Mentale groei

Op zich is het feit dat een paard mentaal ook moet groeien niet zo vreemd, maar je verwacht dat eigenlijk alleen bij jonge paarden die alles nog moeten leren. Djarra is nu 9 jaar, maar door zijn traumatische start in het leven merk ik nu dat hij, als volwassen paard, een mentale groei doorgemaakt heeft. En het is zo mooi om dat mee te mogen maken.
Voor mij is mentale groei dat indrukken beter verwerkt kunnen worden, dat er meer indrukken opgedaan kunnen worden. Dat er mentaal ruimte is om te incasseren en meteen te verwerken. Ik zal wat voorbeelden geven.

Voorbeeld 1:
Djarra vond en vindt groot of lawaaierig verkeer ,zeker als dat recht op hem af komt, eng … zeg maar dood eng. Voorheen moest ik zijn angst managen en in veilige banen zien te leiden. Door te heftige situaties proberen te voor komen. Er niet op te zitten maar ernaast te lopen. Tussen hem het verkeer blijven. Hem te volgen als hij, na in een gekrompen te zijn, achter of zijwaard schoot. Fysiek absoluut niet te blokkeren en puur op stem en handgebaren hem op mij te laten focussen tot het verkeer langs was. Gelukkig was bij Djarra het wel altijd zo dat voorbij is voorbij en dan is het ook over. Maar goed geen ideale situatie, omdat ik nooit echt kon ingrijpen.

Sinds kort echter merkte ik een verschil op. Er kwam weer eens een busje hard aangereden en Djarra deed zijn hoofd omhoog en verstrakte. Ik gaf twee korte rukjes aan de teugels met de woorden dat hij zich niet moest aan stellen. En ….. hij bracht zijn hoofd omlaag en liep normaal door! Waar voorheen een fysiek signaal niet was doorgekomen of eerder de zaak zou verergeren. Dit heb ik ondertussen meerdere malen kunnen herhalen met hetzelfde resultaat! Ik vindt dat zo prachtig hij ziet er dan ook zo volwassen uit.

Voorbeeld 2:
Ander voorbeeld is als we van stal vertrekken richting Baarn. Dan loop je voor het paleis langs met aan de linkerkant het hek van het paleis. Situatie is hek, 5 meter asfalt met onder andere een breed fietspad en nog een vluchtstrook en dan de doorgaan de 2-baans weg. Hier rijdt veel verkeer en ook veel vracht verkeer. Op zich best wel veel ruimte.
Voorheen vond Djarra hekken en schuttingen eng en dorst daar niet vlak langs te lopen en was dan gespannen. De vrachtwagens in het verkeer waren ook eng. Dus aan de hand hier langs wandelen ging wel, maar ik moest altijd alert blijven. Zeker als er dan ook nog een kudde race-fieters op ons af kwam.

Vorige week wandel ik weer langs het paleis en zijn ze op het grasveld bezig en laat Djarra nu super geïnteresseerd kijken naar wat ze daar deden, daar aan de andere kant van het hek. Normaal stopte zijn wereld bij het hek dat eng was en nu keek hij wat er op het grasveld gebeurde. Vandaag zag hij dat er ook mensen voor het paleis liepen, aan de achterkant van het grasveld, en heeft even stil gestaan om dit goed te bekijken. Er is echt een wereld voor hem open gegaan en dat geeft hem meer ruimte en daarmee ook minder spanning. Nu loopt hij heel relaxed naar de mensen te kijken en reageert niet eens meer op vracht verkeer dat langs komt. Niet omdat hij het niet opmerkt, maar omdat hij nu ruimte heeft en dan is het niet meer eng.

Ik hoop dat ik het zo heb op kunnen schrijven dat anderen kunnen begrijpen wat ik bedoel. Het is zo’n wezenlijke verandering in Djarra. Een groei die je niet kan afdwingen waar je alleen maar naar toe kan werken en dan wachten tot de ander de stap zelf zet. Ik ben (wederom) zo trots op mijn paard.

Beetje ziek ....

Djarra was vanmorgen echt een beetje ziek en van slag.

Gister had het de hele ganse dag geregend met wat wind erbij dus ik heb hem aan het einde van de dag naar binnen gehaald voor een nachtje op stal. De voorspelling was dat ’s nachts alle buien weer terug over ons land zouden waaien en dat trekt Djarra niet. Als hij nat is dan is dat door en door en dan krijgt hij het koud. Dan kan ik kiezen hem met een deken buiten te zetten of op stal en deze keer koos ik voor een nachtje stal. Kan hij wat hooi bij eten. Ze staan sinds een week in een “verse” wei dus wat hooi en stro ertussen door is ook wel goed.

Op stal zag je Djarra staan rillen dus dat was een goede keuze. Op dat moment regende het nog steeds dus wat ik anders meestal doe even laten lopen om hem van binnen te laten opwarmen zag ik ook niet zitten. Dus zijn voer gegeven en hooi voor de nacht.

Toen ik ’s morgens kwam was een hooi plek tot op de grond toe schoon, maar er lag ook nog flink veel hooi. Dat is al zeer ongebruikelijk. Verder had hij veel en op een plek gemest ook niet gebruikelijk. Hij was opgetrokken dat is ook geen goed teken. Hij had zijn regendeken die voor de stal hing eraf gegooid en later toen ik hem er weer opgehangen had zat hij er in te bijten. En hij zat ook aan zijn halster te bijten dat daar hing. Draaide van me weg op stal. Drinkbak had hij niet uit gedronken. Dus hem water gegeven, hij dronk een halve emmer, dus niet absurd dorstig. Ik heb sinds kort Colosan op stal dat is voor koliek en als je paard met een hele bolle rommelende buik uit het land komt. Hier ook maar 10 ml van gegeven. Dit werkt ontspannend en de gassen verdwijnen sneller de darmen komen tot rust. En het werkt dus heel snel, je kan het voor het rijden geven en dan met rijden al het effect voelen. Hierna maar een grondige poets/massage beurt gegeven en opgezadeld. Het regende nog steeds, dus nu in de wei zetten zag ik niet zitten, zelf niet met deken. Stil op stal laten staan ook niet. Maar een rustig ritje zou kunnen bijdragen aan ontspannen. En dat heeft gewerkt. Hij had in het begin nog echt wel een beetje last van zijn buik, maar dat is langzaam weg getrokken. We zijn wel lang weg geweest, maar heel rustig aan gedaan.
Toen ik terug kwam was hij heerlijk ontspannen, stond te gapen toen ik met Mariska ging praten. Heeft goed gegeten en wou daarna heel graag naar de wei. Ondertussen was het eindelijk (14:00) droog geworden met een voorzichtig zonnetje. Dus een paard dat helemaal goed aanvoelde lekker de wei ingestuurd.

Djarra als leerpaard

Ik heb nu voor de tweede keer Djarra als les/leer paard gebruikt. En hij doet het prima en vindt het heel ok.

Het ging om werken aan de hand dus met hoofdstel en dressuur zweep zijn we aan de slag gegaan. Nou dat zeg ik dan meteen verkeerd. Ik heb hem meteen overgegeven aan Ingrid. Ze had al les van me gehad met haar eigen paard. Maar werken met andere paarden kan heel waarde vol zijn en tevens zouden we een nieuwe oefening doen.

Best moeilijk om je paard meteen aan iemand anders te geven. Maar beide hebben rustig de tijd genomen om elkaar te leren kennen. En ik heb (met moeite) me er niet mee bemoeid.
Eerst even gewoon rond gewandeld, zo kon Ingrid aftasten wanneer en hoeveel ze moest ingrijpen. Zo vertraagde hij standaard bij de verste korte zijde van de bak. Die blik van Djarra sprak bij tijden ook boekdelen, zo prachtig om te zien. Vervolgens een beetje stelling vragen, wat rechtsom heel makkelijk ging. Maar linksom had hij daar even tijd voor nodig. Hij heeft dezelfde truckendoos als haar eigen paard. Dus op dat vlak kon ik haar ook meteen verder helpen hoe dat het beste aan te pakken. Zo kunnen ze over hun schouder naar buiten weg lopen en dan moet je niet achter ze aan stappen, maar juist bij je eigen loop lijn blijven. Dus je eigen focus (oefening, looprichting) niet uit het oog verliezen als het paard iets anders doet dan gevraagd.

Daarna weer een stapje verder door schouder binnenwaard te vragen. En mij gaat het dan om de correct uitvoering vanuit gymnastiserend oogpunt. Dus een correcte houding, maar een vastgezette rug vindt ik niet goed. Hier moest Ingrid even zoeken naar hoeveel of eerder hoe weinig ze moest doen om Djarra de oefening correct te laten uitvoeren. Djarra is heel erg lenig, maar dat werkt soms lastig. Bij de minste hulp loopt hij met zijn benen al te kruisen en flink onder te stappen. Maar dat zijn die lange stelten van hem, zijn lijf doet dan nog niets aan buiging en de stelling verdwijnt dan ook rap. Dus even zoeken hoe hij met stelling en buiging ontspannen de oefening doet. Maar uiteindelijk ging het best goed en gaf hij tijdens de oefening mooi na.

Tot slot de nieuwe oefening. Vanuit de volte met behoud van de stelling naar buiten draaien. Je gaat dus een volte in met contra stelling. Achterhand maakt een kleine cirkel en doet nu minder. Maar voor moet hij zijwaards gaan stappen en daarmee werk je de schouder partij heel mooi los. Nadat ik dat had voor gedaan, vanuit de volte een paar passen in contra, nam Ingrid hem weer over. En pot verdorie zij loopt zo met hem meteen een hele cirkel in contra en er weer goed uitkomend met een paard dat nog steeds lekker in balans is. Zo ver had ik het nog nooit door gevoerd.

Het mooiste was toen ik Djarra de bak uit nam en nog even naar het hek om draaide. Toen liep Djarra zo met zijn neus bij haar hand met Ingrid mee ……. Kennelijk hadden ze flink aan bonding gedaan!