Vrijdag avond: Staat Djarra helemaal gezond en wel opgezadeld op de poetsplaats ... steekt hij zijn hoofd rechtomhoog, hangt achteruit, doet vreemd ... hoofd weer omlaag en volkomen normaal.
Geen idee, maar afwijkend gedrag dus eerst maar even wat uitgebreider aan de hand gewerkt voor ik erop stap.
Werkt braaf aan de hand, doet alles wat ik vraag zonder enig probleem. Alleen elke 2 of 3 rondjes in de bak gaat de handrem erop, hoofd stijl omhoog, hoofd kantelen en moeilijk doen. Als hij weer omlaag is kunnen we zonder problemen verder. Nog steeds geen idee wat er aan de hand is en er toch op gestapt. Valt wel op dat hij super licht in mijn hand is en prachtig in "frame" loopt.
Hij zit super goed in zijn lijf. Is zacht, nageefelijk en krachtig. Mooie voorwaards stap en heel licht in mijn hand. Mooi rug gebruik. Links en rechtsom soepel. Tot hij weer vast loopt, stil moet staan, zijn hoofd omhoog brengt, kantelt, en dan zo overhelt dat hij voor opzij moet stappen om niet om te vallen. Hem toch uitgenodigd door te blijven stappen en dat kon en dan liep hij weer totaal normaal.
Toen ik het idee van draf introduceerde voelde ik dat Djarra daar onrustig van werd dus niet gedaan. Na 15 minuten toch wel met een heel fijn paard gewerkt te hebben hem in de bak afgezadeld, hoofdstel af en los weg gestuurd. Nou los kon hij prima draven en galoperen en sprintjes trekken.
Raadsels dus, wat is hier aan de hand.
Op stal hem helemaal nagelopen, wat lichaamswerk gedaan, maar lijf en leden zijn helemaal in orde.
Zaterdag met de trailer mee naar boshuis Drie waar ik even moet wachten op ons rijmaaltje. Dus Djarra staat hooi te knabbelen (ontbijt was ook op vanmorgen) en ik zit op de dissel bij hem. Recht voor hem eigenlijk. Kijkend naar hoe hij plukjes hooi rustig naar binnen werkt. Plukjes met wortels en aarden spuugt hij uit.
==> Dikke mond aan zijn rechter kant zeker een prop hooi, maar nee hij heeft echt een hele dikke mond aan een kant. Ik mag er niet aan komen. Na wat onderzoek en vergelijken is het raadsel opgelost: Djarra is kennelijk gestoken door een insect en heeft een dikke, warme rechter bovenlip en mondhoek.
Fijn om te weten wat het is, maar we gaan zo wel rijden. Dus zijn halster onder zijn hoofdstel mocht hij echt niet te rijden zijn op het bit, vanwege de gevoelige dikke lip. Geen idee hoe hij er zo meteen bij zal lopen. Hoofdstel moest ik voorzichtig in doen, maar als hij weet dat ik voorzichtig ben is het goed. Bos in gewandeld, verder op opgestapt en dat was allemaal geen punt.
Voor draven zijn we zeker 2 km bezig geweest voor hij er achter kwam dat hij wel kan draven met een dikke gevoelig lip. Hij accepteert mijn impuls voorwaarts als hij met zijn hoofd omhoog vast loopt. Even later kunnen we in een rustig tempo draven. Op de hei wil bij best wel meer, maar dat hebben we maar even niet gedaan. Dat super lichte aan de teugel lopen komt ook door zijn gevoelige lip en later tijdens de rit wordt dit steeds minder. Gaat hij normaal met zijn neus naar voren rond sjouwen.
Ik ben erg blij dat ik samen met Marjolein ben gaan buiten rijden. Vanuit zijn verleden is zijn reactie op lichamelijk ongemakt namelijk helemaan in zich zelf keren richting "freese" en totaal blokkeren. Nu kon ik hem laten zien dat de wereld niet vergaat en je gewoon kan rond lopen en draven als je een gevoelige lip hebt. Nu krijgt hij verder vrij tot dat weer beter is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten