Onze tweede springles

Vandaag onze tweede spring les gehad. Wat kan het kennelijk toch allemaal spannend zijn, terwijl het er voor mij zo simpel uitziet.

De eerste drafbalk waar we overheen zouden draven lag langs de bakrand, waar aan de andere kant de trailers tegenaan geparkeerd stonden. Nou dan draaf je dus scheef langs het hek om naar de trailer te kijken, gelukig is één balk dan nog wel te doen. Maar toch zo spannend dat hij na de balk meteen op slot zit en niet meer kan lopen. Dit hebben we kunnen ondervangen door na de balk meteen door te draaien op de volte, door de stelling kon ik hem over zijn rug laten lopen en dat hielp om weer een normale draf onder me te krijgen. Dit was na een paar keer ook over, maar toch elke verandering is spannend. De balkjes van één naar drie uitgebreid is daarna eigenlijk geen probleem.

Toen werd er een steil sprongetje met draf balk klaar gezet, dus niet eerst een kruisje. Tja, dat kan niet hè, dat ziet er anders uit. Tweemaal gestopt. Vervolgens een kant van de balk op de grond gelegd, zodat Djarra er overheen zou kunnen stappen, dat heb ik liever dan stoppen en er langs gaan. Paar keer in stap en daarna in draf en dan is het weer helemaal in orde. Alleen moest ik beter recht uit rijden om hem een goede balans over de sprong te geven en dan land hij ook meteen in de goede galop. Dat was linksom nu dus rechtsom. Fout, kan niet springen rechtsom, echt niet! Weer balkje aan een kant op de grond, zelfs dit was nu eigenlijk te eng, maar goed met een nood sprong er over. We hadden iets vaker nodig voor er weer ritme vertrouwen was. Maar dan gaat hij ook meteen heel lekker.

Hij is alleen nog niet sterk achter. In de linker galop kan je hem nog niet terug rijden als hij door enthousiasme harder gaat. Ook weet hij soms door de spanning niet meer wat hij met zijn benen moet doen. Na een hele spannende sprong viel hij na 10 meter bijna van zijn benen. Ik moet hem echt helpen dan en ondersteunen. Maar zodra hij lekker gaat en het ritme heeft kan ik er weer helemaal vanaf blijven en hem zelf laten springen. Het is continu een zoektocht tussen uitersten. Als hij het spannend vind moet ik absoluut geen druk zetten, maar wel goed begeleiden en helpen. Als hij echt loslaat en gaat lopen en springen kan ik hem flink aanpakken als het nodig is en heel stil worden als alles past.
Als hij weigert, omdat het even te veel is moet ik wachten en praten. Als hij even later weigert omdat dat misschien een interessante optie is kan ik hem rustig een tik met de zweep geven en streng toe spreken, terwijl ik flink door drijf.

Maar goed, na een half uur waren we beide moe maar voldaan. Halverwege het naar huis wandelen werd hij al weer wat levendiger en hij stapte vlot en los door zijn lijf. Toch weer een heel goed gevoel na deze les.