2014 trainingsweekend Eckmuhle

Afgelopen weekend naar Eckmuhle (D) geweest met Djarra. Dit zou rechtstreeks 330 km zijn wat ik ver vindt om in mijn eentje met Djarra te rijden. Nu kon ik mee liften met Nils die in Kinrooi (B) woont wat een super fijne oplossing was. Dus eerst vrijdag in ruim 2 uur naar Belgie met Djarra. Tijdens het overhuizen en organiseren van onze kampeer en rij spullen in één auto heeft hij in een heerlijke grote weide gestaan en een slobber gehad voor extra vocht opname. Daarna in 3.5 uur door gereden naar Eckmuhle.

Als twee vreemde paarden dan meteen prima met elkaar overweg kunnen en samen in de trailer van elkaars hooinet peuzelen ben ik al blij! Als Nils het laatste stuk onverharde weg in de 1ste versnelling omlaag het dal in rijd over een weg waar je geen tegenligger kan passeren ben ik ook blij dat ik niet zelf achter het stuur zit.

Eckmuhle is een prachtige locatie diep in een dal, riviertje achter de grasstrook met grote bomen waar we de paddock voor de paarden maken. grasveld ernaast voor de tenten, caravan en "slaap" bus. Onze gastheer en vrouw verzorgde prima maaltijden en een douche is ook fijn. Het is ook de locatie van een TREC wedstrijd. Zo waren alle deelnemers en paarden ook TREC mensen en die houden van op kaart je weg zoeken in moeilijk terrein.

Beide dagen flinke ritten gemaakt van rond 20 km. Georganiseerd door Ingrid Helmes, wat uitdagende routes opleverde. Voor de kenners er was een T4 waardig pad bij, dat Djarra ook super netjes "overwonnen" heeft. De uitdaging zat hem in de combinatie van flink klimmen en dalen over paden met stenen, keien, takken en boomwortels. Het zijn ook niet stukjes van 100 meter, maar er zat een pad van een kilometer lang pittig klimmen bij.

Neem een mooi breed pad dat rustig omhoog gaat, prachtig en sla dan rechtsaf de berg op ... Djarra had even geen idee hoe hij dat moest doen en hij is best wel klim werk gewend. Optie met twee achterbenen afzetten en omhoog spingen vond ik niet goed. Met hoofd hoog je aan met je voorbenen omhoog heisen vond ik ook niet goed. Stil gaan staan, omdat hij het even echt niet wist is op zo'n steile helling met boomwortels ook niet fijn en dat mocht dus ook niet. En die TREC paarden voor hem klommen rustig door .... Hij heeft geleerd dat je wel vanuit achter moet klimmen, maar in STAP en als je dan je buikspieren gebruikt en je hoofd laag houd gaat het eigenlijk best wel. Bovenaan zijn bij alle paarden de bil spieren drijfnat - goed gewerkt allemaal.

Later waren we weer over een mooi pad langs de helling wand aan het rijden toen wel via een haarspeld bocht een kleiner dicht begroeid pad omlaag in doken. Het gras tot aan de buiken met daaronder stenen en takken. Na 300 meter staan we stil. Het water heeft bedacht dat dit pad handig is en het wordt erg drassig, modderig, moerassig. Het stoerste paard vond dit geen probleem en heeft het voortouw genomen. Djarra ziet drassige grond nooit zo zitten en heeft ernstig zijn bedenkingen. Maar zonder problemen, super alert en op mijn benen nog steeds netjes te sturen stapt hij dapper het water in. Stampt over de stenen en takken best wel steil omlaag de helling af achter de anderen aan. Hij is een grote bundel spieren en totaal gefocust, waardoor als we onderaan weer op een horizontaal breed pad uit komen hij nog 100 meter met zijn buik opgetrokken en helemaal in de krul door loopt voor hij stapje voor stapje ontspant. Maar stoer dat hij zich daarna vindt!

Nog een spannende afdaling was om een burgt  heen. Voor de ophaal brug konden we omlaag .... zo steil en smal en glad dat als je er te voet af ging je zijwaard en stapje voor stapje moest lopen en dan  nog stukjes door gleed. Daarbij heb ik dan Djarra aan de teugel die met zijn vier ijzers ook stap je voor stapje moet gaan. Hij beheerst deze techniek nog niet goed en maakt soms een te grote stap achter, waardoor hij zijn balans dan verliest en dan moeten we even stil staan. Gelukkig luister hij perfect en dan doen we weer stap je voor stapje tot we beneden zijn bij de anderen. Pfffff, wat is hij toch enorm knap. Als we allemaal beneden zijn kunnen we weer opstappen om verder te gaan.

Djarra is deze dagen steeds stoerder geworden en is super fit. De thuis reis heb ik op zondag met een over nachting in Belgie gedaan. Voor donker en het noodweer losbarste stond hij met deken op lekker in de wei en hadden wij de spullen nog droog weer kunnen overhuizen. 's maandag morgen vindt ik een blije Djarra met vol gevreten buik en strakke benen. De rit ook weer met een hoosbui naar huis, slecht 2 uur, is dan peanuts. Hij wou zo snel mogelijk bij zijn vrieden de wei in.

De foto's zijn mooi, maar konden alleen genomen worden als we relaxed aan het stappen waren en niet met het spectaculaire klauterwerk bezig waren, maar dat zullen jullie nu we begrijpen ;-)