WE Deel1: Het resultaat van 3 jaar rustig opbouwen met een getraumatiseerd paard

’s Morgens had ik Djarra maar met een regendeken de wei in gedaan. Meer om mijn schimmel schoon te houden dan voor de regen. Maar toen ik hem voor tweeën uit de wei ging halen ging het stortregenen. Zo erg dat de optie de deken er af te halen voor hij de trailer in ging, omdat het anders te warm zou worden verviel. Bij de trailer hoefde hij maar bijzonder kort na te denken voor hij uit de regen de trailer in liep.

Het was druk, erg druk. Ik heb er 2 ½ uur overgedaan en eigenlijk alleen maar file gereden en me een weg gebaand langs de wegwerkzaamheden rond Eindhoven. Vrachtwagens vlak achter en naast de trailer of zelf aan twee kanten. Stil staan en rond kruipen. Djarra blijft daar redelijk rustig onder, je hoort en voelt hem niet. Toen ik eindelijk ter plekke was en hem van de trailer af haalde meteen de regendeken af gedaan, het was nu weer droog. Door de warmte (min. 17 graden) was hij op zijn schouder drijfnat, maar zijn lijf was droog en zijn achterhand warm. Even laten grazen om op te drogen en te acclimatiseren.

Aangezien er onweer voorspeld was had ik hem liever op stal dan in zijn uppie in een paddock ergens achter op het terrein. Maar de stal was in een donker gangetje en klein met een hoge drempel en drie stenen wanden. Ik heb hem er in moeten kletsen en hij vond het echt niet leuk. De hele avond zag je hem druk zijn, hinniken en met grote ogen door de tralies staren. Toch eet hij netjes zijn krachtvoer ’s avonds en ’s ochtends en ’s nachts had hij ook het hooi opgegeten.

’s Morgens naast de trailer gepoetst. Opgezadeld …… en toen ging het mis. Alle opgebouwde spanning kwam eruit. Ik had me even omgedraaid en hij stond als een bronco bokkend aan de trailer, hij gaat dan niet hangen. Snel touw los getrokken en met een opgestoken hand hem toe geroepen. Als hij blijft staan met zijn achter hoeven weid en zo ongeveer naast zij voorvoeten en helemaal opgespannen praat ik maar wat tegen hem. Voorzichtig laat ik hem een stapje zij waards zetten en de spanning vloeit iets weg. Pfff, dat had hij al een jaar niet meer gedaan. Even wandelen met halster, daarna met hoofdstel. En hulp gevraagd bij het opstijgen en eerste pasjes voorwaarts. Ok, hij beweegt, hij haalt adem we kunnen verder. Ik had met opzet heel veel tijd genomen voor ik in de wedstrijd zou moeten starten gelukkig. Losrijden ging niet echt want zijn lijf en ledematen bleven op slot en dan val je heel makkelijk van je eigen benen af.

Na een half uurtje terug naar de trailer en eraf gegaan. Wat te drinken gegeven. Wat te eten gegeven. Beetje getut. Daarna weer naar het los rij veld en nu zelf opgestapt. Hij voelde al beter, maar een drafje ging maar net en galop ging echt niet. Gelukkig had ik gezien dat de rijbak waar de proef verreden werd een fijne bodem had. Wat proefjes gekeken en toen zelf de ring in. En we hebben alles kunnen laten zien. Ook de draf en de galop met voltes! Ik was zo trots op mijn Djarra!

Na de proef heb ik hem in de paddock achter op het terrein weg gezet met hooi eten en water. Dan kon hij mentaal even bijkomen.

’s Middags was de stijl trail en de speed trail. Een uur te paard rond gehangen, wat hij heel gezellig vind trouwens, mocht ik. Bedoeling is tussen alle hindernissen galopperen in de juiste galop. En waar ik met los rijden geen meter kon galopperen ging hij nu super fanantiek en krachtig rond. Hindernissen die we geoefend hadden gingen goed. Springen heb ik maar even niet gedaan. Rond de kippen deed hij na enig aandringen braaf. Omdat hij zo super goed zijn best heeft gedaan heb ik me teruggetrokken voor de speed trail.

Ik heb hem weer met eten en drinken in de paddock weg gezet. Het was ondertussen al vier uur dus best een lange dag.

Samenvatting: Na ’s morgen in de stress raken en terug vallen in oud gedrag kan hij daar weer goed uitkomen. En daarna zelfs super goed aan het werk gaan. Dat is zo’n overwinning! Een bevestiging van 3 jaar werk.