Weer op clinic geweest – deel III (mei 2011)

Mijn persoonlijke ervaringen tijdens deze 3-daagse instructeurs clinic.

Voor onze 3-daagse instructeurs clinic was in het weekend een 2-daagse open clinic waar ik de zaterdag bij ben gaan kijken. We mochten ’s middag bij het rijden kijken als instructeurs. Het karakter van een open clinic is dat iedereen zich kan inschrijven om kennis te maken met Wendy Murdoch en The Mudoch Method. Aangezien het in eerste instantie hoofdzakelijk draait om de houding van de ruiter is het meedoen op een schoolpaard geen probleem, waar ook dankbaar gebruik van werd gemaakt. Een middag je kijken en luisteren is al een inspiratie bron op zich dus ik had meteen super veel zin in mijn clinic. Aangezien ik vanwege mijn hernia maar heel beperkt en voorzichtig gereden heb heb ik meteen maar een afspraak gemaakt om ’s maandags te beginnen met een privé les. Ook voor Djarra, omdat hij geen binnen bak gewend is wel een fijne opwarmer.

Dus toen we ’s maandags aankwamen heb ik Djarra op stal gezet, kon hij even aclimatiseren voor ik hem op ging zadelen. Voor alles had ik ruim de tijd wat heel fijn is. Nieuw terrein vind Djarra toch wel spannend. Dus na het opzadelen even rondgewandeld met hem en na 10 minuten voelde ik hem ontspannen. De binnen bak in waar we weer eerst even rond gelopen hebben. Kon hij de natte plekken van de beregening rustig bekijken, zonnevlekken doen hem tegenwoordig niets meer. Er op en bij Wendy door genomen wat ik wou. Nou 2 weken geleden kwam hij kreupel uit de wei, dit weekend draafde hij weer rad, maar even goed kijken of hij nu echt goed was. Als dat goed was graag werken aan mijn houding in draf. Waarop Wendy zegt nou draaf maar even rond dan kijken we hoe hij loopt. Nu draaf ik nooit na 5 minuten al aan, dus enig twijfel is er wel bij me. Maar we draven dus gewoon rond en hij voelt niet helemaal zuiver, maar verbeterd als we doordraven.  Eigenlijk is mijn dag dan al gemaakt! Bij de vorige clinic heeft Wendy hem aan de hand mee moeten nemen naar draf en in de draf om een draf te krijgen. Buiten geen punt, maar in een bak lukte dan nog steeds niet (4 jaar lang). En nu draafden we dus gewoon rond. Wel is hij nog enorm zoekende en hier kon ik hem goed in helpen en dan ging hij zelf mooi over zin rug heen lopen naar mijn hand toe. Hier zijn we verder mee bezig geweest.

Dinsdag, dag één van de clinic. Ik merk tijdens de ochtend als we op de matjes oefenen dat ik best wel last heb van mijn hernia. Als ik dan ’s middag weer stil zit bij de lessen voor me wordt dit niet beter. En als ik dan eindelijk zelf ga rijden maakt Wendy mijn beugels korter, wat nog meer spanning opleverde. Alles bij elkaar maakt dat ik zoveel spanning heb dat Djarra niet meer wil aandraven wat mijn frustratie nog groter maakt …. Het voelt of ik weer terug ben bij Af. Om niet alle drie de dagen te laten verpesten moet ik wat veranderen. Ten eerste haal ik ’s avonds een vette snelle hap bij de chinees: comfort food. ’s Avond ben ik zo uitgeput dat ik om 20.00 al voor de tv in slaap val en ga dus vroeg naar bed met extra paracetamol om goed te slapen en zo goed uitgerust de tweede dag in te kunnen gaan. Ook ’s morgens een extra paracetamol om beter te kunnen ontspannen en daarmee ook beter de interessante materie tot me te kunnen nemen. Het werkt en ik kan optimaal van de rest van de clinic genieten. Meest opvallende aspect is wel dat Djarra de tweede dag weer normaal kon rond draven en de derde dag echt heel goed aan het werk ging.

Voor mezelf heb een heel belangrijke ontdekking gedaan. ’s Ochtends deden we oefeningen op een matje. Je ligt op je rug en de vraag is “om je bekken iets naar voren kantelen”. Mijn interpretatie van die vraag is “kantel je bekken naar voren zonder iets anders te bewegen”. Gevolg is dat ik mijn best doe niets te bewegen en alleen mijn bekken te kantelen. Dat kost dus energie en inspanning, want als je hier geen aandacht aan besteedt en “alleen je bekken kantelt” zal hierdoor de wervelkolom bewegen en daarmee ook je hoofd bewegen. De aktie aan de onderkant van de wervelkolom heeft een gevolg voor alles wat daar verbonden is. In mijn geval blokkeerde ik dit proces wat dus spanning oplevert. Die ik niet herkende dus ik dacht dat ik ontspannen alleen mijn bekken kantelde, pas toen ik de beweging door liet gaan, door de rug naar mijn hoofd, merkte ik hoe fijn dat eigenlijk is.

Samengevat komt het neer op twee zaken:
- Ik interpreteer een opdracht anders dan dat de eigenlijke opdracht was (dit geldt voor veel zaken in mijn leven denk ik)
- Ik doe dingen waar ik me absoluut niet van bewust ben ;-). Een belangrijke stap in een leerproces zullen we maar zeggen.