Daar wordt je dus stil van ..... daarom werden hier even nog maar weinig berichten geplaatst.
Jarenlang naar toegewerkt, steeds stappen gezet, maar net niet helemaal. Heel voorzichtig ben ik er deze zomer echt in gaan geloven - of beter gezegd echt in hem gaan geloven. De spanning of we nu echt tot op de kern en daar voorbij zijn doorgedrongen.
De eerste signalen zijn dat hij nu niet meer verkeers-mak is, omdat we samen alles aan kunnen wat op ons af komt! Hij is nu verkeers-mak, omdat het er niet meer toe doet - dat er toeval verkeer langs komt.
Hij ziet nog wel absoluut alles, maar het komt niet meer tot op zijn ziel binnen. Hier moest hij duidelijk zelf ook aan wennen. Hij heeft een paar weken wat verbaasd door het bos gelopen, alles zien, maar het was allemaal ok. Hij kan enorm schrikken, echt opzij springen, om daarna even rond te kijken en verder te gaan ......
Zelf moet ik er nog steeds aan wennen, een paard dat in de bak helemaal enthousiast even flink gaat ronddraven.
Wat er nu weg is, is de onderstroom van spanning, die er altijd was. Van hieruit kon hij compleet in paniek raken, maar dat gebeurde de laatste jaren eigenlijk niet meer.
Waar ik altijd dacht dat ik vanuit mijn kennis van hem de situaties altijd goed kon inschatten, merk ik nu dat dat vanuit mijn connectie met hem kwam. Hij liet me voelen wat potentieel spannend kon zijn. Nu loop ik langs de weg naast hem en dwaal compleet af in gedachten. Hij laat me niets meer voelen, omdat hij het aan kan.
Mijn getraumatiseerde bouwpakket is GETRANSFORMEERD naar een rustig, krachtig en blij paard!
