Dit weekend was dus de endurance wedstrijd. En wel 2 dagen achter elkaar. Vrijdag was de eerste dag met 30 graden en drukkend warm vanwege het onweer in de buurt wat een rit van 52 km heel zwaar maakt. Tempo laag houden en veel laten drinken of slobber voeren wat ik ben gaan doen om voldoende vocht aan te vullen. Zaterdag was de tweede dag met 58 km, maar gelukkig bewolkt enig lichte regen dus wel heel vochtig maar minder warm. Ik was beide dagen iets van 6 uur onderweg waarvan 3/4 uur rust met veterinaire controle en tijd om te eten en te rusten.
Djarra vertrok super fanatiek maar ik heb het het tempo laag gehouden, in iedergeval lager dan hij nodig vond. Met al zijn drang naar voren heeft hij wel een aantal spierknopen in zijn achterhand opgelopen die we er wel 's avonds weer aardig uitkregen met massage. Op de terug weg na de vet-gate ging hij heel slecht lopen en kon/wou op een gegeven moment niet meer draven. Het voelde spierbevagen aan, een stofwisselings probleem wat met die hitte best zou kunnen. Zeker een half uur wezen stappen en denken en grooms inlichten dat ik er langer over deed en dat ik misschien moest stoppen. Toen kreeg ik een ingeving en heb de singel een gaatje losser gedaan (het is een singel met elastiek), en daarna kon hij weer draven! Maar goed hiermee was mijn gemiddelde snelheid drastisch omlaag gegaan.
Toen ik weer terug was op het terrein is hij weer gekeurd door de dierenarts. Alle waardes waren goed, maar ik moest wel de spieren in zijn achterhand onderhande nemen om de volgende dag hier geen problemen mee te krijgen. Dat is goed gelukt.
De tweede dag ben ik dus gestart zonder te weten hoe hij verder zou gaan. Enthousiast of moe en hoever zou hij nog wel kunen? Ik ging echt blanco de tweede dag in. Hij begon zeer moeizaam, maar dat is opzich normaal voor hem hij altijd heeft 30 tot 45 min. nodig om zijn systeem helemaal opgang te krijgen en soepel en makkelijk te gaan lopen. Wel was hij niet blij met de verharde weg waar de eerste 2 km overheen ging. Na een uurtje ging hij ging steeds beter, makkelijker en gretiger lopen en wilde zelfs weg bij diegenen waar we steeds mee samen reden. Nu niet meer 1 km gestapt voor de vet-gate wat ik gister met die hitte gedaan had, maar tot vlak bij door gedraaft en meteen bij de dierenarts aangeboden. Hij was goed en mocht weer 3/4 uur eten en uitrusten wat hij goed doet. Alleen vertrokken. En toen heeft hij een economisch draf tempo gevonden, waar hij geen krachten verpilde en makkelijk liep. Dit wordt wel een steady state genoemd al was zijn tempo nog niet optimaal = erg laag. Ingehaald door een arabiertje en hier een flink stuk achteraan gegalopeerd en daarna laten gaan. Toen kwam er een ijslander langszij en met Tonkie met Skritla ben ik verder naar de finisch gereden.
Hij is wederom goed gekeurd en de gemiddelde snelheid over de twee dagen van 10,6 km/uur was laag maar net niet onder het minimum van 10 km/uur.
Beide nachten heeft hij, op vreemd terein in zijn paddockje in de wei, liggend geslapen en verder de hele nacht gegeten! Hij is de wedstrijd beter uitgekomen op de zondag dan op de vrijdag toen hij eraan begon.
Hij heeft laten zien dat hij 112 km kan lopen een mooi eerste klasse III wedstrijd.
Hij is gewoon echt heel erg goed! Veel beter dan ik vaak denk ..... maar waar ik nu niet meer omheen kan!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten