Lichaam en geest

Lichaam en geest hebben een wissel werking. Wordt de geest overbelast dan komen er fysieke problemen. Vaak worden er dan voor de fysieke problemen oplossingen gezocht, die dan niet of niet blijvend helpen.

Bij Djarra is dit echt zo helder waar te nemen. Als zijn “oude trauma” de kop op steekt is dit iets dat puur tussen zijn oren zit. Maar hij schiet zo in de stress dat hij zijn hele lijf vast zet als hij bereden wordt. Zo vast dat hij niet kan draven bijvoorbeeld. In de bak: daar is hij het nog steeds niet helemaal kwijt die spanning. Zo ook zaterdag. Ik had dus een week niet gereden of wat dan ook met hem gedaan en dan komt het sterker naar voren. Hoe moet je je dat dan voorstellen zal je je afvragen. Nou stappen is geen punt. Voor ik erop ging even aan de hand gewerkt en gedraafd. Prima draf, normaal los en ruim.
Als ik er dan op zit en voel dat hij problemen heeft doen we al alles verbaal. Ik heb mijn benen normaal aanliggen, zit zo lekker mogelijk en heb de teugels op maat. Maar ik geef minimale fysieke hulpen, want daarvoor moet ik spieren aanspannen en dat werk dan niet. Dus ik vraag “draf” en ondersteun dit slechts met beenhulpen. Dan zet hij aan, maar loopt vast. Dus na amper twee passen vallen we stil. Ik wissel dit af met achterwaards en inbuigen. Ik werk zijn lijf los om van hieruit zijn geest te kunnen laten ontspannen.

Zaterdag had ik ook 3 balkjes op de grond om over heen te draven. Dat vindt hij leuk en dit leidt hem af. Zijn aandacht gaat naar buiten in plaats van naar binnen in zijn eigen gevangenis. Uiteindelijk heeft hij heel lekker over de balkjes gedraafd met lange passen en liet hij zijn lijf los. Maar meer als één keer de bak rond kwam ik niet.

Zondag naar buiten gegaan. Daar loopt hij altijd beter. Meer prikkels van buiten die zijn aandacht vragen en dan “vergeet hij zijn eigen spanning”. En door veel modder, zand en wat heuveltjes wordt zijn lijf vanzelf los gewerkt en meestal krijg ik hem dan zo weer helemaal in het hier en nu zonder angsten of spanningen. Vandaag was dat allemaal niet voldoende ik kwam er niet door heen. Dus op een mooi pad aangegaloppeerd. Hij begon dus met vier stijve benen, wat eng is, want als hij struikelt wat snel gebeurt als je benen niet optilt dan lost hij dat niet soepel op wat weer tot meer angst en spanning kan leiden. Dus heel langzaam en ik heb hem volledig ondersteund. Maar na 20 meter gaat EINDELIJK de knop in zijn kop om! En ja, dan heb je acuut een compleet ander paard onder je. Namelijk een paard in top conditie dat super goed in zijn “fysieke” vel zit en er mega veel zin in heeft. Je hebt dan namelijk de Djarra die hij nu is! Hij is sterk, de kracht vanuit zijn achterhand komt moeiteloos over zijn rug naar voren. En daarbij werken op eens alle gewrichten, zoals ze moeten: zijn hals laat los, zij kaken zijn niet meer stijf en je kan hem normaal terugnemen/verzamelen als hij te voorwaarts wordt.

Hierdoor is zo duidelijk dat puur door wat er door zijn kop heen gaat aan oude angsten en spanningen hij gewoon nauwelijks kan lopen. De symptomen zijn fysiek, hier uit zich zijn probleem, maar er is echt helemaal niets mis met hem op dat vlak. In mijn andere bericht je van vandaag heb ik de hulp die ik bedacht heb om dit op te lossen beschreven.