Endurance Banholt met Mendoza's Moreno

Dit seizoen rij ik ook Mendoza's Moreno van Esther Groen. Hieronder het verslag van onze tweede wedstrijd, 61 km in Banholt(L).

Gister de wedstrijd Dutch Mountains Endurance in Banholt gereden. Laat ik beginnen met de belangrijkste zaken. De wedstrijd is super georganiseerd! De route is perfect aangegeven met overal vrijwilligers, oversteek hulpen en verkeersregelaars waar nodig!
Zet dat neer in een prachtig stukje Nederland en de wedstrijd is bij voorbaat al een succes.

Maar ja, je heb ook nog een paard, en jezelf die wel goed rond moeten komen.

Ik reed Moreno van Esther Groen, een super paard met gebruiks aanwijzing. Ik had hem in KootWijkerBroek ook gestart, maar zoals Esther al voorspeld had dan zit hij nog niet in de wedstrijd modus. Nu dus wel ;-)
Doelstelling was hem leren eerder te relaxen in een wedstrijd, zodat hij beter voor zich zelf kan gaan zorgen.

Bij de start gezorgd dat ik niet in een hard rijdende kop groep terecht zou komen wat gelukt is. Na de start wordt hij super fanatiek alleen in die heftigheid maakt de dombo korte pasjes en dan ga je niet hard … en galopperen heb ik stelselmatig ontmoedigd. Dus wat hij ook met zijn benen uitvoerde hij mocht niet tempo maken, tenzij hij draafde en een beetje normaal liep. Nou dat is kennelijk dan zo ingewikkeld dat ik bij het eerste groompunt een redelijk opgefokt paard had met het schuim op zijn hals. Daarna kwam een lus van 10 km waar we boven in door een dorpje kwamen. Hier is het me geluk om hem lekker te laten stappen en even op adem te komen. Daarna ging het een stuk beter en heb ik van het prachtig landschap, we kwamen daar langs de mergel wanden en grotten kunnen genieten. Toen we weer bij het groompunt langskwamen had ik een “normaal” paard dat zelfs niet echt bezweet was.

De rest van de eerste ronde had ik groten deels een aanspreekbaar paard soms weer even wat druk, maar dat kon ik dan vrij snel weer ombuigen naar gewoon lekker lopen. Dat het terrein zo af en toe de aandacht van je paard vraagt helpt dan ook. Maar wat is het genieten op een paard dat uitsteken weet hoe hij hellingen, afdalingen, stenen, asfalt en beekjes moet nemen en dit ook nog allemaal met gemak doet! (Djarra heeft nog veel te leren …)
Lekker vlot op de vet-gate afgereden en eigenlijk konden we meteen aanbieden dus dat hebben we ook gedaan. Hij heeft hier wat gedronken ook wat gegeten, maar dat kan echt beter. Hij pakt goed zijn rust.

Tweede rondje begon hij wat aarzelend. Hieraan merk je dat ik wezenlijk anders rij dan Esther. Dus af en toe weet Moreno niet precies wat ik nu bedoel. Ik had het hele eerste rondje gereden met de instellen: rustig maar gewoon lekker genieten dan komen we er wel. Maar als hij lekker gaat lopen genieten vergeet hij een beetje dat hij nog wel in eens wedstrijd zit. Hij gaat dan rommelig lopen. Dus ik heb hem uitgelegd dat hij wel allert en gecoördineerd moet dan lopen, terwijl hij ontspannen rondloopt. Zodra we de splitsing van de bekende route hadden gehad en een nieuw pad op gingen is ook dat kwartje gevallen. En dan heb je dus echt een top paard onder je. Ik kon in galop tussen de bomen doorslingeren (degenen die er gereden hebben weten wel welk stukje ik bedoel) en hoefde maar de denken en te kijken wat of waarheen ik wou en hij volgde. Hij had uitvonden op wat voor afstanden voor asfalt weten ik gas terug nam en deed dit nu zelf, netjes op zijn achterhand. Ook durfde ik nu stukken te galopperen, eerst rondje niet gedaan op al die harde wegen. Dat vond hij ook een heel goed idee en daar werd hij helemaal vrolijk van.
Laatste afslag naar de finish, neem ik na even twijfelen de eerste (klasse I), maar kijk even wat de ruiters achter me doen. Dit is Onno die me terug roept. Dus terug gegaloppeerd en achter hen aan. Onno vond het goed dat ik passeerde, lief he, en zo kon Moreno met zijn oren er op en vol genietend (ik ook) in galop over de finish komen. Hem lekker verzorgt en op na de nakeuring, waar hij zich nog wel druk maakt, met een mooi A komt hij er door.
Daarna is hij gaan slapen. Dan wordt je dus toch bezorgt was dit toch te veel, het parcours was pittig te vergelijken met een klasse III in Nederland. Later voorzichtig naar huis gereden.
En wat komt er dan van de trailer af? En zeer alert paard dan loopt drammen. Met grote passen de bak in draaft om meteen te gaan rollen. Praatjes heeft en naar zijn meisje wil. En hij heeft honger en wil eten! Kijk dat is dan wel fijn. Toch weer gerust gesteld.

Esther bedankt voor het mogen rijden van zo’n ervaren paard en bedankt voor je vakkundige groomen!