In mei dit jaar was ik voor het eerst met Djarra naar een 3 daagse dressuur clinic van Bruno Rodrigues da Silva geweest. Dit was een groot succes wat ik hier beschreven heb. Hierna hebben we hier hard aan verder gewerkt. Tussen door nog even geschakeld naar endurance training voor een wedstrijd van 80 km voor we ons weer richtte op de weer een clinic van Bruno in september. Deze keer naar de achterhoek afgereisd waar de we op een privé stal welkom waren. Prachtige accommodatie, fijne stal en paddock en mooi overdekte bak om in te lessen.
Op de eerste dag rijdt Bruno heel vaak ook zelf op de paarden en ik was zo benieuwd wat hij van Djarra zou vinden. Hij vond dat Djarra echt enorm vooruit gegaan was. Hij was makkelijker te rijden en hij liep veel soepeler door zijn lijf. Dat het voor Djarra nog steeds moeilijk is is duidelijk, want ook bij Bruno zie hoe zoekende hij is. Daarmee kwamen we ook meteen op het volgende punt namelijk dat ik nu veel duidelijker moet gaan rijden, stiller en consequenter. Ik hoef niet meer "losjes" en voorzichtig te zijn, bang voor een paniek aanval bij Djarra. Hij kan het nu aan dat ik grenzen ga stellen. Dus ik moet een wijze van rijden van jaren gaan vervangen door "het nieuwe rijden". Wat ik zelf heel boeiend vindt is dat ik dit met andere paarden moeiteloos doe, maar samen met Djarra zit ik zo in een patroon vast.
Waar we in mei probeerden in de bank te stappen en draven, hebben we nu 3 dagen gewoon super fijn rondgereden. In stap, draf en galop gewerkt! Djarra heeft super zijn best gedaan en ik heb heel hard moeten werken ;-).
Dus de komende tijd ligt de bal bij mij, zal ik moeten veranderen en dan zal Djarra daarin mee gaan. Niet meer omzichtig vragen en proberen. Positief en duidelijk mijn verwachting neerzetten: een mooi, krachtig en trots paard verlangen. Ik kan niet wachten ....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten