Voor we samen vertrokken

Ons vertrekpunt: 29-04-2006
Als ons vertrekpunt zie ik de aankoopdag van Djarra: 29-04-2006. Ik kende hem daarvoor al en werkt al een paar maanden met hem. Maar we zijn pas echt samen vertrokken op onze gezamenlijke reis door het leven toen ik volledig voor hem koos en hem kocht.

De eerste keer dat ik hem zag was precies een jaar daarvoor, 2005, toen ik met kennissen mee ging die een paard zochten. Shakaan Al Jarra leek hun wel wat. Toen 6 jarige arabier die al in de endurance gelopen had, drie maal een klasse I, dus je zou met hem in klasse II mogen starten. Dat was ook het doel waarvoor ze een paard zochten.

Het eerste wat mij toen opviel was dat hij bij het poetsen en opzadelen tussen twee touwen vast stond en opzadelen zeker geen pretje vond. De gene die hem verkocht reed niet meer op hem omdat ze in verwachting was en niet het risico van eraf vallen wou lopen.

Het tweede wat me toen opviel was toen mijn kennis geholpen werd bij het opstappen dat de eigenaresse ook nog zeker 10 meter, Djarra vasthoudend, mee liep. Het zelfde gebeurde toen ik erop stapte, weer zeker 10 meter mee lopen voor het paard los gelaten werd.
Ik heb toen wat op de natte renbaan om het terrein gereden met Djarra en was meteen verkocht. Hij moest nog veel leren, maar was bereidwillig. Ik kreeg het gevoel dat het een endurance topper zou kunnen worden die ooit 160 km zou uitlopen. Uiteraard een positief koopadvies gegeven.

Hoe het fout ging.
Deze kennis kan niet zo goed rijden en het klikte ook niet tussen hun beide. Nadat Djarra niet alleen hem, maar ook zijn bijrijdster eraf gebokt had is hij met hem gestopt te rijden. Djarra stond in de wei, maar er werd niets mee gedaan. Dat najaar ben ik erbij geweest om een inschatting te maken wat er precies aan de hand was. Ik heb toen twee dagen achter elkaar gewerkt met hem ook gereden in de bak. Conclusie, hij heeft problemen en gaat vanuit angst en stressen bokken. Maar hij is niet bezig met de ruiter eraf te bokken, hij is niet gemeen. Helaas is er verder toen niets meer met hem gedaan.

Begin 2006 ik ga met hem aan de slag.
Aangezien hij waarschijnlijk verkocht zou worden leek het me voor iedereen prettiger als er weer wat met Djarra gedaan zou worden. Een paard dat niet meer bereden kan worden verkoopt slecht. Helaas bleek hij in de winter in zijn gedrag nog meer verslechterd. Hij raakte in de stres als er al een singel of zadel in beeld kwam. Eenmaal opgezadeld raakte hij al in de stress als je de teugels oppakte alsof je op ging stappen. Opstappen lukte ook aanvankelijk niet meer. Ik heb 2 maanden met hem gewerkt voor ik er op kon. En dan stapten we terwijl iemand hem aan een lijntje vast hield twee rondjes en dan was het genoeg.

Wat was het probleem?
Hij raakte snel in de stress en ging dan als een bronco staan bokken op de plaats, vier benen tegelijk. Hij was dan redelijk van de wereld en volledig in zich zelf gekeerd. Ik ben gaan werken aan vertrouwen en rust. Steeds weer zorgen niet over de stress grens heen te gaan. En mocht het mis gaan dan bleef ik zijn naam roepen met een hand omhoog om te stoppen. En als hij bleef staan wreef ik hem geruststellend over zijn voorhoofd. Alles moest langzaam. De tijd nemen om dingen te laten bezinken. Als we iets spannends gedaan hadden merkte ik dat hij 3 tot 4 dagen nodig had om dit te verwerken.

Het besluit genomen!
In maart moest er een beluit genomen worden. Met dit alles gaande heb ik het besluit genomen met hem in zee te gaan. Voor mij was Djarra in de kern een cool paard dat slechts vreselijk van het pad af was. En ik voelde dat ik hem kon helpen. Al had ik geen idee hoe veel meer tijd alles nodig zou hebben om een solide basis van vetrouwen en eigenwaarde bij hem aan te leggen. Ik heb hem door een natuurgeneeskundige laten keuren voor de aankoop. Iemand waar ik veel waarde aan hecht. Op basis van haar bevindingen zou ze eigenlijk een negatief aankoop advies willen geven. Het feit dat er al verbeteringen geboekt waren en ik er volledig in geloofde heeft haar toch een positief advies doen geven.

29-04-2006: Djarra is nu echt helemaal van mij!