Zelfstandig, maar liever niet alleen.

Zo kan ik Djarra het beste omschrijven.

Dit zie je onder andere heel goed bij het weide gebeuren.
Laatst bracht ik hem na het rijden ’s morgens naar de wei. Hij had daar zin in en we draafden langs de weg naar het 2de hek. Bij het 1ste hek is het echt een zware modder bende en Djarra vind het niet erg om door te gaan naar het 2de hek als hij toch weet dat hij de wei in mag. Dus vrolijk naar de wei. Alleen toen hij goed in wel in de wei stond en eens om zich heen keek realiseerde hij zich dat hij de eerste en dus de enige was. Dat is niet gezellig dus flink hinniken om de rest te roepen dat ze moeten opschieten. Hiervoor gaat hij niet aan het hek staan ofzo, maar gaat gewoon rond scharrelen. Maar wel dus de rest roepen.

Ook haalde ik hem er een keer ’s avonds in het donker uit de wei. Hij stond met nog 3 of 4 anderen bij het 1ste hek te wachten. Dan roep ik hem en zeg dat ik door loop naar het 2de hek. Dat kent hij en dan komt hij ook. Zo in het donker trek je dan een sprintje en de rest wil niet alleen blijven en galoppeert mee naar het 2de hek. Dan moeten ze even op mij wachten tot ik er ben,hek open heb en de wei in worstel. De rest vond dat te lang duren en galoppeerde weer met z’n alleen naar het 1ste hek. Djarra stond toen op 3 meter van me af en hij dacht er niet eens over na om met de rest mee terug te galopperen. Hij bleef gewoon ontspannen staan tot ik hem meenam naar het hek. Danste naast me langs de weg richting de stal en zijn avond eten.

Hij is echter niet zo expressief. Alleen rijden vond hij in het begin gewoon eng nu is het niet eng meer, maar alleen is toch niet zo gezellig als met anderen. Meestal lijkt hij zich absoluut niet met de ander te bemoeien wat die ook doet. Maar schijn bedriegt, want hij heeft wel degelijk de ander in de peiling. Zo bleek toen het om een jonge hengst ging die niet echt door zijn ruiter in toom werd gehouden. De hengst was erg aanwezig en liep ook dicht op ons. Dat was duidelijk niet in orde volgens Djarra en met ontblote tanden en de oren in zijn nek deed hij een uitval. Dat was duidelijk. Later stonde we iets verspreid stil om de uitleg van een bijzondere plek te krijgen. Op een zeker moment komt de ruiter met zijn hengst in onze richting gestapt. En ik voel Djarra zich klaar maken om in zijn achteruit met de achterbenen paraat de afstand te dichten richting de hengst. Ik heb hem maar meteen uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Dat accepteert hij dus er is verder geen probleem, maar zijn normaal nonchalante houding is dus nooit onverschilligheid.

Aan de andere kant kan ik weg rijden van anderen zonder problemen. Kan Djarra staan drinken in/uit een plas in het bos als andere ruiters langskomen zonder op of om te kijken. Hij lest rustig zijn dorst en gaat pas dan weer verder. Op weg naar huis kan ik eerder gaan stappen en de rest laten gaan. Alleen als ze uit het oog verdwijnen wordt hij een beetje druk, maar blijft aanspreekbaar.

Als paard, en dus een kuddedier, denk ik dus dat hij heel evenwichtig is en goed in zijn vel zit.