Ik was, op Limburg na, nog nooit met Djarra in de bergen geweest. Wel is Djarra opgegroeid in de bergen, namelijk in Oostenrijk! Dus we waren heel benieuwd hoe hij het zou vinden.
Dinsdag vertrok ik om 07.30 met Djarra naar Kootwijkerbroek. Hier mocht bij Zaira Star instappen om samen met haar de 4 uur durende reis naar de Eifel te maken. Onze pleisterplaats is bij Lisette van Druenen die een B&B voor ruiter en paard heeft en zelf ook endurance rijdt. Met de paarden in de gras paddocks en een lekkere lunch konden we er met z'n vieren weer tegen aan en zijn met kaart op pad gegaan. Een kleine 4 uur zijn we onderweg geweest. Zowel Djarra als ik moesten er flink tegenaan. Zaira was super in vorm en dan is haar stap tempo behoorlijk hoog dus dat was voor ons behoorlijk aanpoten om haar bij te houden. Ook hebben we een steile helling beklommen .... zo steil dat stilstaan eigenlijk geen optie is .... Djarra vond dit super moeilijk, beetje eng en ik moest hem flink aanmoedigen om Jannet en Zaira te volgen omhoog en omhoog en omhoog. Boven mochten ze even wat gras eten, uit een plas drinken en rustig stappend bij komen van de immense inspanning. Om even later weer onderaan die helling te staan voor een tweede keer. Deze keer Djarra voorop en die had het nu door. Klimmen, kleine stappen en gaan en hij had er zin in. Na deze flinke uitdaging zijn we weer terug geslingerd en kwam met een laag staande zon en zo'n 25 km in de benen weer thuis. Bij Lisette terug konden de paarden nog even lekker buiten chillen, terwijl wij aanschoven bij een BBQ met vers gevangen forel en een wijntje! "True to character" eet, drinkt en slaapt Djarra prima in een vreemde stal.
Mijn verwachting voor woensdag .... rustig beginnen met een paard dat flinke spierpijn heeft en misschien wel moe van die lange en zware dag gister!
Niets was minder waar ....
's Morgens stapt Djarra vrolijk en soepel aan de teugel mee naar het bos. Hij heeft er zin in. Stapt het liefst voorop met zijn oren er op, maar halverwege vindt Zaira dat hij niet meer alleen voorop mag en gaan ze met z'n tweeën een partij buffelen. Wederom 4 uur gereden en 4 uur lang een paard dat alleen maar voorwaards was en continu met power vertrok bij de minste geringste aanwijzing. Ook had hij het tussen door gras eten tot een kunst verheven en met een mond vol ronddraven en gewoon verder kauwen om alles naar binnen te krijgen was geen probleem. Als je zo lang onderweg bent is onderweg eten een must, omdat een paardenmaag eigenlijk altijd gevuld moet zijn. Weer terug konden ze even uitrusten voor de lange thuis reis.
Wat hebben we genoten en eindelijk heb ik de Djarra gezien waarvan ik wist dat hij er was: Actief, nieuwsgierig, geïnteresseerd en met volle teugen genieten van een rit(je).
1 opmerking:
Leuk verslag weer!
Een reactie posten