Bosritje progressief

Herfstbos

Vandaag zijn we buiten gaan rijden. Maar hebben het een beetje anders aangepakt. Tot nu toe heb ik steeds aan rust en ontspanning moeten werken om hem vertrouwen te geven. Nu is hij héél braaf en héél rustig geworden. Durft met mij alleen naar buiten. Durft in de bak nu ook te draven zelfs gister avond over balkjes heen gedraafd.

Beloningsritje.
Dus ik wilde hem een plezier doen en dat is gelukt. Al vrij snel in het bos ben ik gaan galopperen. Je voelde hem denken: nu al? En die modder dan? En die plassen, daar kan ik toch niet door heen in galop? Dus ben ik hem positief krachtig voorwaard gaan rijden, maar even draf mocht bij plassen. Hij springt zelf zodra zijn voor voeten op het drogen staat meteen van achter stuwend in galop, heerlijk. Hij kreeg er steeds meer lol in. Sprong enthousiast na elk op onthoud zelf meteen weer in galop. Dus toch maar even draf ingelast om wat discipline te behouden.

De terugweg.
Na een stukje stappen, dan kan hij echt lanterfanteren, weer aangedraafd. En vol van zin en loop lust zijn we zo naar huis gedraafd.bij de stoplichten een ijzeren hek opendoen terwijl ik er nog opzit? Geen probleem en op de heenweg had ik hem ook al open gekregen. Lekker laatste stuk straat gestapt . Van zo’n pittig ritje gaat hij met zijn wintervacht in aanleg dus echt niet zweten. Alleen wat onder het zadel, meer niet. Thuis mocht hij de wei weer in naar zijn vriendjes. Het heet weide, maar begint een aardige modderboel te worden en maar weinig gras. Dus wordt er flink gespeeld en gerotzooid onderling. Hij komt nu steeds met beten en schaafwonden uit de wei.

Dit alles geïnspireerd door een boek over samengesteld rijden en eventing.