Djarra, zoals ik het had gedroomd!

Na de hevige sneeuwval en ware vorst van meer dan -10 graden hebben we een prachtig winters landschap. En zaterdag is dan eindelijk de dag om met paard het bos in trekken. Ik verwachte een harde hobbelig bevroren bosgrond dus ben gaan wandelen. Touwhalster en lang touw en langs de weg naar het bos. Djarra was super relaxed en wou regelmatig even stil staan om om zich heen te kijken.

In het bos viel de grond enorm mee en zonder veel problemen konden we over het ruiterpad wandelen. Ik had een wel het kleinste bos rondje gepland, maar wandelend ben je gauw ruim 1,5 uur onderweg. Dus bedacht ik dat ik eigenlijk wel heel graag op Djarra zou willen zitten. Ik heb pas twee keer eerder eventjes op zijn blote rug gezeten en ik heb nog nooit met een halster met hem gereden. Bij een touwhalster kan het touw alleen aan ring midden onder dus als ik teugels maak van mijn lange touw zitten beide einden midden onder.

Leuk plan, maar Djarra is best groot en ik kan er niet zo opspringen. Dus het duurde even voor ik een geschikte boomstronk gevonden had. Vervolgens koste het even tijd om Djarra uit te leggen dat hij strak langs deze stronk moest komen staan. Maar ik zat er toen zo op. Aangezien Djarra meteen de kortste weg naar huis in wou slaan even vogelen met de teugels en met beenhulp kwamen we er uit hoe het sturen werkte en dat ik de richting bepaalde ;-).

Vervolgens hebben we rustig stappend door het besneeuwde landschap gestapt. Met een kleine hulp kon ik hem om erge ijsvelden heen sturen en verder wist hij zich prima te redden. Hij was ontspannen en alert en oh zo braaf! Nog wat mountainbikers en een sleetje langs gehad alleen een langlaufer op een besneeuwd stuk straat vondt hij erg spannend. Maar geen voet verkeerd gezet. Later hebben we zelfs een paar kleine stukjes gedraafd en hij is zo voorzichtig met me! Toen hij warm liep en krachtiger ging draven vond ik het wel spannend zo op zijn gladde blote rug, maar het ging echt helemaal super. En als je een flinke pluk manen vasthoud geeft dat een stevig gevoel.

Wie had dit ooit kunnen denken. Ik had hier wel van gedroomd. Een compleet tevreden, ontspannen paard, zonder zadel, alleen een halster en zo door een prachtig winters landschap! Mijn kerstkado heb ik al gehad.