Groen in december

Is toch niet te geloven dat weer, gewoon 10 graden en alles is groen en nat. wel even wat anders dan vorige winter, toen was alles onder een pak sneeuw verstopt.

Vandaag weer heerlijk buiten gereden met een stal genoot op een super Tinker! Op stal maar meteen opgestapt en zo samen naar het bos gegaan. Klein rondje met een mooi stukje galop. Terug eerst even er naast gelopen langs de weg, maar later er weer opgestapt. Djarra vond zo'n klein rondje met gezelschap een prima idee en was erg vrolijk en relaxed.

Een buitenritje ..

Het zou voor ons de normaalste zaak van de wereld moeten zijn om heerlijk buitenritjes te maken, maar niets was minder waar de afgelopen zomer.
Vroeg in het voorjaar hebben we tijdens een buitenrit een heftig ongeluk gekregen, door twee op boomtop hoogte overkomende helicopters. Hierbij is Djarra in blinde paniek bokkend letterlijk dwars door bos en bomen is gegaan. Zelf had ik me bij de eerst bok, maar eraf laten bokken. De hele zomer hebben Djarra en ik ieder voor zich met paniekaanvallen en angst geworsteld .....

Vandaag was na alle storm van de afgelopen dagen een prachtige dag en tijd om weer alleen met Djarra naar het bos te gaan. Djarra heeft alle paniek ondertussen achter zich gelaten en is verkeersmak en in het bos goed te rijden. Bij mij zit nog een stukje angst als we langs de weg gaan, dus daar loop ik nog gedeeltelijk naast.

Maar in het bos hebben we zo zalig gereden. Constant een fijn, aktief en aanspreekbaar paard. De stap is met een zalig ontspannen en soepel lijf, je zit gewoon op luchtvering zo voelt het. In de draf is hij nog wel drammerig, maar goed terug te rijden en dan gaat hij heerlijk sjouwen. Ook hebben we vandaag een paar keer een heerlijke galop gehad.

Vanwege de regen van de afgelopen dagen(weken) is het bos behoorlijk nat, maar hij loopt tegenwoordig zonder problemen dwars door alle plassen. Natuurlijk hindernissen (dwarsliggende boomstammen) zijn echter niet te vertrouwen ...

Djarra's APK

Ongeveer twee keer per jaar laat ik Djarra even goed nakijken, voorjaar en najaar zijn die twee momenten. Dit laat ik door Charlotte Willekens doen een holistisch werkende dierenarts.

Het najaar kan lastig zijn voor de gezondheid door de vele veranderingen waar paarden op moeten reageren. Het weer kan heel wisselvallig zijn. Djarra ging van het gras naar de paddock dus een verandering van voer. Er is een wintervacht aangemaakt, kost vaak ook extra energie. Vervolgens krijgen we zulk prachtig weer in November dat hij met zijn wintervacht het best moeilijk had, even uittrekken zit er niet in. Scheren doe ik niet, omdat als het eenmaal koud is Djarra geen last van zijn wintervacht heeft.

Nu had hij wel een hoestje waar ik niet gerust op was dus ik was erg benieuwd hoe hij uit de keuring zou komen. Aangezien hij twee winters geleden na een hoestje in de herfst die winter super ziek werd en fikse longproblemen had.
Nou hij is met vlag en wimpel geslaagd.
Wat het hoestje betreft, zijn amandelen zijn licht geirriteerd dat levert dan een hoestje op bij inspanning. Zijn longen en luchtwegen zijn verder helemaal in orde!

Verder een paar kleine puntjes die om aandacht vroegen en die uiteraard ook kregen. Charlotte vond dat hij er super bij stond en goed in zijn spieren zit. Dus we zitten met de training goed en kunnen hierop verder uitbouwen.

3de spring les ...

Djarra doet het echt super goed!

De eerste keer was ik blij dat hij lekker ontspannen over de 5 balkjes en de kruisjes ging. Les twee hebben we hem een laag geel hekje voorgezet. Dat moet hij eerst vanuit stilstand twee keer goed bekijken en dan is het ok. Deze kreeg geen draf balkje en die hebben we uit galop gesprongen. Eerst een bekend kruisje met draf balk en dan in galop door naar het gele hekje. Na een paar keer hadden we beide vertrouwen en ging hij echt super makkelijke springen!


Vandaag was de derde les. Weer iets nieuws: een brede blauwe plank, die hij uiteraard weer even vanuit stil stand moest bekijken. Ik weet echter dat als ik hem daar even de tijd voor geef dan springt hij verder zonder problemen en zal nooit proberen te weigeren, omdat hij het gewoon eigenlijk erg leuk vindt!
Het kruisje met draf balk ervoor kreeg er nu een stijl sprong achter op één galop sprong. Deze twee nam hij de eerste keer meteen en bedacht toen pas dat het misschien wel spannend was en de tweede keer stopte hij dus ertussen om toch even te kijken wat voor nieuws er stond ;-). Daarna ging hij steeds makkelijker springen.

Waar hij eerst nog wat afwachtend is en ik echt veel moet drijven is hij na 10 minuten helemaal enthousiast en reageert op minimale hulpen. Wat echt een heel fijn gevoel geeft, hij is dan heel licht en super wendbaar! Ik ben echt trots op Djarra.

Eindelijk weer springles!

Het voorjaar 2008 dat ik voor het laatst springles had met Djarra. Wat toen in het teken stond van hem leren te ontspannen in een bak, terwijl we wat leuks doen. Het verslag hiervan moet je beslist even lezen om het grote verschil met nu te zien: http://djarra-samenopweg.blogspot.com/2008/02/derde-springles-een-groot-succes.html

Waar ik nu sta is een mooie springtuin en ik had al gezien dat Lammert Laseur hier ook les geeft. Dus nu Djarra zo lekker op weg is een springles ingepland, omdat ik weet dat hij springen leuk vindt.

Begonnen met balkjes lopen, vijf stuks .... dus dat moest hij eerst even in stap bekijken en dat mag. Dan is het goed en gaat hij er lekker overheen dus achterin nog eens 3 drafbalkjes neer gelegd. Wow, toch eerst even kijken en in stap erover, maar bij de derde keer draafde hij uit zichzelf al door!
Nu een tijdje een grote 8 gereden waarbij hij steeds over beide setjes heen moest. Omdat hij super relaxed is en ik gewoon kan rijden maakt Lammert een laag kruisje bij beide setjes balken. En na bij allebei eerst weer even gestopt en gekeken te hebben kunnen we even later ook hier via een grote 8 links en rechtsom over beide kruisjes heen. Na het kruisje krijg ik een lekker galopje, dat is precies waarvoor ik het gedaan heb!

Het ging zo voorspoedig dat we met 20 minuten gestopt zijn. Ik ben echt super blij en dit gaan we dus even wekelijks doen.

Solo op stap: eindelijk!

In het voorjaar heb ik een trailer gekocht om zo vaker met Djarra op stap te kunnen gaan. Tot nog toe heb ik hem gebruikt voor clinic's of rijafspraken met anderen, dus altijd naar een locatie waar anderen zijn. Hierdoor is er altijd hulp als dat nodig mocht zijn.

Aangezien het laden en reizen voor ons beide ondertussen heel relaxed is geworden heb ik dus vandaag de stoute schoenen aangetrokken en Djarra in de trailer gezet en naar de Lage Vuursche gereden. Hier ken ik het terrein en veel belangrijker ik ken de parkeerplaats en weet dat er ruimte zat is. Dus daar de trailer geparkeerd, paard opgezadeld en het bos in getrokken. We hebben 1 1/2 uur zalig gereden in prachtig najaarsweer. Djarra had door dat het vlak bij zijn oude stal was en heeft me wel een keer gevraagd of ik wel wist dat die rechtsaf was...., maar hij vond het prima dat ik andere plannen had. Weer terug bij de trailer heeft hij zijn eten gehad voor we weer naar huis reden. Thuis was hij nog wat bezweet dus met zijn gevoerde regendeken lekker bij de rest van de paarden in de paddock gezet.

Trainingsrit op de Postbank

Open clinic van Wendy Murdoch

Djarra is weer mee geweest naar een clinic van Wendy Murdoch. Deze keer een open clinic met als thema: movement patterns of rider and horse. Of te wel hoe bewegen wij ruiters en onze paarden met de focus op de wervelkolom. 's Morgens gingen we met ons zelf aan de slag en 's middag gingen we rijden en dan kwamen de paarden aanbod.

Als je iedereen die op een stoel zit vraagt zijn hoofd te buigen zal je zien dat iedereen dit op een net iets andere manier doet. Leren kijken is dus heel belangrijk. Maar wat je ziet is niet altijd de werkelijkheid, dat ervaar je als je je handen op de rug legt terwijl iemand zijn hoofd buigt. Vervolgens merk je dat door te voelen en er over te praten ervoor zorgt dat iemand zijn bewegings patroon gaat veranderen.

Na 3 dagen elke ochtend zoeken en voelen merkte ik dat mijn bewegingen makkelijker en vloeiender werden. Mijn lijf werd meer één geheel in plaats van losse spieren die een beweging uitvoeren.

Voor de paarden was dit niet anders. Eerst ga je kijken hoe ze bewegen en hoe ze stil staan. Hoe ze reageren op kleine impulsen. Sommige verstrakken, anderen veren mee en weer anderen verzetten voeten als reactie op een lichte impuls. We hebben stikkers geplakt om beweging beter in beeld te krijgen. Wendy Murdoch heeft ons laten zien hoe je de paarden kan helpen zich bewust te worden van andere opties om te bewegen. Op een impuls van voren kan je opzij stappen, achteruit stappen en ook je voeten laten staan en mee veren.

Rijden en laten voelen werd steeds afgewisseld. Bij Djarra merkte ik dat zijn "weerstand - spanning" bij het aandraven steeds meer verdween. Hij ging zijn rug loslaten en over zijn voorbeen voorwaards-neerwaards aandraven op slechts een lichte hulp. Ook de galop, waar hij tot nu toe zijn rug vast zette, ging steeds beter. Hij ging zijn achterhand goed gebruiken en over zijn rug galopperen.

Voorbereiding springles ;-)

Als voorbereiding op springen over hindernissen heb ik hem even laten kennis maken met het hindernis materiaal. Gelijk een training gehoorzaamheid van gemaakt. En wat denk je, hij kijkt echt nergens meer van op!

Eerst vanaf de ene kant ertussen door gestuurd en dat vond hij geen probleem:



Daarna vanaf de andere kant en die bleek toch wel wat eng. Hij heeft hier echt staan treuzelen en had toch iets van "push" nodig. Eerst even getest of als hij ertussen stapt of hij weer terug kon, dat kon. Eenmaal ertussen wilde hij ook wel blijven staan, maar niet te lang.






Na afloop was hij erg tevreden met zijn prestaties ...

Gewoon genieten

Ik had bij de langzame vorderingen van Djarra zo mijn bedenkingen. Dit voorjaar had hij erge last van paniek aanvallen die met een homeopatisch middel aangepakt zijn. In overleg met de therapeute die ik er toen bij had heb ik dit middel nogmaals gegeven afgelopen donderdag.

Het was een schot in de roos. Zijn "problemen" met een zadel en het rijden in een bak zijn eigenlijk meteen grotendeels verdwenen.

Donderdag had ik alleen met hem gewandeld, omdat ik niet wist wat voor impact het middel zou hebben op de dag dat ik het geef. Vrijdag zijn we naar het bos geweest en toen merkte ik al een voorzichtige verandering in Djarra. Geen opstart spanning en zeer open en in zijn omgeving geïnteresseerd. Zaterdag in de binnenbak gereden en het rustig opgebouwd, met als resultaat dat we uiteindelijk op beide handen zelf gegaloppeerd hebben! Vandaag, zondag, had ik les in de buitenbak met prachtig weer: Heerlijk gereden en ook vandaag weer gegaloppeerd. Ik had een enthousiast en ontspannen paard.

Toch altijd bijzonder dat als je exact het juiste homeopatische middel weet te kiezen de resultaten verbluffend zijn.

Laatste stukje

Ik heb Djarra nu al een tijdje en doe ondertussen al van alles met hem. Aangezien we sinds juli voor het eerst op een stal staan met een binnenbak kan ik nu zo vaak ik wil daar in rijden. En dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan.

Buitenrijden, longeren, loswerken, aan de hand werken daar zijn we al jaren lekker mee bezig.

Maar in een bak bereden worden vond Djarra nog steeds heel eng en dan slaat zijn hele lijf vast: hij kan niet meer lopen, gaat hoesten en denkt echt dat het niet kan. Kennelijk heeft hij in zijn jonge jaren hier echt een mega trauma opgelopen.

Maar goed daar komt nu langzaam verandering in. Het helpt dat ik gewoon steeds 3 - 4 dagen achter elkaar in de bak kan rijden. Hierdoor is de bak, de wanden en alles wat je hoort en vooral niet ziet niet meer eng. Met meerdere paarden in de bak vindt hij het fijnst. Ook hebben we elke week les dat help ons beiden om net wat cordater en gestructureerder aan de slag te gaan.

En de vorderingen komen langzaam maar heel zeker. Waar hij in juli en augustus nog alleen in stap dorst zijn we langzaam bezig de draf te introduceren. In Augustus liep hij meteen na het aan draven (als dat lukte) vast en stond dan verstijft stil. In September konden we kleine stukje draven het liefst samen met anderen die ook draafden. Tijdens de clinic hebben we zelfs gegaloppeerd in de binnenbak daar op de laatste dag dus dat was een super doorbraak.
Vandaag in de les kon ik met lange teugel lekker ronddraven, voltes rijden en van hand veranderen. Hij gaat steeds meer ontspannen en ruimere passen nemen.

Dus we zijn hard op weg het laatste stukje "oud zeer" op te ruimen!

Verrassing in de wei ...

Jaarlijks moeten de sloten worden geschoond en wat daaruit komt, wordt tijdelijk bij ons in de wei gedumpt. Hier kan het uitlekken voor het afgevoerd wordt. Nou dat vind Djarra super interesant! Dus tref ik hem zo aan:





Gelukkig komt hij naar me toe, want ik had niet echt zin om die prut in te gaan!

Centered Riding update voor instructeurs

Woensdag heb ik Djarra ingeladen om mee te gaan naar Rucphen voor een Centered Riding (CR) clinc. Als CR instructeur moet je om de 2 jaar updaten. Dat is 4 dagen lang met andere instructeurs les krijgen en les geven. Meestal worden de ochtenden besteed aan theorie en lichaamswerk. De middagen krijgen we zelf les en geven les. Dat les geven doen we met z’n tweeën en deze lessen worden uitvoerig besproken om te zien waar we kunnen verbeteren. Naar deze clinic heb ik eigenlijk de afgelopen weken toe gewerkt!

Vanwege de regenachtige zomer had ik voor Djarra een stal geregeld en ’s middags na en tussen de lessen kon hij lekker in de zon in de wei aangezien we dus prachtig nazomer weer hadden. En wat is het toch heerlijk om zo’n makkelijk paard te hebben. De reis van 1,5 uur gebruikt hij om bijna het hele hooi net leeg te eten. De nieuwe stal vind hij prima en als je hem in de wei zet gaat hij gelijk grazen en maakt zich nergens druk om. Wel zag ik op de eerste dag dat hij kennelijk de drinkbak op stal niet schoon genoeg vond dus vanaf toen heeft hij een emmer met water in zijn stal gekregen.

De eerste dag bleek dat ik naast mijn les op Djarra ook als “leerling” zou fungeren voor een instructeurs koppel. Dit is voor ons beide een grote uitdaging geweest aangezien Djarra pas sinds kort op zijn gemak is in een binnenbak. En moest hij dus twee keer per dag in een binnenbak rondlopen! Dus donderdags na mijn les, waar hij nog heel aarzelend liep, heb ik hem na één uurtje grazen in de wei weer opgezadeld. Nu is een les als “leerling” iets rustiger, vanwege meer uitleg en soms even overleggen tussen door. Hierdoor heeft hij ook de tweede les heel erg zijn best gedaan.

De tweede dag ben ik ’s morgens voor de clinic eerst naar Djarra gegaan. Hij zag er een beetje gespannen uit dus heb ik hem gepoetst en dan zie je hem tot rust komen. Als extraatje zijn we even gaan wandelen en wat grazen in de bermen en daardoor zat hij weer helmaal lekker in zijn vel toen ik hem terug bracht naar stal. Die ochtend hebben we met fysio ballen en minitrams leuke oefeningen gedaan. Deze keer moest ik eerst met Djarra als “leerling” fungeren en mede door het wat moeizame verloop van de les kwam Djarra niet echt lekker op gang en kon ik daar ook weinig aan veranderen. Na even lekker in de zon in de wei te hebben gestaan weer opgezadeld voor mijn eigen les. Dit voor de tweede keer opzadelen vindt hij totaal geen punt, wat al super fijn is. In de lessen van Nelleke Deen zit een fijne opbouw waardoor hij eerst in stap lekker kon ontspannen voor we met draf werk verder gingen. Hier ben ik meet verschillende vormen van lichtrijden en in verlichte zit rijden bezig geweest. Doordat mijn houding steeds beter werd ging ook Djarra steeds beter lopen: actiever met meer ontspanning in zijn boven lijn.

De laatste twee dagen heeft Djarra alleen met mijn in mijn eigen les hoeven lopen en de laatste les was de kers op de taart! We begonnen met heel kort afwenden tussen balken door in stap. Vervolgens deze zelfde korte wendingen in draf …. Nu kwam het erop aan echt vanuit je centrum de wending in te gaan met goede focus en voor bereiding. Alleen dan lukte het tussen de balken te blijven en met een echt rechte lijn door te rijden naar de overkant. Toen ik begon leek me dat in draf onmogelijk en moest ik in de wending echt terug naar stap. Maar stukje bij beetje ging het steeds beter en konden we uiteindelijk in draf strak afwenden! Ondertussen ook ter afwissing dwars over de balkjes gedraafd om er een leuk spelletje van te maken en dat werkte ook heel goed. Djarra ging steeds beter ronddraven en prachtig in balans. Toen mijn mede ruiter in galop ging heb ik die energie gebruikt om ook Djarra te laten aan galopperen. En hebben we met een prachtige handgalop rond gegaloppeerd!

Dit was de mooiste afsluiting van een zalig update. Alle oefeningen gericht op rijden vanuit je centrum, met een rustige ademhaling en in een mooie gebalanceerde houding wierpen duidelijke hun vruchten af. Waar Djarra de eerste dagen nog aarzelend in de draf was heeft hij de laatste dag echt met plezier rond gedraafd en zelf gegaloppeerd!

Samen op stap

Dit weekend zijn we lekker op stap geweest samen. Zaterdag ben ik nieuwe routes gaan verkennen bij ons in het bos. Langs de weg erheen en terug is Djarra nu zo goed als verkeersveilig al loop ik er wel naast. In het bos stap ik dan op en eigenlijk vond Djarra dat je dan wel meteen in draf weg kan. Dat vond ik niet dus gebeurt dat niet. Ook op de rest van de rit kwamen onze ideeën over tempo in de draf niet zo goed overeen. Hij vond dat het best harder kan en ik vindt dat hij eerst maar fatsoenlijk rustig moet gaan ronddraven zonder van elke woezel te moeten schrikken.

Al met al wel zalig gereden in een prachtig bos met nog bloeiende hei. En genoten van een paard dat kennelijk een zeer goede conditie blijkt te hebben.


Vandaag heb ik hem in de trailer mee genomen naar Garderen. Samen met een vriendin van stal en haar haflinger hebben we in de bossen bij Drie en Speuld rond gereden. Al was het na het noodweer van vannacht soms meer zwemmen, maar dat kunnen onze paarden ook allebei heel goed.

Lekker aan het werk

Ondertussen zijn we samen steeds lekkerder aan het werk. Vrijdag hebben we samen met een vriendin Leuden verkend. Een mooi route langs het Vallei kanaal. Bonus voor mij zijn de tunnel, de bruggen, het verkeer die mee komen met dit rondje. Djarra vond de bonus het grazen langs het kanaal. Wel belangrijk is hierbij de aanwezigheid en daarmee steun van een paard die alles geen probleem vindt en zo laat zien hoe het kan.

Zaterdag ben ik weer naar Den Treek geweest en dit keer een extra lusje erbij gepakt. Djarra vraag bij de afslag naar zo'n extra rondje altijd of ik het wel zeker weet .... maar gaat daarna opgewekt verder als ik inderdaad zeker weet dat ik nog wat verder wil. In stap is hij super braaf, maar als ik ga draven komt zijn energie naar boven. Hij vindt het tempo te laag en is super druk. Wel blijft hij goed te rijden, maar een rustige stabiele draf komt er pas als ik al op de terug weg ben.
Ook heb ik nu een andere route het bos weer uit genomen die goed bevalt.

Vandaag mocht hij aan de longe aan het werk. Voldoende energie, maar zijn buik en rug spieren kunnen nog wat extra werk gebruiken. Dus de komende week zullen hem wat harder aan het werk zetten ipv vrijblijvend relaxed rondrijden.

Een hele natte zomer ...

Dit levert hier een hele natte wei op. Op de rechterkant de wei waar ze in stonden en aan de linkerkant de wei waar ze strakts als het water gezakt is heen gaan. Maar nu even een paar dagen 's middags in de paddock.



Dan komt hij zo de wei uit:



Na een flinke poetsbeurt mag hij zich even uitleven in een van de buitenbakken:

Den Treek

Het heeft even geduurd voor ik met Djarra het bos hier kon gaan verkennen. Op de overgang van de Utrechtse Heuvelrug naar de Gelderse vallei ligt Landgoed Den Treek-Henschoten in de gemeenten Leusden, Maarn, Woudenberg en Zeist. Dit uitgestrekte Landgoed van bijna 2000 hectaren is in particulier bezit. Ik de benodigde penning & ruiterkaart aangevraagd. Ze werken ook hier tegenwoordig met route paaltjes met nummers, die ook op de bijbehorende kaart staan. Super makkelijk.

Om hier te komen moeten we een stuk langs de weg, stoplichten bij op- en afritten van de snelweg A28. Djarra vindt grote vrachtwagens en motoren die het gas opentrekken nog wel eng, maar we kunnen het samen netjes oplossen. Voor de veiligheid loop ik er wel naast tot ik in het bos ben, maar ik vertrek altijd lopend naast mijn paard. Zo kom ik ook altijd terug.

Ik heb een van de kleinste rondjes nu twee maal gereden, een keer linksom en een keer rechtsom. Djarra heeft er zin in en zijn kompas werkt weer optimaal en is ingesteld op de stal. Die kant op vindt hij altijd goed andere kanten kunnen ook wel als ik dan nodig vindt ;-).

Eindelijk thuis ...

Je zoekt altijd naar het beste voor je paard, maar of hij zich op een nieuwe locatie echt thuis gaat voelen is altijd maar afwachten.

In het begin als ik met Djarra ging wandelen "trok" hij richting Soest. Hij was heel fanatiek op weg en als ik weer richting stal ging vond hij dat wel ok, maar was duidelijk minder gemotiveerd.

Vandaag merkte ik een omslag. We ging wandelen en hij vond dat prima. Maar zodra ik weer terug draaide wou hij meteen aandraven en werd helemaal vrolijk! Vlak bij stal zag hij paarden waarmee hij in de kudde staat en hinnikte naar ze en wou snel naar ze toe.

Mijn conclusie is dat hij zich nu na 3 weken echt "thuis" voelt!

Luxe

Voor het eerst sinds ik Djarra heb sta ik op een stal waar een binnenbak aanwezig is. Een luxe die ook Djarra niet goed kent. Toen ik hem net had heb ik met hem op een nabij gelegen manege gelesd, in hun binnenbak. Dat vond hij toen eng .... hij bleef toen zeker 5 meter van de wand en de hoefslag af en pas na meerdere lessen ging hij over de hoefslag. Tussen door alleen bij clinic wel in binnenbakken gereden en pas afgelopen oktober 2010 vond hij het niet meer eng. Afgelopen mei bij de clinic van Wendy Murdoch ging het ook al heel aardig.

En nu kunnen we dus een aantal keren per week in de binnenbak aan de slag. Vandaag was ik samen met een vriendin die wat foto's gemaakt heeft.



Gezellig een vriendje erbij:



Beetje aan het werk:


Klaar!

Wat doe je als het de hele dag regent?

De hele dag regen en mijn lessen 's middags zijn bij hoge uitzondering gecanceld. Dus ik heb op eens een hele middag kado. Aangezien ik Djarra bijna dagelijks wel op een of andere manier aan het werk zet wou ik nu even gewoon lekker gaan wandelen.

Poetsen kon ik overslaan aangezien hij nat uit de wei kwam. Halster met lang touwtje en een kaartje van Den Treek en we konden op weg.

Het is ongeveer 30 min. flink door wandelen om bij het grote uitrijgebied te komen. Hiervoor moeten een aantal wegen met stop lichten overgestoken worden. Zo grappig in de giet regen met een spontaan compleet afgebogen paard dat braaf blijft wachten tot het groen is: klein signaal en hij draafd lichtvoetig en langzaam met me mee over, ik kan dan heel aktief blijven lopen.
==> De draf klinkt loupe zuiver, wat top is.
We hebben hier en daar stukjes gedraafd en dat doet hij zo super braaf aan een los touwtje. Alleen op de terugweg moet ik af en toe even met een touwtje voor wapperen als hij, lekker warm gedraaid, steeds een tikkie ruimer en vlotter gaat. En dat met zijn neus bijna over de grond, het ziet er echt super uit.

In het bos heb ik me beperkt tot een super klein rondje, want de zanderige/natte ruiterpaden waren knap zwaar om te wandelen. Djarra had heel erg graag in dat zand liggen rollen, maar dat mocht hij van mij niet. Alles bij elkaar 1 1/2 uur gewandeld. Dus hij stierf van de honger toen we terug kwamen ....

Aan de lange teugel

Neem een paard een hoofdstel een een stel teugels dat zo lang is dat naast/achter je paard kan lopen en je kan aan het werk aan de lange teugel!

Klinkt simpel, maar schijn bedriegt. Uiteindelijk wil je helemaal achter lopen, daar geef je comando's en vraag je aktie. Terwijl je enige constante contact via de lange teugels aan het bit dus zijn hoofd is. Alleen Djarra, die op heel veel plaatsen zo vreselijk buigzaam is, vouwt dan als een harmonica op allerlei plaatsen dubbel in plaats van gewoon recht vooruit te lopen! Dus de eerste jaren heb ik dit maar niet meer geprobeerd na een paar mislukte pogingen.
Vorig jaar zijn we dit toch weer gaan proberen en ben ik begonnen naast zijn schouder. Hiermee geef ik hem meer steun, zodat hij voorwaarts durft te lopen, en kan ik hem beter helpen in balans te lopen.

Vandaag liet hij zien hoe het ook kan!

Ik kon achter lopen naast zijn achterhand met een aktief voorwaarts paard. Hij begreep me als ik vroeg om rechtdoor te lopen met stelling en ging dan heel fijn nageven. Daarna heb ik zelfs schouder binnen gevraagd dat wou hij braaf doen, maar vond hij wel moeilijk zeker linksom. Daarna weer lekker rechtuit en voorwaards.

Ook kon ik van hand wisselen, terwijl ik dan achter hem langs stapte naar de andere kant. Geen geaarzel, gewoon lekker stabiel door lopen.

Als klap op de vuurpijl hebben we over het terrein gelopen langs enge dingen en in de springtuin rond de hindernissen! Hij was echt zo super hard zijn best aan het doen!!

Nieuwe start

In de groep is hij intussen volledig geïntegreerd. Hij had zich eerst wat afzijdig gehouden, dat doet hij altijd, en nu zie je hem steeds meer in de groep staan. En ik heb hem al met diverse kuddegenoten zien neuzen.

Ondertussen staan we al ruim 2 weken op de nieuwe stal en ben ik elke dag bij hem. De eerste week stond in het kader van acclimatiseren en de omgeving verkennen. Heel grappig is dat hij, vanaf dag 1 als ik het terrein af ga, "trekt" richting Soest. Hij heeft natuurlijk jaren lang in Soest gestaan en ik ben een keer met hem naar deze stal gereden dus op zich wel verklaarbaar. Maar het blijft toch heel opvallend hoe accuraat zijn richtingsgevoel is.

Ik ben hem toch ook rustig aan het werk gaan zetten. Eerste aandachtspunt was hem weer sterker maken in rug en buikspieren. Afwisselend aan de hand gewerkt, gelongeerd en gewandeld. En het resultaat is al merkbaar. Hij is losser in zijn lijf en loopt krachtiger als ik dat vraag. Hij is niet het type dat uitgebreid gaat lopen showen ..... Al met al ben ik heel tevreden hoe de verhuizing tot nog toe uitpakt.

Voor het eerst in de nieuwe groep!

Vorige zaterdag is Djarra op zijn nieuwe stal gearriveerd. Hier is hij samen met nog een nieuwkomer in de wei gezet naast de groep waar ze in zullen komen.
Vandaag was het zo ver. Aangezien Djarra in de "verse" stond is de hele groep nu naar die wei omgezet. Dus vanmorgen kwamen ze uit stal en mochten de "verse" wei in waar iedereen erg blij mee was, hun vorige weiland was ondertussen kaal gegeten. Dus toen daarna Djarra erbij kwam heeft eigenlijk niemand op gekeken en stond de hele groep meteen te eten. Er is geen onvertogen woord gesproken, geen geren met de groep en geen geregel.

NIEUW HOOFDSTUK

*
*
*
Er is een nieuw hoofdstuk aangebroken!


Een jaar geleden verhuisde Djarra naar Kootwijk om daar in een kudde van 15 paarden 24/7 buiten te zijn in de zomer en de winter. Aanleiding waren heftige longproblemen de winter ervoor. Nu een jaar later is Djarra fysiek helemaal gezond en mentaal is hij enorm gegroeid!
Dat jaar heb ik zo ongeveer helemaal gebruikt om van een zware rugblessure te herstellen. Gedurende die tijd heb ik niets tot weinig met Djarra gedaan. Ondertussen ben ook ik fysiek bijna helemaal hersteld!

Sinds vorig weekend staat Djarra weer bij me in de buurt, zodat ik elke dag bij hem kan zijn en met hem kan werken. 's nachts opstal en overdag weer in een groep buiten. Hierdoor kan ik een constante hoeveelheid voer garanderen wat zeker als we weer aan het werk gaan super belangrijk is. Hij is verhuisd naar pensionstal Klein Heiligenberg in Leusden.

Vanaf dag 1 heeft hij zich zo thuis gevoelt dat hij 's nacht in stal is gaan liggen slapen! Nu staat hij nog overdag naast de groep waar hij in gaat, maar donderdag gaat hij de groep in. Vanaf nu zullen er weer vaker verslagen komen van ons wel en wee!

*
*
*

Weer op clinic geweest – deel III (mei 2011)

Mijn persoonlijke ervaringen tijdens deze 3-daagse instructeurs clinic.

Voor onze 3-daagse instructeurs clinic was in het weekend een 2-daagse open clinic waar ik de zaterdag bij ben gaan kijken. We mochten ’s middag bij het rijden kijken als instructeurs. Het karakter van een open clinic is dat iedereen zich kan inschrijven om kennis te maken met Wendy Murdoch en The Mudoch Method. Aangezien het in eerste instantie hoofdzakelijk draait om de houding van de ruiter is het meedoen op een schoolpaard geen probleem, waar ook dankbaar gebruik van werd gemaakt. Een middag je kijken en luisteren is al een inspiratie bron op zich dus ik had meteen super veel zin in mijn clinic. Aangezien ik vanwege mijn hernia maar heel beperkt en voorzichtig gereden heb heb ik meteen maar een afspraak gemaakt om ’s maandags te beginnen met een privé les. Ook voor Djarra, omdat hij geen binnen bak gewend is wel een fijne opwarmer.

Dus toen we ’s maandags aankwamen heb ik Djarra op stal gezet, kon hij even aclimatiseren voor ik hem op ging zadelen. Voor alles had ik ruim de tijd wat heel fijn is. Nieuw terrein vind Djarra toch wel spannend. Dus na het opzadelen even rondgewandeld met hem en na 10 minuten voelde ik hem ontspannen. De binnen bak in waar we weer eerst even rond gelopen hebben. Kon hij de natte plekken van de beregening rustig bekijken, zonnevlekken doen hem tegenwoordig niets meer. Er op en bij Wendy door genomen wat ik wou. Nou 2 weken geleden kwam hij kreupel uit de wei, dit weekend draafde hij weer rad, maar even goed kijken of hij nu echt goed was. Als dat goed was graag werken aan mijn houding in draf. Waarop Wendy zegt nou draaf maar even rond dan kijken we hoe hij loopt. Nu draaf ik nooit na 5 minuten al aan, dus enig twijfel is er wel bij me. Maar we draven dus gewoon rond en hij voelt niet helemaal zuiver, maar verbeterd als we doordraven.  Eigenlijk is mijn dag dan al gemaakt! Bij de vorige clinic heeft Wendy hem aan de hand mee moeten nemen naar draf en in de draf om een draf te krijgen. Buiten geen punt, maar in een bak lukte dan nog steeds niet (4 jaar lang). En nu draafden we dus gewoon rond. Wel is hij nog enorm zoekende en hier kon ik hem goed in helpen en dan ging hij zelf mooi over zin rug heen lopen naar mijn hand toe. Hier zijn we verder mee bezig geweest.

Dinsdag, dag één van de clinic. Ik merk tijdens de ochtend als we op de matjes oefenen dat ik best wel last heb van mijn hernia. Als ik dan ’s middag weer stil zit bij de lessen voor me wordt dit niet beter. En als ik dan eindelijk zelf ga rijden maakt Wendy mijn beugels korter, wat nog meer spanning opleverde. Alles bij elkaar maakt dat ik zoveel spanning heb dat Djarra niet meer wil aandraven wat mijn frustratie nog groter maakt …. Het voelt of ik weer terug ben bij Af. Om niet alle drie de dagen te laten verpesten moet ik wat veranderen. Ten eerste haal ik ’s avonds een vette snelle hap bij de chinees: comfort food. ’s Avond ben ik zo uitgeput dat ik om 20.00 al voor de tv in slaap val en ga dus vroeg naar bed met extra paracetamol om goed te slapen en zo goed uitgerust de tweede dag in te kunnen gaan. Ook ’s morgens een extra paracetamol om beter te kunnen ontspannen en daarmee ook beter de interessante materie tot me te kunnen nemen. Het werkt en ik kan optimaal van de rest van de clinic genieten. Meest opvallende aspect is wel dat Djarra de tweede dag weer normaal kon rond draven en de derde dag echt heel goed aan het werk ging.

Voor mezelf heb een heel belangrijke ontdekking gedaan. ’s Ochtends deden we oefeningen op een matje. Je ligt op je rug en de vraag is “om je bekken iets naar voren kantelen”. Mijn interpretatie van die vraag is “kantel je bekken naar voren zonder iets anders te bewegen”. Gevolg is dat ik mijn best doe niets te bewegen en alleen mijn bekken te kantelen. Dat kost dus energie en inspanning, want als je hier geen aandacht aan besteedt en “alleen je bekken kantelt” zal hierdoor de wervelkolom bewegen en daarmee ook je hoofd bewegen. De aktie aan de onderkant van de wervelkolom heeft een gevolg voor alles wat daar verbonden is. In mijn geval blokkeerde ik dit proces wat dus spanning oplevert. Die ik niet herkende dus ik dacht dat ik ontspannen alleen mijn bekken kantelde, pas toen ik de beweging door liet gaan, door de rug naar mijn hoofd, merkte ik hoe fijn dat eigenlijk is.

Samengevat komt het neer op twee zaken:
- Ik interpreteer een opdracht anders dan dat de eigenlijke opdracht was (dit geldt voor veel zaken in mijn leven denk ik)
- Ik doe dingen waar ik me absoluut niet van bewust ben ;-). Een belangrijke stap in een leerproces zullen we maar zeggen.

Weer op clinic geweest – deel II (mei 2011)

Een clinic van Wendy Murdoch: ride like a natural

Wat houdt dat in:

Wendy maakt bij haar lessen gebruik van technieken die gebaseerd zijn op grondige biomechanische kennis van paard en ruiter, gecombineerd met de nieuwste wetenschappelijke inzichten rondom het motorisch leren.
Enkele jaren geleden heeft Wendy een groot aandeel geleverd in de opleiding van Centered Riding Instructors in Nederland. Tegenwoordig werkt ze onder haar eigen naam The Murdoch Method en komt ze regelmatig naar Nederland voor open clinics, thema clinics en instructor workshops.
Zoals Sally Swift, grondlegster van Centered Riding, aangeeft in het voorwoord van Wendy’s eerste boek, gaat Wendy ‘verder dan Centered Riding’.

Wat houdt een instructeurs clinic in:

Voor deze clinic is het absoluut noodzakelijk dat je al een goede basis hebt. Kennis van de anatomie van mens en paard en interesse in hoe mensen en paarden bewegen is absoluut noodzakelijk. Daarnaast gaat alles in het Engels dus ook daar moet je samen met de soms complexe materie wel mee uit de voeten kunnen.

We zoeken tijdens de clinic niet naar hoe iets moet, maar naar hoe mensen en dieren het doen. En als dat duidelijk is of er nog andere mogelijkheden zijn om iets te doen en wat dat oplevert. Zowel mensen en dieren zijn “gewoonte dieren”. Als je eenmaal iets op een manier doet zal dit niet snel veranderen en alle veranderingen zullen in eerste instantie vreemd en vaak ongemakkelijk aanvoelen. Door met een “open mind” de zaken te benaderen en te onderzoeken kunnen nieuwe mogelijkheden ontdekt worden.
Dit onderzoeken van bewegingsmogelijkheden kan op velen manieren.

In de clinic is de ochtend zonder paarden. De ontdekkingstocht begint al bij kijken naar mensen die gewoon op hun rug op een matje liggen: niemand ligt hetzelfde en de verschillen leren zien is al een eerste oefening. Als we allemaal dezelfde kleine simpele oefening krijgen blijkt later als we bij elkaar gaan kijken ook dit weer door iedereen anders te worden uitgevoerd. De vraag is dan weer wat is het verschil en hadden we dit verwacht (wetende hoe iemand er bij lag voor de oefening)?

Na de lunch wordt er in groepjes van 3 personen in de bak gereden. Wie niet rijdt zit in de bak en luistert en kijkt mee. Plakkertjes op gewrichten bij paarden maakt duidelijker hoe ze bewegen. Vaak laten plooien in shirts aardig zien hoe een ruiter beweegt. Kunnen we de invloed van de beweging van het paard terug zien in de ruiter? Want al rijden zijn er zo al drie zaken die elkaar beïnvloeden: paard, zadel en ruiter. De houding wordt vaak veranderd door “bodywork” van Wendy. Dan rij je in deze nieuwe houding rond en gaat voelen wat dit voor jou doet en wat dit met je paard doet. En als dit goed voelt moet je weer je “oude” houding opzoeken en daarmee rond rijden. Vervolgens is het de kunst om zelf te kunnen wisselen tussen beide houdingen, omdat je zeker in het beging vaak in je “oude” en daarmee vertrouwde houding zal terug komen. Dit moet jezelf kunnen veranderen naar je nieuwe houding die prettiger zat en een beter lopend paard opleverde. Dit laatste is belangrijk, daar doe je het allemaal voor.

Weer op clinic geweest – deel I (mei 2011)

Er was met Wendy Murdoch een clinic voor instructeurs georganiseerd waar ik samen met Djarra heen ben geweest.

Dus weer heerlijk op pad geweest met mijn vriendje. Ik ging voor het eerst met mijn nieuwe auto en eigen trailer en moet nog duidelijk wennen aan de grotere draaicirkel van deze auto. Maar Djarra vond een nieuw ruikende trailer geen punt en liep er zo op, wel even trillen van de spanning toen hij erin stond. Maar bij aankomst stond hij rustig hooi te eten, dat reizen met een trailer is geen punt bij hem.

Op de locatie aangekomen moest hij eerst even op stal. En pas na de afgesproken privé les zou ik tijd hebben om een paddockje te maken op het zand waar hij overdag in mocht staan. Jammer genoeg mocht daar niet gevoerd worden, dus de rest van de dagen heb ik hem tussen de middag even naar binnen gehaald om wat geweekte grasbrok en kuil te eten als ook wij lunchten. Dan kon hij voor en na mijn groepsles nog even buiten staan. Ik had de paddock aan de bosrand gemaakt, zodat hij schaduw had en niet in de doorloop stond. Wat later bleek stond hij daarmee naast een wei met merrie en veulen, die in zijn hoek vertoefden, en dan hield hij hun gezelschap. De eerste ochtend was ik wat laat en waren de rest al naar buiten: En dan is hij kwaad en ongeduldig. Daarna hadden we een aardig ritme afgestemd op de andere paarden en vanaf dag twee was Djarra weer een tevreden paard die niet meer opgetrokken buik uit zijn stal kwam. Hij gaat ook rustig ’s nachts op stal liggen slapen.

Maar goed ik had dus vóór de clinic een extra privé les gepland om er lekker in te komen. Met mijn hernia gaat het wel steeds beter, maar hierdoor rij ik niet veel en heel voorzichtig. Daarbij komt Djarra nooit in een binnenbak dus is het ook voor hem even wennen en dat kon mooi op deze manier. De les was een groot succes en liet zien dat we sinds de vorige clinic enorm vooruit waren gegaan. Waar Djarra vorige keer nog door Wendy aan de hand was meegenomen naar draven om zo te leren dat je ontspannen kan draven in een bak. Nu konden we gewoon lekker ronddraven en ging hij alleen een keer, voor een natte plek van de beregening, op de handrem; dat had zomaar drijfzand kunnen zijn tenslotte. Hierdoor kon ik ook echt gaan rijden en hem begeleiden naar een mooi ontspannen houding waarbij hij lekker over zijn rug ging lopen.

De eerste echte clinic dag was echter drama: Djarra kon weer niet draven …. Ik had last van mijn hernia en door de pijn ging ik verkrampen en dan draaft Djarra dus niet meer. De dagen hierna heb ik met een extra paracetamol heerlijk ontspannen kunnen rijden. Zeker als ik ook nog extra let op het open van mijn heupen en het ontspannen = langer maken van mijn onderrug merk ik dat meteen in de manier van lopen van Djarra. Daarnaast heeft Wendy mijn beugelriemen korter gemaakt, wat vreselijk voelt: maar een stabieler, dus rustiger been oplevert en meer balans voor mij. Ook moest ik mijn hakken optrekken: het voelde alsof ik op mijn tenen stond, maar in de spiegel zag ik dat mijn voetzool nu horizontaal was ….. meer hoeken in je gewrichten = meer beweging = zachter rijden.

Na afloop van de laatste dag moet alles dan opgeruimd. Met Djarra aan een lang touw kan ik dan de paddock afbreken en hij scharrelt achter me aan als ik het touw oprol. Na hem nog even op stal gezet te hebben alles mijn auto in geschoven voor ik ook hem in de trailer zet en we weer terug naar huis kunnen. Thuis gaat hij (met mij) in gestrekte draf het bospad af naar de wei. Even vriendjes begroeten en eindelijk weer grazen! Nu staat er door de droogte niet veel meer dus er is een baal kuil neer gezet wat helemaal super is.

Trailer terug parkeren ging nog niet in een keer en als er dan heren zich aanbieden om te helpen vindt ik dat best. Het was ondertussen 20.00 uur en ik had nog niet gegeten en was best wel moe. Thuis toch maar eerst de 10 klapstoelen uitgeladen voor ik eindelijk een pizza de oven in schoof om 21.30, maar die smaakt dan ook wel heel erg lekker.

Lente: het gras op!

Afgelopen week was het zover. De winter wei werd verruild voor de zomer wei en dat betekend 24/7 in het gras. Ik had om dit goed te laten verlopen al dagenlang elke dag met Djarra in de bermen gestaan, zodat hij kon grazen. En in het voorjaar kan je hem gewoon daar groter plezier mee doen. Hij wordt hier altijd al helemaal blij van.
Deze wei ligt weer in de bossen, net als de wei waar hij de winter heeft door gebracht.

Vandaag lagen ze lekker in het zonnetje te slapen toen ik hem kwam halen:

(slechte kwaliteit, maar ja, hier smelt mijn hart wel van)





Lief he:






En als ik hem na het werk terug breng altijd hetzelfde ritueel: rollen in het zand!



Dag Linda!


(buikspier training gehad ... )

Foto shoot

Geheel onverwacht kon ik Djarra laten fotograveren door Reindert Jansen. Dus 's morgens in het zweet gereden met zijn wintervacht en daarna zonder deken lekker laten rollen en van de zon genieten. Of te wel eigenlijk zag hij er niet uit...

Hier staat alles


Een kleine slectie:

Djarra naar de ruinen groep

Ondertussen al weer ruim een week geleden is Djarra verhuisd naar de ruinengroep. Zo'n zeven paarden waarvan er zeker 's winters 4 's nachts op stal staan. De reden hiervoor is dat Djarra vorig jaar toch tweemaal zwaar geblesseerd is vanwegen merrie troubles en ik mijn paard toch liever heel hou.

Deze groep is echt een wereld van verschil met de 24/7 gemengde buiten groep van 15 paarden op een enorme wei. Hier wordt meer gespeeld en Djarra speelt prima mee. Dat hij in de afgelopen maanden zelf enorm gegroeid is in persoonlijkheid liet hij meteen zien toen ik hem voor het eerst de nieuwe groep in schoof. Hij stond tussen twee paarden in allemaal neuzen en hij vond dat niet eng; vorig jaar was hij ertussen uit geschoven.

De sporen van het spelen waren op zijn winterdeken te zien dus die hebben we meteen maar omgewisseld met een enkele regendeken. Tenslotte begint het voorjaar zich voorzichtig aan te dienen en vriest het niet meer 10 graden onder nul.

Toch nog even winter ...

In het bos ligt nog sneeuw. Op het pad zijn wat edelherten voorbijgekomen en de paarden zijn nog met hun ontbijt in de mist bezig. Ook maar even wat close-ups van mijn kanjer toegevoegd.

In afwachting van het voorjaar

Na alle winterse foto's ook maar eentje van een paar weken geleden toen we zowaar weer hadden dat het wel voorjaar leek.

Eindelijk weer aan het paardrijden...

Vanwege mijn eind juli opgelopen hernia heb ik al heel, heel erg lang niet echt paard gereden. Mijn herstel is langzaam, erg langzaam en ik ben er nog steeds niet.

Maar één van de dingen die ik wel weer doe is paardrijden. Opstappen is het grootste probleem, maar rijden gaat prima. Standaard als ik heb paardgereden heb ik minder pijnstilling nodig!

Djarra neemt me mee en zorgt echt super voor me. De tijd dat ik met rollator snelheid voortbewoog, liep/schuifelde hij net zo langzaam met me mee. En nu met rijden is hij echt zo super stabiel, niet meer schrikken en wegduiken, gewoon kijken en doorlopen.

Ik gebruik zijn stap om mijn onderrug te laten ontspannen. In stap wordt mijn linker en rechterheup afwisseld in een 3D beweging zachtjes los gewerkt.
In de draf, uiteraard lichtrijden, moet ik mijn heup openen en sluiten. En mijn core spieren moeten me stabiliseren, dus prima training.
Met galop ben ik nog heel voorzichtig. Een handgalopje die ik kan uitzitten of als het vlotter gaat dan ga ik in de verlichte zit, maar niet te lang.

*** Maar wat is dat weer genieten zeg. Gister heb ik met een voorjaars zonnetje over de hei gedwaald! ***

Sneeuw --> IJs

Het prachtige sneeuwlandschap is er niet meer. Alle sneeuw is vorig weekend weg gedooid, maar het water kon niet weg en is weer op gevroren. Daarna zijn dagen met heel veel regen en temperaturen rond het vriespunt gekomen ... Resultaat is een wei de één ijs-vlakte is waar water opstaat: spek glad dus, de paarden scharrelen heel erg voorzichtig rond.
Hopelijk dooit alles dit weekend weg. Zal morgen eens kijken wat we kunnen doen.

Dinsdag vóór alle regen op DROOG ijs:


Vrijdag na de regen:



En dan te bedenken dat hier in Soest bijna alles weg is en de weilanden zijn groen.