In de herfst komt alles in beweging en met de kou merk ik dit ook bij Djarra. Afgelopen weekend was hij bij een buitenritje best wel strak gespannen en van alles was echt dood eng. Strak lijf en schakelen tussen best wel hard willen en vol de handrem aantrekken, dus het was niet echt een lekker ontspannen ritje.
Vervolgens twee dagen met veel kou, wind en regen. Ook al heeft hij een goede deken en komt hij warm op stal toch heeft dit effect op zijn lijf. Maandag had ik nog tijd om hem even wat los beweging te geven, dinsdag niet.Vandaag, woensdag, heb ik vrij. Nog veel belangrijker is dat het droog is, geen wind en een fractie hogere temperaturen. 's Morgens heb ik Djarra meegenomen naar het bos. Wat ik al verwacht had klopte, hij moest echt op gang komen. Het heeft een uur geduurd, waarin hij al wel heel fijn los en groot rond stapte, voor hij serieus wou draven. Aangezien ik hem goed ken heb ik hem de tijd gegeven. Verder had ik toch de hele dag voor mezelf en ook ik moest hoog nodig ontstressen dus dat gaat goed samen.
Hij had zo zijn bedenkingen toen ik niet het aller kleinste rondje pakte, maar meer als wat inhouden en echt heel duidelijk omkijken is dat niet. Het bos is echt prachtig dus het was genieten zo stappend door het bos. Achter het Baarnse bos bad zijn we dan toch gaan draven. Hier voelde ik de spanning die ik afgelopen weekend ook had gevoeld. Mijn missie was vandaag heel rustig rond draven en stappen. Toen de diesel eenmaal op gang gekomen was en we richting huis gingen, hebben we wel een discussie over het tempo gehad. Dat betekend 30 meter consequent tempo laag houden ongeacht wat hij daarvan vindt en dan is het goed. "Goed" betekend dat hij wel harder wil, maar zich schikt in mijn tempo ;-)Laatste stukken gestapt en het zand is nu het nat is best wel zwaar. Maar het is gelukt om met een bijna droog paard thuis te komen. Extra hapje en de wei in bij zijn vrienden. De herfst levert wel hele mooie foto's op:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten