Zuid Limburg 1,2 en 3 augustus 2008

Nu de training weer is opgepakt is het zoeken naar wat hij aankan.

We hadden een gezellig weekend in Zuid Limburg gepland staan met een stel andere endurance ruiters. Samen rijden, leerzame clinis en lekker eten, drinken en kletsen.
Hier zijn geen ruiterpaden. De ondergrond is hard en stenig en door de regen waren de stenen allemaal omhoog gekomen. Het advies om je paard rondom te laten beslaan was terecht en dat had ik dus ook gedaan, Djarra stond rondom op ijzers. Vrijdag waren we er al voor de middag dus tijd genoeg om met een klein ploegje ’s middags al een kort ritje te maken. Dit was een heerlijk voorproefje op de zaterdag. En een mooie kans om te bekijken hoe Djarra op ijzers loopt. Nou hij loopt er zo mee weg en de stenige ondergrond is geen probleem. Dit rustige korte ritje ging perfect.

Zaterdag’s ging ik mee met een groep die niet zo ver (max. 20 km.) zou gaan en met een rustig karakter zouden rond rijden. Met als must 2x maar door de rivier de Gulp waden!
Nu was dit de eerste groepsrit voor Djarra sinds zijn blessure 2 maanden geleden. En de groep was wat groot, waardoor het tempo achterin hoger lag. Toen we na een stukje stappen aandraafde had Djarra even moeite om mee te komen waardoor een gat viel. Van mij mocht hij niet galopperen en toen brak bij hem even de stess uit en schoot hij in een bronco bok. Gelukkig stopte mijn voorganger en kon Djarra even ademhalen en samen met de ander iets rustiger door draven. De hele rit bleef het tempo naar mijn gevoel iets te hoog voor ons, maar hij gedroeg zich verder prima. Nou ja, in een super verzamelde galop steil omhoog klauwen als we wat achter kwamen.
Dan de Gulp. Ik ben met Djarra nog nooit het water in geweest en ik wist ook niet wat hij voor ervaring daar wel of niet mee had. Na wat aarzelen sprong hij erin om meteen door te springen ware het niet dat er een klein dammetje van stenen was, dus vol in de ankers. Goed kijken, erover heen stappen, en stil staan bij de rest. Toen we daar zo pootje badend stil stonden vond hij dat hij dan ook wel kon gaan staan drinken. Na deze kleine pauze er weer uit gegaan zonder veel poespas.

Al met al zo’n 2 uur gereden, 18 km afgelegd. En dit was voor Djarra best een pittige rit. Perfect dus dat we ’s avonds een clinic hadden met een dierenarts die alle paarden bekeek en ons leerde een paard goed voor te brengen voor de veterinaire keuringen op de endurance wedstrijden. Djarra reageerd sterk op het palperen van de spieren in de bovenlijn en zijn achterhand. Maar dit is puur een kwestie van een gevoelig paard, er waren geen spier problemen of pijn plekken. Ook liet hij zien dat Djarra heel mobiel in zijn rug is! Conclusie alle rug problemen zijn verleden tijd en hij is volkomen genezen verklaard door mij.

En volgend jaar willen we hier de wedstrijd rijden!