Obstakel training vervolg

Na de eerste twee keer kwam helaas de derde op een volgende zaterdag training over het viaduct te vervallen. Maar vandaag was het weer zover. Zodra de trailer met Noka op het terrein parkeerde gingen Djarra en zij naar elkaar hinniken! Gezellig samen op pad en vlak voor we bij  het spoor waren twee treinen gehad dus dan weet je dat het even rustig blijft en hij loopt eigenlijk zo over het spoor.
Voor het viaduct weer even strak achter Noka gezet en in een rustig stap tempo het viaduct op. Hij keek eens en met alleen auto's had hij geen probleem. Boven de tussen strook met bomen ontspande hij volledig en proeste zelfs om dat te onderstrepen! Toch weer verbaasd dat er dan opeens verkeer van rechts komt en tempo iets laten ophogen maar dat was eigenlijk alles! Zo trots op hem!

Nieuwe route verkend en beide paarden hadden er veel zin in. Weer een rondje van zo'n 16 km met afwisselend miezer regen en echte regen. Zijn galop wordt ook steeds makkelijker dus we hebben weer heerlijk gereden.

Terug over het viaduct met meer vrachtverkeer ging ook goed. Tweede helft was wat spannend door meer vrachtverkeer, maar een uitwijk aktie van Noka daar doet Djarra dan weer niets mee. Heerlijk stel zo samen. Bij het spoor liepen we 'per ongeluk' voorop en is hij zonder aarzelen er overheen gewandeld.

Planning:
Dit nog een paar keer op deze manier bevestigen.
Daarna met 2 - 3 meter tussen Noka en Djarra over het viaduct, dan loopt hij meer op eigen benen.
Daarna met andere paarden waar hij minder een band mee heeft.
Of en wanneer we dit alleen kunnen merk ik vanzelf wel.

Obstakel training in het kwadraat

Om van de stal in Hulshorst in het bos te komen moet je over een dubbel spoor en de A28. Het viaduct over de A28 heeft de breedte van 1 rijstrook met lage leuningen en is erg lang aangezien er op dat punt een strook bomen tussen beide rijbanen van de A28 zit.

Djarra heeft wel eens moeilijk gedaan bij spoorweg overgangen dus dat was een punt van aandacht.
Het viaduct was de echte uitdaging. Ik ben wel eens over een viaduct geweest maar dat was ruim 2 baans, wel spannend maar te doen.

Zo'n smal viaduct over een snelweg dat is een uitdaging met een paard dat vroeger (7 jaar geleden) al compleet in blinde paniek raakte als er een fietser recht op hem af kwam. En met blinde paniek bedoel ik een paard dat met 4 benen recht de lucht in gaat staan springen zonder te kijken waar hij heen springt.
= Djarra heeft dit laatste jaar laten zien dat hij van niets meer in blinde paniek raakt, hij blijft in het hier en nu en aanspreekbaar.
= Djarra is aardig verkeersmak geworden en langs de weg is geen punt meer, al loop ik er wel nog altijd naast.
= Djarra is de laatste 2 jaar steeds moediger geworden en daar zal hij nu gebruik van moeten maken.

Met dit alles in mijn achterhoofd wist ik dat hij het met het viaduct heel moeilijk zou krijgen. Dus zo wie zo met een ander paard samen die het geen punt vindt. En ook met een ander paard samen waar ik vertrouwen in ruiter en paard heb om ons te kunnen begeleiden en ondersteunen.

Marjolein en Noka hebben deze klus geklaard. We trainen vaak samen en de paarden gaan ook heel fijn samen.
Zaterdag 7 maart afgesproken en samen op pad. Djarra was super blij en bloedfanatiek, al bij het wandelen naar het bos. Bij het spoor vond hij het wel spannend maar liep toch goed door. Dan even 200 meter rustig paadje voor je bij het viaduct bent. Hier weer strak achter Noka gezet, teugels stevig gepakt en hem gecommandeerd op te letten en door te lopen. Eerste helft met verkeer van links (waar ik loop) gaat goed wel spanning in zijn lijf. Dan lopen we boven de bomen en dan komt het verkeer van rechts ... doodeng vindt hij het en gaat een beetje panieken. Hij begint wat te hippen / drammen / aanspringen. Ik vraag Marjolein iets meer tempo te maken, zodat ik hem wel voorwaards kan houden. Hij dramt half over me heen, maar wil ook graag bij me blijven. Aan de overkant moet je door een hek dat Marjolein open doet en ik met een nog steeds hyperende Djarra schuif er door heen. Na 10 meter komt hij tot rust. Nog wat gewandeld, maar daarna een super rit gehad.
Maar ja, je moet ook weer terug over dat viaduct .... de paniek was eruit, maar hij ging nog wel drammen en liep nog 10 meter door te hyperen. Zijn eerste reactie boven de tweede helft is inhouden, maar dat mag dus absoluut niet - voorwaards, maakt niet uit hoe is het devies.

Vandaag zaterdag 14 maart was de tweede keer. Ik wil dit even kort op elkaar een paar keer herhalen samen met Marjolein en Noka. Het spoor loopt hij zo over dus dat is alvast binnen. Bij het viaduct heb ik afgesproken dichter op Noka met Djarra's hoofd een beetje naast haar kont op de tweede helft te lopen. Het werkt, hij vindt het spannend gaat wat harder maar ontspand meteen als we erover zijn. Zelfs een schrik aktie op de brug van Noka laat hem koud, dat is altijd zo met die twee heel fijn.
Heerlijk ritje met meer galopjes en hoger tempo draf gedaan. En op de terug weg gaat hij weer met zijn hoofd naast Noka veilig over het viaduct!

Dus elke keer een verbetering! Hier zag ik best wel tegenop, maar hij pakt het zo goed op.

Djarra is verhuisd naar stal Groeneveld in Hulshorst

Een paard verhuizen is niet niets, dat kan grote impact hebben op het paard. In ons geval kwam er een plekje vrij op een locatie die er prachtig uit zag. In mijn ogen is een paarden locatie prachtig als de paarden zo veel mogelijk in de wei kunnen staan en echt hooi krijgen.
Voor Djarra ben ik er door de jaren heen achter gekomen dat hij het het beste doet, het vitaals is, als hij wel 's nachts op stal kan staan.

Afgelopen zondag heb ik de inhoud van de stalkast en 2 voertonnen in mijn auto geladen. Djarra uit de zandpaddock opgehaald. Hij treuzelde meer dan normaal en ik heb hem de tijd gegeven - het voelde echt als afscheid nemen.

Op de nieuwe stal komt hij op zijn eigen wijze rustig de laadklep af gewandeld en neemt de nieuwe omgeving in zich op. Als ik hem mee neem naar de wei gaat hij daar direct lekker grazen en rustig rond scharrelen. Tussen het uitpakken en inrichten ga ik af en toe bij hem langs. Aan het eind van de dag  breng ik hem zelf naar zijn nieuwe stal. Zonder aarzelen loopt hij zo de schuur in en zijn stal in. Als daar een berg hooi ligt gaat hij daar meteen verder met eten. Zijn nieuwe buurman wil graag kennis maken, maar Djarra negeert hem compleet - even neuzen kan er nog net vanaf.
Met een gerust hart laat ik hem achter.

Maandag meteen weer naar stal. Djarra staat al buiten lekker te grazen en heeft een berg hooi erbij, tenslotte is het een winter wei. Ik heb hem even gelongeerd in de buitenbak. Daarna weer de wei op.

Dinsdag moest ik werken en was het heel slecht weer dus ik ben benieuwd hoe hij erbij staat.

Vandaag, woensdag, meteen 's morgens naar hem toe gegaan. Hij staat al weer lekker buiten en als ik de wei in loop hinnikt hij naar me! Dat is een unicum dus ik ben zeer vereerd. Hij is blij me te zien maar loopt niet mee naar het hek wat een goed teken is. Als hij hongerig of koud of ziek is dan zou hij mee lopen weet ik uit ervaring.
Ik heb hem mee genomen voor een klein buiten ritje om te voelen hoe hij er bij staat. De drukke weg met vlaggen en reclameborden is geen punt en zodra ik het weggetje naar het bos in draai gaat hij fanatiek met groten passen lopen. Hij is vrolijk en ontspannen. In bos ben ik op gestapt en hij wil gaan en is fanatiek. Zij voorwaardse impuls heb ik gebruikt om hem wat links en rechts lekker los te werken, waarna hij gaat proesent en diep zucht. De ontspanning is compleet, als er al enige stress of spanning was dan is die nu weg.

Weer op stal wil Djarra maar één ding en dat is direct weer de wei op! Nou dat kan dus.

Wat voelt hij goed aan. Geen stres van de verhuizing en helemaal happy en blij.