en gemasseerd en me afgemeld voor de tweede lus. Bij de nakeuring walste hij vol enthousiasme naast me.
Maandag een rust dagje met een kleine wandeling naar een graas plekje. Hij kwam dansend met me terug.
Disdag een buitenritje waarin ik echt helemaal niets gevraagd hebt. En dat werkt. Na 1 uur liet hij in de stap zijn lijf los en ging normaal ruim stappen. Kleine stukjes draf heel langzaam en kort gehouden. Hij heeft zuchten, steunend en mestend heel veel spanning los gelaten. En de kroon op ons werk: Laatste stuk naar huis in galop ging hij met zijn achterhand er onder, super krachtig en enthousiast en eigenlijk iets te hard over het ruiter pad naar huis. YES hij durft weer.
Hij heeft met goed gevolg zijn eerste klasse III uitgelopen en ik trakteer hem, nadat hij uitgerust is, op een fysio behandeling. Ruim een week voor een kleinere wedstrijd van 56 km.
De fysio doet goed werk en hij kan weer veel makkelijker en losser door zijn lijf bewegen echt helemaal top. Na 3 dagen stap ik er weer op, geen probleem, en stap weg en er ontstaat een groot probleem. Djarra druft niet te lopen met mij op zijn rug, hij spant op en kan geen pas meer verzetten. Zucht, zijn we nu weer 3 jaar terug in de tijd? Fysio gebeld en die kan woensdag morgen komen om te zien of er misschien iets niet lekker zit. Dinsdag durft hij wel rond te stappen, maar draven lukt niet. Wat wel bevestigd dat het probleem dat hij heeft tussen zijn oren zit. Dit bevestigd de fysio op woensdag, niks mis, maar ze heeft hem nog even flink gemasseerd. Woensdag avond een buitenritje, buiten loopt hij nog steeds makkelijker dan in een bak, en dat ging goed. Stap, draf en galop met in het begin veel praatjes en aan het einde wel moe. Donderdag weer een buitenritje wat ook goed ging, weer stabieler en ik voel gewoon dat hij losser is. Dat is dus ook wat hij voelt en waar hij zich geen raad mee weet. Vrijdag rust dagje en zaterdag heb ik hem gelongeerd, hij loopt de sterren van de hemel.
Dan dus de wedstrijd op zondag. Opstappen en losrijden voelen goed een ontspannen paard dat los door zijn lijf loopt. Het is een individuele start, wat hem geen afleiding biedt, maar hij gaat heel dapper en vlot van start. Helaas houdt hij zijn lijf vast. Ik heb echt 2 uur lang de volle 26 km van alles geprobeerd, maar hij liep constant met de handrem net iets aangetrokken. Werd hij afgeleid door iets spannends dan liet hij zijn lijf los en voelde je een krachtig, machtig, soepel paard onder je. Echt een WOUW gevoel. Alleen dat bleef steeds van korte duur. De keuring in de vet-gate was helemaal goed, maar ik voelde en Jiske zag dat hij niet liep zoals hij kan lopen. Dus hem lekker verzorgt en gemasseerd en me afgemeld voor de tweede lus. Bij de nakeuring walste hij vol enthousiasme naast me.
Maandag een rust dagje met een kleine wandeling naar een graas plekje. Hij kwam dansend met me terug.
Disdag een buitenritje waarin ik echt helemaal niets gevraagd hebt. En dat werkt. Na 1 uur liet hij in de stap zijn lijf los en ging normaal ruim stappen. Kleine stukjes draf heel langzaam en kort gehouden. Hij heeft zuchten, steunend en mestend heel veel spanning los gelaten. En de kroon op ons werk: Laatste stuk naar huis in galop ging hij met zijn achterhand er onder, super krachtig en enthousiast en eigenlijk iets te hard over het ruiter pad naar huis. YES hij durft weer.
donderdag 3 september 2009
Training in Kootwijkerbroek
Afgelopen zondag ben ik met Djarra naar Kootwijkerbroek vertrokken om samen met Jannet van Wijk te trainen. Het is daar zo wie zo prachtig om te rijden, mooie natuur en kilometers ruiterpad zonder een weg over te steken. Daarnaast heerlijk om ervaringen uit te wisselen en trainings strategieën door te spreken.
Ik heb Djarra dus ’s morgens vroeg zo uit zijn box gehaald en nog half slapend de trailer in geschoven, hij mest niet eens meer van spanning hiervoor. Ter plekke kijkt hij geïnteresseerd om zich heen, maar staat rustig bij de trailer, terwijl ik hem poets en opzadel. Vandaag ook de hartslag meter omgedaan, maar onderweg bleek dat met de nieuwe singel hij echt niet goed contact meer maakt.
Aan de hand langs de weg mee genomen naar het bos, doe ik zelf ook altijd. Na het hek opgestapt en met een leuk klein slinger paardje onze weg vervolgd. Pas een flink stuk verder op zijn we rustig gaan draven. Dat Djarra altijd veel tijd nodig heeft om op te starten hangt een beetje met zijn constitutie samen en Jannet wist de symptomen uitgebreid te beschrijven en dat klopte aardig met mijn ervaring met Djarra. Dus hier moet ik me niet meer druk over maken, maar incalculeren bij de trainingen. Na ¾ uur ging hij echt sjouwen en dan kan je hem ook lekker gaan rijden. Van achter naar voren over zijn rug heen naar mijn hand. Nu was ik hem wat hoger gaan instellen, maar kreeg van Jannet het advies hem toch nog laag en lang te blijven rijden tot hij daar sterker in was geworden.
Het weer was perfect, niet te warm, beetje bewolkt. De paden zijn allemaal prima begaanbaar. Afwisselend wat bos en open heide opgezocht. De zware zandverstuiving, de dikke Bart, hebben we rechts laten liggen.
Aangezien de galop van Djarra nog niet zo goed is hebben we hier ook aan gewerkt. In zijn linker galop zet hij me naar links. Als ik hier in de verlichte zit, om het hem makkelijker te maken, iets naar rechts ga met mijn heupen en ook meer gewicht op mijn rechter beugel neem nodig ik hem uit goed recht te gaan lopen. En wat voelt dat dan goed. Ik voelde hem recht worden en zijn rug los laten en lekker onder mij door gaan galopperen. Het is zo waarde vol om even die begeleiding te krijgen en zelf het resultaat te kunnen voelen.
Ik heb Djarra dus ’s morgens vroeg zo uit zijn box gehaald en nog half slapend de trailer in geschoven, hij mest niet eens meer van spanning hiervoor. Ter plekke kijkt hij geïnteresseerd om zich heen, maar staat rustig bij de trailer, terwijl ik hem poets en opzadel. Vandaag ook de hartslag meter omgedaan, maar onderweg bleek dat met de nieuwe singel hij echt niet goed contact meer maakt.
Aan de hand langs de weg mee genomen naar het bos, doe ik zelf ook altijd. Na het hek opgestapt en met een leuk klein slinger paardje onze weg vervolgd. Pas een flink stuk verder op zijn we rustig gaan draven. Dat Djarra altijd veel tijd nodig heeft om op te starten hangt een beetje met zijn constitutie samen en Jannet wist de symptomen uitgebreid te beschrijven en dat klopte aardig met mijn ervaring met Djarra. Dus hier moet ik me niet meer druk over maken, maar incalculeren bij de trainingen. Na ¾ uur ging hij echt sjouwen en dan kan je hem ook lekker gaan rijden. Van achter naar voren over zijn rug heen naar mijn hand. Nu was ik hem wat hoger gaan instellen, maar kreeg van Jannet het advies hem toch nog laag en lang te blijven rijden tot hij daar sterker in was geworden.
Het weer was perfect, niet te warm, beetje bewolkt. De paden zijn allemaal prima begaanbaar. Afwisselend wat bos en open heide opgezocht. De zware zandverstuiving, de dikke Bart, hebben we rechts laten liggen.
Aangezien de galop van Djarra nog niet zo goed is hebben we hier ook aan gewerkt. In zijn linker galop zet hij me naar links. Als ik hier in de verlichte zit, om het hem makkelijker te maken, iets naar rechts ga met mijn heupen en ook meer gewicht op mijn rechter beugel neem nodig ik hem uit goed recht te gaan lopen. En wat voelt dat dan goed. Ik voelde hem recht worden en zijn rug los laten en lekker onder mij door gaan galopperen. Het is zo waarde vol om even die begeleiding te krijgen en zelf het resultaat te kunnen voelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)