Ze zijn prachtig. Ze rijden heerlijk. Het endurance zadel: de Gaston Mercier.
En ik ga er een bestellen! Op dit moment heb ik er een om even samen met Djarra hier wat mee rond te rijden. Ik heb met dit zadel al mijn kilometers in gemaakt, zalig. Maar voor Djarra is het nieuw.
Ten eerste is dit de eerste keer dat ik op Djarra een ander zadel leg. Met zijn historie op zich al spannend, maar hij is super cool. De enige die roet in het eten gooit is de best wel heftige wind, stormachtig en dat is bijna te veel voor Djarra. Dus meer als er even op te hebben gezeten is het niet geweest. Zodra hij zijn hoofd ontspannen omlaag brengt bij de zadels die we passen is het voor mij al genoeg, het zadel boeit hem niet en stoort hem dus niet.
De volgende dag, zonder wind, even in de bak gereden. Nou hij liep kreupel .... fijn ... dus er maar weer afgestapt. Maar ik weet de reden wel, de singel heeft aan een kant elastiek. Dus aan een kant geeft het in stap mee en aan de andere kant niet = links-rechts loop je dan ongelijk. Even wat aan de hand gedraafd en daarna in stap en een klein beetje in draf nog wat gereden.
De dag daarop eerder goed aangesingeld, elastiek is voor mij ook wennen. Als ik er op zit begint hij weer in stap onglijkmatig te lopen. Even mezelf toegesproken. Niet mee denken met hem in de ongelijkheid! Maar vanuit beide heupen en vooral handen recht naar voren en stevig doorstappen! Dat werkt. Na verloop van tijd kunnen we lekker rond stappen en draven met een ontspannen paard! Heerlijk.
Morgen gaan we naar buiten samen met een voor hem vreemd paard, kijken hoe het dan gaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten