Mentale groei

Op zich is het feit dat een paard mentaal ook moet groeien niet zo vreemd, maar je verwacht dat eigenlijk alleen bij jonge paarden die alles nog moeten leren. Djarra is nu 9 jaar, maar door zijn traumatische start in het leven merk ik nu dat hij, als volwassen paard, een mentale groei doorgemaakt heeft. En het is zo mooi om dat mee te mogen maken.
Voor mij is mentale groei dat indrukken beter verwerkt kunnen worden, dat er meer indrukken opgedaan kunnen worden. Dat er mentaal ruimte is om te incasseren en meteen te verwerken. Ik zal wat voorbeelden geven.

Voorbeeld 1:
Djarra vond en vindt groot of lawaaierig verkeer ,zeker als dat recht op hem af komt, eng … zeg maar dood eng. Voorheen moest ik zijn angst managen en in veilige banen zien te leiden. Door te heftige situaties proberen te voor komen. Er niet op te zitten maar ernaast te lopen. Tussen hem het verkeer blijven. Hem te volgen als hij, na in een gekrompen te zijn, achter of zijwaard schoot. Fysiek absoluut niet te blokkeren en puur op stem en handgebaren hem op mij te laten focussen tot het verkeer langs was. Gelukkig was bij Djarra het wel altijd zo dat voorbij is voorbij en dan is het ook over. Maar goed geen ideale situatie, omdat ik nooit echt kon ingrijpen.

Sinds kort echter merkte ik een verschil op. Er kwam weer eens een busje hard aangereden en Djarra deed zijn hoofd omhoog en verstrakte. Ik gaf twee korte rukjes aan de teugels met de woorden dat hij zich niet moest aan stellen. En ….. hij bracht zijn hoofd omlaag en liep normaal door! Waar voorheen een fysiek signaal niet was doorgekomen of eerder de zaak zou verergeren. Dit heb ik ondertussen meerdere malen kunnen herhalen met hetzelfde resultaat! Ik vindt dat zo prachtig hij ziet er dan ook zo volwassen uit.

Voorbeeld 2:
Ander voorbeeld is als we van stal vertrekken richting Baarn. Dan loop je voor het paleis langs met aan de linkerkant het hek van het paleis. Situatie is hek, 5 meter asfalt met onder andere een breed fietspad en nog een vluchtstrook en dan de doorgaan de 2-baans weg. Hier rijdt veel verkeer en ook veel vracht verkeer. Op zich best wel veel ruimte.
Voorheen vond Djarra hekken en schuttingen eng en dorst daar niet vlak langs te lopen en was dan gespannen. De vrachtwagens in het verkeer waren ook eng. Dus aan de hand hier langs wandelen ging wel, maar ik moest altijd alert blijven. Zeker als er dan ook nog een kudde race-fieters op ons af kwam.

Vorige week wandel ik weer langs het paleis en zijn ze op het grasveld bezig en laat Djarra nu super geïnteresseerd kijken naar wat ze daar deden, daar aan de andere kant van het hek. Normaal stopte zijn wereld bij het hek dat eng was en nu keek hij wat er op het grasveld gebeurde. Vandaag zag hij dat er ook mensen voor het paleis liepen, aan de achterkant van het grasveld, en heeft even stil gestaan om dit goed te bekijken. Er is echt een wereld voor hem open gegaan en dat geeft hem meer ruimte en daarmee ook minder spanning. Nu loopt hij heel relaxed naar de mensen te kijken en reageert niet eens meer op vracht verkeer dat langs komt. Niet omdat hij het niet opmerkt, maar omdat hij nu ruimte heeft en dan is het niet meer eng.

Ik hoop dat ik het zo heb op kunnen schrijven dat anderen kunnen begrijpen wat ik bedoel. Het is zo’n wezenlijke verandering in Djarra. Een groei die je niet kan afdwingen waar je alleen maar naar toe kan werken en dan wachten tot de ander de stap zelf zet. Ik ben (wederom) zo trots op mijn paard.