Hersfstbos 2

Zoals ik al eerder schreef is hij tegenwoordig heel rustig tevreden en braaf. Prima natuurlijk, daar is niks mis mee. Maar in een endurance wedstrijd kan hij heel heftig worden en controle is dan heel belangrijk. Hiervoor moeten afspraken gemaakt worden en met een mak braaf paard lijkt dat in orde, maar met een over enthousiast paard kan je dan voor verrassingen komen te staan. Dat wil ik dus voor komen.

Om hier verandering in te brengen heb ik zijn krachtvoer iets verhoogd en inderdaad na een week krijgt mijnheer praatjes en gaat hij met mijn af en toe de discussie aan. Kijk die discussie werk ik liever nu uit met hem dan in een wedstrijd. Nu even duidelijk maken dat NEE echt altijd NEE betekend. Dat als ik niet harder wil dit ook never nooit gaat gebeuren. Dat ik niet van trekken hou. Daar tegenover doe ik lange RUSTIGE galoppades dat hij wel zijn energie op een positieve manier kwijt kan. En leuke kronkel paadjes draven om handig en zelfstandig te worden.

Dus vandaag zijn wel met prachtig windstil weer door de herfstbossen gereden. Ik vertrok toevallig samen met twee stalgenoten wat erg gezellig is. In het bos van hun weg gedraafd. Dat doet hij wel braaf, maar dan is van alles wel erg eng opeens ;-) Verderop mijn beugels een gaatje korter gemaakt, dat was ik vergeten, dat rijdt buiten prettiger. Begonnen met lange stukken draf. Daarna lange stukken galop, dit van huis af om het niet uit de hand te laten lopen. Hij wil graag en naar huis nog meer. Dus rustig tempo, geen brede paden en niet naar huis.

Toen ik weer richting huis ging, hij heeft een uitstekend richtingsgevoel, was hij best wel heftig voor zijn doen. Maar ja, dat krijg je met meer voer. Heel lang in mijn tempo gedraafd en steeds weer ontspannen om hem dit te leren. Nu reed er ook nog iemand voor ons die hij graag wilde inhalen en ook dat mocht dus niet. Halverwege een lang pad rechts een klein bospad ingegaan om binnen door over kleine paadjes door te steken. Nu dat was helemaal prachtig vond Djarra. Met veel temperamt gaat hij steeds beter zelfstandig over zo’n pad. Voorheen liep hij uit de bochten en zag hij geen boomstronken. Nu gaat dat al beter. Het liefst had hij het paadje gegaloppeerd, maar daar vind ik hem nu nog te onhandig voor, dat kan hij nog niet zelfstandig.

Als ik later weer op een brede laan rij tussen wandelaars, mountainbikes en zo wordt er achter me veel geroepen en gefloten. Hier reageer ik niet op, maar het blijken mijn stalgenoten te zijn waarmee ik ook vertrokken was. Samen met hen naar huis gereden. Djarra bleef zeer voorwaards maar was niet lastig. Ruim op tijd gaan stappen om hem met zijn wintervacht echt op adem en zo droog mogelijk thuis te krijgen. Ook het fanatieke wil ik eruit voor ik thuis kom. Dat lukt aardig en het laatste stuk stap hij wel flink door naast me, maar met een laag hoofd en een ontspannen blik in zijn ogen. Op stal lekker verzorgd, beetje gesponst, geborsteld, eten gegeven en EINDELIJK mocht hij dan naar de wei. Hij gaat in gestekte draf meteen door naar waar nog het meeste gras staat.

Heerlijke rit gehad. Tevreden paard. Wat wil een mens nog meer.