Na vorig weekend liet Djarra al opmerkelijke verbetering zien. Afgelopen donderdag is hij nogmaals door Annette de Vogel behandeld, waarna 3 dagen rust zijn voorgeschreven. Dat vindt ik moeilijk en als compromis hebben we zondag een stukje gewandeld en we hebben niet gedraafd echt alleen gewandeld. Hij was super kijkerig en schrikkerig, waarschijnlijk door het lage drukgebied met regen en onweer. Na de wandeling was hij eens stuk relaxeter.
Maandag wou ik dus weer gaan rijden. Overdag kwamen er steeds buien met veel wind over dus gewacht tot de avond, dan zou de wind gaan liggen. Die was gaan liggen maar ik heb stortbuien aan regen over me heen gekregen.
Best wel even spannend. Een nat en koud paard opzadelen met een iets te korte singel en een verleden van singeldwang en bokken. Dus lekker gepoetst en zijn rug gemasseerd. Tijd genomen bij het opzadelen en weg stappen en alles is zonder problemen verlopen. De eerste 20 minuten ernaast gelopen, is toch langs de weg, en meteen maar door nat geregend. Djarra kan tegenwoordig prachtig afbuigen met een mooie gewelfde hals zag er super uit. In het bos opgestapt en geen probleem gehad. Eigenlijk stapte hij best lekker weg. Aangezien het toen zo nodig nog harder ging regenen toch maar gelijk gaan draven. En hij liep dus meteen helemaal goed! Dat was voor het eest sinds 9 weken.
We hebben dus iets langere stukken gedraafd met nog veel langere stukken stap er tussen. Je merk in het begin dat een hellinkje in draf moeilijk gaat, maar hij slaat zich er dapper doorheen en dan ga ik even later stappen om hem bij te laten komen. Maar als ik later op een mooi horizontaal recht pad met goede bodem draaf heb ik een heel krachtig paard onder me dat het liefst harder wil. Dit doen we niet om te voorkomen dat hij bij een snelle beweging (verstappen/schrikken) zich zelf blesseert. Op de terugweg merk je ook dat het nog veel inspanning kost en dan wordt hij moe. De coördinatie is soms even wat minder bijvoorbeeld. Zolang ik erop zit moet hij aktief (met zijn buikspieren aan het werk) blijven. Ik stap er bij de stoplichten weer af en dan kan hij 15 minuten uitstappen met mij er naast. Dan stap hij dus echt super goed door en helemaal los door zijn lijf.
Gezien het zeer slechte weer mocht hij met zijn vermoeide spieren op stal blijven ’s nachts.
We hebben dus zalig gereden en de revalidatie ga ik nu trainen noemen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten