Pruttelen

Begin december zat ik al weer een leuk positief stukje tekst te verzinnen, omdat Djarra en ik zo lekker aan het rijden zijn. Als je dan je paard letterlijk stok kreupel uit de paddock haalt - voetje voor voetje - dan is leuke positieve stukjes schrijven niet meer van toepassing.

Djarra had een hoefzweer waar de dierenarts 2x bij is geweest om het open te snijden en door te prikken en in te pakken. Zo is hij de week op antibiotica en pijnstilling door gekomen. Hierna ging het beter, maar was en is nog niet geheel over. Warm voetje beetje opgelopen pijpbeen dus het rommelt nog daar beneden. Verder is zijn voet, waar een gat in gesneden is, ook snel gevoelig op harde ondergrond met een oneffenheid.

Momenteel doe ik dus niet meer dan hem beweging geven om los in zijn lijf te blijven, maar rust om hem de tijd te geven de ontsteking aan te kunnen pakken. Vanwege de antibiotica en ook  nog een verplichte zware wormenspuit erbij krijgt hij nu wat extra ondersteuning in de vorm van Bokashi. Wel balen als we net lekker bezig zijn nu pas op de plaats te moeten maken .... even pruttelen dus.

.. zo fijn gereden ...

Vorige week heeft Djarra zijn preventieve checkup gehad door Karianne Ruth. Zij verricht echt wonderen.

Vandaag mocht Djarra eerst als oefen paard fungeren bij een groep NH-studenten die het loswerken met verschillende paarden bij ons op stal kwamen oefenen. Dus een half uurtje bewegen in een kleine paddock.

Daarna ben ik in de bak gaan rijden met een lekker warm "los gewerkt" paard ;-). Na wat stap werk vrij vlot aan gedaarft. Dat gaat dus tegenwoordig zo makkelijk. Hem meteen flink achter zijn vodden gezeten, niet om harder te lopen, maar om actiever te lopen. Wat overgangen stap - draf - stap om hem nog beter aan de hulpen en balans te krijgen. Was ik de laatste tijd al zo blij als hij bij het los werken in stap al liep te proesten, sinds kort doet hij dat ook in draf! Lekker ontspannen ronddraven en lopen proesten. Puur genieten.

Vanuit deze actieviteit in een rustig drafje konden we prachtig aan galopperen. Gewoon op een volte lekker over zijn rug, helemaal ontspannen rond galopperen! Dat is een primeur. We hebben zo genoten. Zo langzamerhand kan hij dus in alle gangen ontspannen, actief over zijn rug met neusje laag contact zoekend rond lopen.

Nieuw hoofdstuk

Al een hele zomer gaat Djarra zo fijn vooruit en is steeds beter te rijden in een bak, wat voorheen niet echt een optie was. Tijdens zijn ziekte heb ik hem ondersteund met een homeopathisch middel dat hij ook al eerder dit jaar kreeg voor zijn paniek aanvallen. Rode draad hiervoor is verkramping: voorheen door angst  en nu door buikpijn.

Resultaat is echt zo gaaf. Aangezien ik hem weer rustig aan het oppakken ben en vrij ben rij ik nu al twee dagen in de bak. En al twee dagen met een totaal ontspannen paard! Gewoon opstappen en weg rijden. Gewoon netjes aan de teugel willen en kunnen lopen. Kijk dat lukt nog niet continu, maar dat verwacht ik ook niet. Hij doet zijn best, accepteert correcties en volgt mijn aanwijzingen. Wat een genot om gewoon de bak in te gaan en te kunnen rijden en doen wat ik wil ;-) Let op  het herhalen van het woord "gewoon", dit was dus jaren voor ons niet zo "gewoon".

Nu kan ik ook eindelijk weer serieus gaan les nemen. Niet lessen om hem aan het lopen te krijgen, maar lessen om samen ons verder te ontwikkelen. In december mag hij weer mee op clinic: Working Equitation door Roland Heiss. Ben zo benieuwd hoe dit zal gaan.

Ziek zijn is gezond ...

Afgelopen vrijdag was het prachtig rustig herfstweer en dus had ik een leuke uitgebreide rit bij ons in Den Treek gepland. Ik was niet de enige, voor me uit vertrokken er nog meer van stal richting het bos. Djarra was gezellig en vlot. In het bos opgestapt en verderop gaan draven. Toen bleek dat hij wat mat was en niet zo lekker liep. Hij had moeite met mesten. Dus hem rustig laten pruttelen in een klein drafje en stukken tussen door gestapt. Hij was wel gezellig dus vanwege het mooie weer wel een grote lus gereden, maar met een aangepast tempo. Ook galop vond hij leuk, maar hij hoefde niet hard en galoppeerde rustig rond. Al met al 2,5 uur onderweg geweest .... Op stal stond hij te staan, uitgeput: hij keek niet naar zijn hooi. Ik heb hem vertroeteld, behandeld en na een tijdje wou hij wel wat eten. Gezien het moeilijke mesten en de zachte mest heb ik voor ik weg ging hem nog colosan gegeven om de nacht rustig door te komen.

Zaterdag stond hij er als een ziek vogeltje bij, vacht zag er verfomfaaid uit en ik heb hem vrij gegeven en behandeld.

Zondag zou ik hem mee nemen naar Kootwijk, maar ik ben vroeg naar stal gegaan om te kijken hoe hij erbij stond. Nog steeds ziek en nu ook achter twee hele dikke benen. Zijn stofwisseling is duidelijk verstoord. Dus we zijn een blokje om gaan wandelen, na een moeizaam begin liep hij later wel beter. Ik ben maar zonder hem naar Kootwijk gegaan. Aan het einde van de dag ben ik weer met hem gaan wandelen, benen afgespoten en in de klei gezet. Ook had ik een homeopatisch middel mee gekregen gericht op zijn verkramping.

Maandag nog steeds dikke benen, verfomfaaide vacht en zeer moeizaam bewegend. In draf ook ongecoördineerd hij viel een paar keer bijna van zijn benen af. Als hij intern problemen heeft zie ik dit altijd in zijn bewegingspatroon terug. Een paar weken geleden liep hij lelijk te hoesten en toen kon hij niet meer goed links aanspringen. Nu heeft hij buikpijn en is ziek en valt bijna van zijn benen af. Je moet het maar weten om niet heel bezorgt te worden ;-).

Dinsdag waren zijn achterbenen nog steeds pijlers, maar zijn bewegingen worden krachtiger. Ik heb hem aan de longeerlijn actief en gecoördineerd kunnen laten draven. Verder benen weer afgespoten en in de klei gezet. De hitte is er uit.

Woensdag zagen zijn benen er beter uit en niet meer warm. Op het terrein stoken ze een flink vuur en ik heb een dansende Djarra naast me. Hij voelt zich dus duidelijk beter en kan ook beter bewegen! Ik heb 10 minuten hem flink aan het werk gezet aan de hand. Als ik zijn deken eraf haal ziet zijn vacht er weer prachtig glad en glimmend uit en hij ziet er ook niet meer zo mager uit als de afgelopen dagen. Hij was nog wel snel moe. Hij had ook weer een gezonde eetlust, die was ook niet zo best de laatste dagen. Al met al is hij duidelijk aan het opknappen.

Verzameling, een begin ...

Donderdag avond heb ik met Djarra los gewerkt / gespeeld in de longeerbak.

Djarra was als was, zo kneedbaar, en op weinig aan te sturen. Na wat rustig draf werk vond ik dat hij maar wakker moest worden. Dus wat meer aktie gevraagd met tempo wisselingen. Hij kan tegenwoordig ook zonder problemen links en rechts aanspringen in galop. Dus half rondje galop, half rondje draf en dan gaat hij steeds fanatieker aan springen ; vervolgens stoppen en met een rollback omdraaien en weer in galop weg en dat levert nog meer verzameling op.....

Op een gegeven moment, als hij omdraait bijna zittend,springt hij weg door met beide achter benen tegelijk af te zetten zo ongeveer tussen zijn voorbenen => rug rond en bekken gekanteld: BAM, BAM, BAM na een   half rondje zo explosief te zijn rond gesprongen gaat hij in een 'normale' galop over en vervolgens in een draf zo krachtig, zo opwaards ...WOUW

Ik kon aan zijn kop zien dat hij het ook nog al heftig vond, maar hij deed het maar mooi. Hij is dus fysiek enorm goed aan het ontwikkelen. Hij leert zijn krachtbron, zijn achterhand in te zetten. Hij verkend de grenzen van wat hij kan en dat is ondertussen best wel veel. Meer dan hij er nu nog zelf uit haalt ;-)
Zo'n genot om jaren van vertrouwen geven, gymnastiseren, sterker maken nu eindelijk hem zo te zien groeien! Ik heb de randvoorwaarden gecreëerd.

Mijn opzet in training (en mijn behandelingen) is dat het paard of de persoon daarna zelf laat zien wat hij/zij kan en wil. Ik ga dit niet afdwingen de keus ligt bij de ander. In hun eigen tijd en ritme groeien. En niets geeft meer voldoening als je zo een paard of een mens weer nieuwe energie, vertrouwen etc. kan geven.

Herfst

Djarra heeft even een herfstdip gehad. Hij liep lelijk te hoesten en ook liep hij weer fysiek niet zo lekker. Linkergalop ging weer moeizamer. Twee weken pas op de plaats, geen inspanning wel bewegen en volle dosis kruiden en extra supplement voor betere afweer. Dit is goed aangeslagen en nu heb ik het werk weer opgepakt en de dosis kruiden gehalveerd. Hij zat erg vast in zijn lijf en dat hebben we vorig weekend los gewerkt. Hiermee lijkt ook het moeizaam links galopperen te zijn geadresseerd.

Dus vandaag in de buiten bak echt heerlijk gereden. De tijd genomen om hem te ontspannen en daarna rustig het werk geïntroduceerd.  Veel schakel werk waar de focus lag op reactie: stap - halt - draf  - halt - draf  en zo voort. Van hieruit gaan galopperen. Hij bleef hij een beetje ingehouden in hangen, niet echt lekker door willen springen, maar ook geen erge spanning. Ook hier overgangen gereden en op de volte kon ik hem uiteindelijk mooi rond en met een aangename aanleuning rijden waarna ook in draf hij heel fijn ging lopen.

Hier wil ik deze winter op door werken om volgend voorjaar galop werk goed voor elkaar te hebben. Een van de vereisten als ik in de Working Equitation wil gaan mee doen.

Kadootje ...

Aangezien Djarra dit jaar zo super hard heeft gewerkt een mooi kado voor hem:

Horse Beads; Dark Desert

• Materiaal: hout & metaal.
• Kleuren: donkerblauw, camel, turquoise & stardust.
• Vier zilveren middelgrote belletjes.
• Grote veerhanger met adelaar.

Hier vindt je meer: http://www.horsebeads.eu/horsebeadschasingeagle .

Don Juan

Djarra is verliefd ..... er is nu een merrie in de kudde die zijn hoofd op hol heeft gebracht. Sinds afgelopen weekend is hij, als ze overdag met z'n allen in de wei staan, de hele dag bezig zijn liefde te tonen. Wat er op neer komt dat hij graag over haar heen hangt, maakt niet uit hoe. Gewoon gezellig van opzij met zijn voorbenen over haar heen en zachtjes bijten in haar hals bijvoorbeeld.

Als eigenaar heb ik hier gemengde gevoelens bij. Gelukkig heeft hij geen concurrerende ruinen dus er ontstaan geen gevechten, want knokken om een merrie kan heel hard handig zijn. Ik merk wel dat hij overdag flink fysiek bezig is en voer meer ruwvoer om hem op gewicht te houden. Ook is hij 's avond lekker soepel en door zijn goede conditie nog steeds super enthousiast en voorwaarts.

Van een clinic naar de praktijk ...

3 dagen les en dan heel mooi resultaat behalen is altijd heel fijn. De grote uitdaging is om dit dan zelf thuis ook weer voor elkaar te krijgen. Om een beetje af te kicken ben ik de maandag na de clinic maar even buiten gaan rijden. Alleen dan wil ik toch wel dat hij netjes loopt.... en dat pakt hij dan heel positief op en gaat makkelijk aan de teugel lopen ..... Dus het kleine leuke bosritje wordt gemaakt met een paard dat zo vreselijk soepel en makkelijk en vol energie aan de teugel door het bos walst.

Donderdag was ik nog wat  gammel van ziek zijn dus hebben we in de binnen bak wat gereden. Vanuit rust de lessen uit de clinic na gereden. Geen galop, want dat trok ik niet. Niet ontevreden met hele fijne stukken draf erin.

Zondag ben ik weer het bos in geweest met hem voor een serieuze buiten rit. Eigenlijk kunnen we dus niet meer anders. Elke keer merk ik dat als ik hem beter begrens hij hier fijner van gaat lopen. Ook voelt het of deze trotse houding, we rijden niet meer lang en laag, hem daadwerkelijk trotser maakt. Als ik hem zo aan het werk zet buiten, wordt hij steeds stoerder. Daarnaast blijft hij altijd super goed te rijden, te sturen en in tempo aan te passen.

2de Clinic van Bruno Rodrigues da Silva

In mei dit jaar was ik voor het eerst met Djarra naar een 3 daagse dressuur clinic van Bruno Rodrigues da Silva geweest. Dit was een groot succes wat ik hier beschreven heb. Hierna hebben we hier hard aan verder gewerkt. Tussen door nog even geschakeld naar endurance training voor een wedstrijd van 80 km voor we ons weer richtte op de weer een clinic van Bruno in september. Deze keer naar de achterhoek afgereisd waar de we op een privé stal welkom waren. Prachtige accommodatie, fijne stal en paddock en mooi overdekte bak om in te lessen.

Op de eerste dag rijdt Bruno heel vaak ook zelf op de paarden en ik was zo benieuwd wat hij van Djarra zou vinden. Hij vond dat Djarra echt enorm vooruit gegaan was. Hij was makkelijker te rijden en hij liep  veel soepeler door zijn lijf. Dat het voor Djarra nog steeds moeilijk is is duidelijk, want ook bij Bruno zie hoe zoekende hij is. Daarmee kwamen we ook meteen op het volgende punt namelijk dat ik nu veel duidelijker moet gaan rijden, stiller en consequenter. Ik hoef niet meer "losjes" en voorzichtig te zijn, bang voor een paniek aanval bij Djarra. Hij kan het nu aan dat ik grenzen ga stellen. Dus ik moet een wijze van rijden van jaren gaan vervangen door "het nieuwe rijden". Wat ik zelf heel boeiend vindt is dat ik dit met andere paarden moeiteloos doe, maar samen met Djarra zit ik zo in een patroon vast.

Waar we in mei probeerden in de bank te stappen en draven, hebben we nu 3 dagen gewoon super fijn rondgereden. In stap, draf en galop gewerkt! Djarra heeft super zijn best gedaan en ik heb heel hard moeten werken ;-).

Dus de komende tijd ligt de bal bij mij, zal ik moeten veranderen en dan zal Djarra daarin mee gaan. Niet meer omzichtig vragen en proberen. Positief en duidelijk mijn verwachting neerzetten: een mooi, krachtig en trots paard verlangen. Ik kan niet wachten ....

Djarra: beter dan ooit te voren

Djarra is top fit, maar nog steeds niet altijd heel enthousiast .... het advies dat ik de laatste tijd herhaaldelijk kreeg was dat hij uitgedaagd moest worden. Wakker geschud. Hem laten ervaren wat hij nu allemaal kan. Om zo een vrolijker expressiever paard te krijgen.

Nou het lukt aardig!

Eerst was daar de wedstrijd van 81 km, we hadden nooit meer dan 56 op één dag gereden. En nu deden we die afstand ook nog met bijna 14 km/uur i.p.v. onze gebruikelijke 11 km/uur. Hier kwam hij fit uit en tijdens de wedstrijd stukken (ook de laatste 5 km) heel gretig en voorwaarts.

Vervolgens vorig weekend tijdens een training ritje op de Veluwe hem een echt voluit laten galopperen en de rest van de terug weg in een vlotte gecontroleerde galop. Dit vond hij prachtig wat een paard had ik toen onder me! Zoveel power en toch zo controleerbaar. En onvermoeibaar.

Dinsdag in de bak gereden met een al veel vlotter paard, terwijl hij in de bak nog altijd het meest geremd was in zijn lopen. Dus ook hier progressie.

Dat was gister, vandaag heb ik hem los laten springen in de bak. Het begon er al mee toen ik met de balken de bak in ging zeulen en hij in galop rond ging paraderen, wat is hij dan mooi ;-). Even geknuffeld en hem in stap  en draf over twee grond balken laten warm draaien. Vervolgens laag kruisje, daarna stijl sprongetje, daarna hoger kruis. Hier ging hij niet over het laagste stuk in het midden, maar sprong steeds over de veel hogere zijde van het kruis. Dus een hogere stijl sprong gemaakt ... en nog wat hoger ....
Hij heeft alles zonder weigeren gesprongen. Uit galop of uit draf dat maakt niet uit alles kan. Ik gaf aan als hij de andere kant op moest en ruim voor de hindernis zette ik hem nog wat meer aan, daarna kon ik rustig mee lopen in het midden: Hij trok zelf op de hindernis af en sprong volledig vrij en uit zich zelf er prachtig overheen. Binnen 20 minuten zaten we zo aan de 90 cm (zag er best wel hoog uit) en toen ben ik maar gestopt, want zo goed, makkelijk en hoog had hij nog nooit gesprongen!!!!

Jaren in uren ...

Djarra's vakantie zit erop en ik heb hem de afgelopen week rustig aan het werk gezet. Kijken waar hij staat om te gaan trainen voor onze dressuur clinic half september. Conclusie was dat hij fysiek er prima bij staat, maar zijn koppie is een ander verhaal. Hij lijkt zwaar onder de indruk van de wedstrijd te zijn en is zijn zelf vertrouwen een beetje kwijt. Om hem te helpen zijn we buiten gaan rijden vandaag.

Dit was zo'n mooie bijzondere rit - een reflectie van onze weg de afgelopen jaren!

Ik wandelde met Djarra in de regen van stal op weg naar het bos: Djarra stapt met kleine behoedzame stappen naast me: snelheid van een slak. Verder is hij gespannen en vindt veel dingen eng. Uit ervaring weet ik dat ik hem de ruimte en de tijd moet geven en slenter dus gezellig samen met hem in de regen naar het bos. Onderweg voel ik hem ontspannen waarmee zijn passen ruimer worden, dus het gaat de goede  kant op. In het bos stap ik op en als we draven begint hij aarzelend en nog steeds wel schrikkerig dus is het prima dat het tempo laag is.

Het wordt best wel spannend als hij zich zelfverzekerder gaat voelen en best wel krachtig wordt, maar toch nog ook steeds snel weer schrikt. Hij kan dan ook heel onhandig zijn en van de schrik dan weer struikelen over zijn eigen hoeven ....

Volgende fase is dat ik hem voldoende relaxed vindt om kleine stukjes galop in te lassen. Dit vindt hij leuk dus na een paar keer galop denkt hij dat hij de hele wereld weer aan kan. Aangezien dat nog binnen 5 meter kan veranderen hou ik het bij hand galopjes. Ondertussen moet ik hem in de draf dus flink bij me houden wat hij prima accepteert.
Op de terugweg heb ik weer een zelfverzekerde Djarra onder me die prima in conditie is en zo heerlijk sterk  aanvoelt! Hij heeft lekker lopen proesten ook een teken van ontspanning.

Nu ben ik dus zo trots op hem en mezelf ook wel. Pas sinds kort (na jaren) is hij zo zelfverzekerd en stabiel en sterk dus om hem tijdens één buiten rit weer daar te kunnen brengen is zo fijn.

Wat feitjes van de wedstrijd

Als keiharde waarde wordt de hartslag gehanteerd, die moet altijd onder de 60 slagen per minuut zijn en de locomotie = hij moet zuiver lopen.

De andere waarden zijn even belangrijk, maar zijn meer ter beoordeling van de dierenarts.

Op mijn wedstrijd in Uddel over 81 km had ik 5 uitgebreide controles op Djarra's gezondheid:

De voorkeuring, keuringen op de 1ste vet-gate, 2de vet-gate met re-examination vlak voor vertrek en de nakeuring, 30 minuten na de finish.

Djarra's veterinaire kaart laat dit zien:

1. Ademhaling : 5 x normaal.
2. Hartstag: 36 - 52 (na 1 minuut na binnen komst 1ste vet-gate) - 44 (na 5 minuten na binnenkomst 2de vet-gate) - 48 (re-examination) en 52 (hier hield ik hem "wakker" om en goede locomotie keuring te krijgen).
3. Slijmvliezen waren 5x normaal, roze.
4. CTR (capilary refill time) was 5x in orde < 1 seconde weer doorbloed na druk op tandvlees.
5. Darm aktiviteit was 5x normaal actief .
6. Spiertonus 5x goed: geen verkrampingen van spiergroepen.
7. Rug en schoft kregen 5x een goedje, geen zadel problemen.
8. Locomotie begon met een A, werd daarna een B = Djarra kan zo relaxed zijn dat hij slordig gaat lopen wat de beoordeling bemoeilijkt.
9. Turgor(vochthuishouding) is in de 1ste vet-gate even 3 geweest (een huidplooi neemt 3 sec de tijd voor hij verdwijnt) door niet drinken. Daarna is hij gaan drinken en dan is de turgor ook weer goed.

Samenvatting: hij is de hele wedstrijd fysiek stabiel en fit gebleven!

Na een week vakantie ziet hij er dan zo uit:

En als toegift ... een fit paard

Vandaag hoorde ik dat de groep waar Djarra in staat flink aan het donderjagen is geweest. Djarra heeft al bokkend hier aan mee gedaan, zo fijn om te horen, moe is hij dus niet echt. Toen ik 's avonds kwam was hij lekker warm en los in zijn lijf. Blokje om gewandeld en hij liep vrolijk en actief met me mee.

Kijk als hij zo uit een voor hem flink zware wedstrijd komt hebben we het echt goed gedaan. Een  mooiere beloning kan ik me niet wensen. Nu kan ik hem met een gerust hart vakantie geven.

Het resultaat ...

Alle voorbereidingen hebben hun vruchten afgeworpen en de oogst is rijk! Afgelopen zaterdag heeft Djarra zijn eerste klasse III op 1 dag super goed uitgelopen. Het was een afstand van 80 km!

Hij heeft voor het eerst heel veel mogen galopperen en zelfs de laatste kilometers rondom de hei van Ermelo op weg naar de finish was hij in de galop voorop lekker voorwaards en had er zin in.
Streven was snel aanbieden bij vet-gate (verplichte rust met keuring, die pas ingaat als de hartslag (hf) onder de 60 is): Eerste vet-gate direct na binnenkomst zadel eraf en hij had al een hf van 52, dus meteen aangeboden en goed gekeurd. Tweede vet-gate konden we met de hartslagmeter zijn hartslag niet vinden, hier zijn we 5 minuten mee bezig geweest in de zon, wel gekoeld. Aangezien ik hem er goed uit vond zien hem aangeboden en toen was zijn hf al gezakt naar 44 .... dus ook hier hadden we gelijk aan kunnen bieden. Dit was dus na de ronde van 24 km alleen vlotte draf en galop.
Tijdens de rit heb ik hem contant "dressuurmatig"  gereden om hem te leren alles lekker over zijn rug te lopen wat makkelijk, soepel en energie sparend is en dat begint hij te begrijpen. Ook maakt hij dan door de ontspanning grotere passen en dat wil ik nou juist.

Verder was hij zoals ik hem ken: de rust zelve, eet goed, drinkt goed, rust uit als het kan. Beide nachten in de vreemde box gewoon gaan liggen slapen als hij alle hooi op had.

Dit was dus een groot experiment: zowel de afstand als snelheid waren beduidend opgeschroefd! Niet een standaard aanpak, maar voor Djarra was dit nodig. Ik had dit niet kunnen doen zonder een zeer fijn en ervaren groomteam: Ingrid Langen en Patricia van den Berghe. Ik reed samen met Jannet van Wijk en Esther Groen en ook zonder hen hadden Djarra en ik niet deze stappen kunnen maken!

Finish na 80 km: we werden 4de!

Na afloop met mijn vriendje samen genieten van de mooie wedstrijd.

Djarra is er klaar voor ...

Vandaag was de grote dag .... Voor het eerst er weer op en een buiten ritje om te voelen / kijken hoe Djarra er voor staat. Gister aan de longe was hij in mijn ogen nog niet, zoals hij zou moeten zijn.

Voor het rijden in de wei wat rek en strek oefeningen gedaan met Djarra; passief bewegen.
Wandelend naar het bos een actieve krachtige stap gevraagd.
Draf super actief en verzameld gevraagd.
Galop met kleine stukjes geïntroduceerd, beginnend met (zijn makkelijke kant) rechts.
Bij de eerste galop-jes kwam veel spanning los en daarna gaat hij direct lekkerder lopen.
Alles in een verzameld tempo blijven rijden.

Resultaat: Een steeds zelfverzekerder paard, dat krachtig en super fanatiek wordt! Heerlijk. Op de terug weg heerlijk laag en rond kunnen rijden. Links en recht lekker los. Djarra is klaar voor de wedstrijd.

Spannend ...

Na 2 jaar gaan we het eerste weekend van augustus weer op wedstrijd. We reden onze laatste in Uddel in 2009 en daar heeft Djarra zijn eerste klasse III goed uitgelopen: 2 dagen 56 km.
Dit jaar dus weer naar Uddel voor een klasse III, deze keer wordt het 1x 81 km.

Best wel spannend om er zo'n tijd uitgeweest te zijn en dan weer voor het eerst te starten. Ik had voor de laatste twee weken rustig werk gepland, hij is er namelijk helemaal klaar voor. En dan krijgt hij een trap na een heerlijke rit door even niet opletten ... Flinke wond aan de voor-binnenkant van zijn linker voor been, maar niet kreupel hierop. Dus het was een spannende week: Maandag is het rond de wond super dik, dinsdag is dit naar zijn voorknie gezakt en woensdag naar de binnenkant van zijn pijpbeen. Mooie wondgenezing, maar ja wel spannend. Vandaag rustig gelongeerd en dat zag er goed uit.

Los hiervan had hij gister een check up van Karianne Ruth en hij heeft het groene licht gekregen voor de wedstrijd. Zondag een klein ritje met veel kleine rond gereden galopjes om te zien of alles nog werkt ... ;-) En dan wordt het aftellen.

De motor zit achter ...

Om te begrijpen waar ik met Djarra aan werk vergelijk ik hem soms met een auto. Zo heb ik een paar jaar nodig gehad om de carrosserie recht en sterk te maken. Verder draaide hij nog altijd voornamelijk op een hulp motor die in de voorhand zat. Beide motoren zijn altijd heel economisch en zuinig geweest. Dus conditioneel was het altijd wel goed voor elkaar en zo hebben we in 2009 ook onze eerst endurance wedstrijd van 112 km (in 2 dagen) goed kunnen volbrengen.

Ook ben ik al een paar jaar bezig het vermogen van zijn motor achter op te voeren. Dat is ook heel goed gelukt. Probleem was alleen nog de overbrenging .... Hij wist gewoon niet hoe hij deze kracht moest gebruiken en in her verleden kon hij zelfs in paniek raken als de motor echt aansloeg en hij die kracht door zijn lijf voelde.

Dit voorjaar in de 3 daagse dressuur clinic viel het kwartje eindelijk. De motor op vermogen laten draaien en daar soepeltjes mee rond rijden ;-) Voor mij ook een leermoment hoe ik hem dit kon uitleggen op een voor  hem begrijpelijke manier. Na deze clinic hebben we hier samen mee gestoeid. Daarna nam ik hem mee de bergen in en ook hier hebben we die motor even op vol vermogen kunnen laten draaien en dat vond Djarra echt zo gaaf!

Vanavond liet ik hem los in de grote paddock achter. Kan ik even rustig zijn stal uit mesten en hij scharrelt daar een beetje rond. Toen ik klaar was ben ik ook de paddock ingegaan om te zien of hij zin had zijn benen te strekken. Nou, dat had hij! Voor het eerst dat ik hem heb (6 jaar) is hij uit zich zelf in volle galop plat door de paddock gaan racen! En hard dat hij ging. En handig dat hij was, in de galop om graaf kuilen een duiken enzo. Als ik het vroeg wou hij ook best wel van hand veranderen .... in volle galop en meteen weer gas erop. Ik heb zo staan genieten en kan niet wachten om morgen, zaterdag en zondag met hem op stap te zijn.

Upgrading huisvesting

Djarra stond met "zijn" groep paarden/pony's in één van de oudste stalgebouwen. Maar we gaan upgraden ;-) naar een minder oude stal die inwendig verbouwd gaat worden om aan alle veiligheidseisen te voldoen, zoals twee uitgangen.

Hiervoor zijn ze voor de zomer verhuisd naar een tijdelijk onderkomen in de half open kapschuur. De stallen zijn groter, lichter en luchtiger en de wei waar ze samen in staan ligt hier pal naast en is droger dan het hun vorige zeer natte wei aan de andere kant van het stallen complex.


Dus hier staat hij nu:

En de sloop van de oude stal is in volle gang:

Mijn prachtige bergpaard ...

Deze week ben ik met Djarra naar de Eifel geweest om samen met Jannet van Wijk daar twee dagen te trainen. Dit is een blessure veilige wijze om een flinke trainings prikkel te geven.

Ik was, op Limburg na,  nog nooit met Djarra in de bergen geweest. Wel is Djarra opgegroeid in de bergen, namelijk in Oostenrijk! Dus we waren heel benieuwd hoe hij het zou vinden.

Dinsdag vertrok ik om 07.30 met Djarra naar Kootwijkerbroek. Hier mocht bij Zaira Star instappen om samen met haar de 4 uur durende reis naar de Eifel te maken. Onze pleisterplaats is bij Lisette van Druenen  die een B&B voor ruiter en paard heeft en zelf ook endurance rijdt. Met de paarden in de gras paddocks en een lekkere lunch konden we er met z'n vieren weer tegen aan en zijn met kaart op pad gegaan. Een kleine 4 uur zijn we onderweg geweest. Zowel Djarra als ik moesten er flink tegenaan. Zaira was super in vorm en dan is haar stap tempo behoorlijk hoog dus dat was voor ons behoorlijk aanpoten om haar bij te houden. Ook hebben we een steile helling beklommen .... zo steil dat stilstaan eigenlijk geen optie is .... Djarra vond dit super moeilijk, beetje eng en ik moest hem flink aanmoedigen om Jannet en Zaira te volgen omhoog en omhoog en omhoog. Boven mochten ze even wat gras eten, uit een plas drinken en rustig stappend bij komen van de immense inspanning. Om even later weer onderaan die helling te staan voor een tweede keer. Deze keer Djarra voorop en die had het nu door. Klimmen, kleine stappen en gaan en hij had er zin in. Na deze flinke uitdaging zijn we weer terug geslingerd en kwam met een laag staande zon en zo'n 25 km in de benen weer thuis. Bij Lisette terug konden de paarden nog even lekker buiten chillen, terwijl wij aanschoven bij een BBQ met vers gevangen forel en een wijntje! "True to character" eet, drinkt en slaapt Djarra prima in een vreemde stal.

Mijn verwachting voor woensdag .... rustig beginnen met een paard dat flinke spierpijn heeft en misschien wel moe van die lange en zware dag gister!
Niets was minder waar ....


's Morgens stapt Djarra vrolijk en soepel aan de teugel mee naar het bos. Hij heeft er zin in. Stapt het liefst voorop met zijn oren er op, maar halverwege vindt Zaira dat hij niet meer alleen voorop mag en gaan ze met z'n tweeën een partij buffelen. Wederom 4 uur gereden en 4 uur lang een paard dat alleen maar voorwaards was en continu met power vertrok bij de minste geringste aanwijzing. Ook had hij het tussen door gras eten tot een kunst verheven en met een mond vol ronddraven en gewoon verder kauwen om alles naar binnen te krijgen was geen probleem. Als je zo lang onderweg bent is onderweg eten een must, omdat een paardenmaag eigenlijk altijd gevuld moet zijn. Weer terug konden ze even uitrusten voor de lange thuis reis.

Wat hebben we genoten en eindelijk heb ik de Djarra gezien waarvan ik wist dat hij er was: Actief, nieuwsgierig, geïnteresseerd en met volle teugen genieten van een rit(je).

weekendje genieten

Vorig weekend waren we naar Laag Soeren, camping Boszicht voor een beetje vakantie vieren. Richttijd was rond 12.00 op de camping, we waren met z'n vieren en hadden allemaal eten en drinken mee genomen. Paarden nog even in de wei voor het middag programma.

's Middags hadden we PTV training van de TREC, hindernissen oefenen dus. Alles super relaxed, doel was gezellig samen bezig zijn. Djarra was super braaf en alles lukte wel aardig. Alleen is galop in een bak nog moeizaam: dus in galop slalommen was een brug te ver. Ook in galop naast hem gaan hangen om onder takken door te gaan was voor hem te eng, lichte paniek aanval die snel weer onder controle was. Mooiste is dat hij daarna weer gewoon lekker verder gaat waar we gebleven waren. Na afloop met zijn nieuwbakken vriendje samen in de paddock. Alsof ze elkaar al jaren kenden!

Daarna heerlijk niets gedaan! Samen voor de kaasfondue met overheerlijk toetje gezorgd en een heerlijk avond gehad. Alle paarden gingen op stal, maar vanwege het mooie weer heb ik Djarra in de wei gelaten. Dat vindt hij prima, eten en een beetje wandelen.

Zondags hebben we eerst uitgeslapen ;-), alleen even de paarden verzorgt en buiten gezet. Heerlijk ontbijt gehad, te veel lekkers eigenlijk. boterhammen gesmeerd voor onderweg. Paardjes opgezadeld en met z'n vieren op stap met een route beschrijving. Rondje van 25 km, terwijl je de route moet lezen en volgen. Heerlijk gereden, paarden gingen goed samen. Helaas halverwege een stop ingelast om een paard dat zijn ijzer verloren had op te laten halen, hij had ook een scheur in zijn hoef dus kon echt niet verder. Na deze stop weg vervolgt en nog een ontmoeting gehad met imposante stieren. We zijn maar even van het pad gegaan om ze te passeren ....

Weer terug paardjes weer in de wei geparkeerd en alle spullen opgeruimd, blokhut schoon achter gelaten en afgesloten met een heerlijk pannenkoek. Ik had deze mobiele pannenkoek/snackbar al zien staan 's morgens en mezelf dit beloofd. Lekker voldaan paardjes ingeladen en voldaan huiswaarts gekeerd.

dressuur training vs endurance training ...

Aangezien ik Djarra ook in training heb voor de endurance en wel een 80 km wedstrijd begin augustus zou je je kunnen afvragen waarom dan zo'n dressuur clinic.

Juist om met Djarra serieus in de endurance te rijden hij dit soort dressuur hard nodig heeft. Hij heeft een lang in lijf en lange benen en, zoals de dierenarts liet zien, over flexibel in zijn lange lijf. Daarbij had hij in het verleden lichte ataxie gehad. Dus wat hij nodig heeft is kracht training om op lange afstanden gezond te blijven. Op lange afstanden is juist voor hem galop een belangrijke gang, beter dan hoog tempo draf.

Dus na 7 dagen hem flink aan de dressuur in de bak 'aan de bak' te hebben gehad had ik gister eindelijk de tijd om hem mee  naar buiten te nemen. Even lekker zijn benen strekken in het bos. Prachtig weer en Djarra liep heerlijk. De combinatie van de galop trainingen en de dressuur betaalde ook uit!

Ik heb veel aan de galop gewerkt wat we nu dus voor het eerst alleen in het bos kunnen! En dat vindt hij leuk. Er is een stuk waar je een paar keer afwisselend links of rechts af moet slaan en dat is een prima galop trainings stuk. Hand galopje link, voor de bocht terug nemen en in de rechter galop aan springen en de bocht naar rechts nemen, hand galopje rechts, voor de bocht terug nemen en in de linker galop aan springen en de bocht naar links nemen, hand galopje links etc. etc. En dat ging hij toch super doen, mooi aanspringen op minimale hulpen en prachtig over zijn rug door galopperen! CHECK.

Op het laatste stuk naar huis in draf voelde de draf anders aan ... niet vloeiend ..... wouw: wat ik voelde was dat hij echt met een power afzette achter ipv achter relaxed mee te lopen. CHECK.

Dus: de dressuur training werp nu al zijn vruchten af in de endurance training ;-).

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - dag 3

Zondag, de laatste dag en ik sta pas aan het eind van de middag in geroosterd. Temperaturen van boven de 25 graden wordt ik niet blij van, gelukkig maakt het Djarra niets uit. Als ik net even van het terrein ben rond 10.45 een telefoontje of ik NU kan rijden ..... er is een gat gevallen.
Ja, dat kan ....dus. Okee nu moet ik dus niet gaan haasten en goed bij mezelf blijven en de tijd pakken die ik denk nodig te hebben als ik hem uit de paddock ophaal. Borstel erover, opzadelen en meteen de binnenbak in. Hier nog even tijd genomen om verder aan te singelen, maar ik zit er dus binnen 15 minuten op! Da's voor ons super super snel.

Ook kan ik hem dus meteen in stap best wel makkelijk oppakken en aan het werk zetten. Even wat meer actie vragen, fijne reactie. Weer is duidelijk dat zodra hij in het frame ontspant ik hem dan als standaard reactie te veel teugel geef ..... ja oude gewoontes afleren daar gaat tijd in zitten! Rustig zo een tijdje in stap gewerkt - hem kwijtraken en weer terug vragen op de juiste wijze.

Vervolgens kunnen we zo in een fantastisch makkelijk drafje weg draven ........ dit is een doorbraak!!! Dat konden we vrijdag nog niet! Zo kicken. Hierna komen in draf precies dezelfde patronen weer langs doordat ik nog te afwachtend en passief. Bruno noemt dat verdedigend rijden wat nu niet meer nodig is. Ik moet actiever rijden, doortastender, duidelijker.

We sluiten de les af na een klein uurtje keihard werken. De laatste 10 minuten had ik hem super lopen, waardoor ook mijn houding goed kwam en Djarra ontspannen rond bleef lopen continu "aan de teugel". Dit is de dag waar de foto's van mijn rijdend zijn genomen.

Als beloning spuit ik hem zoals elke tropische hete dag na het werk lekker af en gaan we wandelen en mag hij grazen. Hij komt steeds vol energie krachtig stappend uit de les en als ik terug kom is hij weer helemaal relaxed. Na nog een tijdje in de paddock gestaan te hebben tuffen we weer 2 uur naar huis terug waar hij zowaar nog een kwartiertje in zijn kudde op de wei kan.

Wat een super geslaagde lessen, ik zit op een roze wolk. Ook ben ik zo trots op Djarra en het werk dat we verzet hebben om hier te komen.

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - dag 2

Oke, dag 1 was fantastisch... nu kijken hoe het verder gaat.
Wat heel fijn is dat Djarra zaterdag ochtend lekker buiten is gezet in een paddockje! Dat dat tussen een stel macho hengsten is boeit hem niet: lekker hooi knabbelen, beetje scharrelen en slapen in de zon!

Mijn les was pas na de lunch. Ik heb hem op tijd op stal gezet en rustig gepoetst en opgezadeld. In de bak wat rondgewandeld en aan de hand gewerkt om zo rustig verder aan te singelen. Ook zou Bruno even 10 minuten op hem rijden om de "opstart problemen" van Djarra op te vangen en dan kon ik vandaag verder zelf rijden.

Bruno heeft zeker een half uur gereden. Ik heb een half uur genoten. Wat kan Djarra prachtig lopen, maar hij vindt dat in frame blijven wel lastig. Bruno weet dat bijna ongemerkt op te vangen en door te rijden. Na zeker 20 minuten laat hij Djarra langer en lager lopen en veranderd zo een paar maal van hand. Geeft even lange teugel en pakt hem daarna weer op. Dat is wat Djarra moeilijk vindt, weer opnieuw doorv erzamelen. Als hij daar weer is is het ok. Aangezien Djarra moeite heeft met de linker galop pakt Bruno die ook mee.

Na dat halve uur mag ik erop: na rijden en voelen hoe Djarra kan lopen ;-). Zelf ervaren dat als Djarra het moeilijk vindt en zijn hoofd omhoog gooit dat ik hem dan weer actief naar mijn hand kan rijden. Dat stuk kon vroeger niet dan zou hij op die "druk" in paniek raken. Ik heb bij Bruno gezien dat hij nu wel actief gereden kan worden en dat geeft mij vertrouwen om het ook te doen.
Als Djarra zo lekker gaat lopen komen onze door de jaren heen ontwikkelde gewoontes naar boven. Ik zal heel veel aan mijn eigen rijden moeten veranderen! Niet meer zodra hij goed loopt de teugels te lang laten worden. Als hij zijn hoofd omhoog gooit moeten mijn handen stil en laag blijven. De teugels niet te los vasthouden met open vingers maar ze sluiten en daarmee duidelijk zijn. Ook komt mijn linker schouder vaak naar voren en omhoog dat moet ook veranderen. Er is duidelijk nog veel werk aan de winkel en nog één dag te gaan.

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - foto's dag 1 & 2

Op de eerste dag heeft Bruno Djarra gereden om te voelen wat er speelde en hoe hij reageerde. Hierna kon ik dan voelen hoe Djarra kan lopen als hij correct en consequent gereden wordt. Op de tweede dag heeft hij Bruno weer eerst op Djarra gereden, omdat Djarra het best moeilijk vindt in zo'n frame te blijven lopen. Daarbij vindt ik het moeilijk om, als hij in het frame loopt, hem daar rustig te laten lopen en niet meteen door ontspanning te veel los te laten = te lange teugels. De bedoeling is dat als hij in frame loopt hij daar rustig actief moet blijven lopen en ik hem daar actief moet blijven rijden en hem te belonen. De derde dag heb ik van begin tot eind helemaal zelf gereden ;-) .

Dag 1: Bruno maakt kennis met Djarra:

Op dag 3 mag ik het helemaal zelf doen:

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - dag 1

Vrijdag is de eerste dag en de dag van de kennis making. Bruno laat je doen wat normaal doet en waar je aan wil werken. Hij kan helpen bij rijden, werken aan de hand, longeren, WE hindernissen trainen. Voor mij gaat het puur om het rijden.

Om 12.00 in Oostertreek aangekomen komt Djarra kurk droog van de trailer en een half leeg hooinet laat zien dat reizen echt geen punt is voor hem. Een nieuwe stek is wel spannend en dan gaat hij in sluipmodus ... langzaam, laag bij de grond en grote ogen. Ik heb hem direct in zijn stal gezet met een emmer water en een berg kuil de beste manier om te landen.

Half uur voor mijn les die uiteindelijk, rustig opgezadeld en meegenomen naar de buitenbak. Hier wat rondgewandeld, boel verkend en zodra zijn hoofd zakt kan ik verder aansingelen. Opgestapt en in stap verder gewerkt. Ook een paar keer aangedraafd, maar dan viel hij door spanning toch na 10 meter stil, dus dit laat ik zo om in de bak mee verder te gaan. Aangezien de les voor me wat langer duurt hebben we een poosje bij de bak staan kijken wat Djarra ook rust geeft. Zodra ik in de bak ben weer even rond gewandeld, nog een gaatje kunnen aansingelen en opgestapt. Rustig in stap de bak verkend en vrij snel gekeken of ik nu wel kon aandraven en zowaar het lukte. Nog wel een paar keer gestopt als hij moet mesten, maar op zich niet slecht.

Nadat we ons hebben voorgesteld aan Bruno vraagt hij of hij op Djarra mag rijden. Nou graag. Klein beetje uitgelegd waar we vandaan komen, maar niet veel. En ik ben dus zo benieuwd hoe dit experiment zal uitpakken. Was mijn voorbereiding goed. Kan Djarra het aan om echt door gereden te worden. Fysiek verwacht ik geen problemen het is puur het mentale stuk wat nu spannend is.

Ik zal kort zijn: het was fantastisch!
Bruno zet een kader en rijdt een paard ernaar toe. Belangrijkste is dat hij achter er ten alle tijde aktief en goed bij loopt. En voor vangt hij dat op en daar is geen discussie over mogelijk, hij gaat niet in discussie maar blijft rustig vragen wat hij wil.
Voorbeeld: Djarra is lang en heeft lange benen en lange koten waarmee hij  niet uit zich zelf verzameld zal gaan lopen. Dus Bruno begint in stap en vraagt meer actie en vooral reactie op zijn drijvende hulp. Het eerste wat Djarra dan doet is zijn hoofd omhoog en zijn rug wegdrukken, waarop Bruno zijn handen stil en laag blijft houden. Zodra Djarra nageeft krijgt hij een aai en beloont hij hem vocaal, maar blijft actief dit frame vragen.
==> Dit is mijn eerste leer punt: als Djarra nageeft ontspan ik als beloning, maar dan krijgt hij ook meteen meer ruimte en dat is nou net niet de bedoeling.

En vervolgens draven ze rond ....... vanuit die verzameling zijn ze vloeiend in een rustig drafje over gegaan. Vervolgens zie ik de haperingen langs komen bij Djarra die ook bij mij langskomen als ik met hem rij. Bruno blijft zijn handen stil en laag houden, maar tolereert geen verlaging van het tempo! Dit levert soms heel even  discussie op. De discussie die ik tot nu toe niet aan durfde te gaan! Maar door de duidelijke en wel respect volle manier van rijden accepteert Djarra het en gaat steeds beter draven! Galop is ook meegepakt. En later heeft hij Djarra ook langer en lager laten lopen, mits hij actief en reactief bleef. Alles bij elkaar heeft hij ruim een half uur met Djarra gewerkt en het was een genot om naar te kijken.
Conclusie: Djarra heeft nog wat uitleg nodig en hij kan snel in autopilot overgaan. Hiermee rij ik nog even om te voelen hoe hij loopt en dat is zo fantastisch: dag 1 en onze missie is al geslaagd, dag 2 en 3 zijn voor de bevestiging.

Clinic Bruno Rodrigeus da Silva - voorbereiding

Mijn voorbereiding voor de 3-daagse dressuur clinic gegeven door de Portugees Bruno Rodrigues da Silva:

Dit wilde ik voor elkaar hebben voor de clinic:
1.     Djarra moest fysiek het aan kunnen om 3 dagen achter elkaar zwaar te moeten werken op een verzamelde manier.
2.     Daarnaast moest hij klaar zijn om, terwijl hij in een omheinde ruimte gereden wordt, dressuurmatig aangepakt te worden.

Dit was de aanpak om dit voor elkaar te krijgen:
1.     Hier heb ik naar toe gewerkt door middel van de galop trainingen buiten. Galopperen was nog moeilijk voor hem. Dus door dit buiten over langere stukken samen met andere paarden te gaan doen kreeg hij steeds meer zelf vertrouwen. Zijn galop werd correcter en krachtiger, zijn buikspieren sterker.

2.     Hier heb ik naar toe gewerkt door middel van de galop trainingen buiten, geen grapje! Hij loopt buiten vrijer dan in een bak en in een groep rijden geeft vertrouwen en plezier in het werkt. Hierdoor wou hij dus graag mee galopperen. Vervolgens kon ik dan dressuurmatig hem opvangen en uitleggen dat met je hoofd laag en een ontspannen rug dat het lekkerste loopt. Dit uitleggen betekend soms best wel sterk in werken: drijven om zijn achterhand er onder te krijgen. Met de teugels de impuls opvangen -niet blokkeren- en naar een correct houding leiden.
Als ik dit in een omheinde ruimte (dus een rijbak) probeer dan loopt Djarra letterlijk vast: mentaal blokkeert hij met als gevolg dat zijn lijf blokkeert. Hier doorheen proberen te rijden leverde voorheen pure paniek op.

Erg veel vers gras

Hele dagen in de wei staan is heerlijk, maar soms ook lastig. Begin deze week zijn de paarden naar een nieuwe wei verhuisd. Hier had dit jaar nog geen paard in gestaan en met het super groeizame weer staat hier heel veel lang gras. Eigenlijk iets te veel van het goede. De helft van de paarden krijgt dan ook meteen een grasmasker om zo de opname van gras te beperken. Toch ook een paar die koliekerig uit de wei kwamen afgelopen week.

Met Djarra redt ik het meestal met hem goed in beweging houden. Vandaag kwam ik rond 14.00 uur op stal en dan doe ik eerst zijn stal. Het voordeel van zelf de stal doen is dat je ziet hoe hij de nacht is door gekomen en die nacht is wat onrustig geweest. Hierdoor besloten even wat langer met hem rustig aan het werkt te gaan. We zijn ruim een uur in de bak bezig geweest en hij had duidelijk last van het gras. De hele tijd heeft hij lopen mesten en pas het laatste kwartiertje kon hij eindelijk lekker lopen zonder een bolle buik die in de weg zit.

Heb maar meteen nieuwe Colosan besteld, dit werkt tegen verkramping en stopt extreme gistingsprocessen. Hij vindt dit wel vreselijk vies, maar als ik dit geef voor ik ga poetsen dan kan hij na 20 minuten al lekker lopen.

Galop training - interval training

Jeetje wat is Djarra aan het groeien! Dit merk ik tijdens het rijden, springen en wandelen met hem.

Vandaag heb ik hem weer meegenomen voor een training met Jannet van Wijk. Paarden zijn echt groeps dieren en het trainen in een klein groepje maakt het allemaal zoveel leuker voor ze. Dit merk ik erg goed aan Djarra. Alleen kan hij een beetje lopen miepen en niet zo nodig hoeven, maar in zo'n groepje merk ik daar helemaal niets meer van.

Deze keer hebben we interval training gedaan.
Al het werk wordt in een rustig tempo uitgevoerd en dat is hard nodig, want Djarra denkt nu dat hij de hele wereld aan kan en wil alleen maar hard(er). Eerste stuk galop zit ik op de tweede plaats en heb een flinke hou aan hem, maar zijn galop is super. Daarna even stappen en relaxen en dan een drafje tot we weer terug zijn bij het "galop pad". Dit is een lang, recht, glooiend (zwaar) zand pad.
De tweede keer gaat al een stuk beter en heeft hij zelfs netjes aan de teugel gelopen. Ook mag hij niet noemens waardig versnellen als we een helling op gaan en bij de helling af moet ook het tempo rustig blijven. Weer even stappen en rustig draven en klein galopje tot we terug zijn bij het "galop pad".
We hadden besloten om Djarra voorop te laten gaan, kijken hoe hij dat oppakt. Hij kan best wel op de handrem gaan staan als hij iets engs ziet, in galop is dat wat minder: zeker voor iemand achter je. Dus even goed afgesproken afstand te houden en ik zou rechts in het spoor blijven rijden. Als ik aan het begin van het pad naar voren kom gaan zijn oren erop en wordt hij vrolijk bij het vooruitzicht te mogen galopperen! Dat is al zo'n fijn gevoel ;-). Maar hij heeft super stabiel en mooi in tempo het hele pad voorop gegaloppeerd, de kanjer.

Na deze intensieve training hebben we nog een uurtje relaxed rond gereden om ze optimaal te kunnen laten herstellen van deze inspanning. De conditie van Djarra gaat met sprongen vooruit, want hier is hij dus niet echt moe van geworden. Bij de trailer afgesponst en lekker hapje gegeven voor we weer naar huis gingen. Hier kon hij zelf nog even de wei in.

Galop training - deel 3

Gister was ik voor de derde keer afgereisd naar Kootwijkerbroek om met Jannet van Wijk te trainen. Wat maakt Djarra een vorderingen: het is echt puur genieten. 1ste keer was 31 maart: Toen was een lang stuk galopperen al een hele opgave. De linker galop ging slechts heel moeizaam door een scheef staand bekken. Hiervoor is hij toen behandeld. 2de keer was 29 april: Djarra kan nu ook in de linkergalop uit de voeten, maar het is rijtechnisch heel veel werk om hem te leren met een goede houding, over zijn rug, te galopperen. Ook changeerd hij in de galop nog heel veel, wat nu een teken is dat hij het moeilijk vindt. 3de keer was 6 mei, dus slechts één week later en wat gaat hij vooruit! We kunnen nu met veel minder inspanning galopperen. Djarra gaat krachtiger en beter in balans lopen, zeker in de rechter galop. Ook hebben we een heel lang pad in de rechter galop gedaan zonder dat hij is gaan changeren. In de linker galop is zijn linker achterbeen nog niet zo sterk, waardoor hij in een scheve houding gaat lopen, dus hier is nog veel werk voor mij om hem in de linker galop recht te richten en hem zo sterker te maken. Maar hij kan nu gewoon door galopperen en wordt minder moe, eigenlijk helemaal niet moe, van 3 uur trainen met veel galop. De laatste galop liep hij met een ander paard wat af te spreken, ze wouden even volluit en dat mocht hij heel even doen. Daarna was iedereen weer goed terug te rijden naar een handgalopje. De dag erna ben ik gaan wandelen met hem. Hij was zo soepel en enthousiast, hij groeit echt van deze trainingen. Zowel fysiek als mentaal groeit hij van dit samen trainen.

trailer laden

Ooit lang geleden toen ik Djarra net had zijn we hier een keer een halve dag mee bezig geweest voor we hem erin hadden. Tegenwoordig kan ik hem in mijn eentje laden. Nu heb ik een tweepaards-trailer en loop ik altijd nog voor hem uit erin, hij volgt en blijft braaf staan als ik langs de andere kant terug loop om de stang achter hem dicht te doen. Dit maakt al dat we zelfstandig overal heen kunnen en is super. Maar .... ik wil graag dat ik bij de laadklep kan blijven staan, hij erin loopt, en ik de stang er achter doe. Hoef ik niet onder de borststangen door te kruipen enzo. Het is al een paar keer goed gegaan, maar de laatste keren vond hij maar stom om alleen erin te gaan. Dus dit moet geoefend worden. Aangezien ik vandaag weer op pad ging zat dat in de planning. Alleen toen ik met Djarra aan kwam om hem in te laden waren ze naast ons met een jong paard bezig die niet de veewagen op wou. Dus veel gedoe, veel mensen, longeerlijn en zweep enzo. Djarra was dus super afgeleid waardoor ik maar gewoon weer voor hem uit de trailer op gegaan ben en na wat aandringen liep hij er braaf zo in. Toch wel leuk dan hoor, zo in je eentje je paard erop zetten. Vervolgens hebben we voor de terug reis weer een laad moment ;-). Eerst na de training lekker laten eten en hem afgesponst. Dus op vreemd terrein ben ik naast de laadklep blijven staan, paar tikjes op zijn kont en hopla, Djarra loopt zo zelf de trailer in. Zo super cool is dat ;-)

galop training

Onze eerste galoptraining van dit jaar was 4 weken geleden. Djarra en ik hadden problemen en het doel wat uit te zoeken of er ook een fysiek probleem was bij Djarra. Hier kwam duidelijk naar voren het bekken van Djarra niet recht stond, waardoor hij moeite had met de linker galop specifiek en algemeen minder makkelijk door zijn lijf liep. Zij beweging van achter naar voren werd geblokkeerd. Ondertussen heb ik hem laten behandelen door Karianne Ruth en wat een verschil! Vandaag dus met Djarra naar Kootwijkerbroek afgereisd om weer samen met Jannet van Wijk te trainen. Je merkt dat hij gewoon nu zoveel makkelijker loopt dat is al genieten. Ook hebben we dus een heel lang, kronkelend pad met lichte hoogte verschillen gegaloppeerd en dat ging echt helemaal top. Belangrijkste is dat ik hem veel verzamelder moet rijden, maar dat pakt hij zo goed op. Hij is lang en heeft lange benen en om dat allemaal heel te houden is het super belangrijk dat hij verzameld getraind wordt. Simpel gezegd heeft hij training richting bodybuilding nodig en daar zijn we nu hard mee bezig. Nu kan hij ook goed met linker galop uit de voeten, maar je merkt dat hij daar nog minder stabiel in is. Regelmatig changeerde hij ook onder het galopperen en raakte daar niet meer van in de war. Ook landen op een boomwortel is geen paniek moment meer, maar soepel oplossen is nog niet aan de orde. Het leuke is dat hij het echt super gaaf vind om te doen. Hij wordt super gretig en dan wordt hij ook heel stoer en sterk, maar tempo is van mij gebleven ;-). Al me al zo vreselijk trots op hem!

Vers gras ....

Dit is altijd een beetje spannende periode. Voor het eerst weer de wei op. Het verse gras is een grote verandering voor hun spijsvertering, maar het is zo vreselijk lekker. Dus al wordt de tijd die ze in de verse voorjaars wei staan rustig opgebouwd dan nog is het oppassen. De helft van onze kudde staat ook meteen met een graasmasker om de inname te beperken. Aangezien ze ook heel vlot dikker kunnen worden zodra ze in de wei staan, wat niet voor elk paard goed is. Djarra is echt super blij dat hij weer in de wei staat (zonder graasmasker), maar als hij eruit komt heeft hij wel een volle buik. In ons geval help het als ik aan het eind van de dag hem rustig laat bewegen tot zijn buik weer tot rust komt en dan kunnen we nog even echt aan het werk. Vandaag ben ik op stal begonnen met wat lichaamswerk wat ook positief doorwerkte op zijn buik. Je ziet de spanning uit zijn lijf vloeien. Ondertussen zij we ander halve week verder en het gaat heel goed. Wel heb ik vanaf dag één zijn voer uitgebreid met Bokashi, een biologisch product dat zijn darmflora ondersteunt.

Voor het eerst deze zomer weer in de wei

Vandaag gingen ze voor het eerst weer de wei op. Blijer kan je ze gewoon niet maken! Na met volle galop de wei in gerend te zijn vanuit hun winter-paddock was de rust zeer snel hersteld en stonden ze allemaal lekker te grazen. Wat is dat gras toch vreselijk groen ....

Lekker los ...

Vandaag is Karianne Ruth van Lodash bij hem geweest, omdat hij moeite had met de linkergalop. Nu is hij weer helemaal recht! Klaar voor meer galop trainingen en zwaardere dressuur.

Top weekend

Wat een heerlijk lang weekend heb ik achter de rug. Met op Paasmaandag een Enjoy The Ride van 18 km in de planning had ik er maar een blok training van gemaakt. Dat betekend dat je in een blok van een aantal aan een gesloten dagen de afstand van een wedstrijd (op één dag) rijdt als voorbereiding of test. Na in 2009 zijn eerste klasse III wedstrijd gelopen te hebben van 112 km (in 2 dagen) waren we er beide 2 jaar tussen uit geweest. Afgelopen zomer was ik eindelijk van mijn hernia hersteld dus kon ik weer echt gaan rijden. De herfst en winter zijn we met zijn tweeën hard aan het werk geweest en dit voorjaar voelt hij dus heel goed aan. Maar dan de grote vraag wat zou hij nu precies aan kunnen?

Dit weekend heb ik dus in een rustig tempo kilometers gemaakt. Hierbij heb ik wel heel erg hard aan zijn houding gewerkt dus voor zijn spieren was het geen freewheelen, maar keihard aan de bak moeten. Zaterdag heb ik hieronder al beschreven. Zondag heb ik een kleiner rondje van 15 km gemaakt waarbij ik veel kleine galopjes heb in gebouwd.

De grote vraag was hoe staat en loopt hij er op de derde dag bij. Nou zowel zondag als vandaag liep hij qua spieren zo soepel en makkelijk en beter als ooit te voren! Vandaag de met trailer naar Ermelo afgereisd om samen met een vriendin en stalgenoot (paarden staan in dezelfde kudde) de ETR van 18 km te rijden. Voordelen hiervan zijn voor ons dat het a) gezellig is met een stalgenoot b) gezellig is omdat we met de trailer naar een ander gebied gaan c) gezellig is omdat er veel paarden en ruiters zullen zijn. Je raad het al: doel was om het Djarra ook de derde dag leuk te laten vinden.

Het was een groot succes! Op weg naar de keuring vooraf wou hij best dansend als een echte arabier mee draven. In de wachtrij kan je rustig gaan grazen. Hartslag heb ik op vreemd terrein nog nooit zo laag gezien geloof ik HF was 32.
De hele rit liep hij super braaf, super relaxed, vrolijk, soepel en makkelijk.
Vanwege de regen, bij de finish meteen doorgelopen naar de keuring. Nu had hij een HF van 36 en ademhaling van 8 slagen/min. Volgens de dierenarts die die dag > 150 paarden langs heeft gehad was hij zowel bij de voorkeuring als nu het meest ontspannen paard van die dag ;-).

Ik ben zo trots op hem: zaterdag 25 km, zondag 15 km en vandaag dus 18 km.. Nu was dit allemaal met een tempo rond de 10 km/uur. Een rustig kleine klasse II endurance rit moet hij dus makkelijk aankunnen!

Op verkenning

Voor dit weekend heb ik kilometers maken in de planning. Nou dat is vandaag meteen goed van start gegaan. Voorin het bos was een cross uitgezet die om 14.00 zou beginnen. Het lukte me om hier voorbij te komen voor de eerste combinatie van start ging. Djarra vond die hindernissen en mensen in het bos trouwens maar vreemd.

Om op de terug weg hier niet midden in te belanden, je kan er niet echt omheen, ben ik dus maar op verkenning gegaan. Dus na 8 km bij een pannenkoekenhuis de oversteek gemaakt naar Austerlitz. Wel jammer dat als ik even op de kaart wil kijken hoe de routes hier lopen dit stuk niet op mijn kaart staat. Hier dus een niet te groot rondje gereden om heftig verdwalen te voorkomen. Kom nog achter het attractie park met draaimolens langs bij de piramide van Austerlitz.
Weer terug overgestoken bij het pannenkoekenhuis sla ik rechtsaf, een nog onbekend stuk bos richting Woudenberg. Wat is het hier mooi, zowaar leuke hellingen en slingerende zandpaden. Meer heide en zo slinger ik weer terug naar bekend terrein. Aangezien ik Djarra best wel aan het werk had gezet in de draf en ook stukken gegallopeerd zijn we maar even een stuk gaan stappen. Ook om dat ik uitgerekend had dat rond 15.15 de laatste cross-combinatie zou moeten rond gaan en het nu 15.00 was. Aangezien inderdaad de laatste combinaties nog bezig waren even een alternatieve route opgezocht.

Al met al hebben we 25 km gereden, waarvan 2 km van en naar het bos. In het bos hebben we gemiddeld 10 km/uur gereden. Rustig kilometers maken is dus geslaagd. Morgen een kleiner rondje met meer galop. Paasmaandag samen met een vriendin nog 20 km bij Ermelo in rustig tempo.

Galop training - super geslaagd

We zijn steeds lekkerder aan het rijden en dus ben ik ook de intensiteit en moeilijkheidsgraad aan het ophogen. Stap en draf zijn nu lekker ontspannen en hij gaat heel lekker in balans aan de teugel lopen. Galop gaf nog veel spanning. In de bak ben ik als hij maar lekker rond galoppeert ben ik tevreden, hoe hij dat doet is minder van belang. Buiten is hij veel voorwaardser en daar kan ik hem dus beter via werk naar ontspanning krijgen. Als ik alleen rij kan hij nog wel lopen schrikken en dat geeft veel onrust bij hem en bij mij. Alleen rijdend vindt ik dat nog heel moeilijk dus heb ik begeleiding gezocht bij Jannet van Wijk.

Vandaag hem in de trailer mee genomen naar Kootwijkerbroek. We waren met z'n drieën, waar onder paardje Nadhine onze rots in de branding. Na de tijd genomen te hebben om ze los te stappen met een rustig drafje verder gegaan. Leuke paden die slingeren door en over heuveltjes, dus best wel werk aan de winkel voor Djarra die dat niet gewend is.

Hierna hebben we meerdere keren een lekker stuk in handgalop gegaloppeerd. Nadhine voorop om een mooi rustig en gelijkmatig tempo aan te geven en Djarra daar pal achter. Duidelijk werd dat al kan hij mooi verzameld aan galopperen het goed doorgaloperen is nog moeilijk voor hem. Hij is lang gebouwd met lange benen en zal dus sterker moeten worden in zijn bespiering om mooi gesloten door te kunnen galopperen.

Met goede begeleiding lukte het nu om hem ook in de galop aktief en aan de teugel te rijden. Laatste HANDgalop deden we over een grote zeer zware zandvlakte. Super zware training die hij heel goed oppakte. Dat hij super fit is bleek wel uit zijn gretigheid en daarmee kon ik dus mooi aan de slag.

Na een kleine twee uur waren na een lekker lang stuk uit stappen weer terug bij de trailers. Thuis heb ik uitgebreid verzorgt. Eerst eten, daarna alle zweet eraf geborsteld en met een schone stal en een berg kuil achter gelaten voor de nacht.

Springles vervolg

Afgelopen winter was ik even gestopt met de springlessen.

Vandaag zijn we weer gestart: lekker buiten in het zonnetje bij 15 graden!

En wat deed Djarra het fantastisch, ik ben zo trots op ons!
We begonnen met op een cirkel twee losse balken op de grond: opdracht in één cadans in draf en later in galop rond gaan. Hij liep lekker en was super fijn te sturen, de balken waren geen punt. In galop heeft hij linksom nog wat moeite, maar dan helpt zo'n balkje juist om hem los te werken en dan gaat het steeds makkelijker.

Daarna een kruisje met drafbalk, waar hij dus meteen soepeltjes over heen draaft! Vervolgens zonder drafbalk uit de galop, doet hij ook prima. Als we vervolgens in draf op een nieuwe hindernis zonder drafbalk afrijden moet hij toch even de handrem aantrekken, maar daarna gaat hij er zonder problemen in draf en galop over heen. Vervolgens gaan we door met een dubbel sprong. Eerst even beide hindernissen éénmaal alleen en daarna huppelt hij zonder problemen over de dubbel.

Als kers op de taart doen we het hele lijntje in galop: rechtsom kruisje, doordraaien rechtsom het steil sprongetje en dan linksom(!) naar de dubbel. Hier kan ik zo van genieten, dat konden afgelopen najaar echt nog niet! Dit hele verhaal hebben we dus met steeds even stappen tussen door in een half uurtje afgelegd ;-) het ging gewoon zo soepeltjes.

Op minimale hulpen galoppeert hij aan! Is super wendbaar en stuurt zo makkelijk.

Training opgepakt

Vandaag met een vriendin in Kootwijk afgesproken. Samen hebben we 20 kilometer gereden in ontspannen tempo. Na afloop twee zeer tevreden paarden die op hun voer aan vielen. Zelf hebben we een bekertje thee genomen.

Voorjaar ...

Gespot door een bekende die een leuke foto van ons gemaakt heeft:

Puur genieten

Gister had ik een dag heerlijk paard gereden, maar dat bestond uit het trainen van andere paarden. Djarra had ik alleen 's avonds even in de longeerbak uit gelaten. Hij is toen lekker uit zijn dak gegaan en zat vol met energie.

Vandaag had ik alle tijd voor hem en we zijn in de buitenbak gaan rijden. En wat hebben we genoten. Hij draaft steeds lekkerder. Ik moet hem een beetje aanpakken om hem aan het werk te zetten, maar wat gaat hij dan lekker ontspannen aan de teugel lopen.

Maar de kerst op de taart is dat hij heel ontspannen en voorwaard heeft gegaloppeerd met voltes en al. Hij ging zelfs lopen proesten in de galop zo fijn ging hij.
.
.
.
.

Verharen

Zodra de dagen langer worden gaat er intern bij die paarden een knopje om. Zo was in januari Djarra al begonnen met verharen, maar toen kwam er dus alnog een stukje echte winter. Bij temperaturen die ruim onder de 0 graden zitten heeft hij dat verharen toch maar enigszins gestopt.

Nu is het de laatste dagen regelmatig zalig weer met prima temperaturen die al rond de 10 graden zitten. De winter deken is vervangen door een regen deken met fleece binnenkant, omdat hij het te warm kreeg. Het verharen is nu dus ook weer volop aan de gang.

Voor ik iets met hem doe borstel ik flink wat haren eraf, zodat een wit tapijtje ontstaat rondom zijn voeten. Na het werk borstel ik nogmaals alle nu losgekomen haren eraf. Dan mag hij als het lekker weer is zonder deken de zand paddock in om lekker te rollen. In die tijd doe ik altijd zijn stal even en zet het voer voor morgen klaar. En voor ik dan naar huis ga vis ik hem nog even uit de paddock. De laatste borstel beurt om haren en zand te verwijderen voor ik de deken er weer op gooi. Wat zal het heerlijk zijn als hij weer lekker zonder deken kan binnenkort.

Hij wordt moediger ..

Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat het gedrag van hun dier niet een vast staand feit is. Hoe vaak hoor ik niet dat een paard "dat" altijd doet en dat dat bij het paard hoort. Heel vaak zie ik dat anders.

Afgelopen week was ik bijzonder trots op Djarra, omdat hij zo groeit en daarmee ook ander gedrag laat zien.

Langs de weg vindt hij hard op zich af komend vracht verkeer eng. Die angst is al steeds minder geworden, maar zijn gedrag bleef hetzelfde. Hij dook in mekaar en als het te veel werd vluchtte hij achterwaarts.
Afgelopen maandag deed hij dat ook weer bij een grote vrachtwagen en schoof zelfs 10 meter achteruit over het fietspad. Alleen bij de volgende vrachtwagen veranderde dat compleet!
Hij groeide naast me, dacht er even over om weer achterwaarts te gaan ...... en besloot toen groot en dansend voorwaarts te gaan. Los van het feit dat ik super trots was op zijn besluitvaardigheid heb ik wel meteen aan gegeven dat hij wel bij=naast me moest blijven ;-).

Ik ben zo trots hem. Hij vertrouwd steeds meer op zijn eigen kracht en wordt stoerder. Daar kan ik echt zo van genieten! En hiermee zie je dus ook zijn gedrag, het oplossen van een enge situatie, veranderen.

Eindelijk winter!

Al meer dan een week vriest het dat het kraakt. 's nacht temperaturen onder de -15 en overdag tussen de -4 en -13 graden. Afgelopen vrijdag kwam daar een paar uur sneeuw bij wat een pak van hier zo'n 10 cm opleverde. Aangezien het blijft vriezen blijft het mooi liggen bij een zonnetje en strak blauwe luchten.

Djarra staat meestal met zijn vriendjes te spelen, maar uiteraard niet als je met een camera erbij gaat staan ;-).



In Den Treek wezen wandelen:

Buitenritje vanaf Dop Heets Del, Kootwijkerbroek

Weekendje dressuur a la NH

Heerlijk dressuur weekendje met Natural Horsemanship(NH) insteek gegeven door Liesbeth Jorna gehad.

De reden om hier naar toe te gaan met Djarra is dat ik merkte dat Djarra helemaal klaar is om echt aan het werk gezet te worden, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Ik had begeleiding nodig om vanuit ontspanning toch meer energie te krijgen. Juist om dit vanuit ontspanning voor elkaar te krijgen zocht ik nu hulp in de NH hoek.

De locatie was Dop Heets Del bij Kootwijkerbroek. Een accommodatie met binnenbak wat in dit jaargetijde wel noodzakelijk is en gelegen in een prachtig natuurgebied. Dus vrijdags er heen om ’s middags met twee andere deelnemers eerst een prachtige buitenrit gemaakt. Een goed begin is tenslotte het halve werk. Voor donker de paddocks opgezet, maar Djarra mocht ’s nachts op stal slapen. Overdag tussen de lessen door buiten uitwaaien in de paddock vindt hij dan wel heel fijn.

We hadden theorie en oefeningen zonder paarden, grondwerk lessen en rijlessen. Zo begon ik met Djarra zaterdag ochtend met grondwerk: aan een lang touw werken aan de communicatie met je paard. Aangezien ik nog nooit les had gehad van Liesbeth en mijn Parelli ervaring ook al weer aardig verouderd is was het, ook met rijden, even zoeken wat en hoe de bedoeling was. Ook kon Liesbeth deze dag kijken waar Djarra en ik zitten en wat we willen en nu kunnen.

Zondags zijn de puzzelstukjes aardig op zijn plaats gevallen. Je kon kiezen wat je wou en ik koos voor twee keer rijden. Ook is de groepsindeling aangepast van 2x 3 paarden in de bak naar 3x 2 paarden. ’s Ochtends zijn we bezig geweest met als ik een actieve draf wil ik dit vóór ik aandraaf al zo voor me moet zien. Vervolgens moet dan meteen de eerste pas al zo zijn als ik het wil. Dus mijn vraag/verwachting moet ik zelf heel helder van te voren voor ogen hebben. En van Djarra verwacht ik meteen een volledig antwoord. Zodra een vraag beantwoord is moet ik meteen neutraal zijn en belonen. De helderheid van korte duidelijke vraag en daarna weer neutraal zijn geeft rust en daarmee ontspanning. We begonnen met vanuit halt naar stap, maar we eindigden met vanuit stap naar galop. En dat deden we zo super goed. Mooi krachtig aanspringen en ontspannen doorgalopperen.

’s Middags zijn we bezig geweest met lateraal werk. Eerst vanuit halt langs de bakrand de voorhand of de achterhand omzetten, maar zonder serieuze teugel inwerking. En dan is zitten en kijken soms al voldoend. Als de oefening goed ging verschoof de aandacht naar het ritme van omstappen dat mooi gelijkmatig moet zijn. Vervolgens vanuit stap de oefening in om zo langzaam naar bijvoorbeeld enkele stappen schouder voor te gaan. En dan pluk ik de vruchten van mijn training met Djarra, want hij kon super zijwaards gaan terwijl hij mooi in balans bleef.

Samenvattend een zeer geslaagd weekend, waar we lekker mee verder kunnen werken!

Een gezonde start van 2012

In januari 2010 was hij erg ziek.
In januari 2011 was ik ziek.

Maar dit jaar zijn we beiden weer helemaal gezond.
Zo staat hij er nu bij:

Rustig uitbouwen

Aangezien het weer wel voorjaar lijkt met 10 graden en een zonnetje zijn we weer aan het genieten van het buiten rijden.

Het is tijd om onze buitenritten wat te gaan stroomlijnen naar rustige ritjes in constant tempo. Dat laatste is nog niet zo vanzelfsprekend.

Het eerste drafje in het bos is prima in orde, rustig en ontspannen. Als ik bij een kruising niet het pad richting huis kies wijst Djarra me daar even op door het pad in te kijken en in te houden, maar als ik het niet neem is het ook goed.

Zodra ik ergens weer richting huis draai is het gedaan met de rust. Dan vindt hij dat we best in een hoger tempo kunnen en gaat fanatiek aan de teugels trekken. Als ik alleen maar terug trek blijft het tempo gelijk, maar blijft er veel spanning. Dus ik moet vanuit mijn zit tempo terug rijden, zijn getrek negeren zonder de teugels langer te laten worden. Belangrijkste is dat het tempo weer zo ver omlaag gaat dat hij ontspant en dan gaat hij ook lekker aan de teugel lopen. Maar dit moet ik elke pas in de gate blijven houden. Als we zo een flinke tijd rond gedraafd hebben ga ik even stappen om een rust moment in bouwen....
Djarra rust hier zo goed vanuit dat hij daarna eigenlijk wel in galop verder zou willen als ik weer aandraaf, maar hij laat zich goed regelen en we hebben een actief maar rustig (geen getrek) drafje en dichter bij huis ontspant hij wetende dat we nu echt op weg zijn naar huis. Van die ontspanning maak ik gebruik om een heel mooi ontspannen galopje te doen, dat had hij niet verwacht!

Nog een stukje uitdraven en we zijn bij de akker aan de rand van het bos. Lekker uit stappen naar huis, wat nog zo'n 30 minuten is. Hij is heerlijk ontspannen, maar super voorwaards en vrolijk dus het ritje was precies goed.