Hartslag

Buitenrijden met een hartslagmeter om je paard

Ik heb maar weer eens met de hartslagmeter gereden. Als je endurance rijd en daarvoor traint rij je wel vaker met een hartslagmeter om je paard. Aangezien op de wedstrijden een van de parameters waar de veterinaire op meten de hartslag is. En omdat je dan ook heel gericht aan conditie kan werken door in bepaalde hartslagzones te gaan trainen.
Voor Djarra is trainen gericht op hartslag zones nog niet aan de orde. Hij heeft super lage waardes en hersteld ook zeer snel. Als ik nu zwaarder zou gaan trainen, in snelheid of terrein, zou dit blessures kunnen opleveren. Hij moet eerst nog in zijn lijf en kop stabiel worden bij het normale buiten rijden.

Waarom dan toch met hartslag meter gaan rijden zou je denken. Ik rij en train op gevoel en met de hartslag meter kan ik mijn gevoel een waarde geven. Over de tijd heen is het makkelijker vergelijken met keiharde waardes dan met een gevoel van toen en nu. Daarnaast had hij veel angsten en stress momenten wat je uiteraard ook in de hartslag terug ziet. Dus op dat vlak kan het ook interessante feedback geven.

Even wat waardes om een idee te hebben wat voor Djarra “normaal” is. Stil staan in volledige rust 32-36, stappen 50-60, draven 80-100, galop 100-120 (slagen per minuut). Dit alles tijdens een lekkere bosrit.
Dus vanmorgen stap ik langs de weg naar het bos (HF 55). Komt er vrij stevig door rijden een trekker met veeaanhanger erachter me achterop rijden. Hij mindert geen vaart en ik vind dat niet zo o.k.. Djarra reageert, hoofd wat hoger en wat actiever, maar stapt eigenlijk gewoon door (HF 60). De hartslag bevestigd hier dat hij het eigenlijk al niet meer zo spannend vind als dat hij dat vroeger vond. Als hij echt bang wordt of schrikt dan vliegt de hartslag tot ruim over de 100.

In het bos gaan we draven wat een hartslag oplevert van 80-85. Dit is een zeer rustig op warm drafje. Later zit hij tussen de 80 en de 100. Dit is dan redelijk los van tempo, maar meer gestuurd door de bodemgesteldheid. Hellingen, zware modder en een hard pad laten de hartslag oplopen, terwijl een lekker niet te zwaar zandpad echt ideaal is om een lage hartslag te krijgen.
In een rustige galop zit hij rond de 100-110, tot hij na een heel lang stuk moe wordt dan loopt hij op naar 120. Maar we zijn ook nog bezig om rustige constante galop te leren, hij is hier nog echt zoekende. De linkergalop gaat ook nog echt moeilijk door een slechte balans en niet sterk zijn achter. Wat dan weer interessant is dat dit geen effect heeft op de hartslag, die is in de linker en de rechter galop gelijk.

Op de terug weg zit de hartslag als ik ga stappen vrij snel rond de 70 en als ik ga stil staan zakt hij meteen tot onder de 70 dus zijn conditie is wel in orden. Naar huis echt goed afgebouwd in inspanning. Hij heeft nu in oktober een flinke wintervacht en al is het lekker fris dan zweet hij toch wel. En thuis gaat hij de wei weer in. Maar met goed uitstappen langs de weg (HF 56) is hij bij aankomst alleen nog maar nat onder het zadel, dus dit afgesponst en de wei met zonnetje in gedaan.