Zachter en zachter

De laatste tijd is Djarra zo zacht als we samen in de bak rijden. Het begint er eigenlijk al mee dat hij zelf, als ik hem van stal haal, naar de bak loopt in plaats van het terrein af voor een buitenrit.
Dus voor de bak naast de verhoging parkeren om op te stappen is heel vanzelf sprekend volgens hem.

In de bak is hij totaal relaxed. Hij is altijd een diesel geweest die rustig op gang moet komen. Ik neem er de tijd voor en hem volg zijn opstart tempo. Ik nodig hem heel zachtjes uit tot wat meer. Soms begin ik met wat meer stap lengte, soms begin ik met wat meer stelling en buiging, soms begin ik met wat lateraal werk en soms begin ik met wat meer balans op achter.

Je leest het goed er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Djarra is degene me mee neemt.

Als we dan zo rustig opstarten voel ik al hoe zacht hij in mijn handen is. Zijn achterbeen zet krachtiger af en er komt steeds meer energie onder me. Twee stapjes achteruit en hij laat zijn rug nog meer los en zakt dieper in mijn hand.

Zijn "oude" verstarring  komt even langs als ik wil aandraven, maar vloeit ook zo weer af. Hij doet zo zijn best. Gaat lekker sjouwen en is super wendbaar en totaal in balans.

Dus als ik zo met hem aan het rijden ben, 's avonds in mistig lamplicht en een volle maan, ben ik helemaal gelukkig.