Stoer paard als begeleider

Al jaren begeleid ik ruiters en hun paarden tijdens trainingen voor de endurance. Dan ligt de aandacht op conditie opbouw en vaardigheden in het terrein. Gewoon lekker samen op tempo rijden en kilometers maken.

Afgelopen zondag heb ik een traininsgrit georganiseerd waarin de focus lag op houding en balans van de ruiter en het paard. Slecht 1 1/2 uur en geen afstand om naar huis te schrijven.
Als hier werk aan de winkel is dan is een laag tempo nodig om hiermee aan de slag te gaan. Ook stukken even stappen en de druk weg halen zijn dan noodzakelijk. Voor zowel ruiter als paard is het veranderen van patronen zeer vermoeiend. Om dit luchtig en positief te houden voor beide moet je rust nemen. Even doorrijden in het oude patroon werkt dan averechts.

Voor deze rit heb ik me totaal niet met Djarra bemoeid anders dan dat ik locatie in de groep en het tempo bepaalde. Djarra heeft laten zien een volwassen begeleider te zijn. Het maakt niet uit waar in de groep ik rij en ook het tempo kan ik moeiteloos afwisselen. Hij blijft de rust zelve en een fijne constante factor. Terwijl hij ook nog super netjes aan het werk is geweest op minimale vragen af en toe van mijn kant.

Best wel trots op zijn volwassen houding als stoere begeleider.